Stadus

Það telst trúlega orðið til tíðinda ef Vertinn í Víkinni lætur það eftir sér að blogga um lífið og tilveruna þennan dyntinn. Ástæðan er einfaldlega sú að ekki vinnst tími til að koma hugleiðingunum á blað eða þá að einskær leti ræður því að ekkert líf er hér á síðunni. Þó verður að segjast alveg eins og er ærinn tíma þarf til að vafra um á smettisskruddunni sem ekkert skilur eftir sig nema tilgangslausa stadusa fólks sem oft á tíðum  þekkast í raun ekki nokkurn skapaðan hlut og kemur það niður á bloggfærslum . Títtnefnd hefur þó lofað sér því að reyna eftir fremsta megni að hætta að detta inn í heim andlitsbókarinnar og gera frekar eitthvað af viti í staðinn eins og td. að blogga.

Það er þó eitt og annað sem á dagana drífur enda væri annað alveg út í hött. Hundinn þarf að viðra hvern morgun fyrir sig og blíður sunnan blærinn hefur gert það að verkum að snjórinn hefur hopað að mestu úr skógræktinni svo hægt er að labba þar á hverjum morgni. Vertinn og hennar skyldulið fóru á dyravarðanámskeið til að kunna réttu handtökin við dyravörslu og eru því títtnefnd fullnuma í að fást við allt það sem getur komið upp á í dyrunum og allt þar um kring. Títtnefnd sinnir svo bókhaldi af miklum móð á endurskoðunarskrifstofunni í bænum og lítur þar út fyrir að vera sprenglærð í bókfærslu fræðum og öllu þess háttar og virkar nokkuð gáfuleg að sjá svona við fyrstu sýn. Þar fyrir utan þarf að grípa í prjónana, moka undan hrossunum og sinna heimilisstörfum og viðhaldi eins og kostur er. Af þessu má sjá að nóg er að gera en mesta furða hefur títtnefnd náð að skipuleggja daginn og verður því meira úr verki fyrir vikið.

Vertinn tók þá ákvörðun að draga sig út úr pólitík og fara ekki í framboð í vor enda veitir ekki af að vinna að frekari uppbyggingu Einarshúss og þeim rekstri í náinni framtíð. Svona rétt til að sýnast tók sú er þetta ritar að sér formannsstarf í Heimsýn á Vestfjörðum sem er hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum en títtnefnd telur að auðlindir lands og þjóðar verði haldreipið á erfiðum tímum og því afar nauðsynlegt að halda sjálfstæði sínu og yfirráðaréttinum yfir fiskinum í sjónum, orkulindunum og olíulindunum sem landið gæti hugsanlega fóstrað í framtíðinni. Þeir sem vilja kynna sér baráttumál Heimsýnar geta farið á vef hreyfingarinnar og eru allir sem áhuga hafa hvattir til að skrá sig í samtökin og láta sig málið varða.

 

 

Yxna í Kjallaranum

Hljómsveitin Yxna heldur úti taumlausu stuði í Kjallaranum á laugardagskvöldið 16. janúar. Herlegheitin hefjast um kl. 23:30 og standa fram á nóttina. Hljómsveitina Yxnu skipa Muggi, Jón Sigurpáls, Einar Hreins og Þorgeir Páls.

Burtflogin

Þá hafa tveir af þrem ungum títtnefndrar flogið úr hreiðrinu sínu en unga konan yfirgaf Víkina um leið og jólasveinarnir á þrettándanum. Ekið var á eðalvagni hennar í fylgd títtnefndrar, sem leið lá til Reykjavíkur þar sem glæsileg stúdíóíbúð beið með öllu tilheyrandi á besta stað í bænum. Bróðir hennar og kærastan hans tóku henni fagnandi og verða henni stoð og stytta í framtíðinni og hún vonandi þeim líka. Það eru viðbrigði að missa börnin í burtu en sem betur fer hefur mannskepnan þann eiginleika að aðlagast breyttum aðstæðum fljótt og venjulega vel. Títtnefnd telur tryggara að nefna það hér og nú að þar er eins gott að höfuðborgin líti eftir ljósunum í lífi Vertsins í Víkinni og leiði þau styrkri hendi á leið þeirra um stræti stórborgar í náinni framtíð. Yngsta ljósið hefur boðað algjöra athygli heima fyrir þar sem það ætlar að  láta ljós sitt skína svo skært og fanga athygli foreldra sinna óskipta og njóta þess að vera "einbirni" um stund.

