Heimsins besta kaffi

Nánast þori ég að fullyrða hvergi er hægt að fá betra kaffi en einmitt í Einarshúsi eins og sjá má á myndinni hér til hliðar. Bragðaðist þessi kaffibolli sem yljaði Vertinum í Víkinni  með miklum ágætum og seiðandi og sjóðheit kaffiblandan rann afskaplega ljúflega niður og veitti yl í kroppinn og vellíðan hríslaðist um allan líkamann. Rjóminn bráðnaði í munninum og súkkulaðið veitti þvílíkan unað og alsælu. Ég mæli með því að þið kíkið við og skellið ykkur á einn bolla á aðventunni og njótið bragðsins út í ystu æsar...það gæti svo sannarlega borgað sig.....sjáumst.

 

Upplestur úr jólabókaflóðinu

Nú verður bryddað upp á þeirri nýung að fá valinkunna andans menn til að mæta í hádeginu í Einarshúsið til að lesa upp úr jólabókunum í bland við kveðskap og rímur af flestu tagi. Halda þarf menningu staðarins á lofti og er þetta að mati Vertsins í Víkinni góð leið til þess að fá fólk til að koma saman og njóta þess að vera til. Ilmandi súpa mun að sjálfsögðu vera á boðstólnum að vanda og ekkert sparað í hráefni og öðrum kostnaði sem fylgir því að búa til súpu af bestu gerð.

Grímur Bæjarstjóri og Lýður læknir munu mæta galvaskir á morgun, miðvikudag og upphefja raust sína. Baldur Smári og Elín Jónsdóttir eru miklir bókaormar og ætla að leyfa okkur hinum að njóta upplestrar á fimmtudaginn í hádeginu. Helga Vala og Ólína Þorvarðar koma síðan á föstudag og þá munu lognið blása blíðlega að vestan því Ólína ætlar að lesa upp úr ljóðabók sinni sem ber heitið Vestanvindar.

Tel ég þó tryggara að hafa það í huga ef menn eru heilsulausir og veikir fyrir hjarta að mæta frekar á morgun því þá verður læknirinn til taks til að grípa inn í ef hlustendur fara að finna fyrir krankleika. Lýður er víst snöggur að bregða fyrir sig allskyns lækningamætti og handayfirlagningu og mun án efa leggja menn í læsta hliðarlegu ef á þarf að halda. Vertinn í Víkinni firrar sig þó allri ábyrgð á læknamistökum af öllu tagi sem kunna að koma upp og lætur sér í léttu rúmi liggja hverskyns óheppileg sjúkdómstilfelli sem geta komið upp í framhaldinu.

Súpa og brauð í hádeginu

Á aðventunni verður súpa og brauð í boði í Einarshúsinu við Hafnargötuna og ilmurinn er svo lokkandi.  Gunna mun án efa mæta á nýju skónum og Siggi á síðu buxunum sínum því nú eru að koma jól. Ekki get ég lofað því að Solla mæti í fagnaðinn á bláa kjólnum en aldrei er þó að vita. Eitt er þó öruggt að opið verður frá 11 til 23 alla virka daga fram til jóla og jólaandinn mun svífa yfir vötnum. Öllum er velkomið að kíkja inn og ylja sér við heitt súkkulaði og trúlega verður hægt að fá eitthvað með því. Upplestur á jólabókum mun halda áfram endrum og eins og fer það eftir skapgerð Vertsins í það og það skiptið hverjir koma til með að lesa.

 

Ræðan mín

Ágætu kirkjugestir. 

Enn eina ferðina hefur sólin tekið á það ráð að fela sig á bak við fjöllin og í auðmýkt sinni hleypt skammdeginu að.  Það er svo sem engin nýlunda fyrir okkur að sjá ekki sólina þennan hluta úr árinu, við sem hér búum höfum aðlagast þessum aðstæðum og tökum þeim með æðruleysi.  Mörgum líður vel í rökkrinu en aðrir eiga sínar erfiðu stundir þegar skammdegið skellur á.  Ljósin sem lýsa upp húsin okkar og bæinn um þessar mundir eru kærkomin innlegg í tilveruna þessa stundina og  létta mörgum lífið, ekki síst börnunum sem bíða óþreyjufull eftir jólunum. 

