Grátt í fjöll

Það má með sanni segja að það hausti snemma þetta vorið því nú er hvítt ofan í miðjar hlíðar hér fyrir vestan. Móðir náttúra vefur fjöllin okkar hvítri slæðu og ekki er annað að sjá en hún sé hálf döpur á svip yfir þeim fréttum sem berast frá Flateyri um uppsagnir fjölda fólks hjá fiskverkuninni Kambi. Enn einu sinni verðum við að gefa í og berjast af enn meiri krafti en áður, enn einu sinni verðum við að vera bjartsýn og horfa fram á veginn í þeirri von að við náum landi úr þessum stormi og ólgandi stórsjó, enn einu sinni gefumst við ekki upp. Við verðum að stappa stálinu hvert í annað og gefa hvergi eftir í viðleitni okkar til að byggja upp og halda á.

Ómar Már var spyrill í Kjallarakeppninni í gær og fórst honum það vel úr hendi. Halla Signý og Siggi Gummi báru sigur úr býtum eftir æsispennandi keppni. Þar sem þetta er síðasta keppnin í bili voru veitt verðlaun þvers og kruss. Villi Valli blessaður karlinn fór heim með æði mörgum í nótt en geisladiskurinn með honum er ennþá vinsæll sem verðlaun í Einarshúsi við hin og þessi tækifæri. Á myndinni má sjá sigurvegara kvöldsins með verðlaunin sín glöð í bragði.

Á uppstigningadag var fjölskyldudagur hjá hestamönnum við hesthúsabyggðina í Syðridalnum. Þar gekk Vertinn hring eftir hring með æskulýðinn í Bolungarvík og var orðin hálfringluð af öllu þessu labbi með hrossið sem var ennþá ringlaðra en ég og skildi ekkert í öllum þessum börnum sem skríktu af ánægju á baki hans. Hringurinn var látlaust genginn rangsælis á móti sólu sem lét þó ekkert sjá sig þennan daginn enda upptekin við að skína á einhverja aðra. Ég varð þó glögglega vör við það að sá sem upp til himna steig á þessum degi og situr við hægri hönd guðs föðurs almáttugs horfði með velþóknun niður til okkar og nikkaði til mín höfði með brosi.  Leyfið börnunum að koma til mín og bannið þeim það ekki sagði hann eitt sinn og gleðibros barnanna sem þáðu far á hestunum okkar hefur án efa glatt þennan mæta mann sem við leitum hugganar hjá þegar við eigum í vanda og vantar styrk. Það er nauðsynlegt að geta trúað á eitthvað gott. Dagurinn heppnaðist vel í alla staði og allir voru ánægðir.

Andri minn er komin í lögregluna í Reykjavík og ætlar sér að vinna þar í sumar. Hann fær alveg örugglega að vinna fyrir kaupinu sínu í látunum þar. Þau laun sem þessum vesalings mönnum er boðið upp á í lögguni eru ekki til að hrópa húrra fyrir og það hlítur að vera komin tími til að endurskoða þau í harnandi heimi. Ég á kannski eftir að fjalla um það nánar síðar. Þórunn kærastan hans vinnur hjá póstinum í sumar svo þau eru í þokkalega góðum málum.

Elsa verður að vinna í Einarshúsinu hjá mér í sumar ásamt fleiri kjarnakonum. Við verðum væntanlega fjórar fastar og ég er senn búin að ráða þær sem ég treysti best til þeirra starfa.

Lilja litla er atvinnulaus sem stendur en væri til í smá barnapössun ef einhverjum vantar góða pössunarpíu.

Stend nú í stórvöfflubakstri því ég bauð fjölskyldunni minni í kaffi og vöfflur. Bið að heilsa og hafið það gott í dag.

 

 

Kjallarakeppnin

Ómar Már Jónsson sveitarstjóri í Súðavík, frændi minn, félagi og vinur verður spyrill í Kjallarakeppninni í kvöld. Þetta er síðasta keppni vetrarins og nú fara þessir föstu liðir í frí enda erum við á leið út í sumarið og spurningarkeppnin leitar einnig út í sólina til hlaða rafhlöðurnar fyrir næsta haust. Ómar á örugglega eftir að verða bráðskemmtilegur spyrill og ég vonast til að sjá sem flesta. Verðlaunin eru eitthvað glundur að vanda og átjánda spurning erfiðari en flestar aðrar og trúlega verða tilboð á kolamolum úr kolageymslunni. Á myndinni má sjá kappann glaðbeittan með tvær góðar á milli sín þegar hann kom á myndlistasýningu Reynis Torfa frænda okkar sem var sýnd í Einarshúsinu 1. maí sl. 

