Pourquoi pas?

Þann 16 september 1936 steytti þetta merkilega skip leiðangursstjórans Jean-Baptiste CHARCOT á skerinu Hnokka í landi Álftaness á Mýrum og sökk. Fjörutíu meðlimir skipshafnarinnar, þ.m.t. Mr Charcot, fórust, en einungis einn komst lífs af við mikinn háskaleik. Flak skipsins hefur legið á sjávarbotni við landamerki Álftaness og Straumfjarðar síðan þetta hræðilega slys varð. Borgnesingurinn Svanur Steinarson hefur sinnt flakinu í sjálfboðavinnu af mikilli óeigingirni síðustu áratugi að beiðni barnabarns Mr Charcot, Anne-Marie VALLIN-CHARCOT, sem lítur á hafið sem vota gröf flaksins. Hann hefur kafað reglulega niður að flakinu og stundum með gesti og reynt eftir föngum að gæta þess að óviðkomandi aðilar séu þar ekki á ferð. Lítið er eftir af lauslegum munum í flakinu. Þann 15. september 2006 var flakið friðlýst að sameiginlegri ákvörðun íslenska og franska ríkisins.

Um miðbik síðustu aldar fóru nokkrir menn í leiðangur á Mýrarnar til að sækja stórt og mikið skipsstýri úr Pourquoi pas? sem þeir vissu af og geymt var í skúr í grenndinni við staðinn þar sem skipið átti að hafa farist.  Þeir fóru með það til Reykjavíkur og varðveitti einn mannanna það í mörg ár en gaf það á endanum barnabarni sínu, sem er mikill safnari. Við fengum spurnir af þessu stýri um það leiti sem við vorum að standsetja Kjallarann og keyptum það dýrum dómum og hefur það prýtt einn vegginn í Kjallaranum frá upphafi. Nú stendur til að hafa sýningu í Borgarnesi um strandið og falast hefur verið eftir stýrinu á sýninguna. Ég var í miklum vafa um hvort ég ætti að lána það en hef nú ákveðið að láta til leiðast. Mikil öryggisvakt verður um stýrið á sýningunni því þetta þykir afar merkur gripur og miklu er tilkostað til að það verði ekki fyrir neinum áföllum. Hugsið ykkur þann eðalgrip sem þið fáið að hafa fyrir augum ykkar í hvert sinn sem þið komið til mín og fáið ykkur kollu. Stundum eru gersemarnar beint við nefið á okkur og við sjáum þær ekki. Nú verður hægt að fara í Borgarnes og berja þetta mæta stýri augum og þá má ekki snerta eða koma við, bara horfa.

 

 

 

 

Norðurljós

Var að koma úr kvöldgöngu og mikið lifandis ósköp er himininn fallegur í kvöld. Norðurljósin leyftra um stjörnuprýddan himininn. Þegar ég var lítil stelpa hræddist ég norðuljósin því þau gátu breyst í allra kvikinda líki sem hræddu úr mér líftóruna. Sem betur fer hef ég þroskast með árunum og nú nýt ég þess að dáðst að þeim þegar ég fæ tækifæri til. Ég þreytist aldrei á því að horfa á norðuljósin og þessar furðulegu og áleitnu tilraunir þeirra til að líkja eftir alls konar hlutum. Máninn hátt á himni skín og skin hans varpar birtu á steinrunninn tröllin sem eitt sinn voru sprelllifandi og léku sér að bolungum í fjöruborðinu.

Máninn kemur mér til að brosa. Hefur þú nokkurn tímann séð ólukkulegan mána? Brostu stundum til baka til hans.

Annars var vor í lofti í dag og allir með bros á vör. Jafnvel þeir sem aldrei brosa, brostu í dag út í annað og nutu þess að geta verið úti í sólinni, sýnt sig og séð aðra. Veðrið hefur óskaplega mikil áhrif á líðan fólks. Ég var glöð í sinni í dag eins og flesta aðra daga. Mér finnst lífið svo skemmtilegt þennan dintinn eins og þið hafið fengið að heyra enda engin ástæða til annars.

