Teppt

Nú eru góð ráð dýr því vegna veðurs kemst Vertinn í Víkinni hvorki lönd né strönd og situr pikkföst í borg tísku og töfra og biður þess að veðrinu sloti. Títtnefndur Vert lætur sér þó ekki leiðast eitt augnablik og nýtir tímann vel og lætur ekki eina einustu mínútu sleppa sér úr greipum án þess að nýta hana vel og vandlega.

Ilmandi kaffihús og meiriháttar matsölustaðir hafa notið þess að fá mig í heimsókn og hafa tjaldað öllu því besta sem þeir hafa upp á að bjóða fyrir Vertinn. Hefð er fyrir því að heimsækja heilsusamlegan veitingastað í hverri heimsókn til höfuðborgarinnar og ekki var brugðið út af venju nú frekar en vanalega. Ég hef þá trú að ef ég fái mér að borða reglulega á einhverjum grænum kosti sem er á næstu grösum, verði lífsleið mín grösugri og ég fari síður undir græna torfu.

Bar Torvaldssen bíður mín ætíð í ofvæni ef hann heyrir af komu minni. Græni drykkurinn Mohito var í miklu uppáhaldi hér áður og hvergi var betra að drekka hann ein einmitt á Torvaldssen bar en núna sötrar Vertinn bara Swiss Mokka og lætur sér fátt um finnast um áfenga drykki sem hleypa doða inn í sálartetrið. Á slíkum kvöldum á fyrrnefndum bar er gott að sitja andspænis henni Laufey og tala um lífið og tilveruna, hlægja og gráta, fíflast og sleppa sér örlítið yfir hinu og þessu en umfram allt láta tímann líða í góðum félagsskap og njóta þess að vera til. Þá er gott að stíga upp frá borðum endurnærður eftir ljúfa kvöldstund og leggjast til hvílu með gleði í hjarta. Laufey er ein af gimsteinunum í perlufestinni minni sem stirnir á líkt og á stjarna á himni heiðum um undurfagra vetrarnótt. Perlurnar í festinni minni eru margar og stirnir á þær allar jafnt enda demantar í bland við eðalsteina í hverju rúmi. 

Friðarsúlan hefur líst upp himininn frá komu minni og heyrst hefur að Yoko Ono hafi fyrirskipað að kveikt yrði á henni í hvert skipti sem títtnefndur Vert kæmi til borgarinnar. Friðarsúlunni var án efa ætlað að leggja ofuráherslu á þá skynsömu ákvörðun Fjárlaganefndar Alþingis að veita Einarshúsi styrk vegna endurbóta og ljóst þykir að húsið verður æ glæsilegra með hverju árinu með góðum stuðningi góðra manna. Það er í raun kraftaverk að húsið skuli vera komið í þetta ástand  á þesum örfáu árum sem það hefur verið í okkar eigu. Ég er reyndar ansi hrædd um það að handlagni heimilisfaðirinn, eiginmaðurinn og smiðurinn að húsinu verði kominn með vinnulúnar hendur þegar þessu verki líkur. 

Nokkuð ljóst þykir að lítið verður um flug á morgun. Verður Vertinn að finna far með einhverjum sem á leið vestur á firði og ekki er loku fyrir það skotið að það takist Veislur og annað fínerí er annað kvöld í Einarshúsi og bagalegt að komast ekki í tima. Það vill til að ég á svo afskaplega góða að sem taka völdin þegar ég sting af í höfuðborgarferðir. Gunna og Elsa eru hjálparhellurnar mínar og rúlla þessu upp með léttum leik með dyggri aðstoð húsbóndans. Ég get því verið nokkuð róleg en vill samt alltaf hafa puttana á púlsinum þegar eitthvað er um að vera. Stundum verður maður þó að sleppa takinu og láta aðra taka við stjórninni svona við og við.

