Einhverra hluta vegna....

Einhverra hluta vegna langaði mig til að vera venjulegur drykkjurútur um helgina. Hæfilega blaut fyllibytta sem getur bara rétt dreypt á eðalrauðvini úr fínu kristalsglösunum og notið bragðsins og áhrifanna sem áfengi hefur upp á að bjóða og hafa stjórn.

Einhverra hluta vegna langaði mig að fá yfir mig vellíðunartilfinninguna sem fyrstu soparnir bjóða upp á og njóta slakans sem býðst rétt það augnablik þegar eðalvökvinn rennur niður kverkarnar og gleðiefnið færist til hugans.

Einhverra hluta vegna langaði mig að svolgra í mig hina innri ró sem allir alkar þrá að fá og njóta en þurfta oft svo mikið að hafa fyrir að eignast þegar þeir bisast við að vera edrú hverja mínútu, hverja klukkustund og hvern dag.

Einhverra hluta vegna langaði mig að vera eins og hinir matargestirnir sem voru hjá mér í mat í gærkvöldi að njóta veiga í góðra vina hópi.

Einhverra hluta vegna vissi ég þó alveg fyrir víst að ég var ekki ein af þeim. Ég er öðruvísi að þessu leiti og setti því kóka kóla í kristalinn og lét klingja í rétt á meðan tilfinningin fjaraði út.

Einhverra hluta vegna veit ég að þessi tilfinning á eftir að blossa upp af og til á meðan ég lifi og einhverra hluta vegna verð ég að sætta mig við það.

Einhverra hluta vegna veit ég þó innst inni að ég stend þessar freistingar af mér, annað er tap og mér líkar ekki að tapa orrustum.

Einhverra hluta vegna varð kvöldið þó sérdeilis, aldeilis frábært og skemmtilegt í alla staði og ég naut mín í hvívetna.

 

Risin úr rekkju

Vertinn er risin úr rekkju fyrir allar aldir. Veðrið þokkalegt og víða sést í heiðan himinn. Hægt er með herkjum að sjá út um saltstorkna glugga, krumma vappa á götunni að leita ætis, og heyra má þann sama krunka úti er hann kallar á nafna sinn. Sólin varpar geislum sínum með herkjum á herlegheitin og ró og yfirvegun virðist ætla að einkenna daginn.

Leiðin liggur þó innan skamms á básinn minn í Einarshúsi því kostgangarnir mínir þurfa að borða í hádeginu og ég borða yfirleitt þeim til samlætis. Það styrkir reksturinn að hafa fastan kúnnahóp og gerir það að verkum að ég gat ráðið til mín manneskju í fullt starf. Ég get þá meira svona leikið mér í tölvunni o.þ.h og sinnt öðrum hlutum af kostgæfni þegar svo ber undir.

Ilmandi gúllassúpa verður á boðstólnum í hádeginu á morgun, föstudag, fyrir svanga maga og eru menn hvattir til að líta upp úr amstri hversdagsleikans og bragða á þessari eðalfínu súpu Guðlaugar í Tungu sem er orðin vel kunn gestum og gangandi. Á föstudagskvöldið er svo lokakvöldið í spilavistinni og rennur glerlistaverkið "laufalampinn" þá til einhvers heppins spilafíkils. Þá munu Elsa og Gunna vera yfir undir og allt um kring því Vertinn verður að sjálfsögðu að sinna samkvæmislífinu og mæta á  afmælisfund Oddfellow reglunnar á sama andartaki og spilavistin fer fram.

Þessi afmælisfundur kallar á kjól og hvítt. Karlar skarta kjólfötum og draga þar með á eftir sér langt slör og líta allir út eins og mörgæsir og þekkjast varla í sundur og konur er fínar, svo fínar að ég neyðist trúlega til að kaupa mér fallegan kjól af þessu tilefni. Slakt gengi íslensku krónunnar hefur ekkert að segja í því sambandi enda mun kjóllinn væntanlega ekki vera það dýr að hann raski gjaldeyrisviðskiptum milli Íslands og annarra landa svo neinu nemi. Allt óþarfa glingur verður þó trúlega látið sitja á hakanum að þessu sinni og skartgripabúðir geta því haldið ró sinni um hríð. Glingurviðskipti gætu hugsanlega varpað einhverju ójafnvægi á jafnvægisleysi okkar gjaldmiðils og því læt ég það vera að skapa meiri óráðsíu er orðin er.