Dagurinn í dag leið því hratt og örugglega. Ég fór yfir helstu mál dagsins með ritstjóranum mínum og er búin að plana viðtöl við mjög merkilegt fólk á morgun. Það verður án efa skemmtilegt. Halla hringdi í mig í ofboði og plataði mig með sér í göngutúr í góða veðrinu. Ég varð í snarhasti að vippa mér úr pínupilsinu og henda af mér perlufestunum og öðru glingri sem ég ber hér og þar til að punkta upp á útlitið og fara í göngugallann. Ég er frekar glisgjörn núna í seinni tíð og ber skartgripi í ríku mæli til að draga að mér auka athygli og ég held svei mér þá að það virki. Ég tel mér a.m.k. trú um það og það er nóg til að auka sjálfstraustið til muna.

Kyrrðin og friðurinn í Syðridalnum í dag hafði góð áhrif á mig þegar ég var að týna tugguna í hestana mína og ég naut þess að hlusta á þögnina sem umvafði mig. Að hlusta á þögnina er oft svo gott. Blesi var kominn aftur til síns heima en hann var lánaður til Þingeyrar á reiðnámskeið um helgina og stóð sig með prýði eins og við var að búast. Það á að vígja nýju reiðhöllina á Þingeyri á laugardaginn og þangað fer ég ef ég á þess nokkurn kost. Ef í boði verða tertur og tilheyrandi fær ekkert mig stöðvað. Önnur veisla stendur til boða á laugardaginn því UMFB á 100 ára afmæli og bíður til veislu í félagsheimilinu.

Þessi mynd var tekin fyrir skömmu við hesthúsin í Syðridal og sólin gnæfir yfir Kistufellið og hægt er að greina kyrrðina sem býr í dalnum.

Njóttu hlýrra geisla sólarinnar. Ekkert kemst í hálfkvist við þá. Það er eins og skapari heimsins umvefji þig örmum sínum í ástríku faðmlagi.

 

 

 

 

Salsa

Sunnudagur til sigurs stendur einhversstaðar og það má með sanni segja að sigrar hafi unnist í dag því ég byrjaði á skattaskýrslunni og er komin vel á veg. Það verður miklu fargi af mér létt þegar ég sendi skattstjóranum það plagg til varðveislu. Myndin hér til hliðar ber heitið Andstæður og mér sýnist ekki veita af smá tiltekt þarna. Ég þurfti svo sannarlega að taka til á skrifborðinu mínu í dag til að finna pappíra fyrir skattaframtalið og allt er nú komið í röð og reglu. 

Árshátíð Grunnskólans var í gær og mikið skelfing var gaman. Þema árshátíðarinnar var hlátur, glens og grín og var Laddi aðalviðfangsefnið og rauði þráðurinn sýningunni út í gegn. Tvær úr tungunum stigu á stokk og komu við hjá tannlækninum í Hryllingsbúðinni en hann pantaði að fá að spila á gítar og syngja í míkrafón og Jón spæjó fylgdist svo vel með öllu saman. Stella fór svo í orlof enda var það "partur af programmet".

Mér fannst þó standa upp úr"stuttmynd" 7. bekkjar sem verður þeirra framlag í keppni lýðheilsustöðvar um reyklausan bekk. Það var frábært að sjá hversu vel það var úr garði gert. Þau léku af svo mikilli alvöru og gerðu þetta svo vel að ég er í raun undrandi. Kvikmyndataka og útsetning var líka svo góð. Ekki skemmdi fyrir hversu vel þau fóru með lagið og textann sem ég gerði fyrir þau og Hrólfur Vagnsson útsetti með mikilli snilld. Þar sem snillingar eins og ég og Hrólli koma saman þá er ekki hægt að búast við öðru en góðu  

