Tindrandi tunglskin

Ísafjarðardjúpið var sveipað tindrandi tunglskini og stjörnuskari baðaði sig á spegilsléttum haffletinum í kvöld. Óshlíðin strauk Vertinum í Víkinni blíðlega um vangann og leit með lotningu til fjallanna hér í kring með von að þau færu mjúkum höndum um títtnefndan Vert og kæmi henni á áfangastað heilu og höldnu. Leiðin lá til Súðavíkur til að hitta AA félaga og deila með þeim vonum og væntingum til lífsins og að finna vegarspottann sem hefur að geyma leiðina til batnaðar. Ólgusjórinn sem var að byrja að búa um sig í brjósti mínu varð nánast jafn spegilsléttur og Ísafjarðadjúpið eftir fundinn og trúin á það að ég væri að ganga rétta leið, jafn raunveruleg og speglun mánans á haffletinum. Innri órói er hluti af mínum sjúkdómi og ég er mjög meðvituð um það og átta mig strax á því hvað er á seiði þegar ég fer að finna fyrir vanlíðan hið innra. Þá er Bakkus að banka upp á og grátbiðja mig um að fá að færa lögheimilið sitt aftur í huga minn og hjarta. Það stendur honum ekki til boða enda heimtar hann toll og tekur þurfamannatíund af hverjum þeim sem veitir honum húsaskjól.