Allt er þegar þrennt er

Vertinn í Víkinni fór galvösk í morgunsárið eða eldsnemma, eitthvað um hálf ellefu, inn á Ísafjörð til ýmissa erindagjörða. Til stóð að slá þrjár flugur í einu höggi og gera það með stæl.  Slurkur af blóði var tekin úr hægri handleggnum sem fyllti þrjár krukkur af hinum dýrmata blóðrauða vökva sem rennur um æðar títtnefndrar. Slíkar blóðprufur skulu  teknar annanhvern mánuð á meðan ég tóri því fylgjast þarf vel með sjúkdómnum því hann getur verið fljótur að ná sér aftur á strik.

Eftir blóðtökuna hljóp ég við fót í ungbarnaeftirlitið því ennþá þarf ég mínar ungbarnasprautur. Hjúkkunni leist nú ekkert á hóstann í Vertinum og sagði skýrt að venjulega væri mæðrum ungabara bannað að koma með börn sín í sprautur í slíku ástandi. Ég svaraði um hæl að mamma væri á Skýlinu og væri varla í stakk búin til að koma með mig seinna svo ég heimtaði bara sprautuna og það gekk eftir. Ég var sprautuð í hægri handlegginn sem var betra því sá vinsti var útstunginn.

Svo lág leiðin uppá næstu hæð þar sem mín beið beinþéttnilyfið en það fæ ég mánaðarlega með ég tóri og nýrun þola. Ég var svo ljónheppin að hafa stálbrunninn á sínum stað og fékk því stunguna beint í bringuna hægra megin enda handleggirnir báðir undir. Þá voru tekin lífsmörk líkt og venjulega og ég var bara vellifandi þrátt fyrir að hafa smávægilegan hita. Núna eru því beinverkirnir sem fylgja þessari lyfjagjöf aðeins verri en vanalega og trúlega muna ungabarnasprautan leggja mig í rúmið á morgun en hvað er það á milli vina. Ég hlít nú að hafa legið af mér annan eins í vesældóm og viðlíka auðnuleysi einhverntímann um æfina. 

 

Kátar konur en sviknir karlar

Vertinn efndi til stórhátíðar síðastliðna helgi og setti markið hátt. Til stóð að halda tvö aðskilin dúndurpartý og nýta hið stórglæsilega Félagsheimili undir annað þeirra en þar átti að vera karlakvöld með meiru og hið margfræga Einarshús átti að nýtast undir konukvöld.

Karlarnir áttu að verma bekki samkomuhússins stóra en þegar nálaðist helgi þóttu of fáir hafa sýnt teitinu áhuga svo það var fellt niður. Til stóð að hafa kútmaga fyrir þessa krúttmaga í bland við annað gómsætt fiskmeti en vegna þess að kútmagarnir fást ekki keyptir í Samkaup í niðursuðudós og vinnan við þá er alveg gríðarlega mikil þótti það of riskí að halda kvöldinu til streytu. Því fór sem fór.

Það er ekki frítt við það að Vertinn hafi séð tár á hvarmi margra fílefldra karlmanna í bænum sem bera sig aumlega yfir ástandinu og telja sig svikna af fiskihlaðborðinu fína. Skemmst er frá því að segja að Vertinn finnur til meðaumkunnar með karlpeningnum enda hefur hart verið lagt að títtnefndri að efna það loforð sem gefið var.  Takið því 22. mars frá ágætu karlar undir karlafagnað í Einarshúsi. 

 

Konurnar aftur á móti skemmtu sér konunglega á konukvöldinu enda hið glæsilegasta í alla staði. Fleiri konur komust þó að en vildu.

Þar var Vertinn í Víkinni svo ljónheppin að fá til liðs við sig bolvískan kokkanema sem tók sín fyrstu skref sem starfsmaður í Einarshúsi en er nú að læra í Reykjavíkinni. Hún bauð upp á fjórrétta matseðil og gerði það svo sannarlega með glans og maturinn var alveg einstaklega góður. Bolvíkingar mega svo sannarlega vera stoltir af henni Steinu á Ósi og það verður mikið gleðiefni þegar hún kemur heim að afloknu námi.

Til stóð að hafa annan Bolvíking á stóra sviðinu í Kjallaranum að konukvöldi loknu en því miður tóku náttúruöflin í taumana og leyfðu fólki ekki að ferðast hingað vestur hvorki á láði né legi. Vonandi verður hægt að bjóða honum Einari Erni seinna hingað heim.

Ekki er hægt að minnast á konukvöldið öðruvísi en að nefna konuna sem var algjörlega tekin í gegn í breyttu útliti en það var auðvitað hún Gunna, ekki bara mín, heldur Gunna okkar allra Bolvíkinga. Hún átti svo sannarlega skilið að fá allherjar fíneseringu enda var hún alveg glæsileg þegar upp var staðið.

