Frú formaður.

Þau tíðindi gerðust á Þorrablótinu í gærkvöldi að ég var kosinn formaður næstu skemmtinefndar. Þann titil ber ég í heilt ár og er ég mjög upp með mér yfir því trausti sem mér er sýnt.  Með mér í nefnd eru tíu konur og ég hlakka til að vinna með þeim að næsta blóti.  Ég held að þessi formennska eigi þó eftir að stíga mér til höfuðs því ég finn nú þegar að það rignir örlítið meira upp í nefið á mér í dag en í gær.  Ég er að velta fyrir mér hvort ég eigi að láta ávarpa mig með sérstökum hætti vegna þessa og liggur það beinast við að kalla mig'' frú formann'' en ætli ég láti nokkuð verða af því.

Skemmtiatriðin lukkuðust mjög vel og voru skondin og smellin. Þær sungu bæjarbrag eftir mig og gerðu það vel, voru skírmæltar og innihaldið komst vel til skila. Sú umræða sem verið hefur um siði og hefðir blótsins höfðu engin áhrif á skemmtunina og ég hef á tilfinninguna að fólk hafi frekar styrkst í þeirri trú að breyta engu. Ég vona að við berum gæfu til að skiptast á skoðunum um þorrablótið á götuhornum fyrir næsta blót en ekki í fjölmiðlum. Höldum frekar á lofti jákvæðum fréttum af byggðinni okkar, ekki veitir af.

Ég og Kjallarinn minn fengum skerf að níði og háði sem segir mér það að það virðist renna í mér blóðið og tekið er eftir því sem ég er að gera. Ég lít á það sem upphefð að ef gert sé grín af mér á þorrablótinu. Nokkuð gott fannst mér atriðið þegar Kjallarinn auglýsti tvo fyrir einn á fyrirlestri forvarnar og fræðslufulltrúa lögreglunnar á Vestfjörðum sem halda átti eitt föstudagskvöldið á kránni.  Auðvita er þetta bara bráðfyndið. Samt var allt á Huldu varðandi Kötu kvæðið sem sungið var og passað var upp á að Halla ekki á neinn. Þarna er vísað í viss greinarskrif í BB.

Lífið heldur þó áfram eftir þorrablót og við þreyjum Þorrann að vanda af þolinmæði. Senn munum við sjá til sólar en hér felur sólin sig bak við fjöllin háu um dimmasta árstímann en fer að láta sjá sig um þessar mundir.  Þá leika geislar hennar um þessa fallegu Vík og dansa tignarlega um fjallasali. Birgir á Miðdal sér þó ekki sólina alla fyrr en 8. febrúar inn í Syðridalnum og þá kemur hún upp við Kistufellið. Ég veit þó að hann Birgir sér ekki sólina fyrir henni Kæju sinni allan ársins hring, ég þekki það frá því ég var krakki og var að leika við hana Guðnýju yngstu dóttur þeirra hjóna.  Við Guðný brölluðum mikið saman og þá var nú lífið ljúft.

Ég er búin að vinna morgunverkin og hrossin komin út í fallegan og bjartan daginn. Hver veit nema ég fari í útreiðatúr í dag.  Annars er góður göngutúr á dagskránni á eftir en við hjónin örkum stundum góðan hring á góðvirðisdögum. Þá geng ég reyndar mishratt því ég er alltaf með MP-3 spilara í eyrunum því mér finnst svo gott að labba og hlusta á tónlist og takturinn í göngunni því misjafn eftir því hvaða lag ég er að hlusta á. Bóndinn reynir eftir fremsta megni að fylgja mér eftir en það gengur misjafnlega vel. Það er örugglega oft sjón að sjá þegar við erum á ferðinni í heilsubótargöngu. 

Makalausar fréttir af Guðmundi Jónssyni fyrrum forstöðumanni Byrgisins. Alveg merkilegt hvað maðurinn er siðblindur og á erfitt með að greina rétt frá röngu. Það er ömurlegt til þess að hugsa að hann skuli í krafti stöðu sinnar misnota fólk sem á svona erfitt og leitar til hans í sínum erfiðleikum.  Hann á vonandi eftir að þurfa að standa skil á sínum gjörðum á endanum.

