Dagur 2.

Við vöknuðum auðvitað rétt fyrir hádegi að sænskum tíma þó við hefðum farið snemma í rúmið. Þá voru hinir að snæða hádegisverðinn þegar við skófluðum í okkur morgunverðinum. Ég sagði þeim á spítalanum að ég svæfi Þyrnirósarsvefni á morgnana og það yrði bara að taka tillit til þess en mér var tilkynnt það kurteislega og pent að ég kæmist ekkert upp með annað en að vakna snemma á morgnana en við skulum nú sjá til með það....

Þegar tittnefnd kom arkandi út af flugstöðinni á sunnudaginn var í allri sinni múnderingu var Ingu húkku á orði að ég yrði að fara í tiltekna verslun við Götgötuna en hún væri stútfull af furðufatnaði sem myndi án efa henta mér. Þangað lág leiðin líka í dag og auðvitað var keypt...bara smá. Það er amk. nóg eftir svo ég ætti að geta farið þangað aftur þegar ég fer að hressast á ný.

Lífsins var notið í gamla bænum og mikið lifandis ósköp er gaman að rölta þar um, sérstaklega í svona góður veðri eins og var í dag.Það eru svo sannarlega forréttindi að fá að njóta svona lífsins áður en átökin hefjast.

Ég er ekki búin að fá að vita hvaðan gjafinn minn kemur en trúlega er hann þýskur. Það er nefnilega skylda þegar gengið er í þýska herinn að gerast stofnfrumugjafi svo flestir fá merg þaðan. Það væri nú eftir öllu að ég færi að gefa skipanir á þýsku þegar ég kem heim.

Íslendingar eru ekki nógu duglegir að gefa til stofnfrumumeðferðar og mættuð þið alveg taka ykkur á í þeim efnum.

Jetzt tun, was ich ihnen sagen.