Vertinn fær hvorki meira né minna en að koma inn í hið "allraheilagasta" í húsi þeirra Oddfellow manna og er það víst einstæður viðburður að kerlingar þessa karla í háleynireglunni fái að sjá himnaríki með þessum hætti. Ég mun að sjálfsögðu vera búin að fara með bænirnar mínar og þylja trúarjátninguna upp rétt áður en ég lít inn í helgidóminn svo ég fái að njóta andartaksins til fulls enda tel ég nauðsynlagt að mæta með hreinan anda, óflekkað mannorð og laus allra synda er ég stíg inn í þennan helga dóm reglu Oddfellowstúkumanna. 

Auðvita tekur Vertinn öllu veisluhöldum fagnandi enda mikil selskapsmanneskja og hefur gaman í flestum tilvikum af mannfögnuðum og bindur vonir við að það verði gaman.

 

Kannski

Þá er einni mestu áthátíð ársins lokið. Reyktir hamborgarahryggir í bland við rjómasósur og bakaðar kartöflur hafa runnið sitt skeið á enda og jafnvægi er að komast á meltinguna á ný. Páskarnir eru ætíð boðnir velkomnir á litla veitingastaðnum mínum enda halda slíkar hátíðir, með tilheyrandi mannfögnuðum, staðnum á floti. Í hönd fara endalausar veislur og ekkert lát er á skemmtanahaldi og uppákomum í tengslum við hin og þessi tækifæri og ekkert er í sjónmáli nema látlaust áframhald. Ljóst er að fjórar til fimm manneskjur verða fastráðnar í sumar í Einarshúsi enda verður opið allan daginn frá morgni til kvölds og ég veit að það verður nóg að gera. Iðandi líf var í húsinu í fyrrasumar og ferðamenn duglegir að koma við í trakteringar og mig grunar að straumurinn aukist svo um munar í sumar og eins gott að standa klár þegar þar að kemur.

Einarshús rís tignarlega undir öllu sem fer fram þar innandyra og er stolt af hverri heimsókn, hverjum viðburði og hverri uppákomu. Ég veit að húsið nikkar til mín í velþóknun hvern einasta dag og lætur mig finna væntumþykju sína og aðdáun með blíðu augnaráði og breiðu brosi. Það býr stór og góð sál í þessari öldnu byggingu sem fær mig til að njóta þessa að vera í nálægð þess.

Þau tíðindi gerðust að Þórunn veiktist og var að leggjast inn á sjúkrahúsið á Akureyri og hefur dvalið þar í nokkra daga. Andri hefur vakað yfir henni eins og sannur kærasti á að gera og huggað hana í hvívetna. Ekkert hefur þó fundist athugavert að sveitastelpunni frá Enniskoti þrátt fyrir yfirgripsmiklar rannsóknir og skoðanir. Hún virðist þó eitthvað vera að lagast og vonandi fær hún að fara heim á morgun. Andri hefur verið hálf vængbrotinn á Akureyri því þar þekkjum við afarlítið til og þurfti hann að gista á gistiheimili í svefnpokaplássi en fékk svo inni hjá einhverjum ættingjum tengdamömmu sinnar tilvonandi og er hann þar í nótt. Vonandi komast kærustupörin til síns heima sem fljótast svo lífið geti orðið eðlilegt á ný.