Tískusýningin var svo á sínum stað og þar voru nokkrar bolvískar konur sem sýndu falleg föt og voru eins og þær hefðu aldrei gert annað um æfina. Sína, Sóley, Kæja, Guðný Hildur og Elsa mín voru algjörlega óaðfinnanlegar líkt og Þórunn tengdadóttir sem er jafnframt tengdadóttir Bolungarvíkur en þar var hún ásamt Þóru tvíburasystur sinni. 

Mér var það til happs að Þórunn og þóra gáfu sér tíma til að koma vestur til að sjá um hár og förðun á stelpunum því það kunna þær svo afskaplega vel. Það er nú ekki leiðinlegt að geta nýtt fjölskylduna sína í fyrirtækinu sínu, þetta er jú fjölskyldufyrirtæki.  Það væri nú hinsegin ef maður mætti það ekki.

Svo var Ylfa Mist veislustjóri, það eru nú trúlega misjafnar skoðanir á því hversu mikill Bolvíkingur hún er því montið í okkur þessum bornu og barnfæddu Bolvíkingingum keyrir nú stundum um þverbak. Eitt veit ég þó að hún gerir meira fyrir byggðarlagið sitt en margur annar.

Ekki má svo gleyma stelpunum í eldhúsinu Rebekku og Sigríði sem hjálpuðu til og Karitas sem sá um barinn í Kjallaranum á eftir.  Allt frábærar bolvískar stelpur. 

Einnig má minnast á sjálfan Vertinn í Víkinni, bolvísk í húð og hár skal ég segja ykkur langt aftur í ættir. Hún stóð svosem vaktina svona eins og hún gat og gerði það trúlega þokkalega. Hún hefur mikið dálæti á fötum frá tískuversluninni Flash í Reykjavík og verslar þar oft og mikið líkt og margar aðrar bolvískar konur. Flash gerði vel við okkur, veitti okkur góðan afslátt af glænýjum fötum sem ekki býðs annarsstaðar og konur kunnu svo sannarlega að meta það. Það ber að þakka sem og öllum þeim sem að þessu kvöldi komu, þatttakendum jafnt sem gestum því án þeirra væri þetta ekki hægt. 

Vonandi verður hægt að halda svona konukvöld einhverntíma aftur.

Þangað til skuluð þið elska hvert annað 

 

 

Fjalla-Eyvindur í Einarshúsi Bolungarvík

Enn og aftur skundar Fjalla-Eyvindur yfir fjöll og fjörðu. Eða kannski fer hann bara göngin, Bolungarvíkurgöngin. Já, næsti viðkomustaður Fjalla-Eyvindar er einmitt Bolungarvík. Leikritið vinsæla verður sýnt í Einarshúsi í Bolungarvík núna á fimmtudag, 23. janúar, og hefst kl.20. Miðaverð er 2.000.- krónur og það er posi á staðnum.

Leikritið um Fjalla-Eyvind hefur vakið mikla lukku frá því það var frumsýnt í lok síðasta árs. Æfingar á leiknum hófust að nýju nú í janúar. Sýningin í Einarshúsi á fimmtudag er 6. sýningin á leiknum. Leikritið Fjalla-Eyvindur fjallar um einn mesta útlaga allra tíma Eyvind Jónsson er nefndur hefur verið Fjalla-Eyvindur. Það er óhætt að segja að kappinn sá hafi verið karl í krapinu því hann var í útlegð í heila fjóra áratugi. Hann fór víða m.a. vestur í Jökulfjörðu þar sem hann hitti lífsförunaut sinn hana Höllu sína. Ástin var slík að hún fylgdi manni sínum í útlegðinni. Þó efnið sé háalvarlegt og dramatískt er hér um léttan gamanleik að ræða en þó skín alvaran yfirleitt best þegar fengið er við grínið. Höfundur og leikari er Elfar Logi Hannesson. Guðmundur Hjaltason samdi tónlistina og Marsibil G. Kristjánsdóttir gerði leikmynd og annaðist leikstjórn.

Til umhugsunar

Það var varla risinn nýr dagur á nýju ári þegar álagningarseðlar frá Bolungarvíkurkaupstað duttu inn um bréfalúguna með skilaboðum um 13,6 % hækkun á fasteignaskatti á Einarshúsið auk 25 % hækkunar á lóðaleigu. Þessi hækkun nemur  37.651 krónu á ársgrundvelli sem er dágóður slatti á lítið fyrirtæki sem berst fyrir lífi sínu yfir vetrarmánuðina.  Í kjölfarið kom reikningur fyrir heilbrigðiseftrilitsgjald sem Bolungarvíkurkaupstaður innheimtir sem hljóðaði upp á 45.985,-krónur. Þetta eru stórir útgjaldaliðir fyrir smáan rekstur en samanlagt gerir þessir tveir liðir 458.260,- krónur á þessu ári. Til upplýsinga greiðir Einarhús líka rúmlega 100.000,- krónur í  stefgjöld bara fyrir að hlusta á útvarpið í  viðurkennda fína eldhúsinu sem heilbrigðiseftirlitið tekur út árlega, auk annnarra rekstrarleyfisgjalda sem ekki verða tíunduð hér.

