Heyskapur

Unnið var hörðum höndum við heyskap á Hólastíg í dag enda hefur grasið sprottið með ógnarhraða. Lilja bar sig mjög mannalega við sláttuvélina enda er stelpan mikið hörkutól þegar hún tekur sig til. Heilu fjölskyldurnar  af túnfíflum hafa gert sig heimakomnar á túninu mínu mér til ama og leiðinda. Þó ég hafi gefið þessum túnfíflum sterklega í skin að þau séu engir sérstakir aufúsugestir á flötinni minni, láta þau sér ekki segjast og koma aftur. Þessir gulu síglottandi óæskilegu túnplöntur hreinlega hæðast að mér þegar ég lít yfir grasflötina mína með ólund og senda mér langt nef ef svo ber undir.

Slangur var að gera í Kjallaranum í nótt. Ég virðist vera búin að koma fólki upp á það að mæta á kránna til að sýna sig og sjá aðra. Það er bara gaman af því. Ég rétt kíkti og yljaði mér við sjóheita kamínuna. Andrúmsloftið var gott að fólk virtist hafa gaman af samverunni við hvert annað. Geisladiskur með gömlu góðu lögunum hljómaði í húsgræjunum og virtist fólk kunna að meta ljúfa tóna sem sungnir voru um dalanna rós, undir bláum himni af miklum móð. Ég þarf þó að fara að kaupa tónlist í safnið til að þóknast sem flestum. Vertinn kom við í Einarshúsinu í dag og fékk sér smakk af indælli tertusneið. Kolfinna Baldvinsdóttir kíkti í kaffi latte og við áttum mjög gott spjall. Hún er að vinna þátt um innflytjendur hér fyrir vestan og fannst jákvæðni þeirra sem hún hafði rætt við til eftirbreytni. Skemmtileg stelpa og þegar samtalinu lauk var eins og ég hefði þekkt hana til margra ára. Að sjálfsögðu var mynd smellt af þessum nýju vinkonum sem töluðu eins og þær hefðu þekkst frá barnæsku. Að endingu rákum við hvor annarri rembingskoss.