Gjafa vantar

Þá er það ljóst að systkini mín passa mér ekki og geta því ekki verið merggjafar. Þau eru með svo kolvitlausa vefjaflokka að það er ekki nokkur leið að nota þá til þessa verka. Það er skítt og ekki síður skítt fyrir þau, því þau vildu bæði passa en svona er þetta bara.

Nú fer ég í blóðprufu næsta þriðjudag með lyfjagjöfinni minni og sú blóðprufa verður send til Svíþjóðar og þar verður hún borin saman við líklega gjafa en 15-20 milljónir prufa eru í þessum banka og ein af þeim hlítur að passa mér, hreinræktuðum Vestfirðingnum langt aftur í ættir.

Bestu gjafarnir eru ungir og hraustir karlmenn er mér sagt, og hver veit nema ég verði uppfull af karlhormónum þegar ég kem til baka. Ég tek svosem fagnandi hverjum þeim sem gefur mér stofnfrumuna sína til að halda mér lifandi fram í rauðan dauðann. 

Þetta kallar á seinkunn og ég fer varla út fyrr en í júlí. Ég fæ þá íslenskt sumar í bland við sænskt og það verður sérdeilis frábært.