Einhverra hluta vegna

Einhverra hluta vegna hef ég þurft að ná andanum frá bloggskrifum undanfarið. Hugurinn hefur leitað annað enda er um nóg að hugsa þessar stundirnar og tíminn flýgur. Það að vera fréttaritari í smábæ vestur á fjörðum þar sem akkúrat "ALLT" er að gerast er ærin vinna. Ég hef ekki fyrr nuddað stírurnar úr augunum en tölvan kallar háum rómi á Vertinn í Víkinni og bíður með óþreyju að kveikt sé á henni og takkaborðið stendur tilbúið fyrir átök dagsins. Helst af öllu verð ég að vera standbæ hér og þar og flestir telja nauðsynlegt að ég sé allstaðar ef svo ber undir. Ef ég er ekki að gæða mér á snittum og öðru góðgæti við afhendingu tækja í sjúkraþjálfunina þá verð ég að vera að gleypa í mig dýrðarkrásir á árshátíð eldri borgara á meðan ég tek myndir af gestum og gangandi til að birta á Víkaranum. Ef ég er ekki að skrifa fréttir um eitt og annað reyni ég eftir fremsta megi að snapa auglýsingar svo hægt sé að reka þennan margfræga netmiðil ásamt því að rétta við brúðkaup.is og færa hann aftur í fyrra horf svo ég veit alveg hvað ég hef við tímann að gera. Eitt telst þó til tekna í þessu samhengi öllu sem er ekki síður mikilvægt að benda á, að mér leiðist ekki hætishót þessa dagana og áður en ég get snúið mér við er dagur að kveldi kominn.

Nóg er að gera í Einarshúsi og reksturinn heldur áfram að vinda upp á sig. Þær gleðifréttir sem ég get fært lesendum á silfurfati segja allt sem segja þarf, því ég hef ráðið eina færustu húsmóður hér í bænum í fullt starf frá og með næstu mánaðarmótum við að vinna við reksturinn sem hlýtur að teljast afar gott innlegg í atvinnuna í bænum. Við erum þvi fjórar kvensurnar sem vinnum að rekstrinum með einum eða öðrum hætti og ég segi það með fullri vissu að það eru efnilegustu konurnar í bænum og er ég heppnust af þeim öllum að hafa þær Elsu, Gunnu og Guðlaugu í vinnu hjá mér. Reyndar má ekki gleyma smiðunum sem vinna hörðum við uppbygginguna en fyrir utan Jón Bjarna hefur Finnbogi Bjarna staðið í ströngu við að smíða utan með gluggunum og Albert rafvirki er alltaf í stuði með reglulegu millibili er hann kemur til að þóknast eigendum Einarshúss og tengja rafmagn hér og þar. Ég bind vonir við að litla fyrirtækið mitt fái áfram að vaxa og dafna svo ég geti ráðið til mín enn fleira fólk í framtíðinni og fái áfram stuðlað að öflugu menningarlífi í bænum auk þess að taka á móti ferðamönnum með bros á vör í allskyns trakteringar.

Annars tekur eitt og annað tíma minn. Hrossin þurfa tugguna sína að vanda og þeir taka mér ætíð fagnandi. Það viðurkennist þó fúslega að Vertinn mætti alveg fara oftar á bak en segjast verður þó alveg eins og er og telst mér trúlega til tekna að veðurfarið hefur ekki verið upp á marga fiska og ekki oft virðað til útreiðatúra svo þar liggur skýringin að hluta til. Kirkjusókn er einnig með meira móti þennan veturinn og rekja má það til fermingarundirbúnings dótturinnar og ekkert nema gott um það að segja. Mamma og pabbi eru líka fastur liður í tilverunni því þau fagna því ætíð að ég reki inn nefið og ef ég á þess kost kíki ég annan hvern dag  og jafnvel oftar.

Af framansögðu má því glögglega sjá að ég hef ég nóg fyrir stafni...........einhverra hluta vegna.

 

Þriggja vasaklúta lag

Búið er að gefa út geisladiskinn sem hefur að geyma hin margrómuðu tónverk sem flutt voru á þorrablótinu. Hægt er með festu að gefa þá yfirlýsingu út að lagið sem þið fáið að heyra í dag er klárlega þriggja vasaklúta lag og brottfluttir Bolvíkingar munu án efa gráta fögrum tárum yfir því að hafa flutt burt frá þessum dásamlega stað.  Tel ég því tryggara að hafa klút við hendina sem hægt er að snýta sér í ef gráturinn gerist ofsafenginn og yfirgengilegur. Þessi diskur var gefinn út í ellefu eintökum og er því illfáanlegur nema einhver sé svo heppinn að þekkja einhverja af sönggyðjunum sem ljá raddir sínar á geisladiskinn. Það þýðir lítið fyrir þá hjá félagi stúrinna tónskálda og textahöfunda að rukka mig um stefgjöld í tilefni að þessum flutningi þrátt fyrir að þetta þykji trúlega eindæmi í íslenskri tónlistarsögu.

