Dagur 10 - föstudagur

það væri efni í heila skáldsögu það sem á daga mína hefur drifið bara síðan í gærkvöldi. Kerlingin átti að fara í gleðiglundrið í morgun og var bara farin að hlakka til. Þetta orkuleysi tók svo yfirhöndina algjörlega í nótt og þegar sú er þetta ritar ætlaði að skakklappast á klósettið kl. fjögur í snarleið yfir kellu og Jón Bjarni átti í mesta basli með að leggja mig þannig til að gólfið að ekki hlytist skaði af, hvorki fyrir húsbúnað né líf og limi heimilismanna.

Vertinn náði ekki upp í nefið á sér af undrun yfir því að vera komin á svefnherbergisgólfið svona rétt sí svona en þar lág ég líkt og hver annar vesalingur á gólfinu og gat mig hvergi hreyft enda var bakið að drepa mig. Beita þurfti fortölum að sjálfsögðu í nokkurn tíma til að fá leyfi til að hringja niður á deild og enn meiri samningaviðræður þurftu við títtnefnda á gólfinu til að fá hana til að láta hringja á sjúkrabíl en ekkert annað var í stöðunni. Tveir sjúkraflutningamenn mættu því inn á gólf með spítufjöl og skófu mig upp á hana og drösluðu mér svo upp á sjúkrabíl og beint á bráðamóttöku.

Þar fékk ég morfínsprautur undir húð til að reyna að slaka á og gat ég svona jafnað mig eitthvað. Að endingu komst ég með aðstoð á þar til gert stólaklósett sem sett var við hliðina á rúminu og þar snarleið svo yfir mig að nýju þannig að ég vissi hvorki í þennan  heim né annan. Ég var flutt í snarhasti upp í enn eitt rúmið í og þar voru fest  við mig allskyns heimsins tæki og töl sem mældu alla mína líkamsstarfssemi, andardrátt, hjartslátt og bara allt hvað annað sem nöfnum tjáir að nefna. Þar kom í ljós að það var bara farið að vanta allt kalk í kroppinn en þar hafði ójafnvægi skapast og ég hélt sjálfri mér ekki uppi og þaðan var magnleysið sprottið. Því var byrjað að dæla kalki í kroppinn til að reyna að jafna leikinn á ný.

Þá þurfti að flytja mig á Lansann og úr einu helv...rúminu í annað og þá kom verkurinn með tilheyrandi vöðvakrampa. Þrjár morfínsprautur beint í æð dugðu ekki til að slaka á og það var nú hægara sagt en gert að láta hreyfa sig. Vertinn stjórnaði öllu starfsfólkinu á deildinni og sjúkraflutningsmönnum og ráðskaðist með allt og alla. Ég var spurð að því hvort ég væri vön að stjórna mannskap;) Vertinn glotti rogginn og þóttist nú hafa stjórnað heilu byggðarlagi um árabil svo þetta væri ekki mikið tiltökumál.

Ég komst með öðrum sjúkrabíl á dagdeild og lá þar í allan dag og fékk morfínlyf í kroppinn meðvissu millibili, sem nóta bene virkuðu ekki  sem skildi á verkinn svo segja má að dagurinn í dag hafi verið minn versti verkjadagur í mínu lífi svei mér þá. Um fjögur leitið komst ég svo bara aftur upp á deildina mína og verð hér fram yfir helgi að jafna mig. Verkurinn í bakinu er á undanhaldi og mér líður satt best að segja svo undurvel og er svo glöð yfir því að þessi dagur skuli vera liðinn.

Ég komst ekki í gleðiglundrið í dag vegna þessa og frestast það eitthvað fram í næstu viku sem er í góðu lagi. Allt er í góðu lagi og lífið farið að brosa víð mér á ný.

Gunna Ásgeirs hefur í nógu að snúast í Einarshúsi því mikið er að gera framundan. Upplestur úr jólabókum var í hádeginu en Halla Signý er þar undir, yfir og allt um kring. Kjallarakeppnin var í kvöld og utan um hana halda ungir menn og svona má lengi telja. Það er klárt mál að bæjarbúar ætla sér að bara áfram líf í húsinu þó Vertinn hafi rétt brugðið sér af bæ. Svona má sjá hvernig lífið funkerar í litlum bæ í hnotskurn þegar allir leggjast á eitt