Ég fór einnig í Ísafjarðarkirkju að hlusta á kór Menntaskólans í Hamrahlíð og það var unun að fá að njóta þess tæra söngs sem þar var á borð borinn. Til að kóróna tónleikana kom þessi fallegi kórdrengur til mín í restina og bauð mér upp í dans og dansaði mig út úr kirkjunni í orðsins fyllstu merkingu undir suðrænum salsavalsi sem hljómsveitin flutti af snilld. Hann sneri mér í ótal hringi og sleppti mér svo lausri á útitröppunum þar sem ég snerist eins og skopparakringla í kringum leiðin í kirkjugarðinum. Ég olli þó engum usla en tel þó næsta víst að þeir sem sofa svefninum langa í þessum garði hafi haft lúmskt gaman af.

Afmælisbarnið sem ég talaði um í gær kom með afmælisgestina sína í Kjallarann og gleðin var þar við völd eins og svo oft áður. Þar greip alþýðu rokkari í gítarinn og söng ljóð um þá sem aldrei fóru suður og gerði það vel.  Ekki mátti á milli sjá hvort það var alþýðan eða aðallinn sem nutu velgjörðar í Kjallaranum í nótt enda eru allir menn jafnir sem koma þangað í heimsókn og engum gert hærra undir höfði en öðrum. Þá skiptir engu máli hvort bæjarstjórinn eða blaðberinn á í hlut því allir þeir sem koma fram við aðra af heilindum og heiðarleika njóta aðdáunar minnar og virðingar.

Gildi hverrar manneskju felst í því hver hún er, ekki hvað hún á.

 Pétur!! Til lukku með daginn

Ég fór á fund á Bjargi í gærkvöldi og þar fórum við yfir AA bókina í sameiningu. Það var mjög gott og notalegt. Ég ætla að reyna að hafa það fyrir reglu að fara þangað einu sinni í viku.

Að trúa á sjálfan sig og vita sig jafningja annarra veitir manni gleði og farsæld.

 

Aðdráttarafl

Kjallarakeppnin fór ekki fram í Kjallaranum að þessu sinni því það mættu svo margir að ég þurfti að færa hana upp á efri hæðina. Geiri hafði þvílíkt aðdráttarafl að það hálfa væri heill hellingur. Pétur Magg og Jón Steinar báru sigur úr býtum eftir bráðabana á móti Hrafnhildi og Elvari Sigurgeirsbörnum. Ég tók fullt af myndum sem ég ætla að setja í nýtt albúm á eftir og þið getið skoðað hér á síðunni. Mikil stemning myndaðist og fólk skemmti sér hið besta. Töluvert fjör var fram eftir nóttu og margir gripu í gítarinn minn sem er fastagestur í Kjallaranum. Strengir slitnuðu í hamaganginum en Vertinn var undir það búinn og kom færandi hendi með g-streng sem geymdur var á góðum stað meðal annara gítarstrengja sem bera nafn hinna og þessa bókstafa. Sungið var hástöfum um allt og ekki neitt og gamansögur sagðar á milli söngatriða. Virkilega skemmtilegt kvöld. Vertinn yfirgaf þó staðinn upp úr klukkan tvö alveg uppgefinn eftir erilsaman dag og fór heim að sofa. Gunna og Elsa sáu um rest.

Missvefn tekur sinn toll og þessi næturvinna fer ekki vel með kerlingar eins og mig sem komnar eru á miðjan aldur svo ég vaknaði ennþá þreyttari en ég var þegar ég sofnaði. Það þýðir einfaldlega að ég verð þreytt í allan dag.

Ég bauð karlinum að borða á Hótel Ísafirði í gærkvöldi og aldrei er maður svikinn af matnum hjá þeim. Við fengum okkur kjúklinga með öllu tilheyrandi og það var afskaplega gott. Ég bauð matinn og borgaði hann líka sem er nokkuð sérstakt því yfirleitt bíð ég og karlinn borgar.