Nú hefði maður haldið að sveitarfélag sem hækkaði gjöld á fyrirtækin sín langt umfram þær hækkanir sem miðað er við í dag til að viðhalda stöðugleika og verðbólgu leggði sig sérstaklega fram um að hlúa að þeim sem reka fyrirtæki  í sveitarfélaginu en svo virðist ekki vera  amk. er ég mjög hugsi yfir þeirri stefnu sem bæjaryfirvöld hafa markað í stuðningi sínum við mitt fyrirtæki .

Áhyggjuefni mitt snýr að veisluþjónustu og þeim tilboðum sem ég hef gert fh. Einarshúss í veislur á vegum kaupstaðarins.  Fyrir nokkru síðan bað fræðslumála-og æskulýðsráð  um tilboð í veitingar og laut ég í lægra haldi fyrir hópi foreldra sem voru að fjármagna utanlandsferð barna sinna en þar var ég svo sannarlega ekki samkeppnisfær að neinu leiti eins og hver maður sér og var mínu tilboði ekki tekið eins og gefur að skilja. Þá reyndar sauð á Vertinum í Víkinni líkt og það gerir örlítið núna en þá sendi ég bæjaryfirvöldum harðort bréf með hótunum um kæru til samkeppnisstofnunar . Fékk ég miður fallegt svar þar sem mér var tjáð að ég ætti bara að halda mig á mottunni því Bolungarvíkurkaupstaður hefði svo oft átt viðskipti við Einarshúsið gegnum tíðina og þar var búið að taka saman tölulegar staðreyndir málinu til stuðnings.  Það má líkja því svari við mann sem ekur yfir á rauðu ljósi og er tekin af lögreglunni en réttlætir brot sitt með því að hafa svo oft ekið yfir á grænu og telur þessvegna eðlilegt  að honum sé sleppt með skrekkinn.

Ég stakk bréfinu fína undir stól og ákvað að láta þetta yfir mig ganga og gerði ekki tilboð í veitingar hjá bænum nokkra hríð. Nú bar svo við að aftur var komin ástæða til að fagna í byggarlaginu og efna átti til veisluhalda á vegum kaupstaðarins.  Vertinn sjálfur gerði tilboð til fræðslumála-og æskulýðsráðs í trakteringarnar fh. Einarhúss og leitaði  til fagaðila og  gúgglaði gjaldskrám á allskyns veislum til að geta verið sanngjörn með verð en samt fengið eitthvað fyrir sinn snúð. Tilboðinu var hafnað vegna þess að annar var lægri og tók ég því eins og hverju öðru hundsbiti í hæl.  Ekki grunaði mig annað en að þeir lögaðilar aðrir í byggðarlaginu sem gefa sig út fyrir veitingaþjónustu hefðu hreppt hnossið og í raun fagnaði ég því vegna þess að allt sem eykur veltu í fyrirtækjum í bænum er okkur íbúunum til góðs og sveitarfélaginu til heilla.

Svo kom í ljós að lægsta tilboðið kom frá öðru byggðarlagi og við því er ekkert að segja því þetta er jú sagt eitt atvinnusvæði þó svo að bæjaryfirvöld í nágrannasveitarfélögum hafi aldrei sóst eftir tilboðum í veislur hjá Einarshúsi hingað til sem halda á í þeirra heimabyggð.

Hafa má í huga að bæjaryfirvöld eru ekki bara einhver Jón út í bæ, bæjaryfirvöld lifa og dafna á því fólki sem býr í sveitarfélaginu, atvinntækifærunum sem þar eru fyrir hendi  og fyrirtækjunum sem þar starfa.  Venjulegur Jón hefur frjálsar hendur með að gera það sem hann vill og mætti kaupa sín veisluföng í sorpeyðingastöðinni þess vegna, þá svo að það vekji  vissulega upp þær spurningar hvort hægt sé að ætlast til þess að heimamenn nýti sér þjónustu í heimabyggð  ef bæjaryfirvöld gera það ekki.

Þetta eru bara svona hugleiðingar Vertsins í Víkinni í dagsins önn og mörgum þykir nú eflaust nóg um. Þetta hvílir bara svo þungt á hjartanu að það verður að ritast niður á blað til umhugsunar fyrir þá sem málið varða. Að sjálfsögðu verður að gæta þess að sanngirni sé í tilboðum en oft er betra að velta hlutunum aðeins fyrir sér og skoða málið frá öllum hliðum svo ekki sé verið að spara aurinn en kasta krónunni.

Næstu mánuðir eru þeir þyngstu í þessum litla veitingarekstri mínum hér  í Bolungarvík en þetta er spurning um að þreyja þorra og góu því það að mun birta upp um síðir og þá hefst fjörið á ný.   Þá munu vorverkin hefjast og vonandi verður nóg að gera í sumar, farþegar skemmtiferðaskipa fara að streyma í Einarshús í fyrsta sinni og þar mun Vertinn segja sögu frumkvöðla á bjagaðri ensku fyrir mannskapinn og reyna að auka með þvi hróður Bolungarvíkur eins og frekast er kostur.