Ég þekki lítlilega hvað fólk gengur í gegnum í meðferð.  Fór sjálf á Vog í nóvember fékk innsýn í líf fíkla sem langt eru gengnir með sinn sjúkdóm.  Mér fannst það einstök upplifun. Ég fór reyndar ekki í framhaldsmeðferð en á kost á því ef á þarf að halda. Það er gott að vera á Vogi og ég er einstaklega heppin af hafa fengið að dvelja þar um tíma til að ná áttum í mínu lífi. Ég á miklu betra líf núna og er þakklát fyri það.  Ég á örugglega eftir að tala meira um minn fíkn sjúkdóm á blogginu mínu síðar.

Núna fussa eflaust einhverjir og sveia yfir því að ég skuli kalla áfengisfíkn sjúkdóm en ég leit ekki á mig sem sjúkling þegar ég gekk á fund Þórarins Tyrfingssonar yfirlæknis á sjúkrahúsinu Vogi. En núna veit ég betur. Heilinn í mér starfar öðruvísi en heilinn í þeim sem ekki misnota vímuefni en það gerir mig ekki að verri manneskju fyrir vikið, nema síður sé. Mér þykir gott að finna stuðninginn sem ég hef fengið eftir ég kom heim bæði frá vinum mínum og fjölskyldu sem og bæjarbúum og ég tjái mig óhikað um þessi mál í þeirri von að það geti komið einhverjum að gagni.

Nú hugsa eflaust einhverjir að nú sé ég orðin ga ga, vesæll og aumur fyrrverandi drykkjusjúklingur sem hefur það að markmiði að þurrka upp líðinn.  Það er öðru nær, Vertinn í Víkinni væri þá í vondum málum og færi trúlega á hausinn. Tel best að hætta þessu þrugli í bili. Vonandi eigið þið góðan dag.  

Kúrt við kamínuna.

Þá er dagur hins merka Þorrablóts runninn upp og trogið komið á sinn stað í Félagsheimilinu. Þar tóku á móti okkur nefndarkonur klæddar sem laganna verðir til að hafa eftirlit með því að farið væri eftir þeim reglum sem þar gilda og að allar hefðir væru í hávegum hafðar.  Sem sé, að enginn óviðkomandi sem ætti þangað ekkert erindi, myndi mæta og hleypa þar öllu í bál og brand.

Vinur minn og nágranni, Magnús Ólafs Hansson var mættur brosandi og sæll, þrátt fyrir allar yfirlýsingar þess efnis að mæta ekki á opinberar samkomur á þessu kjörtímabili.  Hann er búin að vera eitthvað argur eymingja karlinn síðan í kosningunum s.l. vor.  Ég skemmti mér konunglega yfir því að hann skuli ætla að mæta en sagði honum jafnframt að hann myndi fá umfjöllun um heimskuhátt sinn á blogginu mínu.  Hann tók því fagnandi enda alla jafna mjög geðprúður maður. Mér finnst svo gott að vita af honum á blótinu og ég vona að hann eigi eftir skemmta sér vel í kvöld.

Spilavist.

Það var stórskemmtilegt á spilavistinni í gærkvöldi.  Spilað var á fimm borðum og mikil stemning ríkti meðal manna. Sigurvegarar kvöldsins voru Arnar Smári og Gaui Ingólfs, sem hét Guðjóna í gærkvöldi og spilaði sem kona, enda frekar stelpulegur.  Þeir hlutu að launum geisladiskinn með Ólafi Kristjánssyni, tónlistarmanni og fyrrverandi bæjarstjóra.  Þeir sem voru á botninum með fæst stigin voru Gummi Einars og pabbi, en þeir fengu kerti og servíettur í verðlaun. Ég er búin að reyna að fá pabba til að koma en ekki gengið fyrr en nú en hann þótti liðtækur spilari í denn. Hann á örugglega ekki eftir að láta sig vanta á spilavistina í framtíðinni.  Arnar Smári fékk líka verlaun fyrir að hafa flestu stigin eftir þrjár síðustu keppnir og fór heim með flösku af eðaldrykk.

Kúttmagakvöld.