Ég á bara góðar minningar frá jólunum í minni bernsku.  Þau voru ósköp hefðbundin, mamma bakaði smákökusortir í stórum stíl, enda sérlega myndarleg húsmóðir. Hún sá um að heimilið væri hreint og strokið og síðast en ekki síst sá hún til þess að við systkinin værum sómasamlega klædd.  Sérstaklega eru mér minnisstæðir bláir kjólar sem hún heklaði á okkur systurnar, mig og Auði, Í kjólunum bókstaflega stirndi á þessar hugumstóru systur sem ætluðu að sigra heiminn þegar þær yrðu stórar. Ég á kjólinn minn enn þann dag í dag og er hann mér afar kær enda afskaplega góðar minningar tengdar honum.  Það er nú einu sinni svo að minningarnar sem við eigum í hugskoti okkar, hvort sem þær eru góðar eða slæmar, eru eitt það dýrmætasta sem nokkur maður á.  Ég sé það alltaf betur eftir því sem ég eldist. Pabbi minn sótti björg í bú, því ekkert mátti skorta á heimilinu um jólin og ekki var neitt til sparað hvorki í mat né drykk yfir hátíðarnar.  Reyndar var alla tíð lagt mikið upp úr því að nægur matur væri til á heimilinu, enda er hann pabbi mikill matmaður sem vill fá gott að borða í hvert mál, því er hann mjög lánsamur að eiga konu sem hefur yndi af eldamennsku. Hann má trúlega þakka sínum sæla fyrir það að vera ekki að staðaldri í fæði hjá mér.  Pabbi smíðaði stóra jólastjörnu úr tré sem hengd var framan á húsið okkar og þegar ljósin voru tendruð á henni fannst mér ég búa í fallegasta húsinu í bænum. 

Litlu jólin í skólanum voru alltaf jafn hátíðleg og spiluðu stórt hlutverk í lífi okkar krakkana þá, líkt og nú.  Segja má að hún Helga Svana hafi lesið inn jólin, því þegar hún las fyrir okkur jólaævintýrið á litlu jólunum varð allt svo hátíðlegt og einhver óútskýranlegur friður færðist yfir skólastofuna, það var meira segja svo að bekkjarbræður mínir gátu verið til friðs, rétt þetta augnablik.   Jólaævintýri Helgu Svönu urðu svo aftur ljóslifandi þegar ég fór að lesa þau fyrir börnin mín nokkrum árum seinna.  Lifnaði þá barnið í brjósti mér á ný, þegar ég sá brosin og eftirvæntinguna í andlitum krakkanna minna þegar jólin nálguðust.  Það er undursamlegt að geta fundið barnið í sjálfum sér í gegnum sín eigin börn.   

En blessuð börnin eldast víst og þroskast, verða fullorðin og fljúga úr hreiðrinu eitt af öðru.  Nú er svo komið að sonur minn er fluttur að heiman og verður líklega ekki hjá mömmu sinni um jólin í fyrsta sinn.  Hans atvinna er þess eðlis að hann verður að vinna þessa hátíðisdaga og kemst því ekki heim. Það vill til að ég á því láni að fagna að eiga tvær dætur sem eru afskaplega vel af Guði gerðar og hafa ekki yfirgefið hreiðrið ennþá. Þetta verða engu að síður skrýtin jól, því ég er ekki búin undir það að hafa allan krakkaskarann minn ekki hjá mér á slíkri stundu en við sættum okkur við það og tökum því með æðruleysi. Það verður vel að honum hlúð þar sem hann dvelur og ég held mín jól í faðmi fjölskyldunnar minnar þótt einn vanti í hópinn. Það verður líka dýrmæt minning í hugskoti mínu þegar ég lít yfir farinn veg. 

Alla tíð frá því að ég man eftir mér og fram á fullorðins ár bað ég bænirnar mínar, þar sem ég kallaði á Jesú Krist og bauð honum að koma að rúminu mínu og geyma mig í faðmi sér.  Einhverra hluta vegna fór ég með þessar bænir mínar æ sjaldnar eftir að ég varð fullorðin og áður en ég vissi af höfðu þær nánast máðst úr huga mér.  Þær höfðu gleymst í amstri hversdagsleikans. Núna hef ég þurft að leita þær uppi að nýju og fer með þær þegar mig vantar innri styrk og hef ég sett mér það markmið að gera þær aftur að hluta að lífi mínu.  Ég var nefnilega komin í þrot. Ljósið sem ég bað um þegar ég var lítil stelpa, að fengi að loga við rúmið mitt og hafa þar sess og sæti, var farið að dofna og sást aðeins sem örlítil skíma þegar ég kafaði í kytrur sálarinnar.  Ég hafði misst mína innri ró og í staðinn var einhver ógnarmáttur búin að búa um sig í hjarta mínu sem gerði það að verkum að ég var ekki orðin sama manneskja og ég var og vildi vera. Ég var nánast hætt að koma auga á fegurðina í kringum mig, fegurðina í fjölskyldunni minni, fegurðina í fólkinu sem hér býr og ljómann í lífinu sjálfu.   