Vegna anna mun Einarshúsið því væntanlega  ekki getað gefið súpu á sjómannadaginn líkt og í fyrra þegar 250 manns þáðu fría fiskisúpu í húsi harma og hamingju. Það var hinn annars ágæti erindreki bæjaryfirvalda sem sá um skipulagninu viðburða í bæjarfélaginu sl. sumar sem lagði það til svo við gætum með stolti boðið upp á frábæra dagskrá á sjómannadagshelgi .  Vertinn í Víkinni gerði það með mikilli ánægju líkt og allir þeir sem lögðu eitthvað á plóginn þessa helgi.

Það er þvi ekki nema von að maður leiði hugann að næsta sjómannadegi. Kannski einhverjir úr nágrannabyggðalögunum geti hlupið undir bagga með ókeypis súpu þetta árið.

Það væri kannski best að fara að leita tilboða.

Önnur saga

Það er alveg merkilegt hvað tíminn líður hratt, mér finnst ég hafa bloggað síðast í gær en það virðast vera margar vikur síðan. Það segir sig auðvitað sjálft að þá er lítið sem ekkert að plaga títtnefnda og lífið svo ljúft og gott.

Hárið á mér vex í eilífar krullur og Gunna Ásgeirs segir að það sé eins og hárið á Plútó, hundinum hennar Rósu en hann er snarhrokkinn og geltir við og við eins og ég. Það er svosem ekki leiðum að líkast þó ég viti ekkert hvað hundinum finnist um þessa samlíkingu en það er svo önnur saga. 

Ömmustrákurinn braggast vel og er alveg hreint yndislegur. Það eru þvílík forréttindi að fá að hafa hann heima og njóta samvistanna við hann og foreldrana ungu. Það var sko sannarlega tilvinnandi að kveljast og pínast sl. vetur til að fá að upplifa samleið með þessum gleðigjafa. Annar ljósgeisli mun líta dagsins ljós í júlí en Þórunn tengdadóttir tók við keflinu af Lilju og ber nú barn undir belti. Þá verð ég orðin amma tveggja barna svona rétt sí svona, eins bráðung og ég er. Það verður sko æðislegt því það er fátt sem toppar það að eignast slíka gullmola sem þessi blessuð ömmubörn eru. 

Dagarnir líða svosem ósköp blíðlega hjá og án vandræða. Göngutúrar eru í uppáhaldi og oftar en ekki arka ég með barnavagninn hringinn í kringum bæinn. Ekki veitir af að halda blóðflæðinu á hreyfingu og reyna að sporna við aukakílóunum. Einhver spiksíða hefur sprottið út úr hliðinni, veit ekki alveg hvort það er hluti af rassinum, mjöðminni eða mittinu en það skiptir svosem ekki öllu. Hún situr þar pikkföst og verð ég væntanlega að reyna að sætta mig við hana á endanum.  Ef maður þarf ekki að sætta sig við eitthvað verra en það þá er þetta svosem í lagi. 

Stefnan var tekin inn í Heydal nýverið í afmælisferð með Gunnu og Ingimar en þau hefðu orðið 120 ára til samans á síðast ári og það var svei mér gott og gaman. Maður þarf svo sannarlega ekki að fara neitt langt til að breyta um umhverfi og lyfta sér ögn upp.

Við fórum reyndar langa leið á þorrablót í Víðigerði í Húnavatnssýslu en þar skemmtu bændur sér í Víðidalnum hið besta og það var heljar fjör. Þá gistum við í Dæli að venju hjá Sigrúnu og Villa og tengdaforeldrar Andra voru í skemmtinefndinni svo við vorum flestum hnútum kunnug á blótinu. 

Þetta eru nú viðburðirnir sem ég man eftir í augnablikinu. Einarshúsið fer að fara á fullt skrið innan skamms og undirbúningur er hafinn vegna þess. Mikið er um bókanir í sumar og væntanlega þarf ekki að kvarta undan verkefnaleysi þá.  Vertinn hefur verið að skrifa handrit sem vonandi verður sýnt í Einarshúsi á sumardaginn fyrsta, það fer þó auðvitað eftir því hvort verkefni hlýtur náð Menningarráðs Vestfjarða en þangað leita allir þeir sem standa í menningarstarfssemi hér vestra eftir peningum.

Þetta er nú svona það helsta í bili. Reykjavíkurferð fyrirhuguð í næsta mánuði en þá fæ ég fyrstu ungbarnasprauturnar mínar eftir háskamtameðferðina og þá hitti ég lækninn. Það verður lítið mál því allt virðist þetta vera í lagi og engin merki um sjúkdóminn. 