Held ég láti þetta duga í bili

Læt heyra meira á morgun

Dagur níu - fimmtudagur

Afskaplega litlar eru  fréttirnar héðan úr rúminu svo sem en auðvitað af nægu að taka engu að síður. Mér tókst það til að mynda nær óaðfinnanlega í morgun í einni og sömu ferðinni að fara á klósettið og fram í eldhúsið til að fá mér morgunverð og geri aðrir betur. Þar sat ég eitt augnablik og fletti blöðum svona rétt til að sýnast og var svo leidd aftur upp í rúm. Háttvirktur Vert gat svo leyst vind í leiðinni sem er sko sannarlega ekki svo slæmt á svona stundu skal ég segja ykkur:)

Þar sem öll hersingin dvelur nú hjá tengdó til að byrja með verður algjör uppstokkun á hver sefur í hvaða herbergi. Eymingja tengdamamma flytur í  minnsta herbergið í húsinu og þar fær hún að dúsa blessunin einhvern tíma. Hún er þó heppin að hafa ekki þurft að flytja út á svalir eins og títtnefnd stakk upp á í upphafi. Svo verður reyndar að breyta þessu bara eftir behag því kærasti Lilju kemur annað slagið í heimsókn og þá þarf Elsa að færa sig um set og svona er þetta bara. Allt eins og í gamla daga, allir í einum og sama hrærigrautnum og það er bara gott amk. í einhvern tíma.

Annars þá hlít ég að þurfa að auglýsa hér með eftir orkunni minni að hluta. Ekki hefði ég trúað því að ég yrði svona mikill kramaraumingi á svo stuttum tíma. Það er ótrúlegt að  þegar ég rís upp úr rúminu til að ganga fram að glugga svo full af andlegum þrótti ,næ ég kannski bara hálfa leið því þá er ég nærri fallinn í yfirlið af magnleysi og það þarf að fylgja mér upp í rúmið aftur.

Ég ætla samt í sturtu í kvöld og sjæna mig til fyrir gleðiglundrið í fyrramálið.

Heyrumst á morgun

 

Dagur átta - miðvikudagur

Það var nú ekki frítt við það að það væri nokkuð gott að láta aka sér í hjólastólnum út af Landsspítalanum í dag. Margir gestir á göngunum litu þó með meðaumkun á Jón Bjarna að vera að hafa þetta skar með sér heim en það beit á hvorugt okkar enda fer leiðin upp á við hér eftir.  

Bara það að þurfa að ferðast milli staða, bíða eftir því að lyfin yrðu tilbúin á apótekinu, keyra heim og labba stigann, gerðu það að verkum að allt þrek títtnefndrar hvarf eins og þökk fyrir sólu og ég datt ofan í rúmið um leið. Ég held bara hreint út sagt að ég hafa aldrei á ævinni verið eins þreytt og orkulaus á ævi minni.  Ég hef varla komist út úr rúmi í allan dag. Þetta mun fylgja mér eitthvað áfram. Það mun þó verða tilhlökkunarefni þegar bakverkirnir hverfa og ég get farið að hreyfa mig skaplega án þess að þurfa að passa mig svona í hverju skrefi.

Mestu viðbrigðin verða auðvitað að sætta sig við það að geta ekki gert hvað sem er, hvenær sem er eins og maður er vanur. En það auðvitað kemur eins og ég hef marg sagt frá hér en þar vinnur þolinmæðin þrautir allar

Það er þó alveg yndislegt að vera komin heim

Ég er þó komin með tölvuna við hlið mér núna, prjónana og símann og fer að rétta úr kútnum hvað úr hverju. Morgundagurinn mætti vera aðeins betri en dagurinn í dag. Gleðiglundrið fæ ég ekki aftur fyrr en á föstudag og þá fær ég einnig sterana og þá auðvitað fæ ég meiri þrótt rétt á meðan.

Ég vil enn og aftur nota tækifærið og þakka öllum fyrir falleg bréf með óskum um góða bata, ég fæ endalaus bréf með góðum kveðjum. Öllum sem hringja daglega, fjölskyldu minni og góðum vinum sendi ég þúsund kossa.

Verð að láta þetta gott heita í bili

Heyrumst á morgun

 

Dagur sjö - þriðjudagur

Vaknaði klukkan fimm í morgun til að fara á klóið og gat ekki sofnað aftur. Þurfti að fá tvær léttar verkjatöflur til að koma ró á nokkur óþægindi og svo helltust gleðilyfin yfir aftur með morgunmatnum. Ég sortera þau öll með mikilli lagni. Læt þau í þar til gerðar hrúgur og þá fara verkjalyf saman, steralyf saman og allt hitt helvítis draslið bara í einn haug. Svo ég ég þetta allt saman hvert á eftir öðru ofan í mig en skrifa hjá mér til mynnis hvað hvert og eitt af þessu heitir upp á seinni tíma. Þetta á allt að gera mér mjög gott að til að stilla sjúkdóminn minn af.