Hef haft spurnir af afmæli sem halda á í kvöld og hugsanlegar gestakomur í Kjallarann í tengslum við það. Einhverjir kunna á hljóðfæri af veislugestum og ég hlakka til kvöldsins. 

Árshátíðin í vændum og hver veit nema ég bregði mér á tónleika hjá kór Menntaskólans við Hamrahlíð síðar í dag.

Læt þetta dug í bili.

Kveðja

Lífið er ævintýri líkast þessa dagana og fjölbreytileiki þess hefur ákveðið að hreiðra um sig við hlið mér. Ég heillast upp úr skónum af nýja starfinu mínu hjá vikara og lifi mig alveg inn í að setja fréttir á vefinn. Ég er vakin og sofin yfir hugmyndum sem ég gæti nýtt til að lífga upp á vefinn og hugurinn starfar af fullum krafti. Ég nýt þess að eiga í samskiptum við skemmtilegt fólk en nóg framboð er á slíku hér í Víkinni. Ég vona að lesendur sjái jákvæðar og skemmtilegar breytingar á víkaranum í náinni framtíð.

Ég fór í Víkurbæ og fylgdist með undirbúningi árshátíðar grunnskólans í gær og spjallaði við nemendur og kennara, tók myndir og annað sem fréttaritara ber að gera. Krakkarnir hafa unnið metnaðarfulla dagskrá og gaman verður að fara og njóta þess sem þau hafa upp á að bjóða.

Það sprakk rör í Einarshúsinu en það er engin ný saga. Þessi rör hafa þó þá skynsemi að fara ekki alltaf í sundur á sama stað til að auka fjölbreytileikann. Nú fór rör í loftinu á annari hæð og þegar ég slysaðist þangað inn af eintómri rælni um miðjan dag í gær, fossaði Dynjandi niður úr loftinu í eldhúsinu og allt var komið á flot á báðum hæðum. Ég fékk auðvitað áfall eins og venjulega þegar rörin í Einarshúsinu taka upp á þessum hrekkjum. Æðin sem liggur upp eftir enninu á mér og er venjulega frekar áberandi, tútnaði svo út að ég hélt að hún myndi springa með hvelli í andlitið á mér. Það hefði verið afar bagalegt því mig grunar að hún dæli öllu blóði frá hjartanu til heilans í taktföstum slögum og ég hefði trúlega misst vitið ef hún hefði látið undan þrýstingnum. Það sem gerði mig óvanalega taugabilaða var tilhugsunin um að nú væri allt ónýtt í húsinu og ég var ótryggð. Þegar ég hafði skrúfað fyrir inntakið á húsinu bakkaði ég út úr þessum hrikalegu aðstæðum og fór á kontorinn til Víðis og tryggði allt í botn. Þannig að nú má allt fara norður og niður án þess að ég þurfi að fara fá límingunum.

Þegar við komum í gærkvöldi sá nánast ekki á neinu og það var kraftaverki líkast hvernig allt hafði bjargast með undraverðum hætti. Það eru svo sannarlega góðir vættir sem fylgja þessu húsi og þeir gera allt sem í þeirra valdi stendur til að vernda og verja húsið með öllu því sem þar er. Ég upplifði svo sannarlega að Einarhúsið er hús gleði og góðra stunda. Mér fannst ég finna nálægð liðinna tíma og þeirra íbúa sem þarna hafa búið og tilfinningin var góð og ljúf.