 

 

 

 

Nýtt ár

Vertinum þykir tilhlýðilegt að óska öllum lesendum sínum gæfuríks komandi árs með þökkum fyrir það liðna. Merkilegt er nokk hve árin eru farin að líða hratt og örugglega en best er að gleðjast yfir því að fá að sanka að sér áramótum í gríð og erg. Það þýðir að títtnefnd er lifandi og það  er vel. Á myndinni hér til hliðar má sjá Magna Þór með afa sínum á síðasta degi ársins, annar að upplifa sín fyrstu áramót en hinn man tímanna tvenna.

Hátíðin er búin að vera yndisleg alveg þrátt fyrir válynd veður. Gleðjast má yfir því að rafmagnsleysi raskaði ekki ró gesta okkar sem sóttu Kjallarann í Einarshúsi heim þegar líða tók á nætur og fyrir það má ég trúlega vera hæfilega ánægð. Það var heljarinnar fjör fram á nótt trekk í trekk sem er einkar gott fyrir bisnessinn. 

Aðrir voru þó ekki eins heppnir og verð ég að sæma Orkubú Vestfjarða lasti ársins, sem var með allt niðrum sig í öllu rafmagnsleysinu. Skv. fréttum hafði OV ekki undirbúið sig undir það að rafmagn gæti farið af í fárviðrinu, var ekki með olíu til taks á varaaflstöðvar svo hægt væri að halda rafmagninu inni og allt hvað eina. Þeir mættu kannski líka nota eitthvað af gróðanum sínum sem íbúar á köldum svæðum þurfa að borga í okurhúshitun til að ráða sér upplýsingafulltrúa til að koma skilaboðum til fólks sem er svo óheppið að vera án rafmagns svo sólarhringum skipti. Sjúkraskýlið var án rafmagns og það er sko ekkert grín. Þetta er náttúrulega alveg óviðunandi og ekki venjulegu fólki bjóðandi.

Nóg um það, kósýheit og kertaljós sveipuðu hátíðina líka ljóma og gerðu stundina ævintýri líkjast því almyrkvi var í marga klukkutíma sökum rafmagnsleysis.  Það má auðvitað þakka OV það svo það er ekki alveg alvont þrátt fyrir allt. Farið var í pottinn í ofankomunni og snjóhörkunni jafnvel um miðjar nætur því sólarhringurinn heima hjá Vertinum er alveg kominn á hvolf þennan dyntinn.

Fjölskyldan borðaði kalkún saman í gærkvöldi, fór saman á brennuna. Björgunarsveitin var með gríðarlega mikla flugeldasýningu líkt og þeir eru vanir og það rak endanlega endahnútinn á árið sem var að renna sitt skeið á enda. Skaupið var fullt af bölvi og ragni en hefur þó vonandi vakið þá sem telja sig geta sagt hvað sem er um náungann á internetinu til umhugsunar um að fara nú að tala fallega um hvert um annað. 

Gítarsnillingurinn í fjölskyldunni fór svo í Kjallarann ásamt öllu fríða föruneyti Vertsins til að spila á stóra sviðinu og það gekk vel og Bolvíkingar fjölmenntu að vanda á nýársnótt. Amma Ragna var auðvitað heima að kúra hjá Magna Þór og var því fjarri góðu gamni í gleðskap næturinnar en það kom ekkert að sök í þetta skiptið. 

Það sem verra var að Andri og Þórunn komust ekki til að gleðjast með okkur áramótin en það var víst ekki Orkubúinu að kenna heldur veðurguðunum sem kaffylltu allt af snjó með hríðarbyl og skafrenningi. Vertinn er þó búin að læra það að sætta sig við það sem ekki fæst breytt og tók því með jafnaðargeði þrátt fyrir að betra hefði verið að hafa alla hér heima. Það verður bara næst.

Árið 2013 lofar þó góðu, veðrið orðið fallegt og umvefur nú Víkina. Árið ber með sér væntingar og vonir líkt og ætíð. Ég ætla auðvitað í megrun og allt það svona eins og gengur og lofa bót og betrun á öllum sviðum en við sjáum svo bara til hvað setur. 

 

 

Jólahugleiðing

Betlehemstjarnan hefur fundið sér stað yfir byggðinni og lýsir nú upp skammdegið líkt og vera ber á þessum árstíma. Vitringarnir þrír, sem heimkynni eiga í okkur öllum, ljóma af ánægju yfir því að hátíð ljóss og friðar sé runnin upp eitt skiptið þar sem fæðingu frelsarans er fagnað um alla heimsbyggð. Á þessum tímamótum er upplagt að líta aðeins til baka yfir farinn veg og rifja upp það sem stendur upp úr á þessu ári sem senn rennur sitt skeið á enda. 