 

Gleðilegt nýtt ár

Nýtt ár er gengið í garð með nýjum vonum og væntingum. Áramótaheit Vertsins í Víkinni eru þó ekkert ný af nálinni enda uppfylla þau óskir flestra um heilbrigt og gott líf. Þetta að fara að hreifa sig enn meira og borða hollara fæði á auðvitað upp á pallborðið en "Saga Harðahnífils" vermir þó toppsætið eða því sem næst. Reynt verður þó að gera sitt besta í að framfylgja loforðum nýs árs og ekkert gert meira en góðu hófi gegnir.

Eitt er þó víst að það mun fækka á heimilinu innan tíðar því dóttirin flytur til höfuðborgarinnar á næstu dögum. Fjölskyldan hefur verið fullskipuð um hátíðarnar en sonurinn hefur verið heima við og það er sérdeilis búið að vera frábært að hafa krakkaskarann hjá sér, það er ekkert sjálfgefið og því ber að njóta þess á meðan er. Nú fer að róast en fjöllin vaka þó áfram yfir börnum sínum þegar hversdagsleikinn tekur við á ný og lífið heldur áfram.

Áramótin voru hátíðleg að vanda og skaupið fantagott. Lítið gert úr forseta vorum enda uppsker hann eins og hann hefur sáð eins og allir hinir. Mesta skopið var þó á alþingi okkar Íslendinga er nauðasamningarnir voru samþykktir með naumum meirihluta á lokaspretti ársins. Það má þó telja sumum alþingismönnum til tekna að þeir virtust flestir allsgáðir og ófullir að sjá í þingsal þó aðrir hafi haft fleyg orð eins og " Éttu skít" til að réttlæta gjörðir sínar. Þetta er allt eins og allsherjar djók frá upphafi til enda og líkist martröð allra martraða.

Verst þykir auðvitað vesælum Vert fyrir vestan hve harðar álögur verða lagðar að rekstur margnefndrar. Holl ráð þeirra sem lent hafa í svipaðri stöðu og Íslendingar, eru þverbrotin og skattar og aftur skattar eru lagðir á áfenga drykki og veitingahús yfir höfuð og þá sem vinna í ferðaþjónustu á landinu svo ekki sé talað um þá sem búa á landsbyggðinni og köldum svæðum. Bensínið komið í topp og skattar hafa verið lagðir á raforku sem kemur verst fyrir landsbyggðina. Það virðist eiga að þurrmjólka þessa grein eins og hægt er og koma henni fyrir kattarnef sé þess nokkur kostur.

Óstaðfestar fregnir herma að nú sé gósentíð hjá landabruggurum sem anna ekki eftirspurn eftir goróttum drykkjum í tug þúsunda lítra tali og það sér það auðvitað hver maður að það skilar sér ekki króna af þeim mjöði í ríkiskassann. Það þarf ekki annað en að sjá sölutölur ÁTVR til að átta sig á því sem er að gerast en kannski eru menn svo uppteknir af valdagræðgi í ráðherrastóla á " Spaugstofunni Alþingi " og sjá hálaunastörf svo í hyllingum í Brussel, að þeir koma ekki auga á það sem er að gerast í þeirra eigin landi, hjá þeirra eigin þjóð.

Áramótaheitið er þó að reyna að halda velli og þrauka í gegnum ástandið þó örlítið vanti upp á bjartsýnina að það endilega takist.

