Leiklistargagnrýni

4.11.2007 | 12:52

Leikritið Öskubuska var frumflutt enn einu sinni á Árshátíð Oddfellow í gærkvöldi við mikinn fögnuð viðstaddra. Persónur og leikendur í verkinu stóðu sig með sóma og sýndu það og sönnuðu svo ekki verður um villst að leiklistarhæfileikinn leynist víða. Túlkun leikenda á hlutverkum sínum var með eindæmum góð og skiluðu þeir hlutverkum sínum vel til áhorfenda. Samhengislausar setningar, sem fleygt var út í salinn, vöktu þó athygli og ollu undrun og þóttu oft úr lausu lofti gripnar og pössuðu engan vegin við atburðarásina í verkinu. Mér er það t.d minnisstætt þegar öskubuska kallaði "farðu í burtu druslan þín" þegar prinsinn fagri kom og bað um hönd hennar í auðmýkt og þótti þetta ekkert athugavert og eðlilegt í samhengi leikritsins. Orðbragð þótti stundum alveg á skjön og úr takti við heildarumfang verksins og var örlitlum klúryrðum varpað fram þegar minnst varði til að krydda leikinn. Trúlega má rekja þessar stefnulausu tilvitnanir í lítil minnisblöð sem leikendur fengu jafnóðum og lásu, þegar það átti við, en þau áttu að varpa nánari ljósi á atburðarrásina og glæða hana meira lífi. Oftar en ekki var þetta sprenghlægilegt og bráðsmellið og hitti í mark.

Túlkun leikenda á persónum var alveg með ágætum. Öskubuska var raunamædd að vanda enda nánast komin úr öskunni í eldinn. Nokkuð tilkomumikið þótti þegar sendiboðinn kom ríðandi inn á sviðið á moldóttum tréfák og kallaði fáránlegar orðhendingar til stjúpmóður Öskubusku sem brást við með tilefnislausu orðagjálfri. Karlmennskan draup svo af prinsinum og mjög eftirminnilegt þótti þegar hann tók stúlkuna sem hann unni hugarástum og leit í augu hennar með tilþrifum og sagði" ég er búin, komdu að skeina". Þarna fannst mér koma berlega í ljós hvað ævintýrið hefur staðist vel tímans tönn og gerði þessi magnþrungni leikur söguna með eindæmum eftirminnilega.

Búningar hafa greinilega verið valdir af handahófi en ekki var annað að sjá en að vel hefði tekist til. Hárkollur pössuðu akkúrat á leikara og kjólar og annað skart nutu sín vel þegar á heildina er litið. Ekki er úr vegi að geta þess að múnderingar þóttu bera af þegar kom að stjúpmóður aðalpersónurnar og hennar dóttur, en þær þóttu frekar ófrýnilegar ásýndum leikinn út í gegn. Öll holling og yfirbragð þeirra minnti helst á tvær aflóga piparjúnkur sem aldrei hafa verið við karlmann kenndar. Á myndinni hér til hliðar má sjá þessar kjarnakerlingar og ég spyr, HVERJIR ERU LEIKARARNIR ? Ég kalla eftir svari í athugasemdardálkinn.

Í framhaldi af framansögðu má sjá að þetta var hin besta skemmtun og ég hef ekki viljað fyrir nokkurn mun missa af þessari skemmilegu uppfærslu skemmtinefndar Oddfellowstúkunnar á Öskubusku.

Flokkur: Dægurmál | Breytt s.d. kl. 16:10 | Facebook