Þegar ömmubarnið mitt fæddist sl. sumar var það lagt í jötu líkt og frelsarinn forðum. Það var vafið í bláan sjúkrahúsklæðnað og fjárhúsið var heimsins besta fæðingastofa á Ísafirði. Þegar ég fékk þennan litla bláa kropp,anga af mínu holdi og blóði í fangið, varð ég enn og aftur hugfanginn af undrum lífsins. Það lýsti sannarlega upp tilveruna að fá að eiga hlutdeild í þessum gullmola enda mikill gleðigjafi og guðsgjöf eftir hremmingar vetrarins. Minningarnar frá erfiðum meðferðum hurfu eins og dögg fyrir sólu þegar ég leit hann fyrst augum og hafa haldið sig í hæfilegri fjarlægð síðan. Magni Þór ömmustrákur dafnar vel eins og hann á kyn til líkt og sjá má á myndinni hér til hliðar þar sem hann er í faðmi foreldra sinna. 

Auðvitað stendur það uppúr minningarflóru ársins að verða amma. Margt annað hefur þó á dagana drifið sem gert hefur lífið og tilveruna ævintýri líkast. Eins og allir vita þá er það eitt af sjö undrum veraldar að ég skildi rísa margföld upp úr veikindum mínum og komast aftur nærri svo langt að fara að rífa kjaft í tíma og ótíma. Auðvitað gefur það auga leið að ég er ekki eins kjaftfor og ég var enda sé ég kannski hlutina í öðru ljósi núna en áður.

Elsa mín tók próf með glans sl. vor og er því núna á öðru ári í lögfræðinni. Það er gaman að geta tekið þátt í því ævintýri með henni en hún býr á stúdentagörðum og nýtir tíminn sinn sko allan  í lærdóm. Andri minn fer í atvinnuviðtal í útlandinu í byrjun næsta árs sem leitt gæti til þess að hann fái flugmannsstöðu ytra hjá stóru flugfélagi. Það yrði mjög gleðilegt því þá gæti hann unnið draumastarfið sitt en samt hlakka ég ekki til að missa þau til útlanda. Það er þó ekki bæði sleppt og haldið. Þórunn tekur sveinspróf í  snyrtifræðinni í byrjun næsta árs en hún getur unnið við snyrtifræðina í hvaða Evrópulandi sem er svo þau verða á grænni grein hvernig sem fer. Lilja mín og Anton eru frábærir foreldrar og standa sig vel. Lilja fer í Menntaskólann á Ísafirði strax á nýju ári og ætlar að taka námið í nefið. Ég, amma Ragna, gæti litla Magna Þórs á meðan.

Ég fór til Kanaríeyja með svo bráðskemmtilegu fólki þegar hausti tók að halla og hafði það svo einstaklega gott. Það ætti að vera skylda fyrir vesalinga eins og mig að fara til heitu landanna við og við yfir vetrartímann. Þetta var eins og að fara á besta heilsuhæli og vonandi gefst mér tækifæri á að fara aftur í svona ferð.

Lífið gengur annars sinn vanagang. Ég fer mánaðarlega í beinþéttilyfjagjöf á Ísafirði og blóðprufur. Þetta virðist allt ganga eins og við er að búast. Bakið er veikt en það hæfir vel kerlingu á mínum aldri. Ég fer í fyrstu ungbarnasprauturnar mínar í mars í Reykjavík og þá hitti ég lækninn. Það mun allt ganga eins og í sögu. 

 

 

Mamma gamla er heimsótt eins oft og auðið er á Skýlið en á henni sannast vel máltækið að tvisvar verður gamall maður barn. Hún er venjulega afar kát að sjá mig þó hún muni nú ekki alltaf hvað ég heiti þá held ég að hún muni nokk vel hverra manna ég er. Elli kerling er nú ekki alltaf að hlífa sínum nánustu en það er víst bara lífið. Hún gat verið hjá okkur á aðfangadag og þá var meðfylgjandi mynd tekin. Andri var fjarri góðu gamni eins og oft áður á jólum en hann vinnur vaktavinnu og sá nú til þess á Álverið í Straumsvík gegni yfir hátíðarnar. Maður vill auðvitað hafa alla sína nánustu hjá sér á svona stundum en því er ekki alltaf hægt að koma við eins og gengur. Hann og Þórunn stefna á að koma heim um áramótin og vonandi gengur það eftir.

 

Vertinn klikkaði eitthvað á jólakortunum þessi jólin svo það verður að fylgja þessu bloggi jólakveðja til allra með ósk um gæfuríkt komandi ár. Set með jólamynd sem tekin var af jólasveinum á heimili mínu í aðdragandi jóla og er ekki við hæfi barna en ber með sér hláturkitlandi strauma fyrir þá sem kunna að meta smá jólaklám

 

Kveðja frá Vertinum í Víkinni

 

 

 

Lífið er yndislegt

Hver dagur hefst á því að lítill sólargeisli er lagður við hliðina á Vertinum í ömmuból og það yljar sko að fá slíkan geimstein í fangið. Ömmustrákurinn dafnar afar vel og leggur sig allan fram um að stækka og þroskast enda af góðu kyni langt aftur í ættir.  Kaffisopinn fylgir jafnan í kjölfarið en húsbóndinn sér vel um títtnefnda og færir henni kaffi í rúmið á hverjum morgni. Þegar loksins tími er kominn til að fara fram úr er ferðinni oftar en ekki heitið í pottinn sem er úti í garði og þá er maður tilbúinn í daginn eftir að hafa legið þar um hríð.

