Dagur 20 - mánudagur

Haldiði ekki bara að kella hafi verið útskrifuð af Lansanum í dag, mánudag eins og ekkert væri. Ég var auðvitað mæld í bak og fyrir til að allir gætu verið þess fullvissir að ég væri hæf til að vera heima og það virtist allt í fína. Helv. viktin á spítalanum er auðvitað handónýt og ég mótmæli harðlega þessum himinháu tölum sem þar birtast en ég hlít bara að vera með bjúg eða eitthvað. Ég fara bara í mál við spítalann ef þeir koma ekki með nýja vikt næst.

Guðmundur læknir gaf mér fararleyfi og sagði að ég ætti að haga mér vel, passa bakið og ekki lyfta neinu þungu eða yfirleitt gera neitt sem alvöru kellingar gera, á meðan bakið er að gróa. Hann hafði nefnilega heyrt þá sögu þegar ég ætlaði að fara að sauma þegar ég var sem verst og var að burðast með saumavélina um allt hús sem endaði auðvitað með því að ég varð að henda frá mér saumavélinni og rétt gat staulast sárkvalin í rúmið. Guðmundur sagði að ég mætti kannski fara í Smáralindina en þá má helst enginn vera þar nema ég eða fast að því. Sem sagt forðast mannamót eins og heitan eldinn. Ég má auðvitað fara í heimsókn til míns fólks ef engar umgangspestir ganga á heimilinu svo það er strax skárra að geta breytt aðeins um umhverfi. Ég er þegar búin að heimsækja Andra og Þórunni og fara á rúntinn og skoða jólaljósin í bænum svo það er fínt.

Ég byrja ekki á næstu gleðiglundursmeðferð fyrr en á þriðjudaginn eftir viku og þangað til verð ég vonandi til friðs. Þangað til tek ég lyfin mín samviskusamlega, 2000mg af kalki og morfínið til að halda bakinu góðu plús eitthvað annað smotterý. Mér er sagt að ég geti selt pilluskammtinn minn fyrir stórfé á götunni en hann er víst ekki til sölu, ég þarf að nota hann sjálf.

Læt þetta duga í bili

Dagur 19 - sunnudagur

Varla nokkur skapaður hlutur hefur verið að hrjá títtnefnd í dag nema þá helst leti og eymingjaskapur. Svaf eins og engill hér heima og er búin að vera hress í dag. Valsa um allt húsið eins ég eigi það og allt hvað heita hefur. Sat eins og hver annar í stofunni og færði mig svo í eldhúsið og var bara eins og heima. Þurft reyndar að sofa í allt kvöld enda orðin smá þreytt en hvað er það á milli vina. Ef tíu daga fríin milli 11 daga gleðiglundurs verða svona góð þarf ég varla að kvarta mikið.

Ég fer á Lansann í fyrramálið og mig grunar nú að ég verði send  bara aftur heim nema þeim langi að stinga mig örlítið og taka úr mér blóð. Kannski ætla þeir að smella stálinu í mig á morgun og það verður bara fínt. Því fyrr sem því er komið fyrir því betra.

Þið fáið nú kannski að vita meira af því á morgun

Hef lítið sem ekkert meira krassandi að segja í bili

Sem sagt góður dagur í dag

Dagur 18 - laugardagur

Vertinn svaf eins og ungabarn í nótt þrátt fyrir að nágrannakona mín og herbergisfélagi til nokkurra daga hafi komið yfir að rúminu mínu og potað í mig hér en hún veit ekkert í sinn haus blessunin og er alveg út úr kú. Hún hefur verið að halda fyrir mér vöku með bölv. veseni undanfarnar nætur og ég hef þurft að vera að hringja á sjúkrafólk henni til aðstoðar. Þannig að þið sjáið það að ég hef verið á fullu í umönnunarstörfum í veikindunum . Mig hefur reyndar stundum langað yfir og ......................en ekki kunnað við það enda að jafnaði geðprýðismanneskja.