Lionmenn funduðu í Kjallaranum í gærkvöldi um kúttmagakvöldið sem er árlegur viðburður hjá Lion.  Það verður að þessu sinni haldið í Péturskaffi í Einarhúsi 17. febrúar nk. og mun ég halda utan um það með aðstoð nefndarinnar.  Þar verður að vanda mikið fjör og mikið gaman.  Hefð er víst fyrir því að kórdrengir eins og Hafþór Gunnarsson og aðrir valinkunnir andans menn segi biblíusögur og kyrji sálma yfir kúttmögunum og þeir fullyrtu við mig í gær að allir brandarar sem sagðir væru á þessu kvöldi væru fyrir ofan mitti.  Ég veit svo sem ekki hvar mittið er á þessum ágætu piltum en miðað við það sem ég hef heyrt af þessum kúttmagakvöldum þá hlýtur það að vera ansi neðarlega. Ég hef oft óskað þess að fá að vera fluga á vegg þegar þeir eru komninr í gírinn og farnir að segja sögur á slíkum kvöldum og nú legg ég vel við hlustir.

Þorrablót.

Mig langar að halda Þorrablót í Péturskaffi 10. febrúar ef næg þátttaka fæst og ætlar Benni Sig. að vera mér til aðstoðar.  Benni er frábær, svo ljúfur og góður drengur.  Okkur langar að hafa þetta svoldið gamaldags.  Hver veit nema Vertinn semji gamanvísur, Benni fer létt með að flytja þær enda stórgóður söngvari og liðtækur á hin ýmsu hljóðfæri.  Hver veit nema það verði slegið upp harmonikkuballi og boðið verði upp á vöfflur og súkkulaði í hléi líkt og gert var á skemmtunum í Stúkuhúsinu hér forðum.  Kamínan sem súkkulaðið var hitað á í Stúkuhúsinu í upphafi sómir sér vel í Péturskaffi en við fengum kamínuna að gjöf frá Bjarna Ingólfs áður en Stúkuhúsið var rifið. Á þetta þorrablót fá væntanlega allir að fara, gagnkynhneigðir sem samkynhneigðir, tvíkynhneigðir og sjálfkynhneigðir, giftir og ógiftir og flest þar á milli.  Ég á kannski eftir að útbúa reglur síðar og læt ykkur frétta af því jafnóðum. 

Að öðru leiti var rólegt í Kjallaranum í gær og nótt. Svo rólegt að ég sofnaði í stólnum við kamínuna undir sögum gesta um friðlandið á Hornströndum og öðrum sögum af mönnum og málefnum.  Skemmtilegar sögur en ég var eitthvað svo þreytt.  Ég er aldeilis dálaglegur gestgjafi að sofna svona. Gunna Ásgeirs prjónaði af hjartans list á meðan og hafði umsjón með barnum.  Einn útprjónaður barnagalli var pantaður hjá henni á fimm mánaða gamal barn. Já, það er hægt að fá nánast allt í Kjallaranum. 

Það er best að fara að hafa sig til fyrir blótið.  Ég bauð borðfélögum mínum í smá partý í Einarhúsi kl. sex.  Það verður án efa skemmtilegt.

Læt í mér heyra á morgun.  

 

 

Bóndadagur

Til hamingju strákar með bóndadaginn. Bóndinn minn á einnig afmæli í dag, hann er 46 ára gamall.  Já ég sagði fjörutíuogsexára gamall.  Ég hlýt að þurfa að fara að yngja upp.  Ég vona að hann verði ánægður með þokugleraugun sem ég keypti handa honum í afmælisgjöf. 

Læt kannski heyra frekar í mér áður en dagur er allur.

Stelpur, stjanið svo við strákana í dag.

Fugl sem flýgur hratt.

Það má með sanni segja að tíminn er fugl sem flýgur hratt, lífið bókstaflega hendist áfram. Mér finnst ég stefna hraðbyri á grafarbakkann þessa dagana og ég virðist ekki komast yfir að gera nærri allt sem mig langar að gera yfir daginn.  Áður en varir er dagurinn lagstur til hvílu og nóttin búin að hreiðra um sig. Mér er mikið í mun að ná að blogga eina færslu áður en ég leggst útaf og svíf í draumalandið og er reyndar upptekin af því meira og minna allan daginn að upphugsa eitthvað viturlegt til að skrifa um.

Dagurinn hófst seint hjá mér, enda kúrði ég frameftir.  Það er svo notalegt að geta leyft sér að lúra undir sænginni í rökkrinu og dorma fram eftir morgni ef maður er þreyttur og það eru í raun mikil forréttindi að geta það. 