Það eru reyndar lífsgæði að eiga þess kost að læða sér út á kvöldin þegar norðurljósin dansa í alla vega litum um himinhvolfið og skella sér í heita pottinn. Útsýnið undanfarið hefur verið það stórkostlegasta í heiminum og lífið verður eitthvað svo fullkomið og maður fær seint fullþakkað að geta veitt sér slíkan munað. Lífið hefur kennt mér að veita mér það sem ég get meðan ég hef heilsu til og eitt get ég verið viss um að ég fer ekki í heita pottinn í garðinum eftir að ég er dauð svo það er eins gott að nota tækifærið á meðan ég er lifandi.

Helgin hefur verið viðburðarík eins og svo oft áður. Jens flaug þyrlu landhelgisgæslunnar yfir bæinn eins og svo oft áður, svona aðallega til að heilsa upp á mömmu sína en auðvitað líka til að kasta kveðju á okkur hin. Farið var á Villibráðakvöld hjá Magga Hauks í Turnhúsinu á Ísafirði og þar lék Mugison fyrir okkur brot af bestu lögunum sínum. Hann er snillingur þessi drengur og þvílíkt náttúrurtallent að það hálfa væri heill hellingur. Hann heillaði okkur algjörlega enda komast fáir með tærnar þar sem hann hefur hælana. Jói eftirherma fór einnig á kostum þetta kvöld þrátt fyrir kverkaskít og hálsbólgu. Mér finnst ég vera svo heppin að fá að upplifa allt þetta bara í túnfætinum heima svona án nokkurrar fyrirhafnar.

Elsa hefur verið heima í upplestrarfríi frá HÍ en þar lærir hún lögfræðina af kappi. Ekki veitir af því að mennta góða lögfræðinga þessi misserin og hún á án efa eftir að standa sig vel. Andri hefur aftur á móti engan tíma til að koma heim þennan dyntinn því hann kennir flug af krafti um þessar mundir og er að ná 500 tíma takmarkinu í flugtímum. Þá fara að opnast hinar ýmsu dyr fyrir afburðagóðan flugmann eins og hann. Þórunn sinnir snyrtifræðinni af kappi og fer í sveinsprófið í janúar og þá klárar hún og verða henni þá allir vegir færir. Lilja mín er frábær mamma og stendur sig vel í því hlutverki þó ung sé og Anton fékk túr á togara okkar Bolvíkinga og þar rættist draumur hans um að komast á sjóinn. Af þessu má sjá að allir eru á grænni grein.

Kanaríeyjar bíða þó með óþreyju eftir Vertinum í Víkinni og hennar skylduliði því förinni er heitið þangað á næsta laugardag. Sigrún og Villi í Dæli verða ferðafélagar okkar hjónanna og það verður brjálað stuð svo ekki sé meira sagt. Ég mun þó reyna að halda uppi heiðri lands vors og þjóðar og vera landinu til sóma og haga mér skikkanlega amk. stundum.

Ég þurfti að kaupa mér bikíni hjá seglagerðinni Ægi fyrir ferðina og ákvað að hafa það með fortjaldi svona til öryggis. Þrátt fyrir að ég hafi gengið varnargarðinn endrum og eins og arkað með barnavagninn um holóttar gangstéttar bæjarins, virðist einhverjir aukakeppir sest upp svona hér og þar. Það sýnir reyndar að þá fæ ég nóg að borða eða þannig og ég læt mér fátt um finnast.  Ég blóta mér reyndar í sand og ösku að hafa ekki haft frekju til að láta laga þessar helv. gangstéttar þessi átta ár sem ég sat í bæjarstjórn en það var nú ekki svo gott að ég gæti aulast til þess.

Ég fer í mína mánaðarlegu lyfjagjöf í fyrramálið en þá fæ ég beinþéttilyfið mitt til að styrkja beinin. Ég fékk þó aðeins að leggjast inn á sjúkrahúsið á Ísafirði um daginn bara eina nótt. Þá fékk ég verk í síðuna og mikill viðbúnaður var á sjúkrahúsinu þar sem viðlíka kramaraumingjar og ég eru undir sérstöku eftirliti. Það var þó hættulaust og lagaðist á nokkrum dögum sem betur fer og tengdist ekkert sjúkdómnum mínum enda er hann horfinn, vonandi fyrir fullt og fast.

Svona er nú lífið hjá Vertinum og ofanritað er aðeins brotabrot af því besta sem hent mig hefur undanfarið, ég auðvitað fór til Kaupmannahafnar um daginn með Elsu í nokkra daga og það var æði en varla í frásögur færandi. 