Í dag fæ ég svo eina sprautu krabbabeinslyfja sem ég ætla að nefna gleðiglundur hér eftir og þá hef ég aldeilis hafið lyfjameðferðina og gert bara með nokkrum stæl. Á ellefta degi lýk ég við fyrstu lyfjameðferðina ( hún gæti þó dregist í einn tvo daga svona fyrst) en þá fæ ég bara 10 daga frí og vonandi heldur líkamsbúskapurinn bara áfram að byggjast upp í rétta átt á meðan. Það verður þó auðvitað að fylgjast vel með kellu rétt á meðan en ég er nú staðráðin í að standa mig og passa mig svona nokkurn veginn.

Þetta verða væntanlega fjórar til sex meðferðir allt í allt áður en ég fer í hina háskammtameðferð sem er síðasti spretturinn í aðalorrustunni en þá verð ég núllstillt og fæ glænýjar stofnfrumur úr mér í tugþúsunda tali og mínum gömlu bara kastað eins og hverju öðru rusli. Í meðferðinni verð ég meðhöndluð sérstaklega og öllu blóði dælt úr mér í hringrás í skilvindu sem skilur heilbrigðar stofnfrumur frá og svo eru þær bara geymdar í frystikistunni með slátrinu og brúkaðar svo þegar þar að kemur. Þetta þarf kannski að gerast í nokkur skipti eða þar til nægilegar margar stofnfrumur hafa safnast.  Eftir háskamtameðferðina byrja ég svo bara með hreint borð , þarf mínar ungbarnasprautur eins og hver annar hvítvoðungur og þarf að byggja upp mótefni líkamans að nýju. Það hlotnast ekki öllum að fá gefið upp á nýtt;). Auðvitað verður fylgst með mér eins og ungabarni það sem eftir er og vakað yfir hverju mínu skrefi og það verður sko aldeilis gott.

Biggi svili kíkti aðeins inn og Elsa að sjálfsögðu eftir skólann, Lilja ljósberi og Jón Bjarni litu við einnig fyrir utan allt starfsfólkið sem keppist við að stjana við mig á alla lund. Ég losnaði við stóru sprautuna í dag enda þarf ég ekkert gleðiglundur aftur fyrr en á föstudaginn.

Líðanin nokkuð góð síðan um miðjan dag og ég fer í gönguferðir um ganginn af og til. Hef það semsagt fínt

Bestu kveðjur heim

Læt heyra í mér aftur á morgun

 

Dagur sex - mánudagur

Ég svaf eins og ljós í nótt þótt bakið sé enn ögn til trafala. Það væri reyndar eitthvað skrítið ef ég svæfi ekki ekki eins og engill eftir öll þessi lyf af allra vega litum. Ég fæ þó hvorki bláar né bleikar töflur sem er kannski eins gott og væri ekki ábætandi ofan á allt hitt.

Búið er að taka fjölmörg blóðsýni í morgun enda fer krabbameinsmeðferðin að bresta á innan skamms. Morgunmaturinn bragðaðist svo undurvel og allar 22 pillur morgunsins þar með 10 steratöflur, runnu niður með tíð og tíma og núna er líðanin bara mjög góð.

Jón Bjarni kom og leiddi mig fram ganginn og aftur til baka og síðan heiðraði Vertinn aðra gesti deildarinnar með höfðinglegri komu sinni í plokkfisk í hádeginu. Þá var líka þrekið búið að mestu í bili. Smá leggja í hálftíma þá kíkti Elsa rétt augnablik og eftir það fór ég í galvösk í sturtu og viti menn, það var eins og að vera undir himneskri sælubunu og mér tókst að þrífa mig eins og manneskja og ekki bara það heldur þurrka mér og klæða mig líka :). Það var frábært

Auður hafði kíkt inn rétt á meðan ég var í sturtunni og skildi eftir nammi og heilsusafa svo orkan eftir sturtuna kom með það sama.

Sorglegar eru fréttirnar sem berast að heiman í dag er ungri konu var kippt út úr samfélaginu okkar eins og hendi væri veifað á örskotsstundu eru hörmulegar. Konu sem var sólskin sinnar fjölskyldu og gaf öllum jafnt af því sem hún hafði að bjóða. Brosið hennar kom ætíð frá hjartanu og því var beint til allra.

