Hvert örstutt spor

"Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér" var sungið í fermingu títtnefndrar fyrir margt löngu síðan. Vertinn hefur engan áhuga á að muna hver árin eru orðin mörg frá því að hún var hrifsuð í fullorðinna manna tölu enda vart orðin fullorðinn enn og á trúlega langt í land með að geta talist fullvaxta. Fermingardagurinn var 20. maí og gengin hafa verið mörg auðnusporin síðan þá um lífsins veg sem oftast hefur verið beinn og breiður en bugðóttur þó á köflum eins og gengur. Trúlega má ætla, ef öllum árunum er haganlega haldið saman, að stórafmæli okkar fermingarsystkinanna sé á næsta ári og tilefni til að fagna.

Eins og glögglega má sjá á þessari fermingarmynd af téðum Vert þá hefur aldurinn farið nokkuð vel með þessa fermingarstúlku sem þarna brosir svo blítt framan í Leó ljósmyndara. Klæðnaðurinn ögn púkalegur og gleraugun kannski ekki í hámóð en yfirbragð allt og yndisþokki til fyrirmyndar. Rauða rósin í hnappagatinu varpar æskuljóma á blómarósina og hvíta rósin í hárinu sveipar yngismeyna sakleysi æskuáranna. Ég er gráti næst yfir þessari lýsingu á þessu fermingarbarni sem hér um ræðir en lýsingin á vel heima á síðu sem þessari þar sem sjálfshól er í hávegum haft í hvívetna. Fermingardragtin var úr ull sem stakk svo undan klæjaði og skyrtan var úr einhverri blöndu gæðaefna. Hnýttur var hnútur á bindið við miðja bringu og til að fullkomna verkið var gullnæla næld í skyrtukragann svo stirndi á. Sálmabókin innihélt svo sálmana sem sungnir voru við messuhaldið og lífið beið.

Það verður þó að segjast eins og er að eitthvað hefur teygst á skrokknum síðan þá og eitt og annað látið á sjá þó það sé nú varla á gerandi og telst varla tilhlýðilegt að nefna það hér. Spékopparnir hafa aðeins dýpkað eins og vera ber oftar þarf að skerpa á áherslum og uppherslur eru nauðsynlegar oftar en áður og kremdollur er brúkaðar í ríkara mæli til að fá húðina til að halda sér. Ullardragtir eru ekki lengur í tísku og Vertinn klæðist að jafnaði fatnaði sem ekki stingur né klæjar undan og lífið bíður enn.

Lífið bíður enn, alveg tilbúið til að leiða Vertinn í Víkinni áfram hvert örstutt spor inn í stundareilífð, eina sumarnótt.

Athugasemdir

[MaggaLilja (IP-tala skráð) 21.5.2008 kl. 10:09]

Ég að þessi gleraugu séu að koma aftur.

[MaggaLilja (IP-tala skráð) 21.5.2008 kl. 10:11]

Auðvitað átti þetta að vera ég held að þessi gleraugu séu að koma aftur

[Katrín, 21.5.2008 kl. 22:39]

Allt fer í hringi, tíska sem lífið sjálft. Takk fyrir okkur Grunnvíkinga á sunnudaginn síðasta. Frábærar veitingar í frábæru húsi og frábær vinnuhjú:)