Í gærkvöldi fékk ég svo fallega sendingu frá vini mínum að ég klökknaði nærri og brast í grát. Ég hef ekki oft verið svona djúpt snortin. Jónmundur Kjartansson eða Jómmi  var búin að semja svo yndislega fallegt lag við ljóðið sem ég samdi um hann Per og var mín "Kveðja" til hans. Hann sendi mér það útsett með öllum mögulegum hljóðfærum. Um tíma hélt ég að sinfónían öll væri komin til liðs við hann með Hávarð Tryggvason fyrsta bassa og vin okkar í fararbroddi. Síðan söng Jómmi texann með sinni ýðilfögru röddu og ég segi það alveg satt að þetta hélt ég að ég ætti aldrei eftir að upplifa og ég er svo þakklát. Ég hlusta á þetta aftur og aftur og vonandi fáið þið að heyra það einhvern daginn.

Við skulum vera þakklát því fólki sem gleður okkur, það eru hinir gæskuríku garðyrkjumenn sem fá sálir okkar til að blómstra.

 

Geiri á Kjallarakeppni

Sigurgeir Þórarinsson verður spyrill í fimmtu "Kjallarakeppni" ársins en svo nefnist spurningakeppni í léttum dúr sem fer fram á kránni Kjallaranum í Einarshúsi í Bolungarvík. Spurningakeppnin gengur almennt undir heitinu "Pub-Quiz" og fer þannig fram að gestir Kjallarans svara 30 spurningum og hlýtur sigurvegari kvöldsins að launum vegleg verðlaun í fljótandi formi. Tveir keppendur mynda hvert lið og er öllum heimil þátttaka. Keppnin er á föstudagskvöldið 23. mars og hefst stundvíslega kl. 22:30. Geiri þykir með eindæmum skarpur strákur og semur án efa snúnar spurningar svo það er eins gott að vera búin að lesa sér vel til um alla skapaða hluti. Ég greip hann glóðvolgan í sundlauginni á dögunum og fékk hann til að vera spyrill því Kristinn H. Gunnarsson heltist úr lestinni. Geiri var meira en til í tuskið enda bóngóður með afbrigðum.

Á myndinni eru tveir góðir í góðum gír á góðri stundu í Kjallaranum.

Trúlega verða góð tilboð í kolageymslunni. Það verða örugglega einhverjir afslættir og spottprísar á köldum kolamolum.

Mætið, njótið, drekkið og verið glaðir.

Sjáumst hress og kát

Víkari.is

Dagurinn er tekinn snemma og hinn nýji fréttastjóri hins stórkostlega netmiðils víkara.is hefur nuddað stýrurnar úr augunum því ærin verkefni liggja fyrir deginum. Nú skal haldið út í snjókomuna og frétta aflað af miklum móð. Ég tel það næsta víst að þessi nýja tign eigi eftir að stíga mér til höfuðs og ég á án efa eftir að verða enn meira óþolandi en ég er nú þegar en þið verðið að láta ykkur hafa það. Ég hef góða tilfinningu fyrir þessu og held að þetta henti mér ágætlega því ég hef svo gaman af því að skrifa og skálda allskyns lygar um hitt og þetta. Lygasögurnar verða áfram hér á blogginu mínu en þær sönnu verða settar víkararann. Ég hef þegar sett nokkrar fréttir inn á vefinn og ég segi bara alveg eins og er að yfirbragð þeirra og umgjörð öll er til fyrirmyndar að mínu mati. Þarna stendur nýji ritstjórinn vel dúðaður niður á kambinum með Jökulfirðina í baksýn. Hvort skildi vera tignarlegri sjón, ég eða þeir???

Ég hef þó smá áhyggjur af því að sólarhringurinn sé of stuttur fyrir allt sem mig langar að gera því það er svo ótalmargt. Ég veit ekki með ykkur en mér finnst dagurinn alltaf vera að styttast meir og meir og lífið hlaupa áfram á ógnarhraða. Ég held að það hljóti að vera útaf afstöðu sólar og jarðar til tungls eða eitthvað í þá áttina.

William Blake orti:

"Sjáirðu heiminn í sandkorni einu,

og sólina speglast í blómkrónu á grund,

þá eilífðin bara er örskotsstund

og endalaust lífið á brautinni beinu."