 

 

Grá stræti stórborgar

Fokkerinn haggaðist ekki er hann hóf sig á loft með Vertinn í Víkinni á leið sinni til Reykjavíkur. Spegilslétt Ísafjarðardjúpið bylgjaðist yfirvegað og lét sér fátt um finnast þótt títtnefndur Vert tæki stefnuna á höfuðborgina eitt skiptið enn. Hið stórbrotna vestfirska landslag getur treyst því að ég kem alltaf til baka enn hressari og sprækari en áður svo fjöll og firnindi láta sér tíðar ferðir mínar hér á milli í léttu rúmi liggja. Flugferðin var einstaklega góð og ekki er laust við það að ég hafi dottað megnið af leiðinni. Rökkrið umlukti höfuðborgina er ég náði áfangastað og rigningarúði gerði umhverfið sveipað drunga. Umferðin var mikil og bílar kepptust við að koma sér áleiðis heim eftir annríki dagsins og höfuðborgarbúar liðuðust af þolinmæði áfram um grá stræti stórborgar sönglandi saknaðarsöngva um þá tíma þegar hvert heimili átti bara einn bíl og umferðin var minni en hún er nú og leiðin heim ekki eins torsótt. Vertinn rataði rétta leið eins og ætíð og dvelur í góðu yfirlæti hjá tengdó eins og svo oft áður og mun þar dvelja fram í vikuna.

 

Jólahlaðborð

Að öllum líkindum verða þrjú jólahlaðborð i Einarshúsi fyrir jólin og hefst það fyrsta 1. desember. Hákon Seljan verður veislustjóri og Benni Sig mun leika á nikkuna sína og gítarinn meðan á borðhaldi stendur. Benni og Halli munu svo trylla lýðinn í Kjallaranum síðar um kvöldið og fram á rauða nóttina. Nokkuð öruggt má telja að það sé uppselt á þetta jólahlaðborð en agnarsmáir hópar komast þó til viðbótar en hver fer að verða síðastur að panta.

Annað jólahlaðborðið verður haldið 8. desember og þá mun Jónas Guðmundsson sýslumaður stýra veislunni styrkri hendi. Benni mun aftur mæta og vonandi með nikkuna sína en hann og Halli ætla aftur að spila fyrir gesti út kvöldið í Kjallaranum. Löngu er orðið upppantað á þetta jólahlaðborð og reikna ég með að Einarshús þurfi að taka á öllu sínu til að koma gestum haganlega fyrir þetta kvöld og munu panelklæddir veggir gliðna hér og þar til að skapa aukið rými fyrir gesti. Það verður þó allt í góðu og ég veit að öllum á eftir að líða vel í fína salnum mínum í Einarshúsi. Nýja borðstofan verður komin í gagnið sem skapar aukin tækifæri og meira pláss.

Þriðja og síðast jólahlaðborðið verður haldið 14. desember en þá mun Guðbjörg Stefanía Hafþórsdóttir taka við veislustjórn og veit ég að henni á eftir að farnast það vel úr hendi. Ekki er endanlega ákveðið hvaða tónlistarmenn leika fyrir dansi en nokkrir koma til greina og verður það upplýst síðar. Það skal tekið fram að nú þegar hafa borist fjölmargar pantanir á það jólahlaðborð og ég hvet þá sem vilja koma að láta vita af sér í tíma. Snorri Bogason eðalkokkur frá Ísafirði mun sjá um allar veitingar á þessum guðdómlegu jólahlaðborðum.

Þann 15. desember fer Vertinn í Víkinni með starfsfólkið sitt á jólahlaðborð til strákanna við Pollinn og verður því slagbrandurinn settur fyrir Kjallaradyrnar og öllu slegið upp í kæruleysi.

Söngfuglar

Það er skemmst frá því að segja að gengið var með gleði og glaum inn um gleðinnar dyr í Einarshúsi í nótt eins og svo oft áður og fjölmargir sóttu staðinn heim. Glatt var á hjalla enda tveir töfrandi piltar að halda upp á afmælin sín á staðnum og segja má með sanni að þrátt fyrir töluverðan aldursmun afmælisbarnanna hafi samkvæmið gengið furðu vel og ekki var annað að sjá en að allir skemmtu sér hið besta.