Af því að minnst er að Akureyri þá má það trúlega teljast nokkuð furðulegt hve fáa ég þekki á því svæði. Eitt sinn, er ég var þar um tíma um sumar, gat ég gleymt mér við að horfa á Akureyringa. Ég hef mjög gaman af því að horfa á fólk og stúdera útlit þess, svona dags daglega dags. Mér þótti Akureyringar frekar ófríðir upp til hópa og skildi ekkert í svipbrigðum þeirra og andlitsfalli. Trúlega mátti rekja þennan fegurðarsmekk minn til þess hve útlit þeirra og atgervi var allt ó-vestfirskt og þeir virtust ekki bera með sér hið bjarta yfirlit vestfirskrar náttúru. Mér fannst ég vera komin í annan heim þar sem allt annar þjóðflokkur bjó. Ég sá engan svip sem mér fannst kunnuglegur og ég gat ekki lesið neitt út úr neinum. Ég vissi semsagt ekkert hverra manna neinn var sem ég rakst á alla þessa viku sem ég dvali á Akureyri. Auðvitað bar þetta fólk með sér keim eyfirskrar sveitar sem  var bara allt öðruvísi en svipbrigði stórbrotinna vestfirskra fjalla og söndugrar fjöru hér vestra. Seinna sá ég að fólkið var allt fagurt og frítt, bara ekki börn sömu fjöru og fjalla og ég og því örlítið öðruvísi fyrir vikið.

Kannski hafði lífið ekki leikið norlendinga eins og vestfirska kotbændur sem bjuggu oft við æði kröpp kjör í denn við erfiðar aðstæður frá náttúrunnar hendi, kannski erum við bara ófríð þegar allt kemur til alls, stórgerð líkt og stórskorin fjöllin og grófgerð líkt og hrjóstrugar heiðarnar.

Kannski!!!

Fyrsta giggið

Það má með sanni segja að fleiri hafi komist að en vildu til að hlusta á þessa stórgóðu tónlistarmenn sem tróðu upp í Kjallaranum í nótt sem leið. Haltur leiðir blindan voru leiddir áfram styrkri hendi af trommaranum og bassanum og allt gekk þetta eins og í sögu og þeir voru alveg til fyrirmyndar. Stuðlög ómuðu um húsið og þeir sýndu það og sönnuðu og þeir geta vel spilað fyrir dansi á góðu kvöldi og haldið takti út í nóttina. Þetta var alveg ljómandi upphitun fyrir komandi gigg sem verða án efa fjölmörg í Einarshúsi í framtíðinni hjá þessu fyrirtaks húsbandi og Vertinn er mjög spennt að geta haft þessa hljómlistarmenn á sínum snærum þegar á þarf að halda.

Eins og sjá má glögglega á frammistöðu þessara pilta, sem skjóta SSSól ref fyrir rass í þessu flutningi á einu laga þeirra, eru þeir eru mjög frambærilegir og samhljóma í athöfnum sínum og gjörðum. Þeir ætla þó að slípa sig örlítið meira saman í framtíðinni og æfa reglulega í húsinu sem hýsir ólgandi líf og gleði og glaum, Einarshúsi.

Sól skein í heiði

Sól skein í heiði er Vertinn fór í hestareið ásamt öðrum hestamönnum á svæðinu í gærdag. Elsa og Lilja fóru á stökki upp stíga og högguðust ekki á sínum þýðu skepnum. Blesi á það til að vera örlítið hastur þegar hann er í þeim ham og fer stundum bara fetið þegar ætlast er til að hann fari á brokk. Það verður að segjast eins og er að knapinn kann ekki alveg á stjórnborðið á hrossinu og því fer hann á brokkfet þegar reynt er að notast við töltskeið. Stundum reynir Vertinn að beita ofsastökki fyrir sig þegar ríður á en oftar en ekki lullar hann bara við fót enda gamall og þreyttur. Þessi stórskemmtilegi reiðtúr í fallega veðri gærdagsins hefur þó skilið eftir sig töluverðar harðsperrur sem sitja sem fastast og neita að hverfa af rassinum og lærunum en það er þó vont en venst.

Eftir að hafa snætt dýrindis kvöldverð í félagsheimili hestamanna þar sem hangikjöt og uppstúf voru á boðstólnum var stefnan tekin inn í Ísafjarðarkirkju þar sem haldin var AA fundur í svo notalegu umhverfi. AA samtökin eiga afmæli um þessar mundir og því tilhlýðilegt að minnast þess en samtökin voru stofnuð árið 1934. Þau hafa hjálpað mörgum að ná áttum og lifa eðlilegu lífi. Eitthvað er sammerkt með öllum óvirkum ölkum, allir hafa einhvernvegin sömu sögu að segja.