Það er mikil mildi að ég skilda átta mig á því að ég hafði steytt á skeri og ég komst ekki þaðan hjálparlaust.  Ég hafði tapað orrustunni við þennan ógnarmátt sem hafði stjórnað lífi mínu alltof lengi og ég varð að játa mig sigraða. Það var erfitt, en hver segir að lífið eigi alltaf að vera auðvelt. 

Þau spor sem ég nýlega steig er ég gekk inn á Sjúkrahúsið Vog til að leita mér lækninga á mínum fíkn sjúkdómi eru trúlega þau mestu heillaspor sem ég hef stigið um ævina.  Mér finnst lífið nú þegar farið að snúast á sveif með mér. Þar dvaldi ég m.a. með fólki, sem átti ekkert, fólki sem var búið að missa allt, nema vonina um að geta lifað eðlilegu lífi með þessum sjúkdómi og trúna á æðri mátt.  Það var mér ómetanleg lífsreynsla að fá að upplifa slíkt og minningin er afar dýrmæt.  

Aðventan er sá tími þegar síðfellt fleiri jólaljós lýsa upp það myrkur sem ríkir á norðlægum slóðum á þessum árstíma.  Boðskapur jólanna um Jesú barnið sem fæddist í Betlehem og boðaði kærleika og frið okkur til handa, færir mér og öðrum styrk til að takast á við hið daglega líf og öðlast trú á tilveruna. Hér í Bolungarvík er umhverfi hins daglega lífs oft með öðrum hætti heldur en hjá höfuðborgarbúanum.  Á jólaföstunni eru oft válynd veður.  Það stórbrotna umhverfi sem við búum við gerir það að verkum að oft er erfitt að komast á milli staða, sérstaklega ef mikið hefur snjóað eða illviðri geysa.  Þetta gerir þó þennan árstíma eftirminnilegan og ekki eru síður ljúfar jólaminningar frá þeim hátíðisdögum þegar rafmagnið hefur farið af,  og illfært hefur orðið um bæinn.   Þrátt fyrir misjöfn veður endurheimta Bolvíkingar á þessum tíma þá sem dvalið hafa langdvölum við nám eða störf fjarri sínum heimahögum.  Þá  sjáum við aftur þessum andlitum bregða fyrir í skini jólaljósanna, þegar sameinaðar fjölskyldur fara í jólaboð, til kirkju eða heimsækja leiði látinna ættingja í kirkjugarðinum.   Þessi tími er einmitt best til þess fallinn að hlúa að þeim sem manni þykir vænt um, treysta fjölskylduböndin og njóta samvistanna hvert við annað.  Það er jú það sem mestu máli skiptir. 

Að endingu vona ég að við getum öll fundið sanna jólagleði og innri frið í hjörtum okkar og ég óska ykkur öllum gleðilegra jóla. 

Ragna Jóhanna Magnúsdóttir

 

Flutt á Aðventukvöldi í Hólskirkju sunnudaginn 10. desember 2006

Vertíð

Vertíð er hjá Vertinum í Víkinni um þessar mundir og mikið að gera. Jólahlaðborð í bland við árshátíðir og önnur veisluhöld hertaka allan daginn og unnið er fram á rauða nóttina við að stjana við gestina mína og fá þá til að njóta verunnar í húsinu mínu.

Tónleikar Mysterious Mörtu fóru afskaplega vel fram og frumflutti hún afurð sína á fimmtudagskvöldið og tókst það með miklum ágætum. Ljúfir og góðir tónar flutu um Kjallarann og söngvaseiður færði ró yfir mannskapinn. Stelpan hefur undurþýða rödd og stóð sig með prýði. Ég vona að hún sjái sér fært að koma aftur síðar.