Nokkuð öruggt má telja að Bolungarvík hefur að geyma mikið safn góðra söngvara og tónlistarmanna. Í nótt voru frumflutt ný lög í bland við gömul og textar ómuðu um salinn sem sjaldan eða aldrei hafa heyrst áður. Einarshús dillaði sér taktfast eftir hljóðbylgjum söngfuglanna sem stigu á stokk og lét húsið í ljós velþóknun sína á þessum eðalfínu hljómlistarmönnum. Orri var auðvita langflottastur og með mestu reynsluna i framkomu af flestu tagi. Valdimar kemur fast á hæla hans enda frábær tónlistarmaður og í miklu uppáhaldi hjá Vertinum í Víkinni en einnig ber að telja Arnar Guðmunds frá Ísafirði sem tók lagið í þætti Bubba Morthens og margfrægur fyrir vikið. Fleiri látúnsbarkar tóku lagið og brýndu raddböndin og fengu að láta ljós sitt skína við og við. Það tekur stundum örlítið á að þurfa að halda utan um svona partýkvöld og sjá til þess að allir haldi sig á mottunni og fari ekki yfir strikið. Allt gekk þó að óskum, með einni undantekningu þó, enda eru mínir gestir yfirleitt til fyrirmyndar.  

Hlynur Snorrason kom haltrandi með Gumma Sala hálf blindan meðferðis frá Ísafirði en þeir tilheyra stórbandinu " Haltur leiðir blindan". Þeir áttu salinn og slógu í gegn eins og við var að búast. Þessir kappar eru stórskemmtilegir og stóðu sig með mikilli prýði enda hafa þeir verið að æfa sig á slagverk, saxafón og munnhörpur til langs tíma í bílskúrnum heima en auk þess spila þeir á skeiðar og sög þegar allt annað þrýtur. Sönghæfileikar þeirra í bland við gríðarlega góða gítarkunnáttu gerði það að verkum að salurinn heillaðist upp úr skónum og lagavalið var einstakt og féll vel að smekk Vertsins í Víkinni. Ekki spillti fyrir hið lokkandi yfirbragð þeirra Hlyns og Gumma tryllti kvenþjóðina svo að hið rafmagnaða andrúmsloft Kjallarans var um tíma komið á hættustig. Þeir komu vel útbúnir tækjum og tólum eins og sönnum alvöru tónlistarmönnum sæmir og var Gummi með mígrafóninn festan með þar til gerðum höfuðfestingum um höfuðið og söng hann í þetta magnaða apparat af öllum lífs og sálarkröftum. Sálin hans Jóns míns var efst á blaði á efnisskránni sem hefur að geyma langt á annað hundrað laga svo af nógu er að taka. Ég er búin að festa þá aftur í Kjallarann fljótlega og er strax farin að hlakka til.

Hlynur er ekki fyrsti laganna vörður sem tekur lagið í Einarshúsi því Jónmundur Kjartansson hefur tvívegis komið og gripið í gítarinn fyrir gesti og gangandi. Ég vonast til að Jómmi eigi eftir að láta sjá sig við tækifæri og bíð komu hans einnig með eftirvæntingu.

Vertinn í Víkinni er því afskaplega sátt eftir helgina og tilbúin í slaginn að nýju.

 

 

Orri

Sjarmatröllið og konungur bolvískra karlmanna, hinn eini sanni Orri, ætlar að mæta í Kjallarann í kvöld. Hann á án efa eftir að sýna það og sanna í eitt skipti fyrir öll að hann er langbestur þegar kemur að söng og gítarleik og framkomu á stóra sviðinu í Kjallaranum. Honum til halds og trausts verða Rögnvaldur Magnússon, Valdimar Olgeirsson og Arnar Guðmundsson en þeir tilheyra allir einvalaliði skemmtikrafta hér vestra. Einnig munu stíga á stokk Gummi Sali og Hlynur Snorra en þeir tilheyra stórbandinu " Haltur leiðir blindan" og hafa verið að æfa prógramm fyrir kvöldið og ætla að flytja samansafn stórgóðra laga. Fleiri munu eflaust stíga á stokk og ég veit að það verður fullt hús og reikna má fastlega með því að herlegheitin byrji rétt fyrir miðnætti.

