Hugfangin

Vert er að geta þess í framhjáhlaupi að Kjallarakeppnin er á sínum stað í kvöld eins og venjulega aðra hvora helgi. Einar Ægir Hlynsson mun ekki láta sitt eftir liggja og mætir í öllu sínu veldi þegar klukkan er rétt rúmlega 23:00 en það er ívið seinna en oft áður. Það þarf ekki að geta þess að verðlaunin eru drukkur frá Vífilfell sem Þorsteinn Haukur staðarstjóri Vífilfells hér vestra lætur bera í Vertinn með reglulegu millibili sem leggur það á borð með sér í keppnina. Einar Ægir ætlar að spyrja um bíómyndir og leikara og ætla má að þátttakendur verði vel með á nótunum þegar kemur að því að svara einu og öðru því tengdu. Það þarf svo að komast vel til skila að Gummi Hjalta tekur lagið að keppninni lokinni og leikur og syngur fram í rauða nóttina svo enginn ætti að vera svikinn af kvöldinu. Kolamolinn verður á kostakjörum að vanda til miðnættis.

Drjúgur tími Vertsins í Víkinni fer í að undirbúa sumarið og vinna að markaðssetningu Einarshússins. Það trúa því án efa fái hve mikil vinna er fólgin í slíku en vinnan handan barsins er bara augnablik í tíma og rúmi í erli dagsins. Reikna má með því að ferðamaðurinn leggi land undir fót í sumar og ferðist um Ísland og er þvi tilhlíðilegt að Íslendingar setji stefnuna Vestur en þar er í boði sannkölluð Veisla að Vestan sem engan lætur ósnortinn. Markaðsmál eru reyndar mjög skemmtileg og gefandi og halda margnefndri hugfanginni daga langa. Það verður þó að segjast alveg eins og er að tíminn er ekki nægur og merkilegt má teljast að oftnefnd er varla vöknuð að morgni mánudags en háttatíminn bankar upp á á kvöldi föstudags.

Dagarnir eru þó fallegir enda er vorið að koma og vorvindar glaðir, glettnir og hraðir líða hjá. Birtan nær ekki bara að lýsa upp umhverfið heldur varpar hún birtu í sálartetrið líka og sveipar lífið enn meiri ljóma en áður. Það er í raun merkilegt hve veðráttan getur skipt miklu máli hjá þeim sem búa að staðaldri svona norðarlega og búa við svo mikið skammdegi á vetrum. Þó hafa allar árstíðir sinn sjarma sem gott er að halla sér að í það og það skiptið.

Pottablómin fá nýja mold eitt af öðru og hafa lofað að dafna vel fyrir vikið. Það er þó kraftaverk að þau skuli ekki hafa þornað upp og skrælnað vegna ofþornunar því Vertinn hefur ekki verið örlát á vökva í vetur nema síður sé. Þó hafa þau lifað veturinn af líkt og aðra vetur og eru nokkur borubrött og tilbúin að gefa títtnefndri eitt tækifæri til viðbótar til að sanna það og sýna að hún sé þess verð að umgangast plöntur af öllum toga og halda þeim á lífi