Lagið er Magnúsar Sigmundssonar, textinn er minn og Hrólli sá um útsetningu og þið getið hlustað á tónlistarspilaranum hér til hliðar.

Kjallarakeppnin byrjar

Þar kom að því að Kjallarakeppnin fari á stjá að nýju. Spyrillinn er eldklár náungi sem veit eitt og annað. Hann gæti ugglaust talað tungum í kvöld og blandað færeysku saman við móðurmálið því hann ól manninn á Færeyjum um tíma. Ég myndi mæta tímanlega og vera búin að lesa mér til um eitt og annað fyrir kvöldið svo svörin við spurningum Einars Jóns liggi ljós fyrir. Keppnin efst klukkan 22:30 eða fljótlega upp úr því og ískaldur og freyðandi kolamolinn verur á góðu verði til að byrja með.

Annars er Vertinn í góðu yfirlæti í henni Reykjavík. Einstakur dugnaður hefur verið sýndur í eyðslu á peningum og hátískuvöruverslandi sóttar heim í gríð og erg. Smáralindin tekur mér ætíð fagnandi og getur ekki leynt aðdáun sinni á veru Vertsins í verslunarmiðstöðinni. Kringlan undraðist þó viðbrögð Vertsins í Víkinni er hún skellti upp úr í virtri verslun sem ber nafnið Kultur. Þar blöstu við hinar þokkalegustu buxur á 54.900 krónur - fimmtíuþúsundogníuhundruðkrónur- sagt og skrifað. Marrgnefndur Vert að vestan fékk yfir sig mikið hláturkast og varð að yfirgefa búðina í snarhasti enda engin hemja að hlæja í svona dýrri búð. Tilvonandi fermingarbarnið fylltist sjálfvorkunn eitt augnablik yfir þeim ósköpum að eiga mömmu sem hlær eins og fífl að ómerkilegum hlutum eins og þessum og hélt sig í hæfilegri fjarlægð um tíma en síðan féll atvikið í gleymskunnar dá.

Buxurnar hafa án efa verið ofnar úr inversku silki sem framleitt er af silkifiðrildum og þær hafa trúlega verið bryddaðar ósýnilegum gullþráðum og saumaðar af hagleikskonum þar ytra og kannski hafa börn verið látin vinna við að pressa brotin í buxurnar til að þóknast vestrænum konum. Vertinn lætur ekki glepjast af slíku og lætur sér næga ódýrari vörur.

Reyndar er svoldin sálfræði tengd innkaupum kvenna því ef ég hefði keypt buxurnar þá væri ég þessum peningum fátækari en núna líður mér alveg eins og ég eigi þá inni og megi því kaupa mér eitthvað fallegt í staðinn. Merkilegt nokk.

Fermingarfötin eru komin í höfn og borðskraut af flottustu sort hafa verið keypt til að gera útlit og umgjörð dagsins sem bestan en 11. maí er stóri dagurinn og þá mun Lilja fermast. Þá verður síðast barnið mitt hrifsað í tölu fullorðinna með ógnarhraða en hún mun áfram verða litla barnið mitt eins og þau hin.

Enn ein veislan því í sjónmáli. Síðan má búast við giftingaveislum og skírnarveislum í framhaldinu í bland við afmæli og aðra viðburði sem tilvalið telst að halda upp á. Allt endar þetta svo á jarðaförum en það er vonandi síðara tíma umhugsunarefni.

Holóttir vegir

Hristingur á holóttum vegum er mér í fersku minni eftir daginn í dag og holóttir og blautir malarslóðar vekja hjá mér hroll eftir aksturinn til höfuðborgarinnar. Vegirnir víða litu út eins og þvottabretti og áveituskurðir lágu víða yfir þessa malarslóða sem minntu einn helst á hestvagnastíga og vatnsflaumur var allsráðandi á köflum.  Vegavinna var víða í Djúpinu og Vertinn hugsaði með tilhlökkun til þess tíma þegar Djúpið verður orðið malbikað inn alla firðri og brýr komnar yfir helstu stórfljót og leiðin greiðfær alla leið. Vertinn tók þó sérstakan vara á öxulþungatakmörkunum sem víðast hvar voru á veginum og sneiddi með festu fram hjá stærstu holunum sem komið höfðu sér fyrir á þessum endemis rollustigum og gætti umfram allt að virða þau lög og reglur sem gilda um hámarkshraða á slóðum sem liggja að þessum smábæjum á landsbyggðinni. Það vildi til að Óshólavitinn lýsti leiðina inn allt Ísafjarðadjúpið og dönsuðu geislar hans í baksýnisspeglinum fyrri hluta leiðarinnar sem gerði það að verkum að leiðin sóttist ekkert sérstaklega seint. Óshólavitinn hefur staðið sína plikt í Óshólunum um aldur og ævi og verið stoð og stytta fyrir sjófarendur og leiddi mig áfram styrkri hendi í dag.

