Bakteríur

Það er nú aðallega prjónabakterían sem hefur verið viðvarandi síðustu daga. Reyndar er ég komin með kvefbakteríu og hita svo ég á að fara til læknisins á í dag og þar fæ ég örugglega einhver síklalyf eða slíkt til að ná óþverrarnum úr mér.  Ég á að fá fyrstu sprautuna í dag  og ætli Jón fái ekki þann heiður að sprauta mig í vömbina en ég þarf að fá sprautur kvölds og morgna alla vikuna hér heima til að hleypa stofnfrumunum út í blóðið svo hægt verði að safna þeim saman þegar þar að kemur. Þetta er auðvitað allt bölvað vesen en þetta tekur allt enda fyrir rest.

Hljómar í Hörpu

Það er eins gott að fylgjast vel með og vera með kollinn í lagi þegar staðið er í slikri vinnu sem krabbameinsmeðferð er því það er að mörgu að hyggja.  Ég hafði náttúrurlega gleymt að taka með mér þrjár beiðnir í blóðprufuna á föstudaginn var og hringdi því í snarhasti á blóðmeinadeildina mína á Lansanum í gær þegar ég loksins uppgötvaði þetta og bar mig illa við hjúkkuna. Ég var auðvitað boðin þangað velkomin til blóðtöku sem ég og gerði svo það mál leystist farsællega.

Ég hafði svosem lítið sofið um nóttina þrátt fyrir að hafa tekið svefnlyf því hlandblaðran var alltaf á ónáða mig og ég ranglaði sífellt á klósettið og um húsið eins og rallhálf drós á búllu í Húll, ég sem ekki bragða áfengi og ekki gert í árafjöld.

Það gerði þó gæfumuninn að ég gat lagt mig seinni partinn og hlaðið batteríin fyrir kvöldið en stefnan var tekin á Hörpuna til að hlýða á James Bond tónleikanna með Sinfóníunni. Þeir voru geggjaðir og það var alveg frábærlega gaman. Þar snart svo sannarlega hörpu mína hin himinborna dís.

Svo hverjum manni ætti að vera það ljóst að Vertinn í Víkinni nýtur lífsins eins og frekast er kostur.

Vont en það venst

Vertinn vaknaði fyrir allar aldir til að mæta á réttum tíma í blóðprufu fyrir lyfjagjöf. Ég skóflaði í mig kynstrum af pilludrasli og svo héldum við oneftir. Ég tók reyndar óviljandi tíu steratöflur svona til öryggis en það vakti bara kátínu á krabbameinsdeildinni, en ég átti víst ekkert að taka stera fyrir þessa gjöf en hvernig í ósköpunum átti ég að vita það?  Í blóðprufunni sat ég eins og stilltur krakki og beið eftir því að verða stungin í handlegginn svo hægt væri að fylgjast með blóðgildunum mínum. Þau eru svoldið neðarlega af því að það er verið að keyra svoldið á lyfjameðferðina núna. Það mun trúlega verða til þess að stofnfrumusöfnunin tekur amk. tvo daga sagði Guðmundur læknir og ekki lýgur hann.

Ég settist svo í stólinn og sat þar meðan Harpa hjúkka stakk í brunninn með sinni alkunnu færni. Þegar til kom átti ég að fá miklu sterkari lyf en venjulega eða fjórfalt meira, svo það tók fimm klukkutíma allt í allt þegar með eru talin beinþéttilyfið og saltvatnið fyrir utan ógleðistöflur og lyf til að verja blöðruna mína fyrir þessu eitri sem þessi krabbameinslyf eru. Þetta hlóðst svo allt utan á mig því líkaminn gat ekki losað sig við allan þennan vökva svo hann safnaðist í bjúg hér og þar. Þess vegna þurfti ég að fá eina helv. pilluna með mér heim til að geta pissað eins og manneskja, ég er reyndar búin að fara 20 sinnum á klósettið síðan ég koma heim, drekka marga lítra af vatni og enn er bjúgurinn þarna en samt eitthvað minni. Ég gat prjónað heila húfu á meðan ég innbyrgði þetta gleðiglundur svo tímanum var sko alls ekki varið til einskis.