Einarshúsið iðaði þó af lífi í nótt sem leið. Hrikalegt stuð var í Kjallaranum og á annað hundrað manns fagnaði nýju ári í húsi harma og hamingju. Kolamolinn var á spottprís og mun án efa aldrei aftur vera á þvílíkum kostakjörum. Með því vildi húsið þakka viðskiptavinum sínum viðskiptin á liðnum árum. Fantagott band kom sér fyrir á stóra sviðinu sem sló alveg í gegn og mun vonandi stilla saman strengi sína aftur að ári. Guðfinnur Einarsson, Magnús Már Einarsson, Hávarður Olgeirsson og bróðir hans Biggi náðu svo sannarlega að tæta og trylla lýðinn og héldu á út í nýársnóttina eins og enginn væri morgundagurinn. Erfitt var þó að hætta í tíma enda fjörið í algleymingi svo á endanum tók húsið í taumana og sló öllu rafmagni út til að róa samkomuna og koma fólki í háttinn.

 

 

Einarshúsið opnar um miðnættið

Einarshúsið opnar um miðnættið í kvöld en þá verður búið að moka frá og kynda í kamínunni. Kolamolinn verður á kostakjörum kvöldið út í gegn og velunnarar hússins hvattir til að mæta.

Á myndinni má sjá Mæju Bet í jólagír á Þorláksmessukvöld þar sem hún var spyrill í Kjallarakeppni. Sigurbjörg Hallgríms og Helenda Hrund báru þá sigur úr býtum og hrepptu drukkinn frá Vífilfelli. Í þessum Mæju Betar áttu þátttakendur að botna síðustu línuna. Einhver í salnum hélt þó áfram að syngja og svaraði fyrir alla í leiðinni. Þess vegna spratt hláturinn um salinn.

Örlagadagurinn

Hún stóð við krossinn og leit niður í fjöruna og horfði á ölduna kastast upp á sandinn og báruna brotna við ströndina. Tunglsskinið varpaði bjarma á fuglinn í fjörunni sem hörfaði undan ógnarkrafti ægis og settist upp í klettabeltið í öruggt skjól. Andartakið ljómaði af minningum æskuáranna og stórbrotin fjöllin breiddu vestfirskan faðminn á móti þessu barni sínu sem var á leiðinni heim.

Já, hún var á leiðinni heim eftir langa dvöl fjarri sinni heimabyggð og nú stóð hún á sömu krossgötum og hún stóð á fyrir margt löngu síðan er hún kvaddi fjöllin sín og fólkið fyrir fullt of fast. Ennþá bar krossinn með sér þá kveðju að góður guð verndaði þá sem þyrftu að fara veginn og henni varð hugsað til þess dags er hún las áletrunina á krossinum á jólunum fyrir 20 árum síðan. Hví hafði þessi sami guð ekki gætt að velferð hennar og leitt hana framhjá hvers kyns fári á leið hennar um lífsins veg? Þessari spurningu fékk hún aldrei svar við enda verður oft fátt um svör þegar svo stórt er spurt. Hún hafði svosem líka valið sér sína leið án afskipta hans og ráðlegginga og látið það gott heita.

Enn stóð hún við krossinn og sá fjallið í fjarlægð sem hún hafði leikið sér við sem barn. Það hallaði undir flatt og nikkaði til hennar og bauð hana velkoma og bólin brostu sínu blíðasta er þau sáu hver stóð hikandi álengdar. Hún varð hugsi eitt andartak og velti fyrir sér hvort hún ætti að snúa við og segja endanlega skilið við þorpið sem fóstraði hana í æsku en ákvað að halda áfram og taka því sem fyrir höndum bar. Hún ræsti því litla bílinn og ók áleiðis í áttina að hreiðrinu sem hún flaug úr alltof snemma.

Hún varð að stoppa er hún sá víkina blasa við í öllu sínu veldi og henni vöknaði um augun þegar hún sá jólaljósin varpa bjarma yfir byggðina. Jólastjarnan blikaði á himninum beint upp af heiðinni þar sem hún fór svo oft í berjamó með Bjarna bróður sínum og hugurinn reikaði til löngu liðna tíma. Henni fannst hún heyra hlátrasköll þeirra systkinanna óma um fjallasali og berjalautirnar bíða þess að fá að gefa þessa ávexti jarðarinnar í koppa og kytrur svo mamma þeirra gæti gert góðgæti úr afrakstrinum.