Þegar ég loksins drattaðist framúr svaraði ég  nokkrum bréfum í tölvunni sem mér höfðu borist . Við vinkonurnar, ég og Halla Signý skiptumst á skoðunum varðandi reglur Þorrablótsins en við erum algjörlega á öndverðum meiði í þeim efnum.  Hún segir mig forpokaða kerlingu og ég tek alveg undir það hjá henni. Við Halla erum búnar að þekkjast í tugi ára og báðar fæddar 1. maí og erum því fastar á okkar skoðunum og hvorugar gefa tommu eftir.  Bara gaman að því.

Bæjarmálin.

Minnihlutinn í bænum hittist á fundi í hádeginu að vanda fyrir bæjarstjórnarfund og ræddi bæjarmálin. Við eigum einn fulltrúa í bæjarráði og erum því vel upplíst um þau verkefni sem bæjarráðið er að vinna að hverju sinni. Ég, Elías, Baldur og Elín varamaður erum mjög gott teymi og vinnum ákaflega vel saman svo ég segi sjálf frá.  Bæjarstjórnarfundur var síðan haldinn seinnipartinn og þar voru fundargerðir bornar upp til samþykktar eins og gengur.  Farið var yfir seinni umræðu fjárhagsáætlunar og gjaldskrár sveitarfélagsins.  Skemmst er frá því að segja að samvinna meiri og minnihlutans gengur mjög vel, enda stefnum við öll í bæjarstjórninni að sama markmiði, að vinna að velferð bæjarins okkar.  Það eru vissulega skoðanaskipti um hin ýmsu málefni en okkur hefur að mínu viti,  lánast að taka á þeim af skynsemi.  Baldri var hælt mikið fyrir sinn þátt í fjárlagagerðinni enda bráðskarpur strákur og vel gefinn. Ég get ekki annað en tekið undir það og er hæst ánægð með að hafa hann í mínu liði. Grímur bæjarstjóri ber svo höfuð og herðar yfir okkur öll hin, enda yfir tveir metrar á hæð og bara hreint ágætur og stendur sig vel.

Þorrablótið.

Vertinn hefur nóg að gera, því ég sé um veitingarnar á Þorrablótinu og þarf því að passa upp á að næganlega mikið magn af guðaveigum verði til á barnum fyrir blótsgesti.  Ég þarf að ráða til mín mannskap til að vinna og það er að mörgu að hyggja.  Gunna Ásgeirs vara Vert í Kjallaranum stendur sína plikt á barnum eins og vanalega. Ég veit hreint ekki hvar ég væri stödd ef hún væri mér ekki til aðstoðar.  Hún er algjör perla þessi kona.

FHB.

Blótið er haldið í Félagsheimili Bolungarvíkur sem var vígt árið 1952. Það er komið nokkuð til ára sinna og brýn þörf á því að fara í endurbætur á húsinu. Nefnd var skipuð á síðasta kjörtímabili sem vinnur að því verki.  Verið er að teikna breytingar á húsinu og miðast það allt í rétta átt.  Aðal vandamálið er fjármögnun þessa verks en þetta er mjög kostnaðarsöm framkvæmd.  En þarna slær nú hjartað okkar og við teljum afar brýnt að reisa þetta hús aftur til vegs og virðingar.

Á sama tíma að ári.

Í kvöld hitti ég Guðlaugu trogfélaga minn.  Við fórum yfir helsta slúðrið sem gerst hefur í bænum frá síðasta blóti og gátum hlegið mikið. Hláturinn lengir lífið. Lauga var að baka rúgbrauðið og skatan beið á eldhúsborðinu eftir því að verða stöppuð.  Ég fæ síðan magálinn og harðfiskinn hjá pabba. Hrútspungana, sviðasultuna og lundabaggana kaupi ég upp úr súr, og sviðin og hangikjötið síð ég á morgun. Þvílíkur matseðill, ég er þegar farin að fá vatn í munninn. Reyndar er smá kvíði í mér vegna þess að nú verð ég að bregða út af þeim vana að fá mér minn uppáhaldsdrykk á borðhaldinu með þorramatnum.  En ég hef víst klárað bjórkvótann minn og verð að sætta mig við það.  Drekk bara kalt og svalandi vatn og brosi svo framan í heiminn.

