Einu sinni var

Trommarinn á myndinni hér til hliðar þótti æði frambærilegur á sínum tíma. Hann spilaði í margfrægum hljómsveitum hér og þar með vel þekktum hljóðfæraleikurum. Þessi hárprúði poppari lamdi húðirnar eins og honum væri borgað fyrir það og sögur herma að hann hafa haldið þokkalegum takti þegar svo bar undir. Þessi trommari, sem lærði hjá Guðmundi Steingrímssyni í eina tíð, er nú búinn að kaupa sér trommusett úr ekta birki, geirneglt með koparskrúfum og húðað með krókódílaskinni. Það dugir ekkert minna en atvinnumannasett, sem ættað úr smiðju Ludwigs heitins, sem var víst mikill trommari á sínum tíma, til að slá í gegn. Settið er nú komið í geymsluna hjá tengdó og brunað verður suður innan tíðar til að selflytja settið vestur á firði svo hægt verði að brúka það til hljóðfæraleiks. Það var annar miðaldra skallapoppari sem átti settið og hafði sá hinn sami án efa ætlað sér að láta gamla drauma rætast um frægð og frama á tónlistarsviðinu. Hann hefur væntanlega komist að því að það var liðin tíð, því hann seldi settið til trommarans sem hér um ræðir sem ætlar sér nú að fara að æfa sig af miklum móð. Nú verður gaman að sjá hversu vel hefur lifað í gömlum glæðum og hvort takturinn sé eins hljómfagur og hann einu sinni var.

Jóhanna

 

Jóhanna.

Komdu og skoðaðu í kistuna mína.

 

Hér er á ferðinni fósturlandsfreyja

sem ætíð er glettin um brúnir og brá.

Frá hennar lífshlaupi ætlum að segja

og fregnir af henni þið munuð nú fá.

Því Jóhanna svip setur á þessa Vík

við sannlega erum af konunni rík.

Tralla...

 

Þau gerðust undrin sem nú skal frá segja

því stórmerki skeðu víst ekki í ár.

Hún varð ekki amma sú magnþrungna meyja

þrátt fyrir hefðir og frjósemis spár.

Því konan hér átta hún á barnabörn

sem fæddust í árvissri taktfastri törn.

Tralla....

 

Oft hugurinn leitar til ókunnra stranda

með Óla hún ferðast um framandi lönd

um stórborgarstræti hún kýs víst að randa

þá oft henni halda þar hreint engin bönd

Hún þráir að geta til eilífðarnóns

hlustað án afláts á Jagger í Stones.

Tralla......

 

Í Amsterdam réð hún sér vart fyrir kæti

í sakleysi gekk inn um grunsamleg hlið.

Hún leiðina lagði inn vafasöm stræti

en Óli þá fótum hann spornaði við.

Því beint inn á gleðihús lá hennar leið

en úti stóð bóndinn og  bljúgur þar beið.

Tralla...........

 

Ekki hætt enn

....að bauna inn nefndarkvennavísum enda engin hemja að birta ekki allar vísurnar um allar konurnar.  

Sísí:

Það er draumur að vera með dáta.

Á Sólvöllum situr í sumarsins blæ

þá Skálvík brosir við ólgandi sæ.

Og Sísí þar unir sér daglanga stund

og hleypur um dali og grösuga grund

Á öflugum traktor hún móana slær

þá hlær hún og slær sér á lær.

Þar er draumur að vera með Dóra,

og dásemdin er slík.

Þar eru þau ekkert að slóra, út í Skálavík.

Þar kvöldsólin glóir um fjöll

og glitrandi gyllir upp völl.

Þar dreyma má draumana stóra,

í bland við hlátrasköll.

 

Til Danmerkur hugði í húsbílaferð,

því bílinn hún átti af flottustu gerð.

Með Ástu og Hibba og tengdó í taum

og óþarfaáhyggjum gaf hún ei gaum.

En bíllinn hann bilaði á miðri leið

og Sísí hún varð frekar leið.

Málið leysti af mikilli snilli

og hélt í þennan túr

þau sváfu öll bara á milli, svo enginn varð neitt súr.

Ef finna hún þurfti sinn fýr

þó þóttu góð ráð vera dýr.

Oft þá varð hún að sína þar stilli

og úti var ævintýr.