Stund

Stundin var hugljúf í Ísafjarðarkirkju er AA félagar héldu sinn árlega fund á föstudaginn langa. Þeir sem flytja þar hugleiðingar tala allir út úr hjarta Vertsins í Víkinni enda hafa flestir sömu sögu að segja sem hljómar nokkurn veginn eins. Kaffimeðlæti var í boði og kaffið var mátulega sterkt og rann ljúft niður með spjalli við mann og annan og tilgangi stundarinnar var náð. Það hægðist örlítið á huganum og heilastarfssemin snerist á eðlilegum hraða og hjartað í takt við blóðrásina sem rann um æðarnar í ró.

Rétt var rennt framhjá lopahátíðinni og skiptineminn gripinn í vegkantinum á leið sinni heim í heiðardalinn. Unglingurinn lét sig þó hafa það að dvelja í margmergðinni eitthvað lengur þrátt fyrir að vera komin með ælupestina enda er langþráð stund loks runnin upp. Unglingurinn er búin að bíða hátíðarinnar í heilt ár og getur því ekki látið mínútu framhjá sér fara. Það eru greinilega fjölmargir sem aldrei fóru suður samankomnir á einu og sama staðnum og í því augnabliki sem margnefnd ók hjá minnti augnablikið á mauraþúfu svo mikill var mannfjöldinn. Lopahátíðin AFÉS er eitt af því góða sem hent þetta svæði og það er í raun undravert hve lítil þúfa hefur velt miklu hlassi og heiður mega þeir eiga Muggi og hans sonur.

Rétt í þessu er þó stund milli stríða hjá Vertinum því Kjallarinn kallar háum rómi. Á miðnætti skal opnað fyrir gesti og gangandi. Til er ætlast að tónelskir mæti og syngi í singstar sem mest þeir mega.

Þangað til ætlar títtnefnd að næla sér í kríu...............................og reyna að sofna eitt augnablik.