Spilavist.

Spilavistin er á föstudagskvöldið 19. janúar kl. 21:00.  Allir að mæta ,vegleg verðlaun í boði.

Segi þetta gott í bili.  

Í Bolungarvíkinni er björgulegt lífið.

Svona hljóðar upphafsstefið í Bolungarvíkurbrag eftir Gísla Ólafsson úr Skagafirði sem ortur var árið 1916. Bragurinn er í 17 erindum en oftast eru bara sungin fyrstu tvö erindin.  Allir Bolvíkingar geta tekið höndum saman og sungið þessi erindi sem einn maður og þá skyggir ekkert á samheldni bæjarbúa, allir halda lagi og dilla sér með í góðum takti.  Segja má að þessi söngur sé okkar sameiningartákn og þegar við kyrjum hann saman á góðri stundu, fyllumst við stolti yfir því að vera Bolvíkingar. 

Þessi þjóðsöngur okkar er sunginn af miklum eldmóði á Þorrablóti hér í Bolungarvík sem annálað er fyrir sérstöðu sína og hefðir sem þar hafa ríkt.  Þar mæta konur í Íslenskum þjóðbúningi og karlar skarta í auknu mæli þjóðbúningum líka. Þar bjóða konurnar sínum ekta mönnum til blóts og gera vel við þá í mat og drykk.  Skemmtinefnd stórskemmtilegra kvenna halda úti skemmtidagskrá meðan á borðhaldi stendur og gera góðlátlegt grín að bæjarbúum.  Skemmst er frá því að segja að ég vil halda í þær hefðir sem ríkja á Þorrabótinu og vil ekki raska þeirri sérstöðu sem blótið hefur, en það er nú haldið 62. sinn og hefur alltaf verið með svipuðu sniði.  Þorrablótið er alltaf haldið fyrsta laugardag í Þorra.

Ég ætla að bjóða mínum bónda á blótið líkt og ég hef gert til margra ára. Við hjónin sitjum alltaf á sama stað og borðum úr sama troginu,  þrælgóðan þorramat, með sömu trogfélögunum og eigum alltaf jafn skemmtilega kvöldstund einu sinni á ári.  Engu má breyta og allt verður að vera eins.  Það er gott að geta gengið að einhverju vísu. Ekki spillir svo að geta dansað vals og ræl við hann Óskar á ballinu á eftir, en það hef ég gert á hverju einasta ári síðan ég fór að fara á blót enda er hann stórgóður dansari sem fær mig bókstaflega til að svifa um dansgólfið.  Reyndar eru nokkrir liðtækir dansherrar sem ég hef þegar sett á danslistann minn fyrir þetta Þorrablót.

Eitt er þó stundum breytilegt frá ári til árs en það eru sjálfir þjóðbúningarnir sem ýmist þrengjast eða víkka.  Það er þó algengara að þeir þrengist með árunum enda eru þeir flestir saumaðir úr mjög rakadrægu efni sem gerir það að verkum að þeir skreppa saman við geymslu og verða þröngir og jafnvel hætta að hylja helstu fellingarnar og einn og einn fitukeppur á í vandræðum með að koma sér fyrir innan þjóðbúninga klæðanna.  Ég þarf þó ekki að hafa áhyggjur af því í ár, hef lagt töluvert af á undanförnum mánuðum.  Kílóin farin að fjúkja óumbeðin og stundum hef ég af því áhyggjur að ég verði svo horuð að ég viti ekki hvort mér sé illt í maganum eða bakinu ef ég fæ verk um mig miðja. En nóg um það.

 Dagurinn í dag við nokkuð annasamur og viðburðaríkur.  Ég vaknaði eldhress og uppfull að sjálfsánægju yfir því að vera loksins farin að blogga.  Er þakklát fyrir viðbrögðin sem ég hef fengið við þessu uppátæki mínu.  Hélt áfram að vinna bókhaldið fyrir hádegi og er bara komin vel á veg.  Hrönn las ekkert upp úr biblíunni sinni í morgun en hún er oft niðursokkin í lestur bæklings sem borinn var í hús fyrir skemmstu en upp úr honum er hægt að panta ótrúlegustu hluti sem eru bæði gagnlegir og bráðnauðsynlegir hverum manni.  Þar er m.a. hægt að panta allt frá unaðargeli fyrir konur sem vilja betra kynlíf upp í margnota ryksugupoka sem passar í allar ryksugur og allt þar á milli.  Þar sem bóndinn á afmæli á föstudaginn fór ég að glugga í þennan pésa og velti fyrir mér hvort ég ætti að gefa honum BANDEX úthaldskrem fyrir karlmenn, en rak þá augun í falleg og viðkunnanleg þokugleraugu sem þykja bráðnauðsynleg í slæmu skyggni.  Ætli ég panti þau ekki á morgun.