Rokkhátíðin var heimsótt eftir kirkjuferðina enda var Lilja þar ásamt vinkonum sínum. Hljómsveitin Hjálmar var að spila þegar við litum inn og var meistari Megas á gítarnum. Þeir voru sérdeilis, aldeilis frábærir og Vertinn dillaði sér taktfast eftir raggy taktinum ásamt öllum hinum ótalmörgu sem voru að hlusta og dilla sér þétt upp við alla hina sem hreyfðust í takti við mann og annan. Ótrúlega mikill mannfjöldi var þarna samankomin og það kom mér á óvart hvað mér þótti gaman, því mér fannst hátíðin í fyrra eitthvað óspennandi enda staldraði þá ég stutt við. Megas steig svo á stokk og svei mér þá ef hann gat ekki gert sig skiljanlegan á íslenskri tungu í textum sínum enda er maðurinn búinn að fá bunch of money fyrir að vera svo góður í íslenskri málfræði. Trúlega hefur það haft sitt að segja að eyrun á honum eru svo stór og án efa hefur það gert gæfumuninn hve hljóðið dreifist jafnt og þétt um salinn er því var varpað frá eyrnavængjunum til mannfjöldans. Karlinn er nú ekki alveg sá flottasti en hann hefur eitthvað sem fær mann til að vera stoltur af því að vera Íslendingur og tala reiprennandi íslensku á Íslandi.

Slagbrandinum var slegið frá Kjallaranum rétt eftir miðnættið. Frekar rólegt var fram eftir og haldið var í koju um þrjúleitið. Vertinn stóð þó teinrétt í hádeginu í dag og tók á móti blaðamönnum héðan og þaðan úr veröldinni sem sækja rokkhátíðina heim og höfðu haft spurnir af Vertinum og komu þess vegna  í súpu. Það kemur sér ætíð vel að fá slíkt fólk í heimsókn í hús gleðinnar á fallegum dögum.

Benni Sig mætir í kvöld og ég hef heyrt að þar verði aðalstuðið á kjálkanum í kvöld. Þið fáið að heyra meira frá því, vonandi á  morgun.

Föstudagurinn langi

Yfir deginum í dag er yfirvegun og hógværð. Vertinn í Víkinni getur aðeins um frjálst höfuð strokið og náð upp þreki fyrir verkefni morgundagsins. Það er stund milli stríða en nú er vertíð í veitingabransanum. Mikið af fólki í bænum og töluvert líf í mannskapnum.

Hundrað manna fermingaveislu var rúllað upp í gær í Einarshúsi sem tókst vel í alla staði enda ekki við öðru að búast með allt þetta framúrskarandi vinnufólk sem ég hef á mínum snærum. Kjötréttir í bland við sælkerasallad voru á boðstólum í bland við marengstertur og annað góðgæti. Fermingabarnið, Bergþór Örn, var í sínu fínasta pússi og dagurinn verður honum vonandi eftirminnilegur. Einarshúsið skartaði sínu fegursta og var skreytt hátt og lágt í tilefni dagsins og allt gekk eins og blómstrið eina. Allt var nýmálað í Kjallaranum því einstaka fjölskyldan hennar Gunnu Ásgeirs kom og málaði allt í hólf og gólf og það bókstaflega stirndi af öllu þar niðri og þegar gestirnir komu var allt fullkomið.

Vertinn varð að hafa snör handtökin því annað fermingarbarn beið út í bæ eftir að geta boðið til veislu því Halldóra Jónasdóttir stóð glaðbeitt í fermingarkjólnum sínum og tók á móti sínum gestum. Borð svignuðu undan hnallþórum á þeim bæ og sætabrauð átti greiða leið ofan í Vertinn og hennar skildulið. Ekki eru nema tæpir tveir mánuðir þangað til Lilja fermist og ég er full tilhlökkunar. Þá ætlar Vertinn að vera í fríi og njóta dagsins með fjölskyldunni og gestum sínum, þá kemur eðalkokkur og matreiðir dýrindisrétti ofan í fólkið mitt.

