Gleymska

Já...ég hef víst gleymt að blogga um nokkra hríð og er það mest um að kenni óhóflegum svefni títtnefndrar. Ég sef eins og þyrnirós allar nætur og tek langa lúra um miðjan daginn. Það er eins og ég óttaðist, ég hef án efa fengið blóð úr einhverjum haugaletingja á atvinnuleysisbótum eða viðlíka vesaling og því geri ég allt með hangandi haus.

Ég er þó búin að hafa það ósköp gott þrátt fyrir allt. Lét mig hafa það að láta klippa hárið því það virðist ætla að tolla eitthvað áfram á toppstykkinu. Anton og Elín komu í heimsókn til okkar og stoppuðu dágóða stund en hann var að fara í læknaeftirlit. Hann hefur farið í gegnum samskonar stofnfrumumeðferð og ég mun fara í  og er svo hraustlegur og sprækur og vonandi verð ég bara eins.

Kristinn H. fjárhirðir Einarshúss leit við eitt augnablik og fór yfir bókhaldið yfir kaffisopa og Maddý kíkti við. Læknateymið í Hafnarfirði var sótt heim en Lýður og Íris hafa komið sér vel fyrir í Hafnarfirðinum með öllum sínum krakkaskara.

Annars þá sit ég og prjóna, horfi á sjónvarpið og ét. Ekki má svo gleyma sprettunum sem ég tek til að halda mér í formi en ég skokka oft úr eldhúsinu inn á klósettið og þaðan inn í stofu. Stundum tek ég spretti beint upp í rúm og ligg þar eins og skata yfir æsispennandi glæpaþáttum. Þess á milli knúsa ég krakkana mína og karlinn og er bara nokkuð sátt við það.

Vesturferð er fyrirhuguð næstu daga og hver veit nema maður lyfti sér upp um helgina fyrir vestan og skelli sér á þorrablót

 

Í fyllingu tímans

Ekki þýðir að gráta Björn bónda þó einhver smá harðindi séu boðuð handan hornsins. Maður verður bara að bíta á jaxlinn og bölva í hljóði. Ég held að hárið sé farið að losna enn frekar frá hársverðinum af einskærum pirringi yfir þessu öllu saman og það verður svo að vera, ég er svosem búin að búast við því svo lengi að toppstykkið yrði berangurslegt að það er í orden.

Ég gleymdi reyndar að geta þess þegar ég var að segja ykkur frá klúðrinu við stofnfrumumeðferðina að þær reyndu að troða í mig morgunverði í tvígang á spítalanum þarna um morguninn þótt ég væri fastandi svo það virtist engin vita hvað í ósköpunum ég var að gera þarna yfirleitt, svo ekki sé nú talað um þegar umbúðirnar voru teknar eftir legginn á hálsinum, þá var það gert með þvilíku trukki að bringan á mér var eitt flakandi sár eftir plásturinn. Það mætti halda að ég hefði verið lögð inn á bílaverkstæði en ekki sjúkrahús 

Það þýðir auðvitað ekkert að nöldra meira yfir þessu. Ég mun verða vel vakandi yfir því að menn vinni vinnuna sína hér eftir og get ekki annað en vonað að sjúkrahúsið yfirfari þessi mál og sjái til þess að þetta gerist aldrei aftur.

Annars þá er ég auðvitað hin hressasta þar fyrir utan, eða þannig. Svoldið þreytt auðvitað og úthaldsminni en ella en geri allt sem mig langar eða flest allt. Stefnan er tekin vestur í heimsókn innan fárra daga og það verður nú aldeilis fínt að komast heim.

Við hjónin fórum í kaffiboð hjá fyrsta bassa sinfóníunnar og hans frú í gær en Hávi og Jón eru gamlir vinir og hljómsveitargæjar frá í denn. Ég var nú að gæla við það að þeir kæmu saman og spiluðu saman á Þorskinum en ekki ómerkari maður en Kristján Edelstein var með þeim í bandinu Sexý ásamt fleirum. Við skulum sjá hvort mér tekst að koma þeim saman í fyllingu tímans.

Á dauða mínum

Á dauða mínum átti ég von frekar en þeim fréttum sem Guðmundur læknir var með í farteskinu í dag. Stofnfrumusöfnunin klúðraðist algjörlega en það hefur aldrei áður gerst frá því að farið var að gera slíkar aðgerðir á Íslandi árið 2003.

