Enn uppistandandi

Algjörlega hefur nánast klárast af rafhlöðum Vertsins í Víkinni eftir annasama tíma undanfarið. Allur gleðskapur sogaðist á eina hendi og það er búið að vera aldeilis og sérdeilis brjálað að gera. Það væri trúlega til að æra óstöðugan að ætla að fara ofan í saumana á öllu sem skeð hefur undanfarið hjá títtnefndum Vert og hennar skylduliði svo gripið verður rétt ofan í það helsta. Tveir og þrír viðburðir hafa verið á sólahring í Einarshúsi þar sem húsið hefur troðfyllst æ ofan í æ og atið hefur verið endalaust.

Sjóstangaveiðimenn settu sitt mót sitt á fimmtudagskvöldið og þá var húsfyllir eitt skiptið enn. Mikið kapp var í mönnum yfir því að fara á sjóinn og ná þeim stóra og tilhlökkunin sveimaði yfir vötnunum um kvöldið. Á föstudagskvöldið hittust þeir síðan eftir veiðiferðina um daginn og smökkuðu á þeirri albestu kjötsúpu sem nokkurn tíma hefur verið framborin í húsinu hin síðari ár.

Varla höfðu sjóstangaveiðimenn sporðrennt súpunni er kynstrin öll af kjarnakonum komu gangandi frá Tálknafirði og þáðu trakteringar af albestu sort. Þar í framhaldinu stigu Jómmi og Stjáni á stóra sviðið og slógu aldeilis í gegn eins og svo oft áður. Þar ómuðu gömlu góðu lögin um Kjallarann og það var frábært fjör og fólk dansaði og söng.

Markaðsdagurinn rann svo upp með rigningarsudda árla morguns og þungt var yfir byggðinni. Meðlimir Nýdanskrar biðu bljúgir á vellinum eftir Vertinum því þeir áttu að leika á hátíðarhöldunum um daginn og á balli um kvöldið. Títtnefnd þurfti að sjá um stórstjörnurnar á meðan á dvöl þeirra stæði og veita þeim húsaskjól og annað það sem manneskjunni er nauðsynlegt að fá sér til lífsviðurværis. Nýdanskir brunuðu beint í kjötsúpuna eftir að hafa tekið sér örlítinn lúr heima í íbúðinni sem leigð var þeim til handa. Þeir hefðu án efa ekki staðið sig eins vel og raun bar vitni ef þeir hefðu ekki fengið kjötsúpuna góðu og engu er logið þó sagt sé að einn aðalsjarmurinn í hópnum fékk sér fjórum sinnum á diskinn.

Er líða tók á morguninn fór sólin að skína svo glatt og Víkin var svo dásamlega falleg. Dagskráin á hátíðarsvæðinu tókst frábærlega og allt gekk eins og blómstrið eina og tíminn leið. Pétur og Einar var sýndur fyrir troðfullu húsi um daginn og Logi fór á kostum eins og ætíð. Hinn velþekkti og umdeildi gagnrýnandi Jón Viðar, sat sýninguna yfir kaffibolla og gulrótarköku og fylgdist með. Hann sagði síðar að sýningin hefði verið skítsæmileg og þótti Vertinum eðlilegt að spyrja hvort það væri gott eða vont og viðurkenndi karlinn að sýningin hefði verið stórskemmtileg. Það segir nokkuð um ágæti sýningarinnar að mati títtnefndarar og styður margnefnda í þeirri trú að hugmyndin um þennan einleik hafi verið mjög gáfuleg og vel til fundin.

Kvöldverður var síðan framreiddur í kvöldmatnum og þar sátu stjörnur af öllum toga að listakvöldverði. Þangað mætti móðurbróðir minn sem ég hef nýverið kynnst. Hann og mamma mín eru samfeðra en ólust ekki upp saman og því var samgangurinn enginn. Tekin var mynd af þessum skyldmennum eftir kvöldverðinn rétt í þann mund er Túpílakarnir fóru að spila og syngja í Kjallaranum og Vertinn varð að stilla sér upp við barinn í gömlu kolageymslunni í Kjallaranum. Þessa helgina hefði verið gott að þekkja Kára Stefánsson náið og véla hann til að klóna téðan Vert því hún hefði þurft að vera á mörgum stöðum í einu og stjórna herdeildum hér og þar en einhverra hluta gekk þetta einhvernvegin.

Skemmst er frá því að segja á Túpílakarnir voru alveg frábærir og fóru algjörlega á kostum enda stórskemmtileg og komu reglulega á óvart. Vertinn hefði svo gjarnan viljað heyra meira en skyldan kallaði á títtnefnda í íþróttahúsið til að reka endahnútinn á skipulagningu fyrir ballið. Þetta er ekkert smámál að standa fyrir dansleik í slíku húsi sem er í raun varla í stakk búið til að bjóða upp á slíkt. Íþróttahús víðsvegar á landsbyggðinni eru þó notuð til slíks brúks svo það er ekkert nýtt að halda ball í viðlíka húsakynnum.  Félagsheimilið á staðnum er í endurgerð og ekki nothæft sem stendur svo því varð að fara þessa leið að þessu sinni til að geta boðið upp á dansleik á Markaðshelgi. Vertinn hefur reyndar rúllað upp heilu þorrablóti með öllu sem því fylgir svo það var vitað mál að þetta gengi upp með góðra vina hjálp enda kom það á daginn. Það var brjálað stuð á ballinu en allt gekk þó eins og við var að búast. Um 300 manns dilluðu sér takfast við óma Nýdanskrar og allt gekk eins og í sögu. Heldur kýs Vertinn þó að hafa sínar uppákomur í Einarshúsi og heldur áfram að bjóða upp á slíkt í framtíðinni.

Það var kominn sunnudagsmorgunn er Vertinn fór með sínu skylduliði heim á leið eftir annasama kvöldvakt. Þá voru fæturnir búnir og orkan á enda. Þá var atinu lokið í bili og æðislegt að fá að komast heim eitt augnablik. Ekki leið þó á löngu áður en hljómsveitarmeðlimirnir vöknuðu og þurftu að komast í flug. Horfðu til himins, heyrðist hljóma í bílnum á leiðinni og Landslag skýanna skoðað. Ekki sást Sól né Stjörnuryk og engar Flugvélar voru sjáanlegar í Ljósaskiptum enda blindaþoka. Nýdönsk tók því bílaleigubíl og æddi suður á bóginn í átt að Blómarósahafi en Vertinn horfði til himins og hugurinn fór á flug og veröldin Ilmaði. Á myndina vantar tvo af köppunum úr þessu sérdeilis frábæra bílskúrsbandi sem kennir sig við nýdanska og fá hinir því að njóta sín því enn frekar á myndinni fyrir vikið.

Hjartsláttur Einarshúss var því hægur í gær, sunnudag enda ekkert startsfólk á lausu sem gat staðið vaktina enda búið  að ganga á þrek allra og því var sannkallaður hvíldardagur . Einarshús mun þó verða gestum og gangandi til reiðu aftur á dag og líka á morgun og einnig á hinn.