Guðdómleg gúllassúpa var í boði í hádeginu á föstudag og las Halla Signý Kristjánsdóttir upp úr jólabók. Múgur og margmenni kom til að hlusta og súpan rann ljúflega niður í gesti. Tilvonandi jarðgangamenn, sem koma til með að bora í gegnum Óshlíðina, voru einnig svo lánsamir hlýða á Höllu lesa og mun það án efa verða þeim gott veganesti inn í þá vinnu sem fyrir þeim liggur framtíðinni í tengslum við göngin, en þeir voru hér vestra að kynna sér aðstæður. Það þótti að sjálfsögðu tilhlýðilegt að hefja langferð Óshlíðarganga í húsinu þar sem allar ákvarðanir varðandi framfaraskref í byggðarlaginu voru teknar á árum áður og mun góður vilji fyrrum íbúa hússins til eflingar byggðarlagsins fylgja verktökum eftir til góðra verka.

Snittur og aðrar trakteringar vegna útdeilingu styrkja til menningarviðburða á Vestfjörðum var útdeilt á Náttúrugripasafninu um miðjan föstudaginn og enginn þótti betur til þess fallin að sjá um veitingar en einmitt Vertinn í Víkinni. Vertinn hafði reyndar í öllu sínu veldi sótt um styrk í þetta háa Menningarráð en hlaut ekki náð fyrir augum nefndarmanna, enda var ekki við því að búast. Haldið verður þó áfram að safna merkum munum í húsið og sögunni um Einar Guðfinnsson og Pétur Oddsson verður áfram haldið á lofti og hún mun áfram fylgja mínum gestum út í framtíðina. Áfram mun ég viða að mér ljósmyndum og koma þeim í viðunandi horf fyrir alla til að njóta. Áfram mun ég monta mig af því að eiga í fórum mínu stýrið úr merkustu skútu allra tíma og áfram mun ég leyfa gestum og gangandi að berja þá fágætu muni sem prýða húsið augum. Áfram mun ég byggja upp það safn sem ég hef komið mér upp í húsinu og áfram mun ég kaupa muni héðan og þaðan úr veröldinni dýrum dómum til að glæða þetta stórmerka hús lífi. Ég mun áfram efla menningarstarfsemi og menningartengda ferðaþjónustu í Bolungarvík enda er ég búin að vinna að því verki undanfarið af bestu getu.  Ég og Elvar Logi hjá Kómedíuleikhúsinu erum að fara í samstarf um að segja sögu hússins og glæða hana frekara lífi og hvergi verður vikið af þeirri braut enda mun ég, eins og allir aðrir, uppskera eins og ég hef sáð ....að lokum.

Árshátíð Sparisjóðsins og Sýslumannsins var haldin á föstudagskvöldið og tókst með miklum ágætum. Þar var Vertinn í gestshlutverkinu enda var mér boðið í herlegheitin og naut mín eins og frekast var unnt. Ég á reyndar svolítið erfitt með að sleppa takinu og láta aðra sjá um hlutina og nýt mín því ekki til fulls fyrir vikið. Mér finnst alltaf allt vera á mínum herðum þrátt fyrir það að vera með fyrirtaks starfsfólk á mínum snærum. Ég verð að fara að læra að sleppa takinu en það er eitt af því sem ég læri vonandi í Tólf sporunum sem ég reyna að feta á lífsins braut í friðarsetrinu Holti. Á myndinni hér til hliðar má sjá fagurt fljóð við jólatréð í Einarshúsi en það stendur á gömlu kamínunni sem notuð var til að kynda Stúkuhúsið hér forðum og við fengum til eignar þegar það hús var rifið. Á þeirri kamínu var hitað súkkulaði til að dreypa á milli dansa og dufls og daðurs hér á árum áður. Ýmsir merkis munir úr Félagsheimilinu sem á leið voru á ruslahauga staðarins munu einnig koma til með að prýða veggi Einarshúss í framtíðinni en fyrir furðufugla eins og okkur þykja slíkir munir gull og gersemar sem við viljum varðveita um aldur og ævi.

Jólahlaðborðið gærkvöldi var alveg frábært og tókst vel í alla staði. Þar sátu 60 manns í góðu samlyndi og skemmtu sér hið besta. Ég var á nálum að það yrði þröngt fyrir allan þennan hóp en plássið dugði og allt gekk eins og í sögu enda aðlagar Einarshús sig að öllum þeim sem vilja sækja húsið heim. Maturinn frábær að vanda enda sáu miklir meistarakokkar um eldamennskuna og Jónas Guðmundsson stýrði veislunni styrkri hendi. Benni og Halli sungu svo út í rauða nóttina og dansaður var trylltur dans upp við stóra sviðið og Vertinn lét ekki sitt eftir liggja í dansinum enda sá fyrirmyndarbarþjónninn Þorsteinn Haukur um barinn og ég var því laus flestra mála. Þreytan var þó farin að segja til sín þegar rennt var í hlaðið heima klukkan hálf fimm í nótt eftir langa og stranga törn.