Allt stefnir í það að ég fái að fara heim í dag í helgarleyfi svo það verður nú upplit á minni þegar hún valhoppar héðan út í dag því nú mun ég ganga út með höfuðið hátt en ekki láta aka mér í einhverju hjólastólaskrifli. Ég má auðvitað ekki fara á neina mannfagnaði þar sem samankomið er fullt af fólki hnerrandi í allar áttir og aðallega í áttina að mér, því þar sem fleiri en tveir menn koma saman með kvef eða aðrar umgangspesstir eru kynstrin öll af sýkingahættum sem geta tekið sér bólfestu í kroppnum mínum og gert mig fárveika. Ég vil þó ítreka það að það er leyfilegt að heimsækja mig í Stífluselið og þar verður örugglega heitt á könnunni enda verða Jón Bjarni og tengdamamma tilbúin í þjónustu og ummönnunarstörfum allan sólarhringinn. Það sem er það besta að ef ég veikist þá á ég rúmið mitt tilbúið á spítalanum og ég get komið þegar ég þarf og vil.

Lagt er svo upp með að ég fari í stálígræðsluna eftir helgina. Nú er ég semsagt að renna inn í þetta tíu daga frí þar sem ég á að geta verið skapleg til heilsunnar.

Gunna Ásgeirs hefur haft í nægu að snúast heyrist mér og hún er upp fyrir haus. Hún er nú ekkert að gera mikið úr sínum verkum frekar en vanalega og heldur sínu striki og fer ekkert hátt með það sem hún gerir. Ég veit ekki hvar ég væri ef ég hefði ekki hana Gunnu. Ég var smástund að átta mig á því hvar viðtalið við hann Stjána var tekið út af slysinu í Ljósafjöllunum var tekið sem sýnt var í Kastljósinu í gærkvöld og auðvitað var það í Einarshúsi. Það kom mér mjög skemmtilega á óvart.

Halla Signý stóð svo fyrir bókakaffi sem heppnaðist vel og nýjustu fréttir herma að spilað hafi verið á fimm borðum í gærkvöldi svo það er nóg að gera.

Ég er búin að vera heima síðan fyrripart dags og nú er liðið að kvöldi og allt i himnalagi. Ég fór út af spítalanum í bévítans hjólastólnum því það er svo langt að fara á helgum út úr spítalabyggingunni því aðalinngangurinn er lokaður og ég treysti mér ekki til að labba enda er vömbin er orðin svo stór og ég held illa ballans því hryggurinn er svo dópaður af morfíni til að halda verkjunum í skefjum að hann heldur ekki við magavöðvana. Já það er flest sem getur plagað eina vesalings manneskju.

Þetta er semsagt allt í fína lagi og ég fékk meira að segja góða gesti að vestan í heimsókn í dag og reyndar fæ ég góða gesti alla daga. Það er svo gaman þegar fólk kíkir inn.

Ég fæ að vera heima fram á mánudagsmorgun ef ég verð svona góð

Takk enn og aftur fyrir góðar óskir og verið góð hvert við annað

Heyrumst aftur á morgun

 

Dagur 17 - föstudagur

Vaknaði með hitann í morgun og var drifin í aðra lungnamyndatöku. Því var sálaður sá draumur í dós að ég færi í heimsókn heim í dag eins og ég var að vonast til að getað gert. Ekkert kom þó út úr lungnamyndatökunni og þegar leið á daginn lækkaði hitinn en þá spruttu út útbrot um skrokkinn sem eru trúlega vegna einhverrar töflu sem á að koma í veg fyrir að einhver önnur tafla geri usla í líkamanum út af einhverri enn annarri töflu sem á að laga meinsemdina svo ég var tekin af þeirri töflu og fékk aðra í staðinn:)

Nú er minni fyrstu lyfjameðferð af sex lokið eftir því sem ég kemst næst. Nú ætti ég að fara að komast í 10 daga frí þar sem ég mun vonandi vera eitthvað betri til heilsunnar.

Hárið virðist enn hanga fast við höfuðleðrið eftir þessa fyrstu lyfjameðferð þó svo að það sé kannski ekkert að marka. Það er þó nokkuð líflaust en lafir þó og stendur út í allar áttir eins og á argintætu en það er svosem ekkert nýtt.

Ef heilsan verður góð á morgun fæ ég að vera heima yfir daginn og það er svo dásamleg tilhugsun.

Læt í mér heyra meira á morgun

 

Dagur 16 - fimmtudagur

Vertinum verður haldið á Landspítalanum eitthvað áfram eða fram yfir helgi. Ég fæ þó að fara í heimsókn heim yfir daginn en kem aftur að kvöldi ef ég verð frísk. Það er mjög gott að geta fengið að vera aðeins lengur því það verður að segjast alveg eins og er að ég er eiginlega hálfkvíðin að þurfa að fara heim.

