Smettisskruddan

Það er ekki ofsögum sagt að andlitsbókin eða feisbúkk hafi tröllriðið flestum íslenskum velmetandi heimilum undanfarið og komið í veg fyrir að misviturleg blogg fái litið dagsins ljós. Það er auðvitað megn tímasóun að vafra um á síðum fólks sem er manni ekki kunnugt að neinu eða einu leiti og fylgjast með því sem það segir sín á milli eða við sína vini sem eru alveg ótengdir þeirri sem þetta ritar. Varla er hægt að fylgjast með því sem gerist hjá sínum nánustu í hinu daglega lífi vegna þess hve mikill tími fer í að fylgjast með fólki sem maður þekki hvorki haus né sporð á. Nánast er hægt að vita allt um alla og hægt er að reikna út hegðunarmynstur tegundarinnar sem lifir og hrærist í heimi feisbókarinnar og þekkja flest þau skref sem stigin eru. Auðvitað er þetta gott að vissu marki því hægt er að hafa uppi á flestum þeim sem voru vinir og kunningjar í gamla daga en þó vekur það oftar en ekki upp undrun er litið er á breytinguna sem orðið hefur á mörgum sem eitt sinn voru ungir og sætir en eru nú bara sætir...eða þannig.