Fermingarbarnið sem ég á í fórum mínum flytur helgileik á Aðventukvöldi í kvöld í Hólskirkju svo stefnan er tekin á Grundarhólinn í kvöld. Mér er mjög mynnisstæð ræðan sem ég flutti á þessu sama aðventukvöldi í fyrra þar sem ég upplýsti ferð mína á Vog og ástæður hennar, auk hugleiðinga minna um lífið og tilveruna. Aldrei hef ég haft eins góðan áheyrendahóp og kirkjugestir hlustuðu opinmynntir á ræðuna mína og grafarþögn umlukti fallegu kirkjuna mína og börn og fullorðnir hlustuðu með mikilli athygli. Hvergi fannst mér betra að segja sögu mína í fyrsta skipti opinberlega en einmitt þar og ég hugsa til þess með mikilli hlýju hvað mér var vel tekið. Eftir athöfnina gengu flestir til mín og umföðmuðu mig og óskuðu mér alls góðs og ég mun aldrei gleyma þeirri stund. Það segir ekki lítið að hafa gott fólk á bak við sig þegar stormurinn æðir áfram í lífsins norðan strekkingi og ólgusjó.

Nú er aftur á mót logn í mínu lífi og sjórinn tiltölulega spegilsléttur og ljúfur andvarinn strýkur kinnar mínar ljúft og létt en bíður engu að síður vertíðarloka með óþreyju.

 

Tónleikar Mysterious Mörtu

Tónleikar dularfullu söngkonunnar Mysterious Mörtu fara fram í Einarshúsi í kvöld og hefjast kl. 21:00.  Dulúðugur söngvaseiður mun án efa svífa yfir Kjallaranum er frumsamin tónlistin hennar Mörtu ómar um húsið. Væri ekki tilvalið að brjóta upp skammdegið og hvíla sig frá jólastressinu og koma og hlusta á það sem stelpan hefur upp á að bjóða? Aðgangur er 500 krónur

Ósk

Ég var svo lánsöm að vera boðin á jólafund kvenfélagsins Brautarinnar í Bolungarvík. Þar fékk ég jólapakka og með honum fylgdi eftirfarandi ósk.

Hamingjan gefi þér gleðileg jól,

gleðji og verndi þig miðsvetrarsól,

brosi þér himininn heiður og blár

og hlýlegt þér verði hið komandi ár.

 

Ekki amaleg kveðja inn í framtíðina

 

 

 

Vartan í Víkinni

Öfgafullir femínistar ganga ljósum logum um þessar mundir og finna að klæðnaði ungabarna og starfheitum ráðherra. Ég er farin að óttast um starfsheitið mitt, þar sem ég kalla mig karlkynsnafninu "Vertinn" í Víkinni og kann því afskaplega vel og finnst það vel við hæfi. Ég vona að rauðsokkur hér á landi fari ekki að rísa upp á afturlappirnar og heimta að ég breyti um nafn og mig hryllir við tilhugsuninni ef Vertan eða Vartan í Víkinni verður ofan á.

Stelpur!!!

Er þetta ekki orðið "to much"?

Hringsólað í háloftunum

Fokkerinn hnitaði ótal hringi yfir Ísafjarðardjúpi um hádegisbilið á laugardag með Vertinn innanborðs. Él hafði tekið stefnuna á Skutulsfjörð og lá þar yfir með þeim afleiðingum að flugvélin gat ekki lent og þurfti þess vegna að hinkra augnablik í háloftunum. Ef marka mátti bílana alla í hlaðinu á Garðsstöðum sem blöstu við farþegum út um gluggann úr flugvélinni, hefði mátt halda að fjölmennt ættarmót væri í hámarki en trúlega er þetta hluti af bílasafni Garðsstaðabóndans sem haldinn er óbilandi áhuga á bílum af öllu tagi. Vigur gaf okkur auga af og til að leit til vélarinnar með vorkunn í hverjum hól og hverri hæð og sussaði á veðurguðina með hasti. Að endingu lét éljagangur undan og hjól vélarinnar sigu niður og stefnan var tekin á Ísafjarðarflugvöll sem tók okkur fagnandi og feginleiki liðaðist um farþega þegar vélin snerti vestfirska fóstur jörð.