Mér finnst það nú fullhart hart þegar " fullfrísk" manneskja eins og ég, skuli þurfa bæði lyf til að kúka og pissa svona allt í einu  

Hjá lækninum fékk ég styrkbeiðni fyrir höfuðfötum og þangað dreif ég mig strax af aflokinni lyfjagjöfinni og eyddi öllum styrknum á nótæm og er svo sátt og glöð með það.

Ég gætti mín vel á því að segja Guðmundi lækni ekki frá því að ég væri að fara í Hörpuna annaðkvöld með Hrefnu mágkonu og Bigga á tónleika Sinfoníunnar þar sem flutt verða lög úr Bond myndum en Jón hefur mikið dálæti á Bond og langaði að gera þetta í tilefni þess að hann varð árinu eldri í gær. Ég tækla mig í gegnum það eins og allt annað.

Þorramatur var snæddur um kvöldið og það bragðaðist frábærlega þó svo að það hafi verið pínulítið járnbragð af öllu en það er alvanalegt þegar verið er að taka öll þessi lyf og það er vont en það venst.

Setið og prjónað

Afskaplega lítið gert í dag þrátt fyrir að vera yfirmáta hress og hraust. Kláraði að prjóna vestið og byrjaði á öðru stykki en þessi prjónaskapur er alveg búin að heltaka mig virðist vera. Lyfjainntaka í fyrramálið og þar með hefst lokalotan með pompi og prakt.

Komin

Vertinn er aftur komin í útbreiddan faðm tengdamömmu eftir æði vel heppnaða verð heim. Það var svo gott að komast vestur og hlaða batteríin að það hálfa væri heill hellingur, fylla lungun fjallalofti og sjá og hitta fólkið sitt, njóta veðurblíðunnar og finna angann af sjávarloftinu. Nú er ég fær í flestan sjó og til í hvað sem er.

Mamma var heimstótt upp á hvern dag á Skýlið og hún var sátt við að kveðja mig þegar ég fór vitandi það að ég kæmi aftur þegar sól hækkaði á lofti. Ég þyki líta vel út og það róaði hana og bara fólk yfirleitt. Ég reyni auðvitað að vera sama skutlan og ég var, hleð á mig skarti og skrauti til að líta sem best út og það hefur auðvitað sitt að segja. Svo er það bara ótrúlega stór hluti þess að fá svona sjúkdóm að reyna að fullvissa aðra um að þetta verði allt í lagi og ég verði betri en áður.

Margir litu inn í heimsókn meðan ég dvaldi vestra og það var gaman að sjá alla rétt í svip. Jón Bjarni var líf mitt og heilsa þar eins og hér og var hin ágætasta húsmóðir meðan ég tók á móti gestum líkt og drottning.

Ferðin suður gekk eins og í sögu í gær og ég kvaddi Vestfirðina með söknuði enda veðrið og færðin æðisleg fyrir vestan, þetta er bara eins og annar heimur. Það var ekki fyrr en komið var ofan í Borgarfjörðinn sem veður gerði snælduvitlaust og við rétt náðum upp á Akranes til að fara með ungu verðandi foreldrunum í sónar að sjá barnabarnið sem lifir og hrærist í Lilju. Þetta er nú meira veðravítið hér syðra segi ég nú bara og tel mig hafa reynslu eftir veturinn í vetrarhörku. " Ég skil bara ekki hvernig fólk getur búið hérna" myndi ég segja ef ég bara þyrði því

Þar var sko fjör á fróni í sónarnum því litla krílið hamaðist svo mikið allan tímann og reyndi eins mikið og það gat til að sína okkur hve liðugt það væri og það var alveg yndislegt. Verðandi foreldrarnir eru bæði kraftmikil svo þetta er alveg eðlilegt svosem. Allt virtist heilbrigt og lítill drengur mun líta dagsins ljós í júní í sumar svo ég má aldeilis fara að prjóna úr bláu.

Kjötsúpa beið okkar í Stífluselinu og það toppaði daginn. Prjónarnir biðu svo því ég fékk lánuð prjónablöð hjá Gunnu og hef því nóg fyrir stafni.

Í þessum skrifuðu orðum er ég smá andvaka og gæði mér á konfekti og mjólk í bland við bloggið.

 

Smá fréttir að heiman

Þvílíkt dýrðarinnar sæla það er að vera komin heim. Það er eins og ég fyllist af orku frá fjöllunum, hafinu of fólkinu mínu hér vestra. Geri kannski ögn meira en góðu hófi gegnir eins og gengur en trúlega er það bara til hins betra ef ég fer mér ekki of geyst.