Við hjónin fórum í ræktina í gær og ég hjólaði bæjarhluta á milli og svitinn bogaði af andlitinu er ég þaut í huganum á ógnarhraða yfir holt og hæðir. Farið er mishratt yfir eftir því hvaða tónlist er í mp3 spilaranum mínum. Ef lagið er fjörugt svitna ég meira eins og gefur að skilja og kemst væntanlega í betra form fyrir vikið. Barist var á móti storminum í heita pottinn á eftir en hann var ekki nógu heitur þegar til kom og þótti sé ferð ekki vera til fjár. Þó sátum við þar litla stund meðan stormur og él hringuðu sig meðal okkar og notuðu tækifæri og stálu öllum hitanum úr pottinum. Hárið fraus á örskotsstundu, en hvað lætur maður sig ekki hafa til að standa undir nafni Heilsubæjarins í Bolungarvík.

Ætli ég láti þetta ekki duga í bili en hver veit nema ég láti heyra meira í mér aftur áður en dagur er allur.

 

 

Ný tækifæri

Enn einn dagur vona og væntinga er runninn upp og hér sit ég og blogga og get ekki annað. Skattaskýrslan öskrar á mig og heimtar að ég sinni henni ekki seinna en strax því síðasti skiladagur er í dag. Alveg er það makalaust hve erfitt er að koma sér að því að klára að fylla hana út eins og þetta er lítið mál þegar verkið er hafið. Ég tek mér tak í dag þegar ég er búin að blogga, fara í göngutúr, gefa hestunum, versla, heimsækja mömmu............................Ætli ég fái ekki bara frest. Svona gengur þetta fyrir sig fyrir hver virðisaukaskattsskil. Einmitt þá finn ég mér allt til dundurs annað en að klára virðisaukann og ég er til í að gera nánast hvað sem er til að losna undan þessu. Mér tekst samt yfirleitt að skila vsk. í tíma eða svona sirka tvær mínútur í.

Annars hef ég hvorki haft tíma til að setja í uppþvottavélina, þvottavélina eða brauðristina undafarna daga vegna tíðra heimsókna á síðuna mína. Ég þakka ykkur komuna og gleðst yfir því að þið skuluð hafa gaman af þessu og undrast það í raun, þar sem ég hvorki úttala mig um pólitík eða perraskap sem virðist tröllríða bloggheimum þessa dagana og vikurnar. Ég ætlaði mér að vera á léttu nótunum og segja frá einhverju skemmtilegu í þessu spjalli mínu og það greinilega fellur í kramið.

Lífið á höfninni gengur sinn vanagang og þar er oft handagangur í öskjunni. Þarna má sjá silfurhærðan sjómann velja sér vænan steinbít til að skella á pönnuna. Þessi er búin að vera viðloðandi sjómennsku frá unga aldri og þekkir ekkert annað.  Sjórinn lokkar og laðar og þeir sem einu sinni verða hugfangnir af Ægi vera það ætíð. Sumir eru ekki eins lánsamir og þessi sjómaður í viðureign sinni við brimfesta Báru. Nú er söfnun hafin ættingjum skipverjans á Björgu Hauks til handa en hún fórst 13. mars sl. og þar lutu tveir menn í lægra haldi fyrir ógnarmætti hafsins. Eiríkur Þórðarson var annar þeirra og fyrir þá sem vilja styðja við bakið á fjölskyldu hans, er reikningurinn í Glitni á Ísafirði og er númer 0556-26-603900. Kennitala: 060951-3499.

Fundur í hæstvirtu Menningarráði var í gær og aðeins 11 mál voru á dagskrá. Þar vorum við aðalega að fara yfir styrkumsóknir og veita styrki í menningarviðburði. Ákveðið var að auglýsa eftir umsjónaraðilum um að sjá um markaðsdag fyrstu helgina i júli sem haldinn er hátíðlegur ár hvert. Fundurinn var alltof langur og heilinn í mér löngu kominn á yfirsnúning. Það er ekki hægt að sitja á fundum í rúma þrjá tíma án þess að verða hálf ruglaður. Stuttir hnitmiðaðir fundir og eru bestir.