Borg óttans

Þegar húmar að og rökkrið læðist yfir höfuðborgina, leggst dökkur skuggi yfir stræti og torg í gervi hettuklæddra manna með loftbyssur og hnífa. Þögnin er rofin með háværum köllum og ógnandi tilburðum og skelfing grípur um sig. Vertinum í Víkinni bregður í brún er fréttir berast að hópurinn sem tilheyrir henni og á að vera umvafinn öryggi og í skjóli fyrir allri vá, er þátttakandi í atburðum gærkvöldsins í borg óttans. Þórunn tengdadóttir mín og tvíburasystir hennar stóðu vaktina á pizzastað þegar ósköpin dundu yfir og skuggalegir menn þröngvuðu sér inn á veitingastaðinn með afar óhreint mjöl í pokahorninu. Allt fór þó vel og stelpurnar sluppu með skrekkinn en þeim stóð ekki á sama um stund sem eðlilegt er.

Svona er nú Ísland í dag

Pítsustaðarræningjar ófundnir

Um hana systur mína

Geri ég orð kollega minna á Langa Manga á Ísafirði bak Bolungarvík að mínum og segi að fleiri hefðu komist á Jónasardagskrá í kvöld í Einarshúsi en vildu. Menningarvitar bæjarins hafa trúlega allir farið snemma í háttinn eða ekki treyst sér út úr húsi í kvöld. Þessi indæla kvöldstund var frábær og einstaklega ljúft var að hlusta á ljóð Jónasar Hallgrímssonar í flutningi Elvars Loga og Þrastar og þeir sem mættu voru yfir sig ánægðir. Ég á eftir að fá Elvar Loga aftur með jólasveinana sína og Þröstur mun koma eftir áramótin og halda tónleika því hann heillaðist af húsinu eins og allir aðrir og ég bíð spennt eftir að fá þá aftur í heimsókn. Læt fylgja að gamni ljóðið um hana systur mína eftir Jónas Hallgrímsson

 

 

Sáuð þið hana systur mína

sitja lömb og spinna ull?

Fyrrum átti eg falleg gull.

Nú er ég búinn að brjóta og týna.

 

Einatt hefur hún sagt mér sögu.

Svo er hún ekki heldur nízk:

hún hefur gefið mér hörpudisk

fyrir að yrkja um sig bögu.

 

Hún er glöð á góðum degi,

glóbjart liðast hár um kinn,

og hleypur, þegar hreppstjórinn

finnur hana á förnum vegi.

 

Alveg á haus

Sökum anna hef ég lítið geta látið vita af mér undanfarið og frá mörgu er að segja. Ekki er hægt að segja annað en að Einarshús hafi iðað af lífi undanfarna daga og Vertinn hefur verið á haus við að þjónusta mann og annan. Yfirleitt hef ég reglulega gaman af því að vinna með fólki og ég nýt mín í fjölmenni svo ekki er yfir neinu að kvarta.