Af þessu má sjá að lífið yndislegt og ég geri það sem ég vil.....skyldi maður verða leiður á því til lengdar að vera til?

 

Sumarbústaðaferð

Farið var með heilan sláttutraktor vestur í Dýrafjörðinn um helgina því nú átti aldeilis að slá sumarbústaðatúnið í Hólakoti og gera fínt. Það var svosem ekki að sökum að spyrja að þegar húsbóndinn startaði gripnum fór að rigna en varla hefur komið deigur dropi úr lofti í allt sumar. Það var því ekki hægt að klára sláttinn í þetta sinnið en hafið verk þá hálfnað er eða eitthvað svoleiðis og restin verður bara slegin síðar. Heyskapurinn hjá húsbóndanum fór því fyrir ofan garð og neðan en næg voru verkefnin svosem. Bústaðurinn hefur orðið útundan undanfarin árin en nú skal tekið til hendinni, lagfært og gert fínt.

Trén sem við gróðursettum fyrir 18 árum eru orðin að myndaskógi og bláberjalyngið liggur freistandi í túnfætinum innan um mósagróna steina og annan gróður. Mikil skógrækt er í dalnum og innan tíðar verður þetta algjör paradís á jörð.  

Langþráð blogg

Heldur betur hefur drifið á daga Vertsins í Víkinni undanfarið og myndi það æra óstöðugan að telja allt það upp. Títtnefnd er hætt að velta sér upp úr veikindunum svona að mestu leyti, gleypir þær pillur sem þarf og innportar beinþéttilyfið endrum og sinnum í gegnum fína stálbrunninn og lífið heldur áfram. Heilsan er nokkuð góð, þrekið að koma en bakið veikt, eins og mér var nánast lofað. Engin merki eru um sjúkdóminn í blóðinu svo hann virðist horfinn og lætur vonandi aldrei á sér kræla meir. Kerling á mínum aldri getur kannski ekki ætlast til að vera eins og unglamb eftir svona veikindatörn og því er í lagi að sætta sig við smábakvesen. Það borgar sig annars ekkert að vera að hugsa of mikið um  sjúkdóminn, heldur njóta dagsins í dag eins og frekast er kostur og lifa lífinu lifandi, því ekki gerir maður það eftir að maður er dauður, það eitt er víst.  

Ég upplifði af fá að vera viðstödd eitt hið mesta kraftavert lífs míns frá því að kraftaverkabörnin mín fæddust, þegar litli ömmustrákurinn minn fæddist þann 20. júní síðastliðinn. Ég var búin að láta mig dreyma um þessa stund í allan vetur og það var ólýsanlegt að fá hann í fangið í fyrsta sinni og fá að dást að þessum litla dreng sem var svo fullkominn í alla staði. Það er ekki hægt að vera að velta sér upp úr sorg og sút þegar maður á hlutdeild í slíkum gullmola. Ungu foreldrarnir gæta hans svo einstaklega vel en amma gamla fær þó að knúsast með hann að vild, skilar honum þegar hann er farinn að orga og svoleiðis. Ég fæ hann svo mjúkan og hlýjan upp í rúmið mitt á morgnana, ekki snemma sko því ég þarf auðvitað að sofa þar til klukkar er langt gengin í hádegi, og það eru sko sannarlega forréttindi, lukka og lán. 

Hann var skírður fyrir stuttu og ekki þýddi að fá neinn almennan prest til verksins því biskupinn yfir Íslandi kom eins og kölluð til að gefa drengnum nafnið Magni Þór.  Þá var mikið um dýrðir eins og gefur að skilja. Tilhlýðilegt þótti að smella af nokkrum myndum og svona til glöggvunar fyrir lesendur þá er þetta biskupinn sjálfur sem stendur við hliðina á Vertinum í Víkinni á myndinni hér til hliðar.

Veðrið hér vestra hefur leikið við mig síðan ég kom heim. Mér finnst alltaf vera sól og blíða. Ég reyni að ganga og hjóla þegar ég nenni og hvíli mig þess á milli. Fer reglulega oní Einarshús og gef fyrirskipanir hægri vinstri og derri mig og ríf kjaft en þrátt fyrir það sýna mér allir þolinmæði.  Hárið sprettur á toppstykkinu og krullast grásprengt í allar áttir eins og vera ber svo allt er eins og blómstrið eina.

Búið er að vera frekar gestkvæmt í sumar sem er bara gaman. Húsbóndinn hefur verið að smíða pallinn út í garði og tilvalið var því að mynda alla fjölskylduna saman en Andri og Þórunn, Ida skiptineminn okkar og Þorbjörn kærastinn hennar voru heima nýverið ásamt Elsu lögfræðinema sem vinnu myrkrana á milli í Einarshúsi í sumar, Lilju ungamömmu, Antoni og Jóni. Þar má sjá hve Vertinn hefur margfaldað sig bæði í ummáli, rúmmáli, mittismáli og umfangi öllu.

Það er lán skal ég segja ykkur, mikið lán.