Undir brúnni er yfirskrift myndarinnar hér til hliðar. Lítil bolvísk snót situr með rauða húfu og horfir dreymin inn í framtíðina. Vonandi getur hún séð framtíðina fyrir sér hér fyrir vestan. Við verðum að lifa í þeirri trú að Vestfirðir eigi bjarta framtíð fyrir sér því hér er svo gott að búa. Það er kominn tími til að við náum upp á traustbyggðu brúnna sem brúar boðaföllin hér vestra. Þá getum við með stolti litið yfir sviðið og séð rífandi uppgang með fjölgun atvinnutækifæra og fjölgun íbúa.

vikara.is hefur verði vandi á höndum frá því að ég tók upp á því að blogga. Ég hef haldið úti öflugri fréttasíðu hér á blogginu mínu eins og þið vitið og flutt afar áreiðanlegar fréttir héðan og þaðan en þó aðalega af sjálfri mér. Baldur Smári hefur litið mig hornauga af og til, hálf ráðvilltur yfir þessu öllu saman en skelfing er þetta útsmoginn og séður strákur. Nýverið spilaði hann út öllum sínum trompum og réð vertinn sem umsjónarmann vikara.is og drap þar með niður alla samkeppni. Hann var reyndar búin að setja hjartagosann út áður og krækti í kærustuna sína á hann svo hann var ekki í boði í þessu sambandi.  Ég hlakka til að takast á við þetta verkefni og ég veit að ég á eftir að hafa gaman af þessu. Þarna sjáið þið, það alltaf bíða ný tækifæri handan við hornið. Það er gaman að hlakka til einhvers sem er skemmtilegt og spennandi. Minn fyrsti starfsdagur er í dag.

Lukkan leiðir mig gegnum lífið það er víst ábyggilegt.

Njótið dagsins

 

Auður

 

Auður systir min á afmæli í dag. Hún er fjórum árum eldri en ég og er því rétt liðlega tvítug. Mér datt í hug að senda henni eftirfarandi ljóð sem er eftir Bjarneyju Jónsdóttur, systur hennar tengdamömmu og er einstaklega fallegt og hittir beint í hjartastað.  

Lékum saman litlar systur og lífið beið.

Og lífið kom með ljós og skugga á langri leið.

Þó saman tvinni þær Sorg og Gleði sinn slungna vef,

þá syngi þér leikandi lukkudísir sitt ljúfa stef.

 

 

Það er mikill auður að eiga þig fyrir systir, Auður.

Til hamingju með afmælið og njóttu dagsins.

 

Undraland

Síðasta leiksýning Lisu í Undralandi var í gærkvöldi og ég bauð Lilju með mér. Mér fannst þetta hin besta skemmtun og var létt mín lund eftir að hafa vafrað um ævíntýraheima Undralands með þeim furðuverum sem þar búa. Þorbjörn fór á kostum sem kanínan og það var svo auðséð að hann hafði unun af því sem hann var að gera og það skilaði sér í leiktilburðum hans. Ég myndi mæla með því að hann færi í leiklistarskólann ef einhver kostur væri á því. Aðrir leikarar stóðu sig ósköp vel og lögðu sig fram og var stórskemmtilegt að fylgjast með svipbrigðum þeirra á sviðinu. Ekki má svo gleyma hljómsveitinni með Halldór Smárason í broddi fylkingar en þessir tónlistarmenn munduðu hljóðfæri sín frábærlega og slógu taktinn sem einn maður. Halldór er flinkur músíkant og stórvinur Valda Olgeirs. Þeir félagarnir ætla að heimsækja mig í Kjallarann við tækifæri.

