Berlín

Enn grípur Vertinn niður í sögu Berlínarferðar. Það þarf svosem engan að undra að hjartsláttur borgarinnar hafi slegið ögn örar er viðlíka Vert og vestan og hér um ræðir kæmi í heimsókn með friði og spekt.

Ekki var annað að sjá en að títtnefnd tæki sig vel út í garðinum þar sem áin bylgjast svo blíðlega um borgina. Aldrei var þó sorgarsagan langt undan sem varðveist hefur í árafjöld og bjó í hverju stræti, hverjum krók og hverjum kima.

Minnismerki um gyðingana stóð í austuhlutanum en í garðinum á bak við var grafreitur þeirra, sem nasistar jöfnuðu við jörðu og eyðilögðu.

Sumstaðar voru minningar um gyðinga greiptir á plötur sem áttu sér stað á götunum við hlið fallinna laufa. Þarna mátti sjá nöfn fólks sem endaði lífdaga sína í útrýmingabúðum nasista.

fararstjórinn var framúrskarandi en þarna stendur Eirík í elsta hluta Berlínarborgar og fræddi gesti um söguna.

Vertinn vílaði það þó ekki fyrir sér að stilla sér upp milli fóta fallinna kommúnista til að hægt væri að festa augnablikið á filmu

Smá skandall skók þó borgina eitt augnablik er Vertinn í Víkinni fór að hoppa á minnismerki um Helförina. Það þótti alls ekki viðeigandi sem það auðvitað er ekki. 2700 kassar tilheyra þessum stóra minnisvarða sem stendur á einum dýrasta stað Berlínarborgar. Sumar túlka kassana sem raðir lesta sem fóru með fólk í útrýmingabúðirnar, aðrir sem stíga þrautagöngu gyðinga og þeirra sem ekki þótti Hitler þóknanlegir. Hver getur þó túlkað minnismerkið eins og hann vill.

Konan þarna til hægri á myndinni er fótósjoppuð

Andartakið var þrungið álögum fyrri ára og ógnvekjandi að gera sér í hugarlund hvernig ástandið var á tímum stríðs og hörmunga í þessu landi