Einar Örn tróð upp á miðvikudagskvöldið og hann var fantagóður. Það kvöld unnu Elsa og Þórunn á barnum niðri á meðan Guðlaug og Gunna þræluðu í eldhúsinu við að undirbúa fermingarveisluna sem vera átti daginn eftir. Vertinn svona meira gekk á milli hæða og hafði yfirumsjón með hinu og þessu og sagði fyrir verkum þegar við átti eða bara flæktist fyrir ef svo bar undir. Unga fólkið dansaði tryllta dansa við undirleik Einars og félaga hans á nýmáluðu gólfinu og vel var tekið undir í söngnum. Það var semsagt þrumufjör þetta kvöld og mjög gaman.

Reyndar virðist það gerast ósjálfrátt að óvirki alkinn fjarlægist smátt og smátt umhverfi þar sem vín er haft um hönd. Ég hef það á tilfinningunni að ég komi til með að láta aðra vinna á nóttunni þegar fram í sækir og trúlega mátti búast við því að að þeirri stund kæmi. Ég stend þá frekar vaktina á daginn. Sextán mánuðir eru liðnir frá því að ég fór sjálfviljug á snúruna og lét þurrka mig upp. Ég sé ekki eftir því einn einasta dag og nýt mín hverja einustu mínútu.

 Benni Sig ætlar að mæta á laugardagskvöldið ásamt leyninúmerum héðan og þaðan. Náfrændi Kim Larsens mætir jafnvel á svæðið og tekur undir með Benna. Mikið af fólki virðist stefna í Kjallarann það kvöld og Benni mun slá í gegn eins og ætíð.

Einu teiti ætla ég þó ekki að missa af fyrir nokkurn mun en það mun verða boðið til samkomu í Kjallaranum á miðnætti á páskadagskvöld. Þá ætlar heil hljómsveit að stíga á stokk í fyrsta sinni og skemmta gestum og gangandi. Haltur leiðir blindan er samansafn miðaldra skallapoppara sem hafa verið að æfa samhljóminn undanfarið og halda hljómsveitaræfingar daglega. Yfir 90 lög eru á stefnuskránni og Jón Bjarni lemur nú húðir eins og honum sé borgað fyrir það. Það hreinlega datt af mér og krökkunum andlitið þegar hann tók í trommurnar í fyrsta sinn eftir 30 ára hlé og okkur fannst hann rosalega góður. Mikill spenningur er fyrir kvöldinu og ég hef þá trú að einhverjir láti sjá sig. Að sjálfsögðu er aðalatriðið að hafa gaman af uppátækinu en þeir félagar taka þetta mjög alvarlega og ætla að reyna að standa sig fyrir Vertinn. Hef ég þó heyrt eftir mjög óáreiðanlegum heimildum að Sssólar menn séu með lífið í lúkunum yfir þessari uppákomu í Kjallaranum en þeir eru með ball á Ísafirði þetta sama kvöld og hræðast dræma aðsókn á ballið hjá sér vegna þessa uppistands hjá þessari eðalgrúppu. Ég get þó upplýst það hér og nú að Haltur leiðir blindan kann nokkur lög með Sssól og ég get fullyrt að sólin þeirra Hlyns, Gumma, Sigurðar og Jóns Bjarna mun skína enn skærar á páskadagskvöld en sólir nokkurra annarra hljómsveita á svæðinu.

Ég má til með að láta myndband af trommaranum er hann tók í trommurnar í fyrsta sinn í langan tíma. Hljóðið berst kannski ekki sem berst til hlustenda en þeir sem vilja heyra meira komi á páskadagskvöld í Kjallarann.

Á hestbaki

Er sólin baðaði fjöll og dali á laugardag fórum við mæðgurnar í útreiðatúr. Það er fátt skemmtilegra en að fara fetið á Blesa í blíðskaparveðri og láta vindinn leika létt um kinnarnar. Það stirndi á fjöllin í kring og Snæfjallaströndin leit til mín töfrandi og geislandi bros færðist um jökulfirðina er þér sáu Vertinn ríða út. Umhverfið var hreinlega brjálæðislega fallegt og ég var þess fullviss að enginn staður í veröldinni kæmist í hálfkvisti við þennan. Ég var hugfangin af þessu öllu saman.