Í hádeginu fór ég síðan inn í hesthús að gefa skepnunum, en við mæðgurnar eigum allar hesta og þeim þarf að sinna.  Það er mjög gefandi að sinna skepnum og merkilega gaman að moka skít.  Ég hef reyndar ekki farið á bak síðan um jólin og þarf að fara að vera duglegri við að fara í útreiðatúra.

 Ég fór síðan á fund í stýrihópnum sem vinnur að undirbúningi vegna íbúaþingsins og heldur sú vinna áfram.

Ég var með kvöldmat fyrir Lion menn en þeir funda einu sinni í mánuði og borða hjá mér.  Í dag gekk allt á afturfótunum í matseldinni.  Kjötið skrapp svo saman við suðuna að ég fékk hálfgert áfall, súpan brann við, steikarpannan gaf upp öndina og sósan hljóp öll í kekki.  Ef það hefði nú verið allt og sumt þá hefði nú allt svosem verið í lukkunnar velstandi en  á ögurstundu sló öllu rafmagni út í Einarshúsinu og leit út fyrir að blessaðir karlarnir mínir fengu ekkert að borða. Þeir sátu samt svo ljúfir og góðir við kertaljós og töluðu saman í hálfum hljóðum og tóku þessum aðstæðum með stóískri ró.  Á meðan fóru rafvirkjar og orkubúsmenn hamförum við að koma rafmagninu á og viti menn, það varð ljós og meðlimir Lion klúbbs Bolungarvíkur fengu sinn mat og fóru vonandi saddir og sælir heim.

 

Læt þetta duga í bili. Þetta var þrátt fyrir allt góður dagur og ég hlakka til þess næsta. 

Einu sinni er allt fyrst.

Þar sannast máltækið að einu sinni sé allt fyrst, því nú hefur Vertinn í Víkinni gripið til þess ráðs að fara að blogga.  Ekki veit ég hvort það verður til frambúðar en þetta er þó byrjunin á vonandi farsælu og langlífu bloggi.

Ætla ég hér á þessari síðu að fjalla um hugarefni mín frá degi til dags og færa hugsanir mínar í letur. Sumt mun trúlega virðast ómerkilegra en annað og verður hver og einn að meta það hversu áhugavert umræðuefnið er hverju sinni.

Umfjöllun um Kjallarann í Einarshúsi mun sjálfsagt taka meira pláss en minna hér á þessari síðu en ég er Vert á þeirri ágætu krá og stýri þar öllu með styrkri hendi.  Hér mun ég segja frá því helsta sem þar gerist og auglýsa þær uppákomur sem verða haldnar í Kjallaranum jafnóðum.

Þar sem ég er bæjarfulltrúi í hlutastarfi mun ég trúlega eitthvað koma inn á bæjarmálin ef ég tel ástæðu vera til og tjá mig um lífið hér í Víkinni eftir þörfum.

Einarshúsið

Kjallarinn er krá með sjómannaívafi.  Þar hanga á veggjum skipsstýri og luktir auk ýmissa muna sem tengjast sjómennsku. Stórt stýri úr skútu sem strandaði á Mýrunum skipar þar stóran sess en talið er að þetta sé stýrið úr Pourquoi pas? og held ég þeirri sögu með stolti á lofti.  Kompásar og átttantur, bjarghringir og skipsskrúfur sóma sér vel í Kjallaranum meðal annarra merkis muna en þessir hlutir eru stór þáttur í því að skapa þá stemningu sem þar ríkir á góðum stundum.  Ylurinn frá kamínunni yljar svo gestum staðarins svo um munar og er það sérstaklega notalegt á vetrarkvöldum að sitja við eldinn og njóta loganna frá kamínunni.  Reykingar hafa aldrei verið leyfðar í Kjallaranum og hefur það ekki komið að sök, þvert á móti hafa gestir mínir verið ánægðir með þá ófrávíkjanlegu reglu.