 Ég gerði samning við trúbador sem kemur til mín um páskana og símskilaboð gengu okkar á milli meðan Lísa bjó sig undir veislu drottningar með hattarann og klikkaða hérann sér til halds og trausts. Samningar náðust og það er orðið ljóst að Einar Örn Konráðsson kemur vestur um páskahelgina og ætlar að syngja þessa hátíð upprisunnar inn á miðvikudagskvöldið 4. apríl. Einar Örn tók þátt í keppni trúbadora nýverið og hlýtur því að vera eitthvað í strákinn spunnið og er hann án efa góður gítaristi og söngvari. Hann er Bolvíkingur og því einn af strákunum okkar og ég tel heppilegt að þið takið þetta kvöld frá í tíma. Hver veit nema einhverjar fréttir verði af tilboðum í gömlu kolageymslunni þegar nær dregur en barinn er hýstur þar sem áður var kolageymsla í kjallara Einarshúss. Verslunarlager var einning í kjallaranum því verslun var rekin í húsinu frá fyrstu tíð og fram eftir öldinni. Þvottahús húsráðenda var þar sem " koníaksstofan" er núna og kamínan kom í stað þvottapottsins þar sem allur þvottur heimilisfólks var þveginn. Margar vinnukonur störfuðu í Einarshúsi og er eitt herbergi á efstu hæðinni tileinkað þeim og hefur borið nafnið Vinnukonuherbergi frá fyrstu tíð.

Gríp ég niður í Einars sögu Guðfinnssonar:

Það þurfti að dæla baðvatni í dúnk uppi á lofti í Einarshúsi. Vinnukonurnar höfðu þennan starfa, en komust sumar létt frá honum á stundum. Það komu nefnilega ungir menn aðvífandi og dældu fyrir þær og unnu sumir hug stúlknanna, þó að máski fleira hafi nú orðið til þess en beinlínis dælan. Það er svo sem ekki að fortaka það, en Einar telur ákveðið, að dælan sín hafði stofnað til að minnsta kosti þriggja farsælla hjónabanda og margra barna í þorpinu, og kannski fleiri en vitað er um. Stúlkurnar gátu varla fengið haldbetri staðfestingu á ást en þetta, að piltarnir komu hlaupandi til að dæla, því að dælan var þung og seinlegt að fylla dúnkinn. En þarna stóðu þeir sveittir og dældu og gátu rabbað við stúlkurnar sínar á meðan, - og uppskáru sumir ríkuleg laun um síðir. Vinnustúlkur í Einarshúsi vóru oft bestu kvenkostir plássins.

Lítið hefur breyst í áranna rás því vinnukonurnar í Einarshúsi er enn bestu kvenkostirnir í plássinu og þykja bera af hvar sem þær koma.

Annar geðugur gítaristi kemur til mín á miðnætti á Föstudaginn langa því Denni eða Steingrímur Rúnar ætlar að mæta og spila fyrir okkur velvalda slagara fram á rauða nóttina. Þar lætur enginn sig vanta frekar en fyrri daginn þegar Denni kemur hingað úteftir frá höfðuðstað Vestfjarða og upplagt er að taka vel undir og hafa gaman. Svo þið sjáið það að af nógu verður að taka hér vestra um þessa helgi og engum á að þurfa að leiðast.

Hefbundin störf bíða í dagsins önn. Hestarnir bíða tuggunnar sinnar og leið mín liggur í hesthúsin rétt bráðum. Þar er viðbúnaðarástand í augnablikinu vegna snjóflóðahættu svo ég verð að fara varlega og ætla að rýna vel upp í Erninn áður en ég legg í að hitta þessa vini mína. Hugsið ykkur að öll þessi fallegu fjöll sem umlikja þennan stað og gefa manni þrótt og þor geta breyst í ógnandi furðuverur þá og þegar. Þetta er sannkallað Undraland sem við búum í og ef einhver lendir í ævintýrum hér þá er það svo sannarlega ég.......Lísa