Hún valdi að stoppa við vitann sem lýst hafði sjófarendum á hafi úti og vísað þeim leiðina í örugga höfn. Hún hefði gjarnan viljað að þessi sami viti hefði vísað henni til lands hér forðum er hún hvarf á braut út í miskunnarlaust lífið. Hún leit yfir víkina og sá hvar brimið lék sér við sandinn og fyrir hugskotsjónum sá hún systkinin hlaupa undan öldunni og minningin bar hlátur þeirra með vindinum milli fjöru og fjalla. Hún og Bjarni höfðu svo oft farið inn á sandinn til að láta báruna elta sig uppi og aldan hafði kysst tær þeirra og sandurinn farið svo mjúkum höndum um hörundið. Minningin var svo ljúf en í senn svo sár því sjórinn hafði tekið allt og ekkert gefið í staðinn.

Þau hefðu ekki átt að fara í fjöruna þennan örlagaríka dag um jólin, þau hefðu átt að vera heima hjá foreldrum sínum og hlusta eftir heilræðum þeirra. Víkin var ísilögð, napur vindurinn blés úr norðri og aldan gekk ákveðin upp á sandinn og reyndi að tæla þau til sín eftir fremsta megni. Ísjakarnir dönsuðu við fjöruborðið og buðu systkinunum upp í vals og þau voru til í dansinn þennan dag enda jól og bæði í hátíðarskapi. Þetta var áskorun sem þau gátu ekki staðist og þau óðu út í ískalda hvítfryssandi ölduna og freistuðu þessa að ná taki á jaka.

Ekki vissi hún hvað guð var að gera á þessari stundu þegar sandbotninn gaf sig og Bjarni fór á kaf og hvarf sjónum. Drottinn fylgdist þó grannt með atburðarrásinni ofan af hólnum en þar í kirkjunni átti hann samastað og hafði því útsýni yfir allt djúpið. Hún átti erfitt með að fyrirgefa honum að hafa ekki gripið inn í þennan ógnaratburð og leitt Bjarna að landi og aftur upp á sandinn. Hún vissi það núna að honum beið hlutverk á nýjum stað þó hún hefði aldrei sætt sig við brotthvarf hans þrátt fyrir margra ára þrátt og þref við þann sem bjó í kirkjunni á hólnum.

Hún fór upp í bílinn og ók í áttina að bænum. Hún reyndi að leiða hugann frá þessum degi þegar líf hennar breyttist í einum vettvangi og tók nýja stefnu. Hún hafði ekki getað hugsað sér að horfast í augu við foreldra sína og fólkið í bænum því henni fannst hún bera ábyrgð á því að bróðir hennar hvarf og kom aldrei aftur. Hún hafði hlaupið sandinn rennblaut áleiðis inn í nýja framtíð þennan örlagaríka dag með sáran verk í hjartastað sem fylgdi henni líkt og skugginn. Hugurinn var þó alltaf heima sama hvað sem á í lífi hennar gekk og hjartað sló í takt við andardrátt þorpsins sem hún yfirgaf.

Núna var hún komin heim á ný og þegar hún leit bæinn sinn fann hún til léttis og það var eins og verkurinn í hjartanu dvínaði. Hún hafði þráð þennan dag frá því að Bjarni barðist við ölduna og varð að láta í minni pokann fyrir ógnarkrafti ægis. Það kom henni á óvart hvað bærinn bauð hana velkomna með mikilli hlýju og þorpið virtist varla getað leynt ánægju sinni með þessa heimsókn hennar. Kirkjugarðurinn blasti við er hún renndi í bæinn og krossarnir í garðinum lýstu upp grundirnar og hún ákvað að staldra þar við og sjá hvort hún fyndi legstað föður síns. Hún kom ekki til að fylgja honum síðustu sporin því þegar hann kvaddi bjó hún í tilveru sem linaði verkinn í hjartanu. Tilveru sem tilheyrði hörðum heimi sem fékk hana til að gleyma sorginni um stund og líða ögn betur eftir hvern skammt.