Við þær fréttir hugsaði Vertinn hve mikil lukka hvíldi yfir mér að þurfa aðeins að berjast ögn við þennan sjúkdóm eitthvað áfram, fá að hafa alla sína hjá sér og njóta lífsins eins mikið í botn og hægt er miðað við aðstæður. Finna þennan góða stuðning og vita að þar eru allir sem vilja allt fyrir mig gera. Það er sko mikið lán og guðsmildi. Það er mjög erfitt að missa ástvin svona snökt svo ekki sé talað um ungt fólk í blóma lífsins og lífið kúvendist hjá fjölda fólks á einu augnabliki og það er bara meira en að segja það að takast á við það.

Ylfa Mist hefur tekið mömmu svo föstum tökum og því hlutverki að verða að koma í minn stað sem dóttir hennar að  hún heimsækir hana reglulega en hún vinnur einnig við umönnun á Skýlinu þess á milli svo hún hittir hana oft. Ylfa prentar út bloggið mitt og les svona það helsta fyrir mömmu og lætur það líta út fyrir að það séu persónuleg bréf frá mér til hennar sem er reglulega fallega gert. Þess vegna fylgir með koss til kæru mömmu frá mér.

Andri og Þórunn eru á leiðinni með rjúkandi swiss mocca beint úr kaffihúsinu og ég á súkkulaði sem mér var fært í dag sem ég geymi til að bragða með.

Annað krabbameinslyf bíður þess að þræðast upp æðar mínar á morgun og svo er nú spurningin hvort ég fari ekki bara heim á miðvikudag eða fimmtudag. Ég vona það amk.

Bestu kveðjur í litla þorpið mitt fyrir vestan og geymi ykkur allar góðar vættir

Heyrumst á morgun

 

 

 

 

 

 

Dagur fimm - sunnudagur

Bakverkurinn alveg að drepa mig en svaf þó vel. Minnstu munaði að ég fylli nærrum í yfirlið en datt þó ekki í hug að kalla eftir hjálp, til hvers?? Ég verð þó væntanlega að gera mér grein fyrir því að þarf bara sterk bein til að vera kona eins og ég og á meðan þau eru að byggjast upp þarf ég á hjálp að halda. Ég fæ því fastan morfínskammt daglega kvölds og morgna hér eftir og eitthvað áfram svo ég geti verið á fótum pg gert eðlilega hluti. Ég fæ að fara í bæjarleyfi í dag og svo mun líða að því að ég komist "heim"  til að búa þar milli meðferða.

Beinþynning eða jafnvel smá beineyðing er komin í upphaldleggi og fótleggi svo þess má alveg vænta í framtíðinni að ég hlaupi ekki upp neina glæpamenn en það verður þá svo að vera. Engar skemmdir eru þó þess fallnar að til þurfi að senda mig í geisla sem eru alveg æðislegar fréttir. Það vekur furðu læknanna hve sjúkdómnum hefur gengið langt og að sama skapi náð illa að leggja mig að velli og í raun er það undarlegt hvað ég er, sem sýnir það að ég er kjarnorkukerling, sterkbyggð og læt ekki einhvern auman krabba setja mig út af laginu svo neinu nemi. Hvergi sló ég af í vinnu í Einarshúsinu í sumar en fann þó að ég var aðeins farin að þreytast á köflum og það þykir bara kraftaverk miðað við allt og allt að ég skulu hafa haldið törnina út.  

Allar lyfjagjafir miðast nú að því að styrkja beinin eins og hægt er og það hefst með hægðinni eins og allt annað í þessu sambandi.

Það var klárt mál að ég fékk heimsókn að handan í gærkvöld því handayfirlagnirnar voru undir yfir og allt um kring. Hendur voru settar á brjóstið og höfuðið og fullt af fólki stóð í kringum rúmið mitt. Ein konan var í hvítum gamaldagshjúkrunarkjól með stífan hatt en hitt fólkið bara venjulega klætt. Þau hlúðu vel að mér og gerðu sitt besta til að vinna bug á meininu mínu. Síðan rifnaði glugginn upp í mikilli vindhviðu og opnaðist upp á gátt og allir voru horfnir þegar stúlkan kom og lokaði. Það hefur reyndar komið kona að rúminu mínu í tvígang áður en ég veiktist. Jón vaknaði við það að yfir rúminu mínu stóð kona og fylgdist með mér og nokkrum dögum síðar vaknaði ég við það sama svo það eru nógir um að gæta mín, bæði lífs og liðnir.