Frystitogari varð að koma í höfn eitt góðviðriskvöldið í vikunni vegna bilunar og hafði viðdvöl í örfáa klukkutíma. Það voru þyrstir sjómenn sem fengu að setjast við eldinn í Kjallaranum það kvöldið og óskaplega þótti þeim sopinn góður. Í hverjum og einum drykk sem þeir fengu afgreiddan úr kolageymslunni fylgdi nokkur orðaforði og tel ég næsta víst að hátt í 500 orð hafi fylgt hverju glasi sem þeir drukku og þurfti Vertinn því að leggja vel við hlustir er þessir síkátu sjóarar mösuðu um alla heima og geyma og báru sín innstu leyndarmál á borð fyrir Vertinn í Víkinni. Ekki bætir úr skák að oft á tíðum virðist einhver móða færast yfir skilningarvit þeirra sem súpa mjöðinn af áfergju og konan á barnum verður alltaf fegurri og fegurri eftir því sem meiri vökvi er innbyrtur þegar lengra líður á kvöldið og oft á tíðum erum við barstelpurnar svo huggulegar í restina að það hálfa væri heill hellingur. Það sem gerði þetta kvöld svo yfirþyrmandi var að Vertinn var ein að vinna og engin önnur kona stödd í húsinu og fékk ég því alla athygli þessara eðalsveina óskipta , sem urðu síðla kvölds hinir mestu sómasveinar og töldu sig draumaprinsa hverrar stúlku. Þetta er lýsandi hegðunarmunstur fyrir þessa dýrategund sem nefnist í daglegu tali Homo Sapiens og virðist  haga sér með þessum hætti við slíkar aðstæður og oft er nokkuð forvitnilegt að fylgjast með þessu atferli dýranna úr fjarlægð, í þessu tilviki  fyrir innan barinn. Skipperinn hringdi þegar líða tók á kvöldið og skipsklukkan glumdi um malirnar og þessi "sjarmatröll" þustu allir með hraði niður í bát í einni hlykkjóttri halarófu og standa nú vaktina úti á ballarhafi og draga björg í bú.

Náttúrustofuþing var einnig að hluta til á minni könnu og aldeilis nóg var að sýsla í kringum það því eitthvað þurfti blessað fólkið að fá að borða og drekka meðan á dvöl þess stóð. Þarna voru samankomnir allskyns sérfræðingar héðan og þaðan af landinu sem telja sig vita manna mest um fugla, fjörur, skordýr og pöddur af öllum toga svo fátt eitt sé nefnt. Einstaka sérfræðingur að sunnan taldi það tiltölulega normalt, fyrst í stað, að drykkirnir á mínum bar ættu að vera á spottprís af því að Kjallarinn er ekki á höfuðborgarsvæðinu og tjáði sig fjálglega um mína viðskiptahætti. Hann fékk að launum stingandi augnaráð Vertsins í Víkinni og fylgdi það honum eftir ansi lengi og ég er ekki frá því að þær ísköldu augnagotur sem bárust í áttina til fyrrnefnds sérfræðings frá títtnefndum Vert hafi haft það að verkum að mannauminginn fraus og færðist hægt og bítandi í klakabrynju. Reyndar áttaði hann sig fljótt á því að framkoma hans var ekki til fyrirmyndar og kom fram af mikilli auðmýkt það sem eftir var sem gerði það að verkum að honum voru fyrirgefin mistökin og við skildum í góðu.

Ég skil ekki hvers vegna sumt fólk telur að veitingar á mínum stað eigi að vera ódýrari en á höfuðborgarsvæðinu. Ég borga upp á fimmaur það sama og veitingastaðir í Reykjavík borga í leyfisgjöld þrátt fyrir það að veltan sé hundraðfalt meiri þar. Ég borga sama í STEF gjöld og staðir af sömu stærðargráðu í Reykjavík og hvergi er slegið af í að rukka veitingarekstur í Einarshúsi, það er eitt sem víst er. Stundum segi ég að þessi leyfisgjöld eigi eftir að ganga að staðnum dauðum en það er auðvita sagt þegar illa árar og lítið er umleikis í húsinu sem er ekki um þessar mundir.

Tveir hagleikssmiðir vinna nú hörðum höndum við eldhúsið í Einarshúsi því allt er lagt í sölurnar að hægt verði að hafa jólahlaðborðin í nýjum sal í gömlu borðstofunni. Finnbogi Bjarna gengur nú vasklega til verks með Jóni Bjarna og vonandi tekst ætlunarverkið en þeir hafa viku til að klára eldhúsið. Vertinn fer reglulega og rekur á eftir hlutunum og fylgist með framvindu verksins og ekki er annað að sjá en að þessir vinnumenn standi sig vel og engin ástæða til að ætla annað en að allt standi klárt er gestir ganga inn um gleðinnar dyr í Einarshúsi er jólahlaðborðin byrja um mánaðarmótin.