Ég fékk krabbameinslyfið beint í vömbina í dag en það er hægt að gefa þetta lyf þannig. Einnig er ég farin að fá sýklalyfin í pilluformi núna svo óhætt þótti að taka nálina góðu úr handleggnum og það er svei mér gott.

Það er eiginlega orðið mjög erfitt að finna æðar og það er eiginlega hætt að ganga svo vel sé. Því þarf ég að fara í smáskurðaðgerð þar sem stálstykki verður fyrirkomið undir húðinni og fest við rifbein en úr þessu stálstykki er síðan slanga tengd í æð og síðan verður bara saumað fyrir. Í þetta stálstykki verður svo hægt að nálgast blóð með mjög auðveldum hætti og gefa blóð og vökva að sama skapi í kroppinn og verður bara staðsett undir húðinni. Þetta á ekkert að pirra mig og ég á að losna við allar sprautur hér eftir. Þetta stálstykki mun svo bara vera undir húðinni þar til meðferðinni líkur. Ætti ég því að geta staðið undir nafninu Stálfrú hér eftir.

Ég fékk auðvitað hita undir kvöld þótt ég sé á ótal sýklalyfjum,  trúlega undan gleðiglundrinu sem ég fékk í dag. Ég er því búin að fá töflur til að reyna að slá á hitann. Eitt er víst að núna er ég á besta stað í bænum og get vonandi sofið í nótt.

Læt í mér heyra á morgun

 

Dagur 15 - miðvikudagur

Þar sálaðist sá draumur í dós að Vertinn færi heim í dag því nú eru hvítu blóðkornin eitthvað á undanhaldi. Ég mún því vera hér áfram á sýklalyfjunum mínum og ef hvítu blóðkornunum heldur áfram að fækka fæ ég væntanlega eitthvert púst til að örfa þau á ný. Kannski þarf ég að fara á sérstaka stofu því ég verð extra viðkvæm fyrir öllum flensum og veirum enda er ofnæmiskerfið óttalega veikt vegna meðferðarinnar en þar mun varla væsa um mig.Öllu þessu umstangi var mér næstum lofað er ég hóf þessa baráttu og mér sagt að þetta yrði enginn sérstakur dans á rósum svo ég tek þessu bara eins og hverju öðru hundsbiti í hæl.

Allir heilbrigðir mega koma í heimsókn jafnt sem áður ef ég fer á sérstaka sóttvarnarstofu en þeir sem hafa kvef eða aðra smitandi sjúkdóma verða að heiðra títtnefnda síðar ef ég þarf að fara á þessa deild einhvern tímann. Það verða  varðmenn fyrir utan sem taka blóðþrýsting gesta, mæla hæð og þyngd og kanna veirustuðulinn og prestur verður við innganginn sem les upp úr kóraninum því stranglega bannað er að lesa upp úr biblíunni á opinberum stofnunum hér í Reykjavík segja þeir og faðirvorið má víst hvergi óma á göngum...

Í dag fékk sé svo sprautu í vömbina til að hysja  upp hvítu blóðkornin auk sýklalyfja svo við sjáum til hvort það hjálpar ekki eitthvað.

Ég ætla aðeins að fara yfir þennan sjúkdóm til að svala forvitni þeirra sem vita ekki alveg út á hvað hann gengur og vilja vita meira.

Á annan tug Íslendinga greinast á ári hverju með mergfrumukrabbamein og er sjúkdómurinn farinn að taka sig upp hjá yngra fólki en áður. Nú byrjar hann að herja á fólk 40 ára eða eldra var áður 60 ár. Ef ég hefði fengið þennan sjúkdóm fyrir 25 árum síðan hefði þetta verið dauðadómur svo ég er uppi á hárréttum tíma og voru stofnfrumuskiptin það sem skipti sköpum í lækningunni á sjúkdómnum. Það var svo ekki fyrr en árið 2003 sem farið var að gera þessar stofnfrumuaðgerðir á Íslandi svo fyrir þann tíma hefði ég þurft að fara til útlanda eftir lækningu. Krabbameinið er blóðsjúkdómur í sama flokki og hvítblæði og eitlakrabbamein en óværan hjá mér ræðst á mergin í beinunum og veikir beinin og venjulega uppgötvast sjúkdómurinn þegar fólk verður bakveikt. Af því að ég er svo "ung" hef ég meiri möguleika á fullkominni lækningu eða amk. er betur í stakk búinn til að takast á við meðferðina þó svo að ég geti auðvitað þurft að fara gegnum þessa meðferð á ný einhverntímann síðar á lífsleiðinni.