Af litlum neista..

Sagt er að af litlum neista kvikni oft mikið bál, því það virðist sem sagan af uppbyggingu Einarshúss sé heldur betur farin að vinda upp á sig því nú þykir enginn maður með mönnum nema fjalla um húsið og þá sögu sem það hefur að geyma með einum eða öðrum hætti. Þetta leyndarmál sem eitt sinn var svo vel geymt inn á milli fallegra fjalla, umvafið svo fallegri vík er ekki lengur litla leyndarmálið mitt, heldur hafið þið fengið að eignast það einnig. Þið eruð heppin og eftir því sem fleiri fá að vita af því, koma fleiri í heimsókn til mín og Vertinn gleðst í fyllilegu samræmi við það og Bolvíkingar einnig. Ég bjóst þó aldrei við þessum mikla áhuga á því sem við erum að gera og hjarta mitt er fullt af gleði, stolti og þakklæti.

Hlynur Þór Magnússon gerði sögu hússins afskaplega góð skil á bloggsíðu sinni þar sem hann skrifaði svolítið ítarefni um litla leyndarmálið fyrir vestan.  Snilldarpistill hjá honum enda ekki við öðru að búast hjá svona snilldarpistlahöfundi. Ég vona bara að hann kíki við fljótlega og þiggi veitingar hjá Vertinum í Víkinni. Mikið yrði ég glöð að fá hann í heimsókn.

Viðtalið við Vertinn í Víkinni

Viðtalið við Vertinn var sent út í sömu andrá og Eiríkur Hauksson flutti lagið sitt á RÚV og því sáu fáir Ísland í dag á stöð 2 þar sem ég fór óaaðfinnanlega yfir sögu hússins og veitingarstaðarins og stiklaði á stóru í ofsafenginni frásögn af best geymda leyndarmáli Vestfjarða.

Fyrir þá sem ekki sáu þetta óumdeilda tímamótaviðtal geta séð það hér

Vel af sér vikið

Mikið er bjart yfir deginum í dag. Mínir menn stóðu sig vel í kosningunum í gær og bættu við sig þremur mönnum á landsvísu og ég tel það vera vel af sér vikið. Þetta sýnir að fólk kann að meta hvernig haldið hefur verið á spöðunum undanfarin ár. Við höldum inni öllum vestfirsku þingmönnum Sjálfstæðisflokksins og Bolvíkingar eiga áfram tvo menn á þingi þá Einar Kristinn og Kristinn H. og megum því vel við una. Það er þó mikill léttir að kosningarnar skuli vera búnar því þessu fylgir nokkuð stress en þetta er búið að vera mjög skemmtilegt. Ég þurfti að hugsa fyrir svo mörgu að ég gleymdi að panta ýmislegt inn á barinn og sumt kláraðist sumum til pínulítillar gremju en mér verður fyrirgefin sauðshátturinn með tíð og tíma.

Skemmtilegt að segja frá því að Frjálslyndi flokkurinn hélt kosningakaffi í Einarshúsi í gær og fáni flokksins var hendur utan á húsið. Það  er örugglega í fyrsta skiptið sem annar fáni en hinn heilagi fáni  fagurbláa fálkans blaktir í nálægð þessa húss.  Það sýnir að þetta er hús fólksins og allir hafa greiðan aðgang að því og öllum er frjálst að fá það að láni og borga fyrir það okurleigu.

Nóg var að gera i Kjallaranum í gærkvöldi. Menn fjölmenntu til að fylgjast með kosningasjónvarpinu og voru menn í góðum gír. Denni færði sig upp og spilaði þar fyrir gesti og gangandi og fórst það afskaplega vel úr hendi. Fólk sat þar í makindum sínum og naut góðrar tónlistar og dáðist að málverkunum hans Reynis og ég er ekki frá því að nokkrir heitir kaupendur séu nú að spá og spekúlera. Honum hefur gengið vel að selja. Niðri var allt kjaftfullt eins og svo oft áður en það er bara meira gaman ef þröngt er á þingi. Það eykur möguleikana á fjölbreytileika þegar hægt er að nýta húsið betur og hafa fjör á báðum hæðum.