Reyndar datt títtnefndur Vert af baki í fyrsta sinn og endaði ofan í snjóskafli með afturendann. Mér er sagt að atvikið hafi verið bráðskondið og skemmtilegt en atburðarrásin var með þeim hætti að hundur birtist snögglega í göngutúr með eigendum sínum og Blesa blessuðum brá lítillega. Hann tók tvö ákveðin skref afturábak og breytti um stefnu nokkuð snögglega. Ég sá fyrir mér að þessi aldna skepna myndi hlaupa með mig til fjalla og taka stökkið upp í mót, yfir urð og grjót og ég yrði ekki til frásagnar meira. Þar sem þessi sallarólegi hestur brá upp úr þurru á það ráð að beita fyrir sig þessari snöggu hreyfingu algjörlega óforvendis og án allra utanaðkomandi aðvörunar, sá ég sæng mína útbreidda og ákvað af snarræði að henda mér af baki til að forðast frekari slys á lífi mínum og limum. Ég lenti mjúklega í snjóskaflinum og fann fljótlega að ég var að mestu ósködduð en lá þó hjálparvana um stund og beið eftir vorkunn þeirra sem voru hjá. Blesi beið bljúgur eftir að ég risi upp og bauð mér sæti á ný á mjúkum hnakknum. Hlátrasköll bergmáluðu milli fjallanna er áhorfendur skelltu upp úr eftir þessar svaðilfarir mínar og gerðu gys að aðförunum. Enginn slys urðu þó á fólki sem betur fer og allir sluppu heilir á húfi. Lilja, Þórunn og Bryndís fóru í útreiðatúr í gær og komu við í Einarshúsi. Blesi brosti til Vertsins enda góður vinskapur okkar á milli og atvikið löngu gleymt og grafið.

Grand

Ótrúlegur dugnaður hefur einkennt líf og starf Vertsins undanfarna daga. Spilavistin fór vel fram á föstudagskvöldið og spilað var á fimm borðum sem er ágætt. Því fleiri sem mæta og spila því skemmtilegri er spilamennskan. Á meðan spilafíklar spiluðu rassinn úr buxunum sat Vertinn í næsta herbergi og sótti um styrk til Menningarráðs Vestfjarða vegna " Sögu frumkvöðla í Bolungarvík" sem unnið er í samvinnu við Kómedíuleikhúsið og Elvar Loga. Hugmyndin er að gera einleik upp úr sögum þeirra merkismanna sem í húsinu bjuggu og bjóða upp á einleik í Einarshúsi næsta sumar. Það er full vinna að sækja um styrki hingað og þangað og engin trygging þess efnist að það beri árangur. Styrkumsóknin mín liggur því með öllum hinum og nú krossa ég bara fingur og bíð í eftirvæntingu eftir ákvörðun ráðsins en ég er ekkert sérstaklega bjartsýn. Ég hef sótt um styrki víðar vegna þessa verkefnis en einungis fengið svar fá einum aðila og það var jákvætt og mér í hag svo allt getur gerst í þessum efnum.

 

Alda

Alda

Ef að ég hjá pabba einn fimmeyring ég fengi

 

Í Bakkavík brosandi vinnur við þrifin

og borubrött ræðst það á gerlanna regn.

Sagt er að þar sé hún þó nokkuð iðin

þótt Alda sé oftast nær rennblaut í gegn.

 

Með Bjössa hún brá sér til framandi landa

og hafði þar viðdvöl og örstuttan stans.

En hitinn víst ætlaði öllu að granda

samt lék sér við öldur í ólgandi dans.

 

Í brúðkaupi bróður síns veislustjórn hafði

þar bærileg þótti og glettin á brá.

Þar sögur af honum svo töfrandi sagði

og aldeilis fróðlegt það þótti að sjá.

 

Sem flokkstjóri fann hún í sumar sitt fagið

og stundum í Kjallarann brá sér á vakt.

Við sundlaugarvörslu svo vann annað slagið

Því Öldu er heilmargt til listanna lagt.

Mér ofbíður

Mér ofbíður nýgenginn dómur í ofbeldismáli gegn lögreglumönnum, þar sem meintir fautar og fantar voru sýknaðir af árás á laganna verði við skyldustörf.

Er ekki kominn tími til að stokka upp íslensku dómaramafíuna og hætta að líta á ofbeldi sem sjálfsagðan hlut.

Hingað og ekki lengra!

Kurr í lögreglumönnum