Stofnfrumuaðgerðir geta svo hjálpað fullt af fólki með allskyns kvilla og gigtarsjuklingar hafa farið í slíkar aðgerðir og læknast að fullu svo þetta virðist vera kraftaverkalækning enda búið að gera æði margar hér á landi á undanförnum átta árum.

Toni Elínar hefur gengið í gegnum þessa sömu meðferð og ég og þekkir hana alveg út og inn en hann fékk annarsskonar mein og er sá eini á landinu sem hefur fengið það og það er svo sjaldgæft að það hefur ekki einu sinni íslenskt nafn. Það mein hagar sér öðruvísi þó svo að það hafi ráðist á merginn í beinum eins og hjá mér þá var það með öðrum hætti og tilheyrir tegund eitlakrabbameina. Margir virðast halda að við séum haldin sama sjúkdómnum en svo er ekki.

Þetta er nú allt bara sagt til upplýsinga.

Læt í mér heyra aftur  á morgun. Gleðiglundrið á að renna í síðasta skipti í þessari adrennu í fyrramálið. Við skulum sjá hvernig það gengur

 

 

Dagur 14 - þriðjudagur

Það var auðvitað tekið á móti mér með kosti og kynjum þegar ég staulaðist inn aftur á deildina í gærkvöld. Hver læknirinn á fætur öðrum skoðaði mig í bak og fyirir og hér eru meira að segja konur læknar í meiri hluta svo þetta er af báðum kynjum og sitt sýnist hverjum um það skal ég segja ykkur. Gamla fólkinu þykir  þetta nú hinsegin að læknarnir séu farnar að senda konur fyrir sig á stofugang.

Ákveðið var að taka enga sjénsa og láta kellu beint á sýklalyf til að fyrirbyggja að engin ígerð hefði sprottið upp bara úr þurru, þvagsýni tekið og mælt allt sem hægt var að mæla Setja þyrfti upp nýjan æðalegg en allar æðar eru nú orðnar undirlagðar af stungum og æðarnar eru farnar að hlaupa undan sprautunum og hjúkkurnar voru í vandræðum í nótt að ná blóði úr kellu. Það tókst þó fyrir rest að kippa nokkrum blóðdropum hér og þar sem send voru í ræktun og dæla sýklalyfjunum sína leið.

Ég svaf svona af og til milli en var vakin með tíðu millibili til að mæla mig og taka blóðþrýstinn og svoleiðis nokkuð. Það er synd að segja að það sé ekki hugsað um mann hérna og fylgst með en þetta var óttalega óróleg nótt.

Klukkan átta upp á mínútu stóð sjúkraþjálfari við rúmið og heimtaði að ég færi fram úr og gengi fram á gang með nýja göngugrind sem ég þarf að hafa með mér heim til að styðjast við meðan bakið lagast. Ég hélt hann væri að djóka og sagði það nú óspart við hann að hann hlyti andskotakornið að geta fundið annan tíma til að drösla mér fram úr rúminu til að fara í göngutúr en svona snemma í morgunsárið eftir svona hrikalega slæma nótt. Hann lét það sem vind um eyru þjóta og stóð við rúmið galandi þar til ég dröslaðist á fætur, þá fékk hann mig til að ganga með grindina fram, taka þar hring og halda aftur upp í rúm. þvílíkt og annað eins. Hann bauðst til að senda til mín annan sjúkraþjálfara líka til að koma með mér í göngutúr og ég afþakkaði það af mikilli festu en allt kom fyrir ekki. Ég fæ þó göngugrind heim sem er mér nauðsynlegt svona fyrst í stað.

Strax í kjölfarið á göngutúnum var mér ekið niður í kjallara í eina röntgenmyndatökuna enn en það var lungnamynd til að kanna hvort einhver sýking hefði sprottið í lungun en svo var ekki. Ég er semsé heilbrigð hvar sem á mig er litið og hraust. Það er bara þetta trukk á þessari fyrstu lyfjameðferð sem virðist gera þetta að verkum að líkaminn bregst svona við. Þetta verður vonandi ekki svona í framtíðinni.