Ég fór rúnt ofan í bæ í dag í bæjarleyfinu og fór svo í Stífluselið. Gat setið smá fram  í sófa smástund en morfínið sló mig svo alveg út. Ofurkonan er því farin tímabundið frí og þreytan og þróttleysið er að ná yfirhöndinni. Það mun verða svo næstu mánuði og best að sætta sig við það strax. Ég mun þó koma betur til meðvitundar þegar bakið hefur lagast og morfínið verður óþarft og þá koma betri tímar með blóm í haga.

Ég held reyndar að ég verði ekki aftur ofurkona en sætti mig bara við að vera venjuleg kona það sem eftir er ;)

Núnar er ég komin aftur á spítalann þar sem starfsfólkið er svo sérlega yndislegt svo ekki væsir um mig hér. Geta má þess að Helga lækni á Ísafirði hefur verið hælt fyrir að hafa sýnt hárrétt viðbrögð er hann sendi blóðsýni mín strax suður til rannsóknar. Það er nefnilega ekkert endilega gefið mál að læknar átti sig á þessu strax.

Ég er rétt sem stendur skýr í kollinum og mér líður vel. Á reyndar von á stóra lyfjaskammtinum mínum sem á eftir að rota mig á endanum. Krabbameinsmeðferð bíður mín á morgun og hver veit nema þig fáið fleiri fréttir þá.

Bið að heilsa öllum heima

 

Dagur fjögur - laugardagur

Vertinn svaf eins og steinn til hálf sjö í morgun. Þá tók við þjáningafull ferð á salernið því það er ekkert sjálfsagt að komast á klóið til eðlilegra hluta eins og var bara fyrir mánuði síðan. Það hafðist þó allt saman og ég komst upp í og prjónaði smá og leið svo aftur inn í draumalandið.

Morgunverðarhlaðborð beið mín svo þegar ég vaknaði á ný hlaðið dýrindisréttum en það var ekki frítt við það að hluti þess væri farinn að bragðast líkt og járn því eitt af aukaverkunum lyfjanna er að allt bragðskyn breytist. Verkurinn í bakinu var erfiður svo það tók langan tíma að koma sér í þægilega stellingu til að geta borðað morgunmatinn og með lagni voru verkjalyfin sigtuð út fyrst til að geta gert lífið þolanlegra og á endanum tókst þetta allt saman . Morgunverðurinn skilaði sér síðan í næstu klósettferð og þegar búið var að gera þessi helstu morgunverk sem taka alla jafna fimmtán mínútur var kominn hádegismatur. Svo þið sjáið það að dagurinn líður ekki hægt á þessum bæ.

Vertinn varð að afþakka hádegisverðinn og lagðist til hvílu og leið mjög vel og steinsofnaði og fyrr en varir fóru heimsóknirnar að bresta á. Það vantar ekki að það er látlaus straumur fólks til títtnefndrar. Tvær hafa þó reynt að eytra fyrir mér algjörleg óvart og með góðu hjartalagi því Maddý mágkonu varð það á að koma með blóm og eins Auði systur og Kidda en bannað er að koma með blóm inn á þessa deild svo nú drukka ég í allskyns sætindum og súkkulaði í staðinn og hamast við að borða það á meðan það bragðast ekki eins og járn eða annar málmur.

Blóðsjúkdómalæknir heimsótti mig í morgun og lýsti fyrir mér þessu niðurbroti í hryggjaliðum á tveimur stöðum í bakinu en mergurinn milli þeirra er farinn en beinið og brjóskið í þokkalegu standi. Beinþynning er komin í hrygginn en vonandi eru öll önnur bein í góðu standi. Það er hægt að koma til móts við þessa beinþynningu að einhverju leiti og verður enn einu lyfinu bætt í meðferðina til að styrkja beinin enn frekar, en trúlega verð ég aldrei neinn sérstakur kraftajötunn í framtíðinni sem er allt í fínu. Engin merki eru um beineyðingu sem er mjög gott en þá kæmu göt í beinin því þá væri sjúkdómurinn búinn að eyða þeim frumum sem halda við eðlilegum vexti beinanna og þá þyrfti að geisla. Mergurinn milli beinanna vex aftur og ég mun verða að mestu heilbrigð í bakinu. Þetta lítur sem sé bara vel út, hefði amk. getað verið mikið verra. Málið er bara að þessi meðferð tekur langan tíma og krefst þolinmæði. Sjúkdómurinn er blóðsjúkdómur, öðru nafni mergfrumukrabbamein sem er auðvitað illkynja því það reynir að koma í veg fyrir að líkaminn virki sem skildi. Meðferðin á að vinna á öllu þessu með tíð og tíma eins og fyrr segir.

