Blanda af hinu góða

Gummi Hjalta mátaði sig við stóra sviðið í Kjallaranum á laugardagskvöldið og var fantagóður. Röddin ómaði líkt og englakór væri samankomin undir himnahörpu frelsarans. Þetta er auðvitað orðum aukið en Gummi stóð sig vel og var nokkuð sprækur og hress. Fyrir þá sem voru svo óheppnir að missa af honum geta glaðst yfir því að hann á eftir að koma aftur og aftur og troða upp í þessu húsi glaums og gleði.

Það er ólíkt meira gaman að hafa einhvern sem getur gripið í gítar og sungið á sviðinu í stað þess að leika tónlist úr hljómgræjum hússins ótt og títt. Þess vegna mun Vertinn í Víkinni bjóða upp á slíkt endrum og sinnum og oftar en lesendur hafa tilfinningu fyrir í framtíðinni. Helgi Björns hefur svo sem verið alveg ágætur hingað til en diskurinn með honum er nokkuð vinsæll. Það setur þó töluvert strik í reikninginn að karlinn er alltaf úti að ríða og erfitt að henda reiður á hvort hann ríði berbakt eður ei.