Dagurinn hefur farið svoldið í svefn og kósýheit. Er öll að braggast nú undir kvöld. Er enn á sýklalyfjum í æð og fæ næsta skammt kl. sex í fyrramálið. Það er að takast að verkjastilla bakið mjög vel og ég er farin að geta gengið án göngugrindar smá spotta svo þið sjáið það að það er í áttina.

Ég er nú að gera mér vonir um að fara heim á morgun en næsta gleðiglundur er á fimmtudag.  Við sjáum bara til með það hvenær þeir henda mér út blessaðir.

Guðmundur læknir kíkti á mig rétt snöggvast og sagði að meðferðin gengi mjög vel þrátt fyrir allt svo þá er ég ánægð. Sjúkdómurinn er auðvitað líka að gera mér skráveifur og er með óþekkt líka svo þegar þetta blandast allt saman þá getur eitt og annað komið uppá.

Maturinn á sjúkrahúsinu er nú bara nokkuð góður og ég var farin að halda að þeir hefðu í fyrstu lagt mig inn á Litla Hraun í misgripum því þar á að vera lúxusfæði í boði en svo virðist sem það sé ekki tilfellið.

Læt þetta duga í bili

Heyrumst vonandi á morgun

 

 

 

Dagur 13 - mánudagur

Er vöknuð inn í þennan fallega dag sem bíður upp á nærri heiðan himinn og hvíta snjóhulu yfir allt, mjög jólalegt og fallegt. 

Guðmundur Rúnarsson læknir leit við og var bara hinn ánægðasti og nokkuð lukkulegur með kellu. Óværan er á undanhaldi og tekur líkaminn vel við meðferðinni sem er frábært.

Vegna þess að keyrt var á örlitlu trukki svona fyrst í stað, kannski ívið meira en gegnar og gerist, keyrðist kalcíumið niður fyrir þolmörk og því fór sem fór. Nú ætti amk. að vera komið jafnvægi á það. Röntgenmyndtakan sýndi ekkert óeðlilegt og því hafði ekkert aflagast er ég hneig niður þarna um nóttina svo það eru þó góðar fréttir.

Ég fæ svo að liggja hér í vellystingum í rúminu mínu á meðan gleðiglundrinu verður dælt í líkamann og svo fer að halla í heimferð.

Enn og aftur var Vertinn drifinn í hjólastólinn, fullklædd og brosti sínu blíðasta bæði til starfsfólks og sjúklinga, frelsinu fegin í bili og ekið var heim í blíðskaparveðri þar sem sólin dansaði af kæti yfir heimferðinni...en Adam var víst ekki lengi í paradís....

Þegar heim var komin biðu pönnukökur og önnur dásamlegheit og ég sat í eldhúsinu eins og hinir þar til ég þurfti að fara að leggja mig aðeins. Þar prjónaði ég og horfði á sjónvarp og spjallaði við fólkið og hló og sagði lygasögur og allt hvað eina.

Um áttaleitið helltist yfir mig svo mikill skjálfti og kalda í bland við önnur ónot bara á einu augnabliki að ef jarðskjálftamælar hér á Suðurlandinu hafa ekki merkt þann titring, þá eru þeir bara ónýtir og virka ekki neitt. Klukkutíma seinna var hitinn rokinn upp úr öllu valdi og ekkert annað í stöðunni en að drífa títtnefnda á Landspítalann en mikil mildi var að ekki var búið að formlega útskrifa mig í tölvukerfinu spítalans svo ég gat bara komið þangað beint og lagðist beint í rúmið mitt hreint og fínt.

Þá upphófst sýklalyfjagjöf, blóðprufur og all sorts of svoleiðis og rétt var hægt að dotta inn á milli svo nóttin var ekki alveg átakalaus.

Því ætla ég að reyna að leggja mig núna aðeins

Læt í mér heyra aftur í kvöld, þriðjudagskvöld,  að öllu eðlilegu

 

Dagur 12 - sunnudagur

Getur verið að þeir séu farnir að eitra fyrir mér á spítalanum?? Núna fékk ég lyf , litla pillu sem minnir svoldið á pillur úr kalda stríðinu. Hún var merkt allrahanda útlenskum stöfum og gott ef hakakrossinn var ekki upp í horninu. Ég át hana nú fyrir rest. Ætli þeir séu að reyna að gera mig að kommúnista svo ég kjósi nú einhverja vitleysinga í næstu kosningum?? Ætli þeir séu að reyna að koma mér á geðdeildina svo ég verði til friðs það sem eftir er.....skyldu þeir vera farnir að lesa bloggið og búnir að finna það út að ég sé með áróður gegn stjórnvöldum.....