Hávær tónlist ómaði um rauða djásnið sem bar okkur á milli landshluta og engir árekstrar urðu meðal okkar mæðgnanna um lagavalið sem hljóma átti í það og það sinnið því við erum báðar gefnar fyrir háværa tónlist. Boney M fékk að rúlla í bland við önnur tónverk og "Brown girl in the rain" höfðaði sérstaklega til Vertsins í Víkinni er rúðuþurrkurnar höfðu varla undan slagveðrinu. Vegurinn var lokaður í Borgarfirðinum og fara þurfti hjáleið fram hjá bæjum og bólum og nikkuðu gróðurhúsin á Kleppsárreykjum döpur kolli er þau litu til mín með gluggana alla í méli og bílhræ á víð og dreif. Komst ég þó á leiðarenda að lokum og allt gekk eins og í sögu og höfuðborgin heilsaði seinnipartinn í dag með iðandi stórhríð. Vertinn lagði á brattann fyrir vestan í heitum vorsins blæ svo viðbrigðin voru nokkur. Þó hafði einn þröstur fyrir því að fylgja mér eftir og flaug upp í tré við heimili tengdaforeldra minna er dauðþreyttar mæðgur að vestan renndu i hlað.

Mikið verður að gera þessa daga sem ég kem til með að stoppa. Veislur og boð auk verslunarferða og kaffihúsaferða verða allsráðandi í þessari opinberu heimsókn. Vænti ég þess að Vertinum í Víkinni verði tekið með tilhlýðilegri virðingu og henni verði sýndur sómi í hvívetna.

 

Kútmagar

Það má með sanni segja að það hafi verið feykifjör á kútmagakvöldi Lionsmanna í gærkvöldi. Fjölmargir krúttmagar innbyrgðu fiskiveilsu af bestu sort sem borin var fram af meistarakokkum frá Við Pollinn á Ísafirði og allir karlar voru kátir með kvöldið. Nokkrir klúrir brandarar fuku um sali Einarshúss en það er venja á slíkum karlakvöldum að klæmast lítillega og er ekkert út á það að setja og telst trúlega hinn eðlilegasti hlutur. Vertinn sætti lagi við að smeygja sér inn í salinn milli þess sem ævintýralegar neðanbeltis sögur voru sagðar og þóttist ekkert skilja né heyra þegar talið barst að frásögnum sem ekki teljast við hæfi barna og gamalmenna. Hlátrasköll voru allsráðandi og létt var yfir mannskapnum er þeir brögðuðu á fiskimögum fylltum rúgmjöli og lifur í bland við hrogn og annað góðgæti sem rann ljúft niður kverkar. Biggi Olgeirs spilaði út í nóttina og hann hefur aldrei verið betri og ég er hæst ánægð með hann. Fólk sat bæði uppi og niðri svo húsið nýttist til fullnustu. Myndir af kútmagakvöldinu munu væntanlega birtast á nýjum vef okkar Bolvíkinga sem lítur dagsins ljós innan tíðar og spara ég því allt slíkt þar til síðar.

Systur

Ég tók mynd af þessum föngulegu systrum sem voru að fara út á lífið í gærkvöldi. Páll Óskar var staddur hér vestra og nauðsynlegt þótti fyrir þessar ungpíur að berja kappann augum og dansa. Um hug minn flaug með eldingarhraða minning af litlum stelpum sem hjöluðu í vöggunni sinni og skríktu við minnsta tilefni. Litlum stelpum sem voru síbrosandi en höfðu þó skap þegar nauðsynlegt þurfti að standa á sínu. Litlum stelpum sem hjóluðu á þríhjólunum sínum og stundum stálust niður á höfn til að fylgjast með aflabrögðum. Nú eru litlu stelpurnar mínar að verða stórar og eru að vaxa mér yfir höfuð og ég fæ ekki við neitt ráðið.

Tíminn er fugl sem flýgur hratt.....