Ferðalagið vestur gekk svona nokkuð áfallalaust fyrir utan að við festum okkur á Þröskuldum en við sluppum þó með skrekkinn. Ég var svo full af orku á leiðinni enda steradagur og líðanin bara góð alla leið. Mamma beið á Skýlinu eftir okkur glaðvakandi þrátt fyrir að klukkan væri orðin æði margt og það urðu sko fagnaðarfundir. Síðan var haldið í miðnæturmat til Gaua bróðurs sem hélt uppi heiðri foreldranna en mamma og pabbi buðu okkur ævinlega í mat þegar við vorum á leiðinni vestur og mér finnst það bara vera góður siður. Þar var reykt nautatunga í boði með öllu tilheyrandi.

Það þarf svosem ekkert að fjölyrða um það, að það er eins og ég sé heimt úr helju og allir svo glaðir að sjá mig og þurfa að umvefja mig hvar sem er. Benni Sig. stökk nánast út úr bílnum á ferð til að smella á mig kossi svo þetta getur verið mjög áhættusamt fyrir ökumenn að sjá mig svona í svip sérstaklega í þessari hálku. Gunna og Ingimar buðu okkur í mat á sunnudagskvöldið og það var nú sko ekki ónýtt að fá saltkjöt á þeim bænum enda eru þau góð heim að sækja.

Ég kíkti á Sýsluskrifstofuna í dag og þar var mér fagnað eins og gamalli stríðshetju líkt og á Bæjarskrifstofunni og bara hvar sem ég kem við, allir svo yndislega góðir. Ég er búin að verja smá tíma á æskuheimilinu mínu við smá tiltekt í dag en ég er svosem engin manneskja til stórræða enda hafa Gaui og Jón verið þar í dag að laga til.

Halla og Siggi, Dæja, Elín og Anton kíktu svo í kvöldkaffi í kvöld sem var alveg frábært. Ég á daginn á morgun eftir heima og þarf að gera eitt og annað.

 

 

 

Dagur 59 - föstudagurinn 13

Laufey vinkona leit við í morgunsárið og það er ætíð gaman að hitta hana. Þaðan var farið í sprautuna fínu og í kjölfarið hitti ég hjúkrunarfræðinginn sem heldur utan um háskammtameðferðina mína og fór hún yfir næstu vikur með okkur. Ég byrja í allskyns lyfjagjöfum þann 20. janúar eins og áður hefur komið fram og er í henni alla daga þaðan í frá fram til mánaðarmóta en reiknað er með að þá byrji stóra stofnfrumumeðferðin. Bjúgurinn sem er að hrella mig núna er út af sterunum en ég blæs út hér og þar en það lagast í fyllingu tímans...vonandi

Í  miðri háskammtameðferð þarf ég að sprauta mig tvisvar á sólarhring sjálf en ég sagði hjúkkunni að Jón hefði einhvertímann sprautað hundinn svo hann væri fullfær um að aðstoða mig við það og þar með var það ákveðið. Elsa hefur líka líst yfir áhuga sínum á því að fá að stinga mig en það kemur í ljós hvort ég hleypi henni í það verkefni.

Ég fékk líka að vita það að safnað verður í tvo stóra skammta svo ég mun eiga einn skammt upp í erminni ef á þarf að halda síðar sem er auðvitað mjög gott.

Að öðru leiti var ég heiftarlega hress í dag og labbaði um Laugarveginn eins og hver annar. Skellti mér inn á kaffihús og allt hvað eina.

Við stefnum heim á morgun og vonandi gengur það allt eftir.

 

Dagur 58 - fimmtudagur

Hvílík upplifun af fá að fara á tónleikna í Hörpunni og njóta þess sem þar var í boði. Þvílíkt hús. Ég varð bara á vissum tímapunkti nokkuð sátt að borga allan afganginn sem ég hef ekki þurft að nota til að byggja upp mitt eigið menningarhús í Bolungarvík, Einarshúsið, svo ekki sé nú talað um alla peningana sem ég þarf að borga í uppgerð Félagsheimilinu heima .

Hávi sýndi okkur allt Hörpuna og títtnefnd fékk meira að segja að fara upp á sviðið og láta ljós sitt skína. Það var reyndar enginn í salnum þegar títtnefnd hneigði sig með virktum og lét eins og hún hefði sungið fjórðu óratíu Bakks en það kom ekki að sök. Þetta var mjög skemmtilegt og nærði andann svo um munaði.