Auðvitað er þetta bara bull. Það verður að reyna að finna upp á einhverju krassandi að segja þegar lífið gengur aðallega út á að hafa hægðir reglulega og slíkt stöff.

Annars þá er rússneska vinkona mín hún Nína með allt í viðbragðsstöðu út í Moskvu ef á þyrfti að halda. Þar eru heilu sjúkrahúsin sem sérhæfa sig í mínum sjúkdómi og ef hún fengi einhverju að ráða þá væri Vertinn komin þangað fyrir löngu og trúlega orðin alheil:)

Svo á ég nú sérlegan bolvískan sendifulltrúa út í Frakklandi líka sem hefur nú fengið að kynnast veikingum af eigin raun og í gegnum systur sína. Hann  færir mér fréttir af því nýjasta í rannsóknum á svona þreytandi óværum og lætur mig vita af því sem hægt er að gera víðs vegar um heiminn í þessum málum. Þannig að þið sjáið að alheimurinn er undir í þessu sambandi.

Annars þá er þetta búinn að vera minn besti dagur í margar vikur amk. í bakinu. Finn það að bakið er að skríða saman og ég á mikið betra með að hreyfa mig. Get farið fram úr án teljandi vandræða og það beggja megin úr rúminu og geri aðrir betur þannig að ég er bara öll að skríða saman. Vonandi er þetta eitthvað farið að gróa.

Röntgenmyndataka í fyrramálið til að kanna hvort einhverjar breytingar hafa orðið á bakinu síðan síðast. Þeir finna ekki neitt, enda er þetta allt í áttina. Gleðiglundrið mun svo væntanlega renna um æðar mínar á morgun í bland við einhverja stera og annan viðbjóð. Kalkið rís í blóðinu þó það vanti enn eitthvað smotterý upp á svo þetta virðist vera að jafna sig í bili amk.

Fékk fullt af gestum í dag. Sem betur fer er ég á einstaklingsstofu enda tign sjúklingur á ferðinni svo það er svo þægilegt að fá gesti. Ég fer heim á morgun og það verður nú sérdeilis fínt.

Heyrumst betur á morgun

Dagur 11 - laugardagur

Það er svei mér fallegt veður í Reykjavíkinni í dag. Sólin glampar á Perluna í Öskjuhlíðinni sem Gnarrinn vill nú ólmur selja og himininn er fallegur. Vertinum líður nærri eins og þyrnirós sem svaf í heila öld í ævintýrinu enda átti ég mjög góðan svefn í nótt eftir allt vesenið í gær og það var svo gott að sofa að það hálfa væri heill hellingur. Ég er reyndar með ótrúlegar harðsperrur eftir þessi átök gærdagsins mest megnis í vömbinni.

Dagurinn er bara búinn að vera góður en títtnefnd hefur ekkert verið mikið á ferðinni í dag því betra er að fara varlega á tímum sem þessum og halda sig að mestu við rúmið. Gönguferðir hafa því verið af skornum skammti og fjallgöngur engar eða því sem næst.

Búið er að skreyta allt hátt og lágt hér á deildinni enda fyrsti sunnudagur í aðventu á morgun. Það verður í fyrsta sinni í mínum búskap sem lítið sem ekkert verður skreytt fyrir jólin heima við. Kannski skreyti ég bara næst þegar ég kem heim hvenær sem það verður og hef kannski jólatréð uppi í allt sumar.

Vertinum finnst þó vel koma til greina ef títtnefnd skyldi nú álpast til að missa allt hárið fyrir jólin að líma bara greni á skallann og jafnvel hengja jólakúlur á grænar greinarnar og setja svo ljós í alla vega litum hirst og her. Það myndi örrugglega lífga upp á útlit og atgervi.

Annars þá lít ég ekkert svo illa út. Margir halda að ég sé við dauðans dyr, grá og guggin og þora varla að koma í heimsókn til mín, en þeir sem láta sig hafa það sjá það að ég er næstum eins og ég var. Jafn forhert og frökk, kjöftug og læt hvaða vitleysu sem er flakka eins og ég er vön.  

Dagurinn sem sagt búinn að vera til friðs að mestu

Heyrumst á morgun