Fleiri vísur

 

Dísa Hjartar:

Lag:

Húrra nú ætti að vera ball

 

Oft gerðist það við fyrsta hanagal

að Dísa sást læðast um bæ og dal

Þá lömbunum héldu víst engin bönd

því í bænum þau fundu ný beitilönd.

Viðlag:

Glettin hún er á góðum degi

gjarnan hún fer út um víðan völl.

Ef hittirðu hana á förnum vegi

vafalaust heyrast þá hlátrasköll.

 

Sæmd er að eiga svo fýrugt fljóð

sem íbúðum safnar af miklum móð.

Hér blokkina bráðlega eignar sér

og borubrött konan þar leigir þér.

 

Í þjóðlegum klæðum við torfbæinn

við Ósvör þá kitlar hún vermanninn.

Þar fanggæslan tekur þér fagnandi

og færir þér hákarlinn brosandi.

 

Dísa er sannkölluð orkudís,

því orku hún bíður á góðum prís.

Oftar hún verður hér alveg æf

er fagnandi selur þér herbalife.

Viðlag:

 

Borkonur Bolungarvíkur

Borkonur Bolungarvíkur stigu á stokk á margumtöluðu þorrablóti í Bolungarvík. Myndband náðist af þessum frambærilegu konum sem hugðust bora sig í gegn um fjöll og firnindi með tólum sínum. Nauðsynlegt þótti að senda myndbandið til yfirferðar til kvikmyndayfirvalda til þess að fá úr því skorið hvort það væri hæft til birtingar hér á veraldarvefnum. Kvikmyndaeftirlit austan Rangár hefur haft myndbandið til skoðunar um tíma og hefur gefið það út að það sé hæft til sýningar fyrir alla aldurshópa. Formaður nefndarinnar skilaði þó séráliti þess efnis að verið væri að hæðast að meirihlutahópum í samfélaginu því þeir " svörtu" voru langstærstir og því brúklegastir að hans sögn og gert var því óþarfa lítið úr kynfærum hvítra karlmanna í kjölfarið. Ekki skal lagt mat á það í þessari bloggfærslu en myndbandið eigi að síður sett hér með til að létta fólki lífið í hríðinni á þriðjudegi.

 

 

 

Trommusett óskast

Það vill þannig til að Vertinn í Víkinni tilheyrir þeim hópi fólks sem eiga aðgang að þorrablóti valinkunnra andans manna og kvenna sem tilheyra stúkum sem bera heitin Gestur og Þórey og eru innvinkluð og innmúruð í  Oddfellow regluna. Þar sem ég er gift inn í þessa reglusömu stúku fékk ég að heiðra samkomuna með nærveru minni í gærkvöldi enda fell ég vel að þeim reglum sem þar ríkja um hverjir hafa aðgang og hverjir ekki. Mikið var lagt í skemmtiatriði ýmiskonar og allt kapp lagt á að fólk skemmti sér hið besta. Stórhljómsveit var sett á laggirnar í tilefni af kvöldinu sem innihélt kynstrin öll af skemmtikröftum héðan og þaðan sem kunnu einhver lifandis býsn á hljóðfæri og tilheyrðu skemmtinefndinni sem sá um að skemmta fólki þetta kvöld.

Uppistaðan í hljómsveitinni var tvíeykið " Haltur leiðir blindan" sem hefur troðið upp við góðan orðstír í Kjallaranum og stilltu þeir kappar gítarstrengina sína af mikilli fimi. Nauðsynlegt þótti að fá til liðs við sig nýlistahljómsveitina" Einfættur með eineygðan í eftirdragi" því það vantaði bassann í bandið og nauðsynlegt taldist að hafa trommara af guðs náð líka með í óratóríunni. Tvær tónvissar og töfrandi grúppíur hristu síðan slagverk í takt við tónaflóðið til að fullkomna meistaraverkið. Án þess að vera gagnrýnin á verk sveitarinnar, sem var í alla staði mjög þokkaleg, þá get ég ekki látið hjá líða að nefna trommuleikarann sérstaklega en hann þótti sína snilldartakta á bongótrommuna enda þaulvanur trommuleik frá gamalli tíð. Jón Bjarni þótti afar liðtækur með kjuðana sína á árum áður og efnilegur á trommurnar og ekki var annað að sjá en að hann hefði reglulega gaman af því að vera byrjaður í bransanum aftur. Vertinn í Víkinni bókaði bandið hið snarasta til að troða upp í Einarshúsi við fyrsta tækifæri og teljast páskarnir tilvalinn tími til að bjóða upp á þvílíkt og annað eins hallærisband.