Einarshúsið beið mín þegar ég kom heim, því stór veisla var fyrirhuguð um kvöldið og rétt átti eftir að reka endahnútinn á ýmislegt eins og að klára að smíða utan um hurðirnar og gluggana, mála geregtin, hengja upp gardínustangir og stytta gardínur og setja þær upp. Það átti eftir að mála lista og fá lánuð borð, leggja á borð og þrífa allt og skreyta. Allt var þó tilbúið í tíma og kvöldið heppnaðist með ágætum. Fólk naut þess að fá að líta þennan nýja matsal í Einarshúsi augum í fyrsta sinn og fá að gæða sér á frábærum kræsingum sem í boði voru á þessu fyrsta jólahlaðborði sem haldið hefur verið í húsinu. Benni mundaði nikkuna sína af mikilli fimi og Hákon Seljan fór á kostum sem veislustjóri allt kvöldið og allt var eins og blómstrið eina. Benni og Jón Hallfreð, sem kallast í daglegu tali Halli, léku af fingrum fram fram á rauða nótt. Þeir voru hreint út sagt frábærir og sérstakt tilhlökkunarefni að fá að hlusta á þá aftur á næsta laugardagskvöld eftir jólahlaðborðið sem þá verður haldið. 

Nokkrar mektarmeyjar í plássinu hafa komið á fót bókaklúbb og hittast reglulega til að kryfja hinar og þessar sögur til mergjar. Auðvita fylgja kræsingar og gúmmelaði með í þessum heimsóknum og spjall um eitt og annað tekur drjúgan tíma. Bókmenntafræðingar samtímast myndu án efa vilja vera flugur á vegg er talið berst að söguhetjum í fagurbókmenntum nútímans og þeim umræðum og spekúlasjónum sem fylgja í kjölfarið á lestri á þeim. Aðalatriðið er þó að hittast og hafa gaman því það er alltaf gaman að hitta skemmtilegar konur sérstaklega ef þær eru bráðgáfaðar eins og þessar. Flugdrekahlauparinn var til umræðu í kvöld og ég naut þess að lesa þá bók og hún hélt mér í spennu allan tímann.

Ég hef ekki lesið bók til margra ára því einbeiting var fokin út í veður og vind. Það er algengt að Alkóhólistar glati einbeitingunni í neyslu en hún kemur smátt og smátt til baka þegar bokkan er lögð á hilluna og fólk verður líkari því sem það var og ég finn svo sannarlega mun á mér. Meira að segja jólabarnið innra með mér sem er búið að vera sofandi á verðinum í nokkur ár er líka að vakna úr dvala og ég er farin að hlakka pínulítið til jólanna og byrjuð að setja jólaljós og skreytingar upp á víð og dreif. Ég hafði ekki hlakkað til jólanna nokkuð lengi og ekki fundið til þeirra gleði sem á að vera til staðar í hjartanu þegar hátíð ljóss og friðar gengur í garð. Kvíðinn fyrir öllu því sem þurfti að gera fyrir jólin var stundum þess eðlist að best var að leita í sopann til að gera tilhugsunina um jólaundirbúning bærilegri. Hugurinn var oft upptekinn af einhverju sem litlu sem engu máli skipti og best þótti að slá öllu á frest.

Nú reyni ég að slá hlutunum ekki á frest en einn er sá galli á gjöf Njarðar að tíminn í sólarhringnum nægir mér hreint ekki til að gera allt sem sem ég þarf að gera og klíni ég því öllum trassaskap á tímaskort og kemst upp með það. Stundum gleðst ég þó yfir því að þurfa að fresta einhverju og nú slæ ég frekari bloggskrifum á frest og ég vona að mér gefist tími til að tilla mér við tölvuna mína á morgun og láta vita af mér.

 

Hinsti dans

Liðtækur dansari var hrifsaður burt úr hringdansi lífsins í miðju lagi og enginn fékk rönd við reist. Hinsti dansinn hefur verið stiginn og mikill harmur er að okkur kveðinn. 

 

Í lokin kemur kveðjan þessi

því komið er að hinsta dans.

Góður Guð nú Óskar blessi

og gæti vel að sálu hans.

 

Gott er að ylja sér við minningar um Óskar Hálfdánsson