Hún stöðvaði bílinn við kirkjugarðinn og staldraði við um stund og dáðist að ljósunum á leiðunum. Fólk var að huga að horfnum ástvinum sínum og setja kerti á leiðin enda jólin að koma. Allt var snjóhvítt í kirkjugarðinum og snjórinn var eins og silkiábreiða sem lögð hafði verið yfir landið og jólastjarnan á heiðinni vísaði veginn að legstað föður hennar í garðinum. Hún féll á kné og grét saknaðartárum við skinið frá kertinu á leiðinu og hún sá föður sinn í fjarska í skugganum af fjallinu svo brosmildan og fagran. Hún heyrði hann segja að nú yrði allt í lagi fyrst hún væri komin heim.

Hún þerraði tárin og stóð upp. Fólkinu í garðinum þótti hún kunnugleg og einhverjir nikkuðu kolli til hennar og buðu hana velkomna aftur heim. Henni þótti gott að vita að hún væri velkomin því hún hafði hvergi verið velkomin í þeim harða heimi sem hún hafði lifað í undanfarin 20 ár. Þessar óskir kirkjugarðsgesta juku henni þrótt og þor og nú var hún tilbúin að hitta móður sína sem hafði séð á eftir börnum sínum á jólunum og bar þann mesta harm sem nokkur móðir getur borið.

Móðir hennar stóð á tröppunum við húsið á kambinum og beið. Hún vissi að vitringarnir myndu vísa telpunni hennar veginn heim einn daginn og nú skein stjarnan svo óvenjuskært við heiðina og því hafði hún á tilfinningunni að týnda dóttirin kæmi heim þessi jól. Hún var búin að útbúa bláberjagrautinn úr berjunum sem spruttu á heiðinni líkt og hver einustu jól og hlýr móðurfaðmurinn beið útréttur eftir barninu sínu.

Þegar bíllinn stöðvaðist við húsið og þær hittust og féllust í faðma leit sá sem átti samastað í kirkjunni á hólnum með velþóknun á þessi börn sín og brosti. Ekkert ljós skein eins skært og ljósið sem baðaði litla húsið á kambinum þessi jól og engin týra logaði eins glatt og ljósið innra með mæðgunum sem hittust eftir svo langan aðskilnað. Jólastjarnan blikaði við heiðina og sveipaði bæinn hátíðarljóma og frelsarinn dásamaði þessi málalok. Sári verkurinn fyrir brjóstinu var horfinn og framtíðin beið björt í litla þorpinu fyrir vestan.

Ragna Jóhanna Magnúsdóttir

Jólasaga sem birtist í www.vikari.is 22. desember 2009

Jólabörn

Þær voru skræpóttar mæðgurnar sem tóku á móti jólunum þetta árið enda frekar áberandi í klæðaburði á hátíðar og tyllidögum hvort sem er. Náttfatajól voru hjá Vertinum þetta árið enda veitti ekki af að eignast náttklæði fyrir nóttina og hlébarðasloppurinn var dúnmjúkur og passaði akkúrat til síns brúks. Eitt vekur þó nokk furðu að títtnefnd skuli ætíð snúa sér réttsælis á nóttunni líkt og himintunglin og vefjast náttklæðin því svo kirfilega fast utan um skrokkinn í draumaheimum að Vertinn er venjulega umvafin eins og múmía í morgunsárið og getur sig varla hrært. Nýi náttkjóllinn hélt þó á saumum og stóð sína plikt þrátt fyrir það. Gull, reykelsi og myrru hafði síðan verið haganlega pakkað inn í rest og kemur að góðu gagni í framtíðinni.

Mest um vert þótti þó á jólunum að fá að hafa barnaskarann hjá sér því það er auðvitað það sem skiptir höfuðmáli. Litlu stelpurnar eu orðnar stórar og vaxnar móður sinni upp fyrir höfuð enda virðist það vera gangur lífsins og sonurinn er löngu orðin stór og stæðilegur eins og sjá má á myndinni þar sem hann er með systrum sínum við jólatréð. Kærastan hans dvelur í sveitinni sinni um jólin hjá sinni fjölskyldu svo til allrar lukku hefur hann allar stelpurnar heima sér til halds og trausts og til að stjana við á all lund.

