Hús gleðinnar

Hús gleðinnar vaggaði sér taktfast við hljómfallið frá þeim félögum, Valda og Orra, í gærkvöldi og nótt og segja má með sanni að Einarshús hafi verið á iði eitt skiptið enn. Húsfyllir var þegar kapparnir þöndu raddböndin og plokkuðu gítarstrengina af mikilli fimi og segja má að þeir hafi slegið í gegn enda afar trylltir og töfrandi náungar. Mikið var dansað og brugðið á leik og kvöldið var skemmtilegt eins og yfirleitt áður. Undir restina var þó beðið um óskalög sem Vertinn spilaði með bros á vör í hljómtækjum staðarins. Ég vildi að alla daga væru jólin þótti eitt vinsælasta óskalagið og sérstaklega var óskað eftir því að það væri spilað aftur og aftur við misgóðar undirtektir þó, en það gladdi þó sérstaklega danspar eitt fimt og flott sem dillaði sér duglega við jólakvæðið kunna. Heims um ból skal þó geymt þar til nær dregur jólum en Jólahjól gæti þó lætt sér með á góðri stundu í Kjallaranum í Einarshúsi þegar líður að hátið ljóss og friðar.

Hittingur var hjá árgangi ´63 og allir sameinuðust í sjávarréttahlaðborði og tilheyrandi í Einarshúsi í gærkvöldi og ekki var annað að sjá en að þessir rígfullorðnu unglingar skemmtu sér hið besta yfir sögum frá gamalli tíð. Það má með sanni segja að tíminn sé fugl sem flýgur hratt því ein 30 ár eru liðin síðan þessi krakkar fermdust og voru þau að hittast í tilefni af þeim tímamótum. Gaman var að sjá gamalkunnug andlit sem ekki höfðu verið hér á sveimi til margra ára og merkilegt að sjá hversu aldurinn hefur farið vel með þessa krakka sem eitt sinn léku sér saman sem lítil börn í faðmi fagurra fjalla og undu sér við niðinn frá sænum sem lúrir við Víkina góðu. 

Teljast þessar tvær nýliðnu helgar góð upphitun fyrir komu Bubba Morthens sem væntanlegur er til Bolungarvíkur í október en þá mun hann eyða heilum degi í Einarshúsi ásamt 20 manna tökuliði við upptökur á þættinum sínum. Ég tel það næsta víst að eftir heimsókn Bubba kóngs, muni Einarshúsið ekki lengur teljast til best geymdu leyndarmála á Vestfjörðum, heldur verður það trúlega augasteinn allrar íslensku þjóðarinnar og á án efa eftir að freista enn fleiri að líta þar við í framtíðinni.

Aðeins tvö og hálft ár eru síðan rekstur hófst í þessu aldagamla húsi og oft hugsa ég til þess hvernig komið væri fyrir húsinu í dag ef við hefðum ekki sýnt þann kjark að taka það að okkur og gera það upp og gefa því líf að nýju. Þarna slær hjarta bæjarins hverja helgi og blóðið rennur um æðar hússins líkt um ungabarn væri að ræða. Þróttur og þor hefur líka vaxið með hverju handtaki sem unnið er við húsið vegna þess feikilega góða meðbyrs sem flestir bæjarbúar og aðrir hafa sýnt þessu verkefni okkar. Reyndar er þetta mikið langhlaup og sýna þarf mikla þrautseigu til að ná að klára þetta maraþon en það hefst með tíð og tíma og nauðsynlegt er að eiga næga þolinmæði og staðfestu í farteskinu svo hægt sé að klára verkið og halda áfram ótrauð. Ekki má svo gleyma því hversu atvinnuskapandi þetta verkefni er og á álagstímum er töluverður fjöldi fólks þar við störf sem gengur vasklega til verks enda eru bestu vinnukraftar bæjarins í vinnu hjá Vertinum í Víkinni. Ég segi oft að þessi störf sem hér um ræðir hafi verið búin til " úr engu" þ.e. úr rústum gamals húss með sögu og eljusemi hugsjónafólks sem hefur trú á því að hver bær þurfi á húsi að halda til að hýsa gleðina og glauminn sem fylgjir hverri manneskju sem lifir lífinu lifandi.

Að endingu geta spilafíklar farið að taka gleði sína á ný því spilavistin byrjar á föstudag og reikna má með því að einhverjir spili af sér og fari heim með öngulinn í rassinum. Ekki er svo úr vegi að geta þess að Guðmundur Jónsson sem er gítarleikari í Sálinni hans Jóns míns, kemur í heimsókn í Kjallarann í október og ber á borð fyrir okkur það nýjasta í tónlistinni sinni og það er vissulega tilhlökkunarefni að hitta hann. Ég kem til með að fjalla um þetta betur þegar nær dregur.

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Steingrímur Rúnar Guðmundsson, 25.9.2007 kl. 14:49]

er málið að hitta bubba?