Ég var því með stjörnum í augum þegar ég kom heim.

 

Dagur 57 - miðvikudagur

Vertinn brá heldur undir sig betri fætinum í dag og fór á kuldaskónum og á neglda dreifbýlisfjallabílnum í Kost til Söllenberger og skoðaði úrvalið í amerísku búðinni. Það var eitt og annað til þar sem gaman var að sjá og skoða. Söllenberger sjálfur tók ekkert sérstaklega á móti títtnefndri og hennar skylduliði en hefði án efa verið þarna ef hann hefði vitað af mér. Ég get svosem komið aftur.

Fyrsti bassi í Sinfóníuhljómsveit Íslands og fornvinur Jóns Bjarna, hann Hávarður, einmitt sá hinn sami og hjólaði Vestfjarðahringinn svo eftirminnilega í fyrrasumar til að styrkja verkefnið " Á rás fyrir Grensás" hringdi í dag og bauð okkur á tónleika í Hörpunni annað kvöld með hljómsveitinni og fleirum. Þar eigum við varðveitta miða án efa á besta stað og eftir tónleikanna fáum við leiðsögn um þetta glæsilega hús í boði Háva. Ég geri ráð fyrir því að Halldór Jón, bolvíski húsvörður Hörpunnar láti ljósasjóvið leika lausum hala í byggingunni okkur til heiðurs og í tilefni af heimsókninni. Ég er svo spennt að fara og lyfta mér aðeins upp.

Annars er heilsan bara góð í dag eins og venjulega svosem. Vakti í alla nótt eins og stundum áður en ég ætla að taka eitthvað sem slær mig út í kvöld til að geta sofið svo ég vakni eldhress inn í nýjan dag.

Dagur 56 - þriðjudagur

Þetta er nú meira vetrarríkið hér syðra. Hér skefur í skafla og vindurinn lemur glugga líkt og í verstu vertarhörkum fyrir vestan. Það var þá að ég skildi daga uppi í höfuðborginni akkúrat núna þegar veturinn er með þessum hætti. Rafmagnið er meira að segja stopult eins og heima og allt hvað heita hefur. Það sem er þó gleðiefni hér fyrir sunnan að maður þarf ekki að borga raforkuna með lífi sínu liggur við, því annað eins okur og hjá OV er algjörlega forkastanlegt og algjörlega til skammar hvernig fólki er mismunað eftri svæðum í sama landinu. Maður sættir sig aðeins betur við smá gloppur í allri ljósadýrðinni hér syðra vegna þess að það er ódýrari húshitunin.

Ég komst klakklaust á deildina mína í morgun og fékk dagskammtinn af glundrinu mínu og leyfi frá lækninum til að skjótast vestur um helgina ef allt verður í orden. Hann hafði orð á því hve ég væri hárprúð ennþá og ég sagði að ég væri svoddan kjarnorkukerling að það biti ekkert á mig. Hann brosti þá í kampinn og sagðist geta lofað mér því að þegar háskammtameðferðinni væri lokið yrði ekki á mér stingandi strá.

Ég er orðin pínulítið blóðlaus skv. blóði dagsins, ekki nægjanlega mikið þó til að fá blóð en það dugir þó til þess að gera mig slappari en ella. Það verður tekið blóð aftur á föstudag og þá kemur í ljós hvort ég hafi risið eða dalað í blóði. Blóðleysinu virðist fylgja svitaköst sem alla jafna hrjá miðaldra kerlingarskruggur en þar sem ég er enn svo bráðung hlýtur þetta að hafa allt aðrar skýringar en miðaldurskreppu af einhverjum toga. Þetta er allt hálfgerður línudans og kúnst að ná jafnvægi á kroppinn en svona er þetta. Verst að veðurguðinn skuli spá rigningu og hálku um helgina en þá ætlaði ég vestur en við skulum sjá hvað setur.

Vertinn hefur því hlustað á vindinn gnauða í dag við gluggann. Ég hef ekkert verið að fylgjast neitt sérstaklega með klaufagangi höfuðborgarbúa á blankskónum sínum og á sumardekkjunum í vetrarumferðinni enda löngu hætt að velta mér upp úr þvílíkri endaleysu.