Dregur til tíðinda

Það hefur margt á daga mina drifið síðan ég lét í mér heyra síðast og má teljast til kraftaverka að ég skuli ekki vera farin yfir um. Þegar ég skildi við ykkur síðast var ég á leið á kvöldverðarborð á Tálknafirði þar sem rekinn var endahnúturinn á velheppnaða Ferðamálaráðstefnu. Þar skemmtu menn og konur sér hið besta og voru sagðir brandarar og fluttir leikþættir. Galdrakarlinn frá Hólmavík sem hefur yfirumsjón með Galdrasafninu þar flutti sjóræningja einþáttung með miklum tilþrifum. Mér fannst á tímabili hann vera í fullmiklu návígi við mig og ég hélt um tíma að hann myndi hneppa mig í ánauð og þótt mér það ekki kræsileg tilhugsun. Ég slapp þó fyrir horn og komst frá þessum ósköpum nokkuð heil.

Sunnudagurinn rann upp með sól en hvössum vindi. Lagt var af stað eftir hádegi eftir hlaðborð hjá Erlu sem rekur gistiheimili á Patreksfirði. Ég lagði upp í enn eina ferðina upp og yfir heiðar, meðfram ströndum og fram hjá bæjum. Ég hitti tvo einmana stráka á leið minni um fjallvegi sem urðu steinrunnir er þeir sáu Vertinn. Ég mátti til með að láta taka af mér myndir með þessum fyrrum prýðispiltum sem eitt sinn áttu líf í ljúfum leik og dunandi dansi. Núna vakta þeir ferðalanga sem eiga leið um og reyna eftir fremsta megni að halda yfir þeim verndarhendi. Annar þeirra býr á Kleifaheiði en hinn heldur til á Dynjandisheiðinni. Þessir tveir kappar minnast með fögnuði  síðasta augