La det swinge

Sungið var um Sókrates á brjáluðu balli í Edinborg í nótt er Eurobandið skemmti dansgestum. Eitt lag enn hljómaði og Fly on the wings of love fékk Vertinn til að dilla sér sem aldrei fyrr. Take me to your heaven leiddi viðstadda upp í himinhæðir og fjörið var algjört. Öll gömlu góðu lögin fengu viðstadda í taumlaust tjútt og trall og við stelpurnar skemmtum okkur hið besta. Svona eiga böll að vera.

Ekkert sterkara en fanta hlaut þeirrar ánægju að fá að væta kverkarnar hjá Vertinum í Víkinni og það dugði til að halda dampi út nóttina. Eins og gefur að skilja þá fylgir enginn aukaorðaforði hverju fantaglasi enda þarf téður Vert ekki á aukaorðum að halda svo það kemur ekki að sök. Með tímanum verður einnig hægur vandi að sleppa af sér beislinu án aðstoðar Bakkusar konungs og augnablikið nýtist til fullnustu fyrir vikið. Gaman er þó að fylgjast með hegðun mannskepnunnar þegar líða tekur á kvöldið þegar korteríþrjúgæjarnir eru flestir búnir að missa glansinn og fara að stíga í vænginn við stelpurnar í restina. Þetta hegðunarmynstur er þó vel þekkt hjá dýrategundinni og lítil framþróun hefur verið á þessu atferli tegundarinnar í áratugi og ekkert kemur á óvart í þessum efnum.

Segjast verður þó alveg eins og er að Vertinn í Víkinni telur sig afar lánsama að hafa séð að sér í tíma og náð að losa sig undan hrammi Bakkusar. Það að geta haft stjórnina sjálf og ráða förinni að mestu leiti er algjört frelsi. Alkinn verður reyndar aldrei alveg frjáls því stríðið heldur áfram og átökin hið innra eru stundum strembin. Innri órói getur stundum verið meiri en góðu hófi gegnir en þá er heilinn að undirbúa jarðveginn til að ná sér í meira gleðiefni sem slær á alla innri ókyrrð um stund. Þá sest Vertinn gjarnan við tölvuna og bloggar og reynir að koma jákvæðum hugsunum á blað til að létta á spennu. Tuð og nöldur slæðist þó stundum með en birtist sem betur fer ekki á veraldarvefnum nema í algjörum undantekninga tilfellum enda er öllu neikvæðu " delítað" jafnóðum. Ruslafata hugans er þó misfull eftir dögum og hugarástandi hverju sinni en oftast ríkir nokkuð jafnvægi og heilalínuritið er nokkuð svipbrigðalaust.

Öllum neikvæðum minningum og hugsunum er safnað í sarp og hnoðað saman í poka sem hent er út á hafsauga. Stundum dagar pokinn með þessu jukki upp að ströndinni aftur og þá verður að leggja leiðina niður á sand til að nálgast hann og henda draslinu aftur eins langt og augað eygir út á haf. Þetta kallast þráhyggja og er algengt hjá aflóga fyrrum fyllibyttum eins og viðkomandi. Ekki það að Vertinn í Víkinni var ekki sú alversta í drykkju og djúsi en hver finnur sinn botn og það er mismunandi hvar hann leynist hjá hverjum fyrir sig.

Það er alltaf jafn erfitt að lenda á botninum hvar svo sem hann er og erfitt að viðurkenna vanmátt sinn. Taka þurfti til í skúmaskotum og "delíta" ýmsu og ýmsum sem höfðu slæm áhrif á lífið og tilveruna og juku á vanlíðan viðkomandi. Engin eftirsjá í slíku enda hafa umskiptin verið til góða frá upphafi edrútímans. Sérdeilis ófáir hafa laðast að téðum Vert frá upphafi og vinir í raun dúkkað upp allt í kring. 

Set með mynd sem tekin var í morgun á kambinum kl. 04:30 þegar komið var heim af ballinu góða og krakkarnir sátu í garðinum og voru að grilla pinnamat. Myndin sýnir sólarupprásina í allri sinni dýrð, líka þeirri sólarupprás sem hófst fyrir tæpum tveimur árum í lífi Vertsins í Víkinni er ný stefna var tekin og skipt var um gír. Myndin sýnir kólguský í fjarska en það er einmitt kúnstin í lífi alkans að halda þeim í hæfilegri fjarlægð.

 

 

 

Bolungarvík í dag

Séð í gegnum linsuna á nýju myndavélinni

Þórunn og Elsa fengu línuskautana í dag

Þessir dugnaðarforkar tilheyrðu málaragegninu sem hóf að mála tréverkið á húsinu. Þessari mynd var smellt af í pásunni í sólinni í dag.

Áskorun

Vertinn í Víkinni skorar á Sparisjóð Bolungarvíkur að mæta á næstu sýningu Péturs og Einars í Einarshúsi á fimmtudaginn 24. júlí 2008 kl. 20:00. Sýningin tekur u.þ.b. 40 mínútur í flutningi og því nægur tími til að kaupa sér kaffi og meðlæti og eiga saman notalega kvöldstund.

Ævintýrið heldur áfram

Ævintýrasýningin um frumkvöðlana Pétur og Einar heldur áfram að slá í gegn og gengur framar vonum. Vertinn í Víkinni er aðsjálfsögðu frumkvöðull að því að láta slíka sögu á fjalirnar með einleik sem þessum þar sem sögusviðið er hús með mikla sögu.  Nú vilja fleiri feta í fótspor fyrrnefndar og segja sögur hér og þar af merkismönnum í byggðarlögum hér vestra. Sagan mun því varðveitast um ókomna tíð. 

Segjast verður alveg eins og er að téður Vert er nokkuð rígmontin af því að nýta eigi hugmyndina víðar um fjórðunginn og vonandi mun sagan skila sér eins vel og saga Péturs og Einars gerir í Einarshúsi.

Vertinn telur sig reyndar ómissandi á hverri sýningunni á fætur annari því hún hefur þann starfa að starta sýningunni með því að ýta á einn kraftaverkatakka á lyklaborðinu og stjórna klappinu og er það ærinn starfi út af fyrir sig. Viðkomandi hefur séð einleikinn ótal sinnum og það er varla einleikið hve gaman margnefnd hefur af sýningunni. Mest er þó gaman að sjá hvað allir hinir hafa gaman af henni og njóta þess sem fram er borið.

 

 

 

Lífið í mynd

Vertinn hefur fengið glænýja myndavél til festa andartök augnabliksins á filmu. Fréttaritari á margfrægum netmiðli sem www.vikari.is þarf að vera vel tækjum búinn og eiga góða myndavél til að geta talist starfi sínu vaxinn og brá ritstjórinn á það ráð að yngja upp í ljósmyndavélatækjakosti Vertsins og fréttastjórans. Var því deginum mikið til verið varið í að finna myndefni hér og þar um bæinn og leita að einhverju sérstöku sem hægt væri að fanga á filmuna í nýju myndavélinni. Vesæll fífill í túninu heima þótti vel til þess fallinn að vera slitinn upp til að nýtast sem módel í fyrsta kastinu og stillt var á sérstillingu fyrir blómamyndir og smellt var af. Það sér auðvitað hver maður að myndin er afbragðsgóð miðað við reynsluleysi ljósmyndarans á þessu sviði en trúlega fengi myndin ekki háa einkunn í virtum ljósmyndasamkeppnum.

Sérstakur hjartalaga takki er á myndavélinni sem Vertinn telur að eigi að brúkast ef taka á erótískarmyndir við hin og þessi tilefni. Sú stilling verður notuð síðar og myndirnar birtar jafnóðum ef þurfa þykir. Vertinn hefur reynt að stofna svokallaða flickr síðu á internetinu en klaufagangur hefur valdið því að það hefur ekki tekist skammlaust. Myndasmiðurinn í fjölskyldunni, sem einnig er systir mín, er á leiðinni vestur til að veita alla nauðsynlega aðstoð við uppsetningu myndaforrits sem gerir það að verkum að hægt er að gera allar myndir þannig úr garði að þær beri allar af. Allar erótískar myndar verða þó skyggðar á réttum stöðum og "bröllaðar" eftir því sem við á. Myndin hér til hliðar segir söguna um býfluguna og blómin sem ég ætla ekki að fara nánar út í hér enda hygg ég að lesendur þekki þá sögu út í hörgul. Í myndinni er fólgin töluverð erótík þrátt fyrir að stillt hafi verið á blómastillinguna og tel ég því betra að nota ekki hjartalaga takkann fyrst um sinn.

Dýrðarinnar krásir

Guðdómulegur matseðill hefur litið dagsins ljós í Einarhúsi. Þar gefur að líta unaðslega krásir af öllu tagi. Himnesk sjávarréttasúpa af fengsælum fiskimiðum í Djúpinu þykir lostæti og saltfiskréttur hússins með guðdómlegri sósu sæfarans er einnig vinsæl.  Súkkulaðikaka Þjóðólfs og Eplakaka Völusteins renna einnig ljúft niður kverkar og Gulrótarkaka Þuríðar Sundafyllis þykir einnig sú albesta kaka sem um getur. Vöfflur vinnukonunnar þykja einnig ljúfar og góðar líkt og Jógúrtterta Vertsins í Víkinni. Með þessu er hægt að drekka uppáhaldssúkkulaði Einars útgerðarmanns eða pottþétt expressó Péturs. Betu kaffi er einnig sjóðheitt á könnunni auk gómsætra hamborgara Guðnýjar Péturskonu.

Ég myndi telja heppilegt að koma og kíka á herlegheitin sem bíða eftir að verða hantéruð ykkur til handa. 

 Matseðillinn liggur frammi í Einarshúsi

Ekkert lát á glaum og gleði

Ekkert lát virðist vera á glaum og gleði í Einarshúsi því nú ætlar Benni Sig að mæta í öllu sínu veldi á föstudagskvöldið. Það er hægt að lofa geysimiklu geymi þetta kvöld því Benni svíkur aldrei. Hann mun hafa með sér einvalalið tónlistarmanna og er það enginn annar en Magnús Már Jakobsson, sá margfrægi sundþjálfari af Suðurnesjunum, sem leikur á bongó trommur með Benna. Guðmundur Þórarins verður varla langt undan og ætlar hann án efa að syngja undir bláhimni þegar líða tekur á kvöldið. Hver veit nema Vertinn leiki á skeiðar og einhverjir aðrir útvaldir á sög. Banjó og mandólín verða þó trúlega langt undan og súludansmeyjarnar í órafjarlægð þetta kvöld. Tilboð mun þó verða á kolamolum úr gömlu kolageymslunni fram eftir kvöldi sem ylja innvortis og ætla Elsa og Þórunn að sjá til þess að engum skorti hvorki eitt né neitt um kvöldið.

Laugardagskvöldið er óráðið en annað hús en Einarshús kallar á Vertinn háróma. Edinborgarhúsið bíður upp á hörkuhljómsveit sem bíður upp á brjáluð og dillandi danslög og hugurinn er kominn hálfa leið út á dansgólf.

Ætli slagbrandurinn verði ekki bara settur fyrir Kjallaradyrnar á laugardagskvöldið??

Trúlega er þó best að bera það upp til atkvæða

Einhverjir á móti???

Pétur og Einar á miðvikudagskvöld

Smávægileg breyting hefur átt sér stað á sýningum á Pétri og Einari en fyrirhugað var að sýna á fimmtudagskvöldið. Sýnt verður á miðvikudagskvöldið kl. 20:00 að þessu sinni og tel ég það ekkert verra. Starfsmenn Samkaupa og Endurskoðunar Vestfjarða mættu á síðustu sýningu ásamt fjölda annarra gesta.

Skorað er á starfsmenn GÓK húsasmíði og Sýslumannsembættið í Bolungarvík að mæta á miðvikudagskvöldið og njóta sýningarinnar og fá sér kaffi og með því í leiðinni. Fleiri fyrirtæki munu fá viðlíka áskorun í framtíðinni.

Kveðja

Vertinn í Víkinni

Til hamingju

Afmælisbörn gærdagsins sem ekki fengu kveðju frá Vertinum í Víkinn fá hana hér og nú.

Til hamingju Mæja, Kiddi, Jómmi og Siggi Gummi með daginn í gær.

Ferðasaga

Einhverjir hafa kvartað sáran yfir bloggleysi Vertsins í Víkinni og þykir það viðkomandi til vansa hve sjaldan koma færslur á síðuna. Þetta nær auðvitað engri átt að koma svona fram við lesendur svona rétt yfir hábjargræðistímann og láta það spyrjast um margnefna að hún leggi ekki lífsgöngu sína jafnóðum á borð veraldarvefsins. En nú skal tekið sig á svona rétt til að sýnast og amstur hversdagsleikans sveipað ævintýraljóma fyrir ykkur til að njóta.

Fríið var afar kærkomið og löngu tímabært að skreppa frá eitt augnablik og líta upp úr hinu daglega lífi. Smiðurinn í Einarshúsi hefur ekki litið upp allt sumarfríið sitt og þótti því gott að komast aðeins í burtu áður en hin eiginlega vinna hæfist á ný. Vertinn var alveg búin að ganga fram af sér í vinnu og varð að komast í smá hvíldarinnlögn hér og þar og því þótti tilhlýðilegt að stinga af um hríð. 

Ævintýradalurinn var heimsóttur og þar var áð eina nóttina í prýðisgistingu á afskaplega fallegum stað og notalegu andrúmslofti. Morgunmaturinn vel fram borinn og téðum Vert leið eins og drottningu. Stefnan þaðan var tekin á Hólmavík þar sem galdrar sveima yfir byggðum bólum og sögum af göldróttum galdramönnum sem brenndir voru við minnsta tilefni er haldið á lofti sem víðast. Galdrasafnið er skemmtilegt og kotbýli kuklarans ekki síðra. Kotbændur til forna hafa ekki lifað við mikinn munað nema síður sé og mikil lifandis skelfing hlýtur aðbúnaðurinn að hafa verið skelfilegur. Vertinn stillti sér þó kæruleysilega upp við húsvegginn og lét sem hún ætti heiminn. Nokkuð ljóst má telja að téður Vert býr við alsnægtir nútímans og kann því vel enda afar lánsöm kona.

Eitt hrjáði þó fyrrnefnda í ferðinni því frunsu " klasi" hafið tekið sér bólfestu á varasvæðinu sem gerði það að verkum að andlitið varð útblásið á vel afmörkuðu svæði. Ástæða þess að frunsur eru farnar að skjóta upp kollinum þegar minnst varir er trúlega einhverju auknu álagi að kenna og lítið við því að gera nema þá helst að setjast í helgan stein. Vertinum þótti þó tilhlýðilegt að ná sér í vatn úr laug einni í Bjarnarfirði sem Guðmundur nokkur góði átti að hafa vígt á sínum tíma og bera á frunsusvæðið en ekki veit ég hvort það kom að einhverju gagni en frunsurnar virðast á undanhaldi. Viðkomandi ætlar þó að sæta lagi og mun sækja um styrk til Háskólans í Lundi til að rannsaka þetta frunsuklasaverkefni og tel ég nokkuð öruggt að mér takist að fá örfáar krónur þaðan. Klasa verkefni eru "inn" núna svo engin ástæða er að ætla annað en að það verði litið á umsóknina með jákvæðum huga.

Frá plokkfiskinum á Drangsnesi var haldið í Dæli í Víðidal eins og svo oft áður og ekki var viðkomandi annað en að áð yrði á þeim bænum um nóttina. Þar telst nauðsynlegt að fara eins oft og þurfa þykir. Þar er nú komið kaffihús sem ber heitið Kaffi Sveitó og er til fyrirmyndar. Til af forðast allt raup og raus og óþarfa samskipti við lögguna á þjóðveginum í kring var varðstjóranum í umdæmi lögreglustjórans í sýslunni boðið í mat á Blönduósi. Sluppum við því yfir þessa "hraðahindrun" með sóma og án teljandi vandræða enda var Höskuldur alsæll með að fá að snæða með Vertinum dýrindis málsverð.

Búðardalur beið og fjárfest var í jólasveinum í handverkshúsinu á staðnum. Fellsströnd og Skarðströnd nutu þess að fá ferðalangana í heimsókn en þar var svo sem ekkert í boði nema fallegt landslag. Þar mætti vera eins og eitt kaffi sveitó sem bíður upp á kaffi og með því fyrir ferðamenn sem heimsækja svæðið. Hvammur í Dölum var einn þeirra staða sem urðu þeirrar ánægju aðnjótandi að fá okkur í heimsókn. Snorri var ekki við í augnablikinu en hann var utan þjónustusvæðis en mynnisvarði hafði þó verið reistur honum til heiðurs fyrir margt löngu síðan. Ef Vertinn í Víkinni réði þar ríkjum væri sagan mikið aðgengilegri og henni gerð mun meiri skil en Snorri bjó í Hvammi fyrstu þrjú ár ævi sinnar. Kirkjan í Hvammi var harðlæst og því lítið hægt að skoða á þessum merka stað. Frá Hvammi og fyrstu heimkynnum Snorra, Sighvats og Þórðar var haldið í humátt að Breiðuvík en þangað hafði hugur Vertsins lengi legið að fara. Þar er það einmitt saga staðarins sem dregur fólk ma. að staðnum og heillar. Glöggt má því sjá að saga okkar er dýrmæt og nauðsynleg fyrir afkomendur okkar að kunna út í hörgul. Vertinum þætti súrt í broti ef engin segði sögu margnefndar eftir að þessari jarðvist líkur og héldi á lofti því sem títtnefnd hefur komið til leiðar ásamt öðru góðu fólki með þessu endalausa brölti. Kannski verðum téðum Vert þó alveg sama hvað sagt er eftir hennar dag er komið er í alsæluna upp í himnaríki. Þá kemur Snorri Sturluson kannski ríðandi í áttina til mín í öllu sínu veldi og bíður mér heim. Kannski verða kotbændur þá kóngar í ríki sínu og Guðmundur góði búinn að lækna frunsuófögnuðinn í eitt skipti fyrir öll. "Eigi skal höggva" hrópaði Snorri eitt sinni en það á að sjálfsögðu ekki við hér en læt flakka mynd af húsbændunum í Breiðuvík.

140 manna veisla tók við er Vertinn kom heim. Hún gekk vel í alla staði og Kjallarinn var kjaftfullur fram á rauða nótt.

Hvar værum við stödd ef ekki væri Einarshús???

Ég bara spyr