Jón Bjarni og Lilja ljósberi eru kominn í bæinn til að vera hjá mér og því fylgir ólýsanlegur fögnuður að hafa allan hópinn innan seilingar. Svo samstilltur og góður hópur.

Vertinn vill lýsa yfir miklu þakklæti fyrir allan stuðninginn sem mér hefur verið sendur, bæði í persónulegum bréfum og er full þakklæti yfir öllum þeim sem vilja rétta hjálparhönd. Ég er í raun agndofa. Þarna kemur samheldnin í ljós í litlu samfélagi þegar eitthvað bjátar á.

Gunna Ásgeirs heldur utan um reksturinn í Einarshúsi og ég hvet ykkur til að hafa samband við hana ef þið þurfið á þjónustu að halda því það er afar mikilvægt að reksturinn gangi sem best þó ég sé í burtu.

Löggan heldur vel utan um Jón Bjarna og vilja allt fyrir hann gera og maður gengur í mannsstað til að gæta þess að hann fái alla þá hjálp sem hann þarf.

Það þyrfti að hlúa pínulítið að Gaua bróður, hann kvartar aldrei og stendur sína plikt en hann er líka búinn að missa bróður sinn og pabba á stuttum tíma og það tekur sinn toll þó menn viðurkenni það misjafnlega mikið. Kannski þætti honum gott að fá klapp á bakið endrum og eins. Bjarni Kristinn sonur hans er þó honum mikilvægur stuðningur þessa stundina enda hinn ljúfasti drengur.

Ég fór í sturtu sem er auðvitað ekkert í frásögu færandi en telst þó nokkuð merkilegt að mínu tilviki. Líðanin því æðisleg núna. Þórunn tengdadóttir hafði klassað svo upp á mig áður en ég lagðist inn á sjúkrahúsið að hvergi á skrokknum er eitt stingandi óvelkomið strá og neglurnar eins og á módeli enda er hún að læra snyrtifræði í Snyrtiakademíunni svo ég er feikna flott hvar sem litið er.

 Ég á von á ungum dásamlegum verðandi foreldrum í heimsókn í kvöld og ætla að láta Pálma Gests og hina vitleysingana í Spaugstofunni hafa ofan af fyrir mér þangað til.

Læt aðeins vita af mér á morgun

Bestu kveðju til allra heima

 

Dagur þrjú - föstudagur

Nóttin var frekar svefnlaus en þá var notaður tími til að prjóna. Prjónaverkstæði Álafoss á án efa eftir að blikna í samanburði því framleiðslu Vertsins á allskyns prjónavörum. Það er mjög gott og róandi að geta prjónað. Sterarnir eru trúlega sökudólgurinn fyrir svefnleysinu og fæ ég svefntöflu í kvöld til að geta sofið, sem kemur auðvitað niður á prjónaskapnum að sama skapi.

Eftir að hafa gleypt 21 töflu með morgunmatnum fór ég í segulómun og þar á eftir voru öll bein í líkamanum röntgenmynduð í baka og fyrir. Komið er út úr röntgenmyndum frá í gær og þar komu þær "góðu" fréttir að einungis eru komin niðurbrot í tvo hryggjaliði í bakinu sem skýra þessa bölvaða bakverki og þeir eru næstum fallnir saman.

Úr ómskoðuninni hefur einnig komið í ljós að ekkert þrýstir á mænuna þannig að hún er örugg, svo miðað við þær upplýsingar sem eru komnar núna þarf ég ekki á geislameðferð að halda sem er mikill léttir þó svo að ég sé að rembast við að kvíða ekki neinu. Hryggurinn virðist því vera óskemmdur og nokkur sterklegur við fyrstu sýn. 

Þá er markmiðið að komast í veg fyrir bakverkina og verður jafnvel farið í morfínskyld lyf til að halda þeim niðri meðan þetta gengur yfir. Ég fæ lyf gegn beineyðingu beint í æð á morgun sem styrkir beinin og annað efni sem framkallar merg við hryggjaliðina og eftir tvær til þrjár vikur verð ég orðin jafngóð ef ekki betri en ég var fyrir í bakinu.Til er ætlast að krabbameinsmeðferðin hafi svo hemil á þessum óæskilegu frumum sem framleiða þessi óþörfu prótein í gríð og erg og þá sé mergnum í beinunum engin hætta búin.