Jónasardagskrá er í kvöld og undirbúningur fyrir það bíður handan við hornið. Spilavistin er svo að venju á föstudagskvöld og á  laugardagskvöldið verður mikið húllumhæ í Kjallaranum og þar stíga margir á stóra sviðið sem ég mun segja ykkur frá síðar.

Ég biða að heilsa - í bili

Ég bið að heilsa

Elvar Logi kann að breyta sér í allra kvikinda líki enda stórgóður leikari og vel þekktur sem slíkur. Nú mun hann leggja leið sína alla leið til Bolungarvíkur ásamt Þresti Jóhannessyni með Jónasardagskrá sem ber heitið "Ég bið að heilsa". Trúlega helli ég upp á kaffi í Einarshúsi af því tilefni og galdra fram heitt súkkulaði með rjóma og bíð upp á gamaldags jólaköku. Þeir félagar byrja klukkan 20:00 og það kostar aðeins 1,500 kr. inn á þessa stórgóðu sýningu sem hefur verið að slá í gegn á Ísafirði. Hvernig væri að við tækjum vel á móti þessum gestum sem færa okkur á silfurfati ljóðaleik sem byggður er á verkum Jónasar Hallgrímssonar. Gefum okkur tíma til að setjast niður í fallegu húsi sem hefur að geyma svo ljúfan og góðan anda sem vekur hjá manni vellíðan. Það verða kertaljós og kósýheit með jólaköku og Jónasi í húsinu sem eitt sinn var best geymda leyndarmál Vestfjarða en er nú augasteinn allrar íslensku þjóðarinnar.

Freistingar leynast víða

Ekki var það í frásögu færandi að Vertinn í Víkinni lagði leið sína upp á Grundahólinn um miðjan dag á eðalfína jeppanum sínum og stefnan var sett á guðsþjónustu í Hólskirkju. Var þessi messa liður í fermingarundirbúningi Lilju sem fermist næsta vor en bráðnauðsynlegt þykir að fara reglulega til að hlusta á guðorð vegna þess. Alltaf er ljúft og gott að fara til kirkju og þar færist yfir mann ró og friður sem nauðsynlegt er að hafa innanborðs á lífsleiðinni. Verð ég þó að geta þess að kirkjunnar þjónar leggja sig fram um að freista mín með messuvíni í hvert skiptið sem ég legg leið mína uppeftir og virðist það vera keppikefli þeirra að koma alkahólblönduðu blóði Krists inn fyrir mínar varir í bland við líkama þess hins sama. Er ég kraup við altarið í dag fannst mér líkneskið af Jesú Kristi sem stendur með útréttan faðminn á altarinu, draga annað augað i pung og brosa út í annað þegar Vertinn afþakkaði drykkinn góða með kurt og pí og ekki var annað að sjá en að velþóknun frelsarans væri algjör er ég stóðst freistinguna eitt skiptið enn. Oblátan bragðaðist þó ekki eins vel fyrir vikið en rann hún þó niður vélindað með herkjum fyrir rest og án teljandi vandræða.  Án efa hefði það þótt til frásagnar ef fúlsað hefði verið við vökvanum þegar frelsarinn breytti vatni í vín á sínum tíma er hann mettaði sársvangan lýðinn en tímarnir breytast og mennirnir með. Í gamla daga var messuvín blandað úr áfengum drykkjum sem illa eða ekki seldust í ÁTVR en ekki kann ég skil á innihaldi þess sem bikarinn hefur að geyma um þessar mundir. Væri ekki ráð að hafa óáfengan drykk í stað þess sem nú er boðið upp á í hinum barmafulla bikar sem hefur geyma blóð frelsarans og söfnuðurinn fær að bragða á þegar þurfa þykir.