Vertinn er afar roggin og upp með sér að eiga trommuleikara í hljómsveit, sem án efa á eftir að njóta gríðarlegra vinsælda, fyrir mann. Einn galli er þó á gjöf Njarðar því trommuleikarann vantar trommusett með öllu tilheyrandi svo hægt verði að bjóða upp á almennilegt show og þeir sem eiga slíkt og þurfa ekki á því að halda geta látið Vertinn vita eigi síðar en innan tíðar.

Reyndar bar það svo við á þessu blóti eins og fleiri blótum að Vertinn var fengin til að semja vísur um blótsgesti. Lag Stuðmanna varð fyrir valinu og fékk ég ekkert um að ráðið enda var það trúlega mat nefndarinnar að þetta lag væri best til þess fallið að slá í gegn.

 Ég er á Vesturleiðinni/Stuðmenn

 

Við ætlum hér að syngja brag, við létt og lítið lag

og leikandi munum spila hér allir i takt. A- O-Ó

Hér sprækir við förum með glens og grín, það verður skemmtun fín

og rosaleg gleði, svo ekki sé meira  sagt.

 

Nú höldum þorrablót, mikið skulum við hafa gaman, gera at,

það mun allra meina bót, af þorramat að éta á sig gat.

 

Frá Sigló hér mætir sælleg snót, sem hleypur oft við fót

því Bryndís frá er á fæti og snögg upp á lag. A-O-Ó

Í stúkunni starfar af heilum hug, þar sýnir mikinn dug

og málarafjölskylda hennar kann hér sitt fag.

 

Önundur er mikið sjarmatröll, sextugur fer um völl,

samt virðist þó nokkur ern og vel með á flest. A-O-Ó

Svo ljómandi löghlýðinn löggumann, það segja má með sann

í stúkunni aðalkarlinn eins og hér sést.

 

Viðlag:

 

Anna svo róleg og létt á brá, og vinnur sýsla hjá

og lýtalaust hún talar með norðlenskum hreim. A-O-Ó

Hún reyndi að komast í karlakór, svona er hún hugumstór

en kórstjórinn sendi konuna beint aftur heim.

 

Á Bimmanum Þröstur á beinni braut, þar leysir hverja þraut

því hagleikssmiður hann þykir og ætíð svo hress. A-O-Ó

Af tengdapabba svo ríkur er, það sérhver maður sér

því hann gekk að eiga dóttur hans Geira Mess

 

Viðlag:

 

Af barnabörnum á kynstrin öll, sem geysast vítt um völl

og millinafninu Camilla skartar hún enn. A-O-Ó

Á sjúkrahúsinu starfar hún, ætíð svo létt á brún

því Sigrún er gefin fyrir eldri og reyndari menn.

 

Er Leifi svo glaðbeittur fer í frí, með fellihýsið aftaní

um landið ekur af festu um móa og mel A-O-Ó.

Á sjónum hann starfaði ár og síð, þótt væri blinduhríð,

nú hobbý bóndastarfið fer honum vel.

 

Viðlag:

 

Af Rúnari Guðmunds er  þetta helst, hann Ísfirðingur telst

við sjávarútveginn starfar í Súðavík. A-O-Ó

Hann þykist liðtækur bolta í, en fáir trúa því

því boltatæknin hjá honum er engu lík.

 

Hér spilað við höfum í einum takt, og gamansögur sagt

sem rúmast gæti í lítið rímna kver.A-O-Ó

En áfram svo gaman mun hér í kvöld, og gleðin sjálf við völd

og tímabært við teljum að hætta hér.

 

Viðlag:

 

Ný fyrir nítján árum

Elsa er nítján ára gömul í dag. Hún kom í heiminn í harðindavetri fyrir vestan þegar snjórinn safnaðist saman af miklum móð í skafla hér og þar. Óshlíðin var til ama, þá eins og nú, og ég varð að dvelja inn á Ísafirði í marga daga með hana vel varðveitta í maganum því Ágúst læknir hafði áhyggjur af þvi að ég kæmist ekki á sjúkrahúsið í tæka tíð til að fæða hana. Ég hafði þó misst þolinmæðina og fór heim daginn áður því spáin var þokkaleg en um leið og hríðirnar byrjuðu skall á ofsaveður og brunað var með óléttu konuna um þungfæra Óshlíð um miðja nótt. Gamla sjúkrahúsið á Ísafirði tók á móti okkur með bros á vör, en Elsa er ein af síðustu börnunum sem fæddust í því stórglæsilega húsi.

Elsa hefur staðið sína plikt alla tíð og er afskaplega réttsýn og vel gefin stelpa og ég óska henni til hamingju með afmælið.