Núna hef ég fengið svefnlyfi og hjúkkan er á leiðinni með morfínið

Ég blogga aftur á morgun, laugardag, ef ég verð vöknuð

Bið að heilsa öllum heima

klukkan er núna 23:00

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

Dagur tvö - fimmtudagur

Vertinn tók daginn snemma í morgun ( fimmtudag) enda átti títtnefnd stefnumót við blóðmeinalækninn góða á Landspítalanum. Dagurinn byrjaði þó ekki þrautalaust því það er erfitt að venja sig af því að geta ekki gert mjög hversdagslega hluti .því þegar ég beygði mig niður til að setja prjónadótið í pokann helltist fjárans verkurinn yfir af öllum krafti svo ég datt kylliflöt og lág algjörlega ósjálfbjarga á gólfinu. Þá voru nú góð ráð dýr því það er hægara sagt en gert að lyfta sér upp af gólfi svona á sig kominn, en með hægðinni tókst það og  góðri hjálp. Það hafði auðvitað sitt að segja að ég var búin að taka stóra lyfjaskammtinn um morguninn og kvöldið áður hafði ég í einhverju bríeríi tekið bæði kvöldskammtinn og skammtinn sem ég átti á taka í morgun svo ég vissi hvorki í þennan heim né annan og var bara alltíeinu farin að tína blóm á rósrauðu skýi.

Tittnefnd var auðvitað að drepast í verkjum en komst þó klakklaust á spítalann og úr bílnum drösluðu Andri og Elsa mér í hjólastól og komu mér nánast tímanlega til blómsjúkdómalæknisins góða. Þar gat hann auðvitað ekki á sér setið og tók upp sínar stærstu sprautur sem hann fann til að ná litningum úr mergnum í bakinu. Það gekk nú ekki þrautalaust því svo asskoti hart er í kerlingunni að hann átti í mesta basli með að koma nálinni í gegn um beinið, sem er auðvitað betra en verra, það er gott að hafa sterk bein.  Það tókst þó allt á endanum og ég hélt að hann hafi fundið meira til en ég eftir öll þau ósköp. Það á þó eftir að koma í ljós hvert einhver beinþynning er hafin en skv. blóðsýni sem tekið var í dag virtist kalkið í blóðinu innan eðlilegra marka.Læknirinn var búinn að skoða sýnin sem hann tók daginn áður og þar uppgötvaðist að sjúkdómurinn er búinn að vera að grassera í laumi nokkuð lengi, sem er auðvitað síðra. Þessi prótein sem þessar frumur framleiða eru venjulega uþb.3% í venjulegum einstaklingi en 70 - 80 % í mér sem gert hefur það að verkum að aðrar frumur eru á undanhaldi og hafa ekki getað staðið sig sem skildi. Blóðfrumur hafa td, ekki lengur pláss til að framleiða blóð svo það mun koma að því að ég þurfi að þiggja blóð úr öðrum einstaklingi og þá ætla ég að fara fram á að það verði úr Vestfirskum kraftajötni.  Meðferðin byrjaði strax og 10 steratöflur hurfu eins og dögg fyrir sólu, ásamt velgjuverkjalyfi og einhverju nýju verkjalyfi ofan í Vertinn. Þegar það var búið var settur upp æðaleggur og þá komust nú hjúkkurnar í stuð því tvennalags lyf voru sett í æð ásamt saltvatni. Skemmst er frá því að segja að þessi sterka meðferð fór mjög vel í mig og ég mér hefur liðið nokkuð vel í dag og það boðar svo sannarlega gott.

 Eitt oggulítið áhyggjuefni bíður úrlausnar á morgun en tekin var röntgenmynd af öllum hryggnum og ef þar leynast æxli þarf að nota geislameðferð. Betra væri ef hægt væri að komast hjá því en ef það er raunin rúlla ég því upp eins og öllu öðru. Ég ligg á landspítalanum og hef ekki fengið nettengingu ennþá, þess vegna birtist blogg dagsins í dag ekki fyrr en á morgun ( föstudag) . Ég fór auðvitað fram á einkasvítu en ekki var hægt að verða við því svo ég ligg á stofu með gamalli konu sem er algjör kómedía.

Ég hafði klætt mig í hlébarðabuxurnar  til að ganga í augun á læknunum en sá draumur var sálaður um leið ég mér var skaffaður dýrindis sjúkrahúsklæðnaður sem svona líka smellpassaði.

Ég fer heim í Stífluselið til tengdó, öðru nafni Florens Nætengeil um leið og bakið verður til friðs og get vonandi verðið heima meira og minna og komið bara reglulega í meðferðir á spítalann.

