Tiltekt

Tiltekt hefur verið í fullum gangi á heimilinu við Hólastíg og Einarshúsið bíður átekta. Senn bætist við fjölskylduna því Vertinn á von á barni innan tíðar. Fórna þarf einu herberginu sem gegnt hefur hlutverki tölvuherbergis og skrifstofu undanfarin ár undir nýja fjölskyldumeðliminn. Útbúið hefur verið afdrep fyrir stóra tölvuhlunkinn og pappírsfarganið í bílskúrnum og það rúmast bara vel.

Í tiltekt sem slíkri kemur margt í ljós og fjölmargir pappírar sem Vertinn hefur viðað að sér í áranna rás rata beint í ruslatunnuna en gömlum ljóðum og ræðum sem viðkomandi hélt að væru týndar og tröllum gefnar litu dagsins ljós við mikinn fögnuð margnefndrar. Læt ég flakka að þessu sinni ljóð sem ég orti til vinkonu á fertugsafmæli hennar 1. maí árið 2004. Þá notaði ég tækifærið á leiðinni í Borgarfjörðinn til að hnoða þessum brag saman og mesta furða hve vel til tókst.

 

Í faðmi blárra fjalla inn í fagurgrænni sveit

lítið fljóð með ljósa lokka veröldina leit,

þá Halla var í heiminn þennan borin.

Við Ingjaldssand, sem skaparinn af sinni snilli skóp

á Brekku bættist Halla inn í stóran barnahóp

og gekk þar fyrstu ævi sinnar sporin.

 

Á árum áður lífsbaráttan þótti stundum hörð

hún barnaskóla sótti yfir fjall í næsta fjörð

á Núpi hlaut hún sína fyrstu menntun.

Í Víkina svo flutti, þar ég hitti þessa snót

þá léttstígar við leiddumst yfir urð og yfir grjót

í minningunni er það eintóm skemmtun.

 

Og fljótlega hún fann, hún eiginmann hún yrði að fá

hún fyrir Sigga Gumma sínar snörur lagði þá

og eftir það var ekki hægt að bakka.

Hvort annað hafa eflaust kysst og knúsað eitthvert kvöld,

kelað oft í rökkrinu á nýliðinni öld

því saman eiga fjóra myndarkrakka.

 

Það hefur ætíð verið ein af hennar innstu þrám

að drífa sig í háskóla í rekstrarfræðinám

á Bifröst frúin fullnema sig vildi.

Svo fyrir vestan kvaddi sérhvern dal og sérhvern hól

með ógnarhraða kvaddi höfuðbýlið Kirkjuból

í reiðileysi eftir allt þar skildi.

 

Ávallt hefur leiðin hennar legið bein og greið

og ætíð hefur sólin skinið skært á lífsins leið

nú sér að baki fjörutíu árum.

Þeim árum hefur Halla varið þokkalega vel

og vaxið vel og dafnað prýðilega að ég tel

þó fjölgi á höfði hennar gráum hárum.

 

Nú tel ég tíma kominn til að enda þennan brag

sem saminn var í tilefni af þessum mæta dag

þó efalaust ég mörgu hérna gleymi.

Að endingu þér, Halla, vildi óska allt í hag

með góðum vættum gakktu nótt sem fagurbjartan dag

og gæfudísir framtíð þína geymi.

 

Það má kannski segja að bragur sem þessi sé einungis til þess fallinn að brenna músum í gríð og erg enda er það algengt að afmælisvísur beri væmnikeim og jafnvel hafi jafnvel yfirbragð eftirmæla. Alkunna er að mæra afmælisbörn í hástert á merkisdögum og framliðna einnig.

Fyrst talið berst að framliðnum þá er vert að geta þess að fyrrum íbúum Einarshúss og þar áður Péturshúss virðist vera kappsmál að skilja eftir sig góða nærveru. Allir sem sækja húsið heim virðast finna þennan yl sem liggur í innviðum hússins með tilheyrandi straumum sem veita vellíðan. Fjölmargir hafa orð á því hve góður andi sé í húsinu sem geymir svo mikla sögu  en þær systur Sorg og Gleði eiga það sammerkt að hafa dvalið um hríð í þessu húsi harma og hamingju. Það virðist oft vera fjör og glens og gaman þó ekki sé hægt að henda reiður á mannfagnaðinn í það og það skiptið og ófáar hjálpsamar hendur koma að rekstrinum þó ekki sé hægt með nokkru móti að átta sig á hvaðan þær koma. Það er ekki amalegt að hafa slík við höndina ef á þarf að halda og telst það staðnum til tekna að öllu leiti.

 

Athugasemdir

[Halla Signý Kristjánsdóttir, 19.8.2008 kl. 08:19]

 já já,, takk takk man eftir þessu