Það mun þó verða þrautin þyngri að taka þess stóru börn með sér á jólaball á nýju ári í Haukadal þar sem stórsveitin Malt&Appelsín leikur fyrir jóladansi en trommari þjóðarinnar lemur þá húðir með prúðum hljóðfæraleikurum í Dýrafirðinum líkt og Dýri í prúðuleikurunum. Vertinn mun kannski tæla þau með einhverju góðgæti eða þvíumlíku og freista þess að hafa þau með og hver veita nema ferðin verði notuð til að staldra við eins og eina nótt í bústaðnum svona rétt til að sýnast.

 

Gleðileg jól

Jólablandan í máli og myndum

Jólablandan Malt & Appelssín stóð sig með stakri prýði á laugardagskvöldið var enda tónelskir hljómlistarmenn í hverju rúmi. Sjálfsagt er að geta þess að jólaguðspjallið ómaði um húsið enda var sungið eftir sérstakri sálmabók sem var dreift á borðin í boði Dr. Lýðs. Þar var sungið í nýja testamenntinu hve bjart væri yfir Bolungarvík því þar blikaði jólastjarnan bláa sem væri engu lík. Allir þeir sem mættu voru skrásettir í sakramentið hjá Vertinum í Víkinni þar sem nöfn þeirra munu varðveitast um aldur og eilífð í biblíu staðarins. Vitringarnir voru með gull, reykelsi og myrru og bull, ergelsi og fyrra var skilin eftir heima.

 

Bragðgott

Kvöldið í gær var frábært og húsið iðaði af lífi. Hátt í 60 manns mættu á jólahlaðborðið sem var í gærkvöldi og það heppnaðist einstaklega vel. Mjög góður andi var í húsinu og stemningin frábær í alla staði og allir skemmtu sér hið besta. Allur matur er hantéraður af húsfreyjum hússins að vanda og þótti afar bragðgóður enda komast fáir með tærnar þar sem þær hafa hælana þegar kemur að matargerð. Þessar húsfreyjur, að títtnefndri meðtalinni, ganga í öll störf og standa vaktina þar til yfir líkur án þess að kvarta og kveina yfir þreytu eða álagi. Það verður líka að viðurkennast að flest jafnréttislög á vinnustað eru brotin í hvívetna enda eru einungis kjarnorkukvenmenn í vinnu hjá Vertinum í Einarshúsi og það er sko ekki að ástæðulausu. Húsbóndinn er þó undanskilin enda gengur hann í öll störf sem þarf að vinna og er jafn laghentur í smíðavinnu, kokkavinnu, þrif og við frágang, jafnt sem trommuáslátt á góðum kvöldum enda eru kjuðarnir sjaldan langt undan.

Stilla þarf upp trommusettinu aftur í kvöld á stóra sviðið í Kjallaranum vegna þrotlausra æfinga hjá jólablöndunni Malti og Appelsín ,en einstök jólagleði verður í Einarshúsi á laugardagskvöldið kemur. Þá ætla Lýður læknir og Íris, Gummi Hjalta og Elfar Logi, húsbóndinn á trommunum og jafnvel einhverjir fleiri að færa ykkur mikinn fögnuð og jólaboðskap. Varla þarf að geta þess að bráðnauðsynlegt er að mæta og taka á móti jólunum í góðra vina hópi.

Hlynur og Ragnar Högni unnu Kjallarakeppni á föstudagskvöld og því mun þeirra tími koma til að spyrja þegar frá líður. Mæja Bet verður þó spyrill á þorlásmessukvöld og eru menn hvattir til að mæta strax eftir skötuna í Kjallarann.

Vertinum þykir tilhlýðilegt í lokin að þakka öllum sem sóttu jólahlaðborðin í Einarshúsi fyrir þessi jól kærlega fyrir komuna. Það er afar mikils vert að fólk nýti sér þjónustu í heimabyggð og efli og styrki þá starfssemi sem hér er í boði. Títtnefnd er nokkuð ánægð með sitt heimafólk fyrir þessi jól og hina líka sem komu langt að en töluverð aukning hefur verið í  jólahlaðborðavertíðinni milli ára og því ekki undan neinu að kvarta. Mikill vill þó alltaf meira og hægt hefði verið með auðveldum hætti að reiða fram fleiri hlaðborð ef áhugi hefði verið fyrir hendi. Að því skal stefnt fyrir næstu jól.......ef guð og skattheimtumaðurinn lofar.