 Mér á að geta liðið vel og hef alla burði til að ná mér svona nokkurn veginn og jafnvel verður hægt að halda þessu vel niðri. Búast má við að þetta taki eitt til eitt og hálft ár að komast yfir þetta svona að mestu. Jón Bjarni og Lilja koma á morgun ef allt gengur eins og  til er ætlast þá verður öll fjölskyldan saman sem verður frábært. Búast má við að höfð verði hér veturseta svona að mestu í höfuðborginni.

Gaui bróðir hefur það verkefni að aðstoða Gunnu í Einarshúsi og heimsækja mömmu á skýlið. Hún er komin dáldið út úr heiminum og áttar sig ekkert sérstaklega á aðstæðum sem er mjög gott. Hún hefur nóg með að höndla allt sem er að gerast í kollinum á henni.Bestu fréttirnar eru reyndar þær að ElínarAnton fór í gegnum svipaða meðferð hjá þessum sama læknir og hver maður getur séð hvað hann hefur náð sér vel. Ég ætla líka að hlaupa hann uppi á endanum og þá læt ég hann bjóða mér upp á kleinuhring, kókosbollu og kók.

Sem sagt þessi dagur bauð upp á góðar fréttir og aðrar sem eru ekki alveg eins góðar. En hann er liðinn og á morgun tekur við nýr dagur sem verður tæklaður eftir behag.

Sendi meiri fréttir  á morgun

Bið að heilsa öllum heima

Nýtt verkefni

Nú hefur Vertinum í Víkinni verið falið nýtt verkefni og vandasamt. Blóðsjúkdómur hefur tekið sér bólfestu í skrokknum sem ber heitið "Mergfrumuæxli" og hefur ráðist með látum á bakið og gert það að verkum að það virkar bara alls ekki og títtnefnd getur sig varla hrært nema uppfull af töflum af allskyns sortum hinna ýmsu pilla sem lina þjáningarnar. Einhver fruma hefur óforvendis stökkbreyst og margfaldað sig og farið að búa til prótein sem ég hef ekkert að gera við á kostnað annara efna í blóðinu.

Það byrjaði auðvitað þannig í sl. viku að sú er þetta ritar datt í gólfið heima og gat sig hvergi hreyft svo á endanum þurfti sjúkraflutningsmenn til að skafa títtnefnda upp af gólfinu líkt og hverja aðra tyggjóklessu og flytja á sjúkrahús. Þursabit var talið sökudólgurinn í fyrstu og við það sat þar til annað kom í ljós.

Brugðist var við í snarhasti eftir að blóðprufan sýndi óeðlilega hátt sökk og títtnefnd var send uppdópuð í flugvél til Reykjavíkur um hádegisbilið til eins besta læknis á landinu í blóðsjúkdómum og áttum við stefnumót í dag. Hann kom mjög vel fyrir og var hinn elskulegasti þar til hann fór að sjúga merginn upp í helvítis sprautuna. Þar fór hann eiginlega alveg með það en svo jafnaði það sig og ég fyrirgaf honum um hæl. Það var ekkert sérstaklega þægilegt en tók sem betur fer fljótt af og allt komst í eðlilegar óskorður á ný.

Strembin meðferð er fyrir höndum þar sem reynt verður að kvelja títtnefnda og pína eins og hægt er en þeim verður varla skotaskuld úr því. Reikna má með að lyfjagjöf verði fyrir valinu eða geislameðferð og jafnvel stofnfrumuskipti en þetta mun allt koma í ljós í fyrramálið því byrja að meðferð strax á morgun.

Lesendum til léttis skal það upplýst að sú er þetta ritar er ekki hið minnsta kvíðin og í raun hlakkar til að takast á við þetta verkefni og hafa betur og enginn efi er í mínum huga að það mun takast. Ég hef gefið þeim tíma til 1. maí næstkomandi til að klára meðferðina og gera mig góða fyrir átök sumarsins í Einarshúsi.

Allir eru boðnir og búnir til að aðstoða á alla lund og hefur Gunna Ásgeirs tekið við allri yfirumsjón í Einarshúsi og fjölmargir aðrir ætla að vera henni til aðstoðar. Nú veit maður hverjir eru vinir og það má segja með sanni að Vertinn virðist bara nokkuð vinamargur ef vel að að gáð.

Fjölskyldan verður öll samankomin hér syðra næstu vikurnar því húsbóndinn og Lilja eru væntanlega næstu daga. Við munum búa hjá tengdó og þar væsir ekki um mann. ( hún bitaði meira að segja ofan í mig matinn í kvöld:). Það munar öllu að hafa fólkið sitt hjá sér á svona stundum.

Ég vona að geta sagt eitthvað meira krassandi á morgun.

Kveðja til allra heima