The day after..

Sit við eldhúsborðið heima og hlusta á Eivöru og ét ábrystir af mikilli áfergju með miklum kanilsykri en húsfreyjan á Ósi hafði nýlega fært mömmu þá munaðarvöru og ég nýt góðs af því. Brátt verð ég búin að kíla vömbina svo út að trúlega verð ég andvaka fram á morgun sem er ekki gott því morgundagurinn ber krabbameinsskoðun í skauti sér og er það yfirleitt sérstakt tilhlökkunarefni hjá konum að fá að fara í slíkt eftirlit og betra að vera útsofin. Ég ber þá von í brjósti að þeir sem taka á móti mér í fyrramálið á sjúkrahúsinu á Ísafirði verði ekki gamlir,  loðnir og ljótir karlar heldur snoppufríðir kvenkyns kvensjúkdómalæknar. Aðalatriðið er að sjálfsögðu að láta fylgjast með sér reglulega svo hægt sé að sjá frumubreytingar á frumstigi og koma í veg fyrir að illa geti farið. Eru krabbameinsskoðanir lífsnauðsynlegar hverri konu og venjast með aldrinum.

Annars var löngum tíma varið í Súðavík í dag hjá henni Laufey en hún hefur rekið Dekurhúsið um árabil. Skerpa þurfti háralitinn á Vertinum og upplagt þótti að setja strípur á víð og dreif um hrokkið og úfið hárið. Krullurnar voru hrekkjóttar að venju og veittu mikla mótspyrnu þegar hinar gullnu strípur voru makaðar í hringavitlausa slöngulokkana en allt hafðist þetta að lokum. Hárið á mér er alveg ótrúlega lifandi og virðist hafa nokkuð sjálfstæðan vilja og ég er að verða jafnhrokkin og þegar ég var lítil stelpa. Laufey segir hárið á mér kraftmikið eins og konuna sem ber það dags daglega og trúlega er það rétt. Laufey er að flytja suður og ég á eftir að sakna hennar því hún hefur verið stoð mín og stytta undanfarið.

Heyri að Eivör er sofnuð og hætt að syngja. Ætli ég láti ekki staðar numið í bili og gangi á vit draumaheima.