Ferðasaga

Einhverjir hafa kvartað sáran yfir bloggleysi Vertsins í Víkinni og þykir það viðkomandi til vansa hve sjaldan koma færslur á síðuna. Þetta nær auðvitað engri átt að koma svona fram við lesendur svona rétt yfir hábjargræðistímann og láta það spyrjast um margnefna að hún leggi ekki lífsgöngu sína jafnóðum á borð veraldarvefsins. En nú skal tekið sig á svona rétt til að sýnast og amstur hversdagsleikans sveipað ævintýraljóma fyrir ykkur til að njóta.

Fríið var afar kærkomið og löngu tímabært að skreppa frá eitt augnablik og líta upp úr hinu daglega lífi. Smiðurinn í Einarshúsi hefur ekki litið upp allt sumarfríið sitt og þótti því gott að komast aðeins í burtu áður en hin eiginlega vinna hæfist á ný. Vertinn var alveg búin að ganga fram af sér í vinnu og varð að komast í smá hvíldarinnlögn hér og þar og því þótti tilhlýðilegt að stinga af um hríð. 

Ævintýradalurinn var heimsóttur og þar var áð eina nóttina í prýðisgistingu á afskaplega fallegum stað og notalegu andrúmslofti. Morgunmaturinn vel fram borinn og téðum Vert leið eins og drottningu. Stefnan þaðan var tekin á Hólmavík þar sem galdrar sveima yfir byggðum bólum og sögum af göldróttum galdramönnum sem brenndir voru við minnsta tilefni er haldið á lofti sem víðast. Galdrasafnið er skemmtilegt og kotbýli kuklarans ekki síðra. Kotbændur til forna hafa ekki lifað við mikinn munað nema síður sé og mikil lifandis skelfing hlýtur aðbúnaðurinn að hafa verið skelfilegur. Vertinn stillti sér þó kæruleysilega upp við húsvegginn og lét sem hún ætti heiminn. Nokkuð ljóst má telja að téður Vert býr við alsnægtir nútímans og kann því vel enda afar lánsöm kona.

Eitt hrjáði þó fyrrnefnda í ferðinni því frunsu " klasi" hafið tekið sér bólfestu á varasvæðinu sem gerði það að verkum að andlitið varð útblásið á vel afmörkuðu svæði. Ástæða þess að frunsur eru farnar að skjóta upp kollinum þegar minnst varir er trúlega einhverju auknu álagi að kenna og lítið við því að gera nema þá helst að setjast í helgan stein. Vertinum þótti þó tilhlýðilegt að ná sér í vatn úr laug einni í Bjarnarfirði sem Guðmundur nokkur góði átti að hafa vígt á sínum tíma og bera á frunsusvæðið en ekki veit ég hvort það kom að einhverju gagni en frunsurnar virðast á undanhaldi. Viðkomandi ætlar þó að sæta lagi og mun sækja um styrk til Háskólans í Lundi til að rannsaka þetta frunsuklasaverkefni og tel ég nokkuð öruggt að mér takist að fá örfáar krónur þaðan. Klasa verkefni eru "inn" núna svo engin ástæða er að ætla annað en að það verði litið á umsóknina með jákvæðum huga.

Frá plokkfiskinum á Drangsnesi var haldið í Dæli í Víðidal eins og svo oft áður og ekki var viðkomandi annað en að áð yrði á þeim bænum um nóttina. Þar telst nauðsynlegt að fara eins oft og þurfa þykir. Þar er nú komið kaffihús sem ber heitið Kaffi Sveitó og er til fyrirmyndar. Til af forðast allt raup og raus og óþarfa samskipti við lögguna á þjóðveginum í kring var varðstjóranum í umdæmi lögreglustjórans í sýslunni boðið í mat á Blönduósi. Sluppum við því yfir þessa "hraðahindrun" með sóma og án teljandi vandræða enda var Höskuldur alsæll með að fá að snæða með Vertinum dýrindis málsverð.

Búðardalur beið og fjárfest var í jólasveinum í handverkshúsinu á staðnum. Fellsströnd og Skarðströnd nutu þess að fá ferðalangana í heimsókn en þar var svo sem ekkert í boði nema fallegt landslag. Þar mætti vera eins og eitt kaffi sveitó sem bíður upp á kaffi og með því fyrir ferðamenn sem heimsækja svæðið. Hvammur í Dölum var einn þeirra staða sem urðu þeirrar ánægju aðnjótandi að fá okkur í heimsókn. Snorri var ekki við í augnablikinu en hann var utan þjónustusvæðis en mynnisvarði hafði þó verið reistur honum til heiðurs fyrir margt löngu síðan. Ef Vertinn í Víkinni réði þar ríkjum væri sagan mikið aðgengilegri og henni gerð mun meiri skil en Snorri bjó í Hvammi fyrstu þrjú ár ævi sinnar. Kirkjan í Hvammi var harðlæst og því lítið hægt að skoða á þessum merka stað. Frá Hvammi og fyrstu heimkynnum Snorra, Sighvats og Þórðar var haldið í humátt að Breiðuvík en þangað hafði hugur Vertsins lengi legið að fara. Þar er það einmitt saga staðarins sem dregur fólk ma. að staðnum og heillar. Glöggt má því sjá að saga okkar er dýrmæt og nauðsynleg fyrir afkomendur okkar að kunna út í hörgul. Vertinum þætti súrt í broti ef engin segði sögu margnefndar eftir að þessari jarðvist líkur og héldi á lofti því sem títtnefnd hefur komið til leiðar ásamt öðru góðu fólki með þessu endalausa brölti. Kannski verðum téðum Vert þó alveg sama hvað sagt er eftir hennar dag er komið er í alsæluna upp í himnaríki. Þá kemur Snorri Sturluson kannski ríðandi í áttina til mín í öllu sínu veldi og bíður mér heim. Kannski verða kotbændur þá kóngar í ríki sínu og Guðmundur góði búinn að lækna frunsuófögnuðinn í eitt skipti fyrir öll. "Eigi skal höggva" hrópaði Snorri eitt sinni en það á að sjálfsögðu ekki við hér en læt flakka mynd af húsbændunum í Breiðuvík.

140 manna veisla tók við er Vertinn kom heim. Hún gekk vel í alla staði og Kjallarinn var kjaftfullur fram á rauða nótt.

Hvar værum við stödd ef ekki væri Einarshús???

Ég bara spyr