Þegar ég ætlaði að fara að sýna eurovision í gærkvöldi bilaði símalínan og allt fór í steik. Það er ekki í fyrsta skipti sem allt fer i steik í Einarshúsi á ögurstundu. Ef vatnslagnirnar springa ekki með hvelli þá fer símalínan í verkfall. Það vildi svo ljónheppilega til að enginn var mættur til að hlusta á keppnina enda ekkert fútt í henni lengur fyrst að Eiki rauði var dottinn úr keppninni, þeim hefði trúlega verið nær að senda Vertinn til Helsinki með pólskt klapplið í farteskinu.

Eftir mikil heilabrot og vandræðagang þá var Bjarni rafvirki kallaður út og og hann reddaði málum og bjargaði kvöldinu fyrir vikið svo það var hægt að sýna kosningasjónvarpið. Það virðast allir boðnir og búnir að koma og hjálpa mér ef eitthvað bjátar á og það er svo sannarlega stór kostur við að búa í svona litlu samfélagi hvað allir eru hjálpsamir og liðlegar við að aðstoða náungann. Hafþór pípari bíður í startholunum ef rörin verða með uppsteyt og aðrir iðnaðarmenn einnig

Bardömurnar í Einarshúsi voru fram á morgun að ganga frá eftir velheppnað kvöld svo ætli Vertinn takið það ekki bara rólega í dag. Ég þakka ykkur bara komuna, það er alltaf gaman að fá ykkur í heimsókn.

Heyrumst síðar.

Spilavist í Kjallaranum

Spilavistin er í kvöld og mun án efa verða tekist á í nóló og grandi. Stundum má heyra saumnál detta þegar einbeitingin nær hámarki og langleiddustu spilafíklarnir ná yfirhöndinni í spilamennskunni. Verðlaunin hingað til hafa að mestu leyti verði kertastjakar eða blómavasar en ég tel næsta víst að tími sé kominn til að auka aðeins á fjölbreytnina og hafa eitthvað annað í verðlaun. Kannski kaupi ég kertavasa eða blómastjaka svona til að auka á flóru verðlaunagripa í spilavist. Hver veit. Kannski verða vínber og ostar líka í boði í kvöld. Aðgangur er 500 krónur og rennur allur ágóði í að kaupa verðlaun og vínber fyrir ykkur kæru gestir. Á myndinni hér til hliðar má sjá vænlega verta að vestan.

Forkeppnin euróvísion var í gær og þó nokkur fjöldi mætti í Kjallarann. Eiki rauði komst ekki áfram þrátt fyrir að hafa verið langflottastur með rauða makkann og leðurbuxurnar. Aðalkeppnin verður ekki eins spennandi fyrir vikið en maður tekur þess eins og hverju öðru hundsbiti í hæl og finnur sér bara einhvern annan til að halda með. Það voru nokkur góð lög í boði svo það verða varla vandræði að finna hentuga flytjendur til að halda með.

Viðtalið við Vertinn kom í gærkvöldi í Ísland í dag og mér fannst þetta nokkuð gott viðtal svo ég segi sjálf frá. Ég var ekkert álkuleg á svipinn, hárið á mér var bara til friðs og ég sagði bara heilmikið af viti. Merkilegt nokk. Góð auglýsing fyrir Einarshúsið og það sem við erum að gera þar. Þeir sem misstu af því geta horft á það á netinu. Ég var jákvæð í garð byggðarlagsins og talaði vel um mitt fólk. Ég tel það skipta miklu máli fyrir fólkið í landinu að finna að hér býr jákætt og gott fólk. Neikvæðar fréttir úr Bolungarvík skila engu fyrir fólkið sem hér býr og er að reyna að bjarga sér með miklum dugnaði.

Verum því jákvæð og lítum björtum augum til framtíðar.

 

 

Eiki rauði í Kjallaranum

Eiríkur Hauksson ætlar að mæta í Kjallarann í kvöld og taka lagið Velentine Lost fyrir okkur og lesa úr lófa þínum í leiðinni en forkeppni evrópskra sjónvarpsstöðva verður varpað á skjáinn. Við mætum auðvita öll og styðjum við bakið á okkar manni í Helsinki og leiðum hann til sigurs. Hann á án efa eftir að standa sig vel því hann er svo hrikalega flottur karl. Andlitið fer svo vel við rauða síða hárið sem liðast niður herðarnar og leðrið klæðir hann svo afskaplega vel. Eiki rauði er eins og besta eðalvín sem batnar alltaf með aldrinum. Ég hef góða tilfinningu fyrir laginu eins og öllum öðrum lögum sem við höfum sent í keppnina. Ég hef alltaf verið viss um að vinna í öll skiptin sem við höfum tekið þátt en þessir útlendingar virðast hafa svo lélegan smekk fyrir lögunum okkar að það hálfa væri heill hellingur. Ég sjónvarpaði söngvakeppninni í fyrra á skjávarpanum í Kjallaranum og einn gestur mætti til að horfa á, en það var Pétur Magnússon. Ég heillaði af   látúnsbarka sem söng fyrir Írlands hönd, að mig minnir, og heillandi framkoma hans bókstaflega setti mig á hliðina. Aðdáunin skein út úr andlitinu á mér þegar hann söng sig inn í hug minn og hjarta með sínum írska seiðandi og sjóðheita hreim. Í miðju laginu henti hann sér niður á hnén og kirkjaði væminn óð um horfnar ástir eða eitthvað í þá áttina. Pétur skemmti sér hið besta yfir svipbrigðum Vertsins er hún horfði dreymin í augun á Íranum sem söng svo ljúft með sinni lokkandi röddu og talaði beint til min. Ég var komin upp á sviðið í huganum og reyndi eftir fremsta megni að reisa manninn við og styðja hann í gegnum sönginn.  Eftir á að hyggja var þetta óttalega hallærislegt en engu að síður var þetta skemmtileg kvöldstund með Pétri og söngglaða Íranum. 

 

 

 

Dregur til tíðinda

Það hefur margt á daga mina drifið síðan ég lét í mér heyra síðast og má teljast til kraftaverka að ég skuli ekki vera farin yfir um. Þegar ég skildi við ykkur síðast var ég á leið á kvöldverðarborð á Tálknafirði þar sem rekinn var endahnúturinn á velheppnaða Ferðamálaráðstefnu. Þar skemmtu menn og konur sér hið besta og voru sagðir brandarar og fluttir leikþættir. Galdrakarlinn frá Hólmavík sem hefur yfirumsjón með Galdrasafninu þar flutti sjóræningja einþáttung með miklum tilþrifum. Mér fannst á tímabili hann vera í fullmiklu návígi við mig og ég hélt um tíma að hann myndi hneppa mig í ánauð og þótt mér það ekki kræsileg tilhugsun. Ég slapp þó fyrir horn og komst frá þessum ósköpum nokkuð heil.

Sunnudagurinn rann upp með sól en hvössum vindi. Lagt var af stað eftir hádegi eftir hlaðborð hjá Erlu sem rekur gistiheimili á Patreksfirði. Ég lagði upp í enn eina ferðina upp og yfir heiðar, meðfram ströndum og fram hjá bæjum. Ég hitti tvo einmana stráka á leið minni um fjallvegi sem urðu steinrunnir er þeir sáu Vertinn. Ég mátti til með að láta taka af mér myndir með þessum fyrrum prýðispiltum sem eitt sinn áttu líf í ljúfum leik og dunandi dansi. Núna vakta þeir ferðalanga sem eiga leið um og reyna eftir fremsta megni að halda yfir þeim verndarhendi. Annar þeirra býr á Kleifaheiði en hinn heldur til á Dynjandisheiðinni. Þessir tveir kappar minnast með fögnuði  síðasta augnabliksins sem þeir áttu meðal okkar mannanna sem yljar þeim um steinrunnið hjartað og veitir þeim birtu og il. Það var augnablikið sem þeir hittu Vertinn í Víkinni. 

Ég rétt náði heim til að fara á fund í Ráðhúsinu þar sem fjallað var um atvinnumál í byggðarlaginu. Það verður að segjast alveg eins og er að það er ekki með besta móti þessa dagana. Við bindum öll þá von í brjósti að ástandið lagist og fólk fái vinnu. Það geta líka verið falin tækifæri í því fyrir sumt fólk þegar svona aðstæður skapast.  Ég hef lent í því að missa vinnuna og tók af skarið og fór í nám. Þar fékk ég tækifæri til að sanna það fyrir sjálfri mér að ég var ekki svo galin. Ég væri trúlega ekki í þeim sporum sem ég er í núna í dag ef ég hefði ekki þurft að ganga í gegnum þær þrengingar og ég er þess fullviss að það átti sinn þátt í því að ég öðlaðist þann styrk og að mér hlotnaðist það þor að gerast Vert í Einarshúsi með öllu því sem fylgir. Svo núna sitjið þið uppi með mig hvar sem er og hvenær sem er síblaðrandi og tranandi mér fram hist og her. Ég efast reyndar ekki um það eina einustu stund að þið séuð ekki ánægð með það.

Reynum líka að líta á tækifærin og sóknarfærin sem geta skapast þegar gefur á bátinn. Siglum í var og látum sjá um stund hvort ekki styttir upp og ölduna lægi. Þá komum við kannski auga á sólina skína enn bjartar en áður við sjóndeildarhring. Þá getum við tekið stefnuna mót bjartari tímum.

Kosningaskrifstofan var opnuð á sunnudagskvöld og þar varð Vertinn að vera ásamt öðru góðu fólki. Nú líður að kosningum og spennan er að magnast því senn dregur til tíðinda. Það er virkilega gaman að taka þátt í svona starfi og í raun alltaf skemmtilegra og skemmtilegra. Ég geri mér vonir um góða kosningu og að allir kjósi rétt á kjördag.

Ég man nánast ekkert eftir mánudeginum enda er skammtímaminnið mitt ekki upp á marga fiska þessa dagana. Ég ritaði þó nokkrar fréttir þann dag því nú vilja allir sem vettlingi geta valdið fá sagðar af sér fréttir á Víkara. Allir saumklúbbar staðarins bíða með öndina í hálsinum eftir nýjustu fréttum af hannyrðum og prjónaskap, eldabuskur vilja fá uppskriftir í stórum stíl. Elskendur vilja ástarsögur og sjóarar vilja aflafréttir. Ljóðunnendur vilja vísur og ljóð og allir hinir vilja bara slúður og krassandi kjaftasögur.  Ég reyni auðvita að þóknast öllum eftir fremsta megni en stundum verður að taka viljann fyrir verkið. Satt best að segja þá heyrist mér fólk vera ánægt með Víkarann okkar.

Dagurinn í dag var tileinkaður pólska frambjóðandanum sem sótti okkur heim í dag. Ég var búin að skipuleggja vinnustaðafundi með henni Grazynu og lukkuðust þeir með ágætum. Hún er mjög röggsöm og á án efa eftir að vinna löndum sínum mikið gagn ef hún kemst á þing. Á myndinni erum við í Bakkavík klæddar eins og englar af himnum ofan enda erum við algjörir englar inn við beinið ef vel er að gáð. Grazyna vinnur vel að málum innflytjenda og þeir þurfa sinn málsvara sem talar þeirra máli.

Annasamur dagur endaði síðan á Langa Manga í tertu og tilheyrandi með Höllu Signý en við vinkonurnar erum grasekkjur þessa dagana og verðum því að reyna eftir fremstu getu að hafa ofan fyrir hvor annari. Börnin verða hjá garði þegar svona mikið er að gera og ganga þau sjálfala um stræti og torg. Það vill til að stelpurnar mínar eru orðnar svo stórar og geta séð um sig sjálfar þegar svona stendur á og styðja og stykja hvor aðra yfir þessu ásandi á húsmóðirinni á heimilinu sem aldrei eða sjaldan er heima.

Svona er nú einu sinni lífið

 

Ferðamálasamtök Vestfjarða

Vertinn lagði upp í langferð í gær til að sitja aðalfund Ferðamálasamtaka Vestfjarða á Tálknafirði. Hnýta þurfti endalausa hnúta og spyrða saman marga lausa enda heima áður en hægt var að leggja af stað því spurningakeppni var í Kjallaranum þar sem Sigga Kára spurði mann og annan. Gunnar Sigurðsson og Matthildur á pósthúsinu unnu og fóru heim alsæl með verðlaun í formi görugra drykkja. Í hádeginu í dag var svo súpufundur hjá Kristni H. Gunnarssyni og ýmsu þurfti að redda varðandi þann fund. Ég hef haft spurnir af því að þessi hádegisverðafundur hafi lukkast með ágætum og fjöldi manns sótti karlinn heim og allt gekk eins og í sögu. Ég er þá ekki ómissandi eftir allt saman en ég var búin að telja mér trú um það að allt færi í handaskol ef ég færi að heiman.

Ég lagði því seinna af stað í gær en ég ætlaði mér og varð að keyra eins og druslan dró en var samt vel innan löglegra hraðatakmarkana sem í gildi eru á holóttum heiðum hér vestra og ef miðað er við leyfilegan hámarkshraða á hraðbrautunum í Ameríku, keyrði ég löturhægt. Dynjandisheiðin er ekki upp á marga fiska og þegar ég skaust á ógnarhraða ofan í mestu holurnar truflaði geislaspilarinn Halla Reynis í söngnum er hann sagði mér frá lífinu á Kaffi Köben.  Ég komst þá á leiðarenda í tæka tíð og var boðin í mat í Hópinu en þar voru Jón Bjarni og Jón Svanberg í gerfi Geirs og Grana, uppáklæddir sem virðulegir laganna verðir í eftirliti. Þeir áttu þó í fullu fangi með að hafa eftirlit hvor með öðrum og um tíma og um tíma hélt ég að ég þyrfti að kalla út víkingasveitina til að hafa hemil á þessum léttlyndu löggæslumönnum en með minni sérstöku útsjónasemi fór allt vel..

Fundurinn byrjaði svo á því að frambjóðendur flokkana fóru yfir helstu áherslur í ferðamálum og sátu fyrir svörum í pallborði. Það er ekki a sökum að spyrja að Eyrún Ingibjörg Sigþórsdóttir oddviti í Tálknafirði og frambjóðandi Sjálfstæðismanna bar auðvitað af og stóð sig með prýði.

Gist var í gistiheimili Erlu á Patreksfirði við góðan aðbúnað. Vaknað var snemma í morgun við ilmandi kaffilykt og hlaðið borð girnilegra morgunverðarétta og að þeim yndæla málsverði loknum var haldið til Tálknafjarðar á fundinn. Það er reglulega gaman að sitja svona fundi og kynnast fólki sem er í þessum bransa, heyra þau mál sem eru í brennidepli og heyra áherslur fólks í ferðaþjónustunni hér fyrir vestan.

Sjálfstæðiskonur hittust í hádeginu í veitingastaðnum Þorpinu á Patreksfirði og nutu góðra veitinga. þar fóru frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins þær Eyrún, Birna og Guðný yfir málin og stöppuðu í okkur stálinu því nu er stutt til kosninga og breiða þarf út fagnaðarerindið. Þetta eru afskaplega frambærirlegar konur sem vita hvað þær eru að segja. Ég lét að sjálfsögðu mynda okkur saman o gekki er annað að sjá en að vel fari með okkur. Þarna brosa ungar konur jafnt sem aldnar framan í heiminn enda ekki annað hægt í svona blíðskapar veðri.

Ég fékk fyrir náð og miskunn að stinga tölvunni minn í samband á logreglustöðinni á Patreksfirði til að blogga og flytja fréttir. Ég sagði ég að almannaheill væri í húfi fyrir svo marga. Aðallögreglustjórinn er þó farinn að horfa til mín ygldur á brún með kilfuna á lofti og hótar að stinga mér í steininn ef ég fer ekki að pilla mig í kvöldverðinn sem er á Tálknafirði með ferðaþjónum.

Mér er því ekki til setunnar boðið.

 

Sigga Kára spyrill á Kjallarakeppni

Sigríður Káradóttir verður spyrill í Kjallarakeppninni í kvöld. Svenni ætlar að aðstoða hana við að semja spurningarnar og ég reikna með að þær eigi allar ættir sínar að rekja upp Tungudalinn. Ég verð því miður fjarri góðu gamni en ég vona að það bregði ekki skugga á keppnina. Stelpurnar mínar bjóða trúlega upp á tilboð á kolamolum úr gömlu kolageymslunni  en Elsa mín og Anna Ólafía standa vaktina á meðan ég er í burtu. Kjarnorkukvennsur báðar tvær. Á myndinni má sjá Siggu niðursokkna í spil á spilavist. Húsið opnar kl. 22:00 en keppnin byrjar kl. 22:30 eða þegar næg stemning hefur myndast hjá mannskapnum.