Fastir liðir

Ég hef reynt að brydda upp á ýmsum uppákomum til að laða til mín gesti.  Nú á föstudagskvöldið 19. janúar, á sjálfan bóndadaginn, hefst spilavistin að nýju á nýju ári og bind ég vonir við að þar verði húsfyllir og rífandi þátttaka. Vegleg verðlaun eru í boði eins og ætíð.  Spilað verður í Péturskaffi, sem er á ''efri hæð Kjallarans'' eins og gárungar bæjarins eru farnir að kalla þennan stórglæsilega sal sem nýverið var tekinn í notkun, en þar var ávallt rekin verslun á árum áður.

Kjallarakeppnin er einnig fastur liður á dagskránni og hefur verið haldin mánaðarlega um nokkurt skeið.  Hún fer þannig fram að tveir keppendur skipa hvert lið og svara þrjátíu spurningum skriflega og vinnur það lið sem getur svarað flestum spurningum rétt til veglegra verðlauna. Þessi keppni hefur verið vel sótt og hafa fjölmargir verið spyrlar, allt frá bæjarstjóranum hér í Bolungarvík upp í saklausa sveitadrengi frá Ögri. Ómar Már Jónsson sveitastjóri Súðavíkurhrepps verður næsti spyrill.  Sigurvegarar síðustu keppni voru Kristinn H. Gunnarsson og Ingibjörg Vagnsdóttir. Ég fjalla um Kjallarakeppnina nánar þegar nær dregur. 

Sagnakvöld hefur verið haldið einu sinni og hef ég mikinn áhuga á að halda það aftur og gera það að föstum lið í dagskrá Kjallarans.  Hef ég lagt drög að því að fá margrómaða Drangabræður til að segja sögur bæði af sjálfum sér og öðrum. Þeir bræður eru miklir sagnamenn og segja frá af mikilli snilld og kunna svo sannarlega að segja krassandi  sögur, sem án efa eru allar dagsannar.  Þeim er mikið í mun að fá að segja sögur af draugum og forynjum þegar þeir koma vestur . Ég hlakka mikið til að fá að taka á móti þeim Guðjóni og Sveini frá Dröngum. Finnbogi Bernódusson var síðasti sagnameistari Kjallarans og menn vita að hjá honum koma menn ekki að tómum kofanum þegar sögur eru annars vegar. 

Almennt um mig

Annars fór ég á bæjarráðsfund í morgun eftir langt hlé.  Ekki voru mörg mál á dagskrá.  Rætt var m.a. um væntanlegt íbúaþing sem halda á 10. febrúar nk. og ber yfirskriftina, það er rok,rok ég ræ ekki, hvað geri ég þá! Ég er í stýrihópi sem skipuleggur þetta íbúaþing og fer ég á fund á morgun því tengdu. 

Að öðru leiti var dagurinn nokkuð góður.  Vann örlítið í bókhaldinu mínu á skrifstofu endurskoðanda míns.  Vinnan þar fer þó stundum fyrir ofan garð og neðan hjá mér því á milli starfsmanna fljúga oft ansi smellnar gamansögur um hin ýmsu málefni sem kitla hlátutaugarnar svo um munar.  Ég fíla mig vel þar.  Gott að vinna á stað þar sem andinn er góður.

Fór í ræktina með bóndanum seinnipartinn og míkti mig svo upp í heita pottinum. Það er allra meina bót. Ætlaði síðan á AA fund inn á Ísafjörð í kvöld en varð að snúa við vegna stórs snjóflóðs á Óshlíð rétt utan við krossinn.  Ég hef aldrei séð svona stórt snjóflóð og það fór aðeins um mig ónotatilfinning og mér var hugsað til Bjarka og Skarphéðins sem fórust á þessum stað fyrir 18 árum.  Man það eins og gerst hefði í gær. Mikið verður gott að fá jarðgöng.

Ekki grunaði mig að ég hefði frá svona miklu að segja svona fyrsta kastið. Trúlega nennir enginn að lesa þessa endaleysu og það er bara í lagi. Vonandi kemur andinn yfir mig aftur á morgun. Hafið það gott að góða nótt.