Jólakertið

Ég man það fyrir mörgum liðnum árum,

er mamma kom með jólakertið inn,

ég hafði grátið, grátið beiskum tárum,

en gleymt er nú, hvað vakti harminn minn.

 

Þá sagði mamma, svona er guð þér góður

hann gaf þér jólin, sjáðu kertið þitt.

Hann elskar þig, þú átt hann fyrir bróður,

og ekki máttu gráta, barnið mitt.

 

Það varð svo bjart, ég brosti gegnum tárin,

er blessað jólaljósið við mér skein.

Og eftir mörgu, mörgu horfnu árin

er minning þessi ennþá ljúf og hrein.

 

Og jafnan eiga jólin töframáttinn,

er jólanóttin fyrsta í sér bar.

Þótt öldin nýja hafa annan háttinn,

er hjarta barnsins líkt og áður var.

 

Og jólaljósin ljóma í austur, vestur

og lýsa þeim, er vilja heyra og sjá,

til hans, er öllum reynist bróðir bestur

og börnin huggar bæði stór og smá.

 

Margrét Jónsdóttir