Það gleymdist að gefa mér sprautu í kviðinn um morguninn fyrir söfnun sem skipt hefði getað sköpum hvað varðar fjölda stofnfruma í blóðinu, mælingar úr blóði að morgni voru alveg út úr kú og spurning hvort einhver hafi ekki bara skrifað niður vitlausar tölur sem stuðst var við þegar ákveðið var með söfnun þennan dag. Blóðbankinn taldi vitlaust þegar hann var að telja stofnfrumurnar og vegna þeirrar talningar var leggurinn tekinn alltof snemma úr hálsinum og mér hent út af spítalanum strax um morguninn. Einungis 6,5 milljónir stofnfruma söfnuðust sem er allt og lítið og dugar engan veginn. Ég get ekki verið annað en sársvekkt yfir þeirri röð mistaka sem áttu sér stað þennan dag.

Þess vegna seinkar öllu ferlinu um þrjár vikur til mánuð. Ég þarf að byrja á öllum undirbúningi upp á nýtt. Stóra lyfjagjöfin, allar sprauturnar í kviðinn, allar blóðprufurnar og allt þetta helv....vesen sem ég þarf að ganga í gegnum vegna alls þessa. Ég þarf að fá legginn aftur í hálsinn og ég veit ekki hvað og hvað.

Nú reynir á þolinmæðina svei mér þá og jákvæðnina.

Eldrautt naglalakk

Fótsnyrting beið í Snyrtiakademíunni í boði Þórunnar. Þar fékk Vertinn aldeilis upplyftingu til fótanna og skartar nú eldrauðu naglalakki á tánum. Það gæti auðvitað táknað að ég yrði að kaupa mér nýjan kjól við naglalakkið eins og vera ber á bestu bæjum en við sjáum nú til með það. Þaðan var ekið beina leið til Auðar systur og Kidda sem hafði auðvitað bakað pönnukökur í tilefni dagsins.  Til stóð að fara i heimsókn um kvöldið en ég var einhvernveginn alveg búin á því og þurfti að hvíla mig aðeins og á því heimsóknina inni.

Fleiri módelstörf bíða á morgun svo best er að fara að halla sér

Gott að vakna inn í nýjan dag

Mikið lifandis ósköp var gott að vakna í morgun inn í þennan nýja og fallega dag með gærdaginn að baki með öllu því sem honum fylgdi. Ég  er eins og nýsleginn túskildingur eftir atið í gær sem tók úr mér allan þrótt.

Það má þó segja það að dagurinn í gær hafi verið hálfgerður kraftaverkadagur því leggurinn stóri var settur í hálsinn í morgunsárið á skurðdeild og síðan var byrjað að safna stofnfrumum af miklum móð strax í kjölfarið og þar gengu hlutirnir hratt og örugglega. Alla jafna geta svona safnanir tekið tvo til þrjá daga og sex tíma í senn en það tók einungis þrjá tíma og þrjú korter að ná nægjanlegu magni stofnfruma í kellinguna sem duga í tvo skammta. Þar með eignaðist ég tíumilljónir í blóðbankanum í formi eigin stofnfruma og sú inneign mun bjarga lífi mínu í tvígang ef svo ber undir svo það er engin smá fjársjóður.

Leggurinn í hálsinum var svo tekinn í gærkvöldi sem betur fer og það var ekkert þægilegt og eins og að sleppa úr prísund að losna við hann. Ég leit út eins og geimvera með loftnet með þetta hangandi út úr hálsinum. Hann hafði þó þjónað sínu hlutverki vel en 12 lítrar af konunglegu blóði títtnefndrar fóru í gegnum hann þann daginn í gegnum skilvindu sem sigtaði stofnfrumurnar frá í sér poka í maskínunni. Stofnfrumunum sem söfnuðust var svo komið fyrir í sérstökum kassa sem farið var með eins og gull enda liggur líf einnar manneskju í innihaldi hans. Stofnfrumurnar eru síðan meðhöndlaðar í blóðbankanum og blandaðar sérstöku efni sem gerir það að verkum að hægt er að frysta þær og geymdar þar til ég þarf á þeim að halda.

Mér var svo hent út af spítalanum fyrir hádegið til að rýma fyrir öðrum veikari og það var bara fínt enda er ég orðin ótrúlega hress.

Ég er því komin heim í Stífluselið og er bara hæstánægð með það. Háskammtameðferðin hefst 21. febrúar. Ég mun því eina þokkalegt frí þangað til, fer reyndar í einhverjar vægar meðferðir og rannsóknir svo ég gleymi ekki tannlækninum sem þarf að laga það sem laga þarf.

Trúlega kemst ég bara vestur í heimsókn í fríinu og það yrði nú aldeilis sérdeilis gaman.

Veruleikafirrt

Ég er búin að vera eitthvað svo veruleikafirrt frá því að ég fékk blóðið í gær að ég er sannfærð um að hafa fengið blóð annaðhvort úr Steingrími Joð eða Jóhönnu Sigurðar. Mér fannst á tímabili alveg eins og ég væri búin að búa til tvöþúsund störf fyrir vestan eins og hendi væri veifað og búin að leysa skuldavanda heimilanna án þess að blikna. Ég hef vísað öllu tali um rúmlega eitthundrað skattahækkanir ríkisstjórnarinnar á bug sem og öllu tali um að fólk væri að flytjast erlendis vegna atvinnuástandsins og svona má lengi telja. Ég taldi meira að segja fólki trú um að allar þessa skattahækkanir skiluðu einhverjum árangri. Svei mér þá ef ég varð ekki líka smá hýr á tímabili

Þetta er nú allt að brá af mér sem betur fer enda rennur í mér frekar blátt blóð þó svo að það hafi svona frekar upplitast svona  í seinni tíð.

Ég losnaði úr einangruninni í dag sem þýðir að ég má fara fram á ganginn án þess að hafa grímu. Herbergið er því ekki bara heimurinn heldur er gangurinn og setustofan hluti af alheiminum líka. Í fyrramálið fer ég í legg-ísetninguna sem þjóna mun miklu hlutverki í stofnfrumusöfnuninni. Ég þarf því að fara í sótthreinsibað í kvöld og aftur í fyrramálið svo ég ætti að verða tánduhrein og fín þegar þeir leggja helv...slönguna í æðina á skurðdeildinni á morgun.

Varnareinangrun

Það fór þó ekki svo að flensan færi eins og til var ætlast. Hitinn var rokinn upp úr öllu valdi í gærmorgun og því ekkert annað í stöðunni en að hypja sig á Lansann. Ofnæmiskerfið hafði ekki kraft til að vinna á þessri aulapest þrátt fyrir penselítöflur  og hvítu blóðkornin voru komin nánanst niður á núllið eða 0.3 og megnið af hinu var í hálfgerðu skralli. Meira segja var kellan orðin hálf blóðlaus og panta þurfti tvo poka frá blóðbankanum sem gefa átti mér síðar um daginn til að rétta mig við. Leiðin lág því þegar líða tók á daginn á blóðmeinadeildina mína og þar var ég sett í einangrun sem þýðir að ég held kyrru fyrir í svítunni minni en má fá heimsóknir þeirra sem eru stálslegnir og lausir við allt kvef og þess háttar. Ég er því að taka smá forskot á sæluna því eftir háskammtameðferðina fer ég aftur í slíka einangrun hér á deildinni. Ég þarf varla að blikka auga þá koma hjúkkur til að stjana við mig endalaus og þó nokkrar þeirra geri sér far um að stinga mig annað slagið eru þær hver annarri yndislegri.

Gærdagurinn fór því í andstyggðar veikindi og slappleika og þegar gefa átti mér blóðið var ég með það mikinn hita að það verður að bíða til dagsins í dag. Verst þykir mér ef ég fæ blóð úr einhverjum vitleysing sem gerir mig enn verri en ég er, en það verður að koma bara í ljós. Beinverkirnir sem mér voru lofaðir  í þessari lyfjameðferð eru farnir að herja á kroppinn og ég væri bara hreinn og klár lygari ef ég segði að þeir væru eitthvað þægilegir en þeir eru samt góðs viti því þá eru stofnfrumurnar að losa sig úr beinunum í blóðið svo þetta eru svona frekar gott, vont, verkir.

Ég hef tölvuna og prjónana og get því haft ýmislegt fyrir stafni í dag ef ég verð þokkaleg. Búast má við að ég verði hér yfir helgina og kannski eitthvað fram í næstu viku. Það á að setja æðalegginn í hálsinn á mánudaginn svo kannski verð ég bara hér eitthvað áfram, hvur veit.

Þetta helst

Sólin skein svo glaðhlakkalega inn um gluggann minn í dag og mig langaði út í göngutúr og viðra mig. Það var ekki í boði enda er ég ekkert svona sérstök til heilsunnar og oft verið betri. Mæðin eins og rolla út af þessum lyfjum sem ég fæ núna og hálf aum hér og þar. Það er svosem ekkert til að hafa áhyggjur af því aukaverkanir geta verið svo margfalt meiri. Ég sigli í gegnum þetta allt eins auðvellega og hægt er og fyrir það ber að þakka. Það væri nú hinsegin ef ég finndi ekki fyrir neinu.

Mér varð ýmislegt úr verki og bókaði gesti í Einarshúsi hægri vinstri næsta sumar og réð Þorsksstjóra fyrir sumarið og það er mikill léttir. Ég er farin að huga að ráðningu starfsfólks næsta sumar og þegar komin með gott staff. Það setur auðvitað strik í reikninginn að vera ekki sjálf rífandi kjaft alla daga en vonandi get ég þó komið þar við daglega og sett fyrir svona til að halda fólki við efnið.

Ég fer í blóðprufu í fyrramálið og í viðtal hjá Guðmundi lækni og Þórunni hjúkku sem heldur utan um háskammtameðferðina mína og þá fæ ég væntanlega að vita allt um hvað ég á í vændum.

Ró

Vaknaði klukkan sex að venju en nú eftir góðan lúr og fór fram í áttina að ískápnun og fékk mér snarl. Vindurinn hefur gnauðað á gluggann í nótt og af og til lætt sér inn í svefnrofana en ég hef ætíð getað sofnað aftur svo það er ekki undan neinu að kvarta.

Elsa fékk að sprauta mig í gærkvöldi svo þar með hefur hún prufað að " sprauta honum" svona einu sinni. Hún var að vísu föl sem nár en tókst að stinga títtnefnda beint í belginn og getur því merkt við það í kladdann. Sprauturnar fara vel í mig ennþá en vænta má þess að þegar líður að helgi geti þær valdið beinverkjum og flensueinkennum en það kemur bara í ljós. Hárið tollir enn á toppstykkinu sem er nokkuð vel af sér vikið en það fer víst í háskammtameðferðinni segja menn en þær frumur sem skipta sér hraðast, mergfrumurnar, krabbameinsfrumurnar og hárfrumurnar verða slegnar út ásamt flestum öðrum frumum held ég svei mér þá.

Jón skrapp á Skagann í gærkvöldi til að hitta Lilju ljósbera eitt augnablik og Anton hennar. Þar gengur lífið sinn vanagang og allt væri í gúddý ef Lilja væri ekki lasin meira og minna með þessari óléttu sinni. Andri er á frívakt í álverinu og er að kenna bóklegt í flugskólanum á fullu þennan dyntinn og Þórunn er í prófum í Snyrtiakademíunni og hefur í nægu að snúast. Tengdamamma verður módelið hennar í handsnyrtingu í dag en Elsa var módel í fótsnyrtingu í gær svo enginn tími er látinn fara til spillis og allir í fjölskyldunni eru nýttir til hins ýtrasta og það er svei mér fínt. Á meðan tek ég hlutunum með ró og er ekkert að þvælast eitt eða neitt nema þá helst til að þvælast fyrir. Er að koma mig af flensunni og farin að prjóna sem er merki um að allt sé í orden.

Snjónum kyngir niður á réttláta sem rangláta hér fyrir sunnan á þessum sjóavetri mikla þegar Vertinn í Víkinni dagaði uppi í Reykjavík. Ég held að þessi vetur verði skáður á spjöld sögunnar líkt og frostaveturinn mikli árið 1918 þegar spánska veikin gekk manna á meðal. Þessi vetur verður veturinn þegar Vertinn fór í meðferðina og Reykjavík breyttist í snjóakistu. Það skortir reyndar ekki snjóinn í þorpinu heima heldur en fregnir herma að þar sé allt að fara í kaf og einungis fært til Hnífsdals gegnum göngin. Vonandi þurfa íbúar þessara þorpa undir fjallshlíðunum fyrir vestan hvorki á lögreglu né lækni að halda í þessu ástandi því sú þjónusta er öll kominn til Ísafjarðar en þangað var amk. ófært í gær. Annars heyrði ég eftir gárungunum í gær að ekkert vantaði til Bolungarvíkur nema vínbúð og þá væru Hnífsdalingar í góðum málum og þyrftu ekkert að leita til Ísafjarðar en það sel ég auðvitað ekkert dýrara en ég keypti.

Send heim

Það var eins og búist var við að hittinn hafði gert sig heimakominn og nokkuð hár að gærmorgni. Leiðin lág því rakleiðis niður á Lansann því grannt þarf að fylgjast með því að ójafnvægi skapist ekki á líkamsbúskapinn. Ótal blóðprufur voru teknar úr fína brunninum sem gáfu til kynna að allt var í stakasta lagi og lungnamyndataka sýndi að ekkert var í lungum svo einhver sýking hefur myndast önnur sem orsakaði kvef og hita. Vertinn var því sett á pensilín og send heim þegar líða tók á daginn, sem betur fer . Þar lág ég eins og skata í allan gærdag og svaf eins og hver annar vesalingur mestan part dagsins eins og eðlilegt er þegar veikindin dúkka upp rétt sí svona. Ekki lét ég þó súkkulaðikökuna sem ég boði var í afmæli tengdamömmu fram hjá mér fara um miðjan daginn en töluverður gestagangur var þess vegna í Stífluselinu og það var bara gaman. 

Jón sprautaði mig svo samviskulega í gær og eru þá tvær sprautur af þessari tegund komnar í vömbina af átta sprautum sem eiga að rata í kroppinn í þessari viku. Jón er því orðin hjúkka núna í bland við allt annað og stendur sig vel í því hlutverki eins og öðru.

Núna er ég vakandi kl. sex að morgni og finn að ég er eitthvað að skána. Búin að fá mér mjólk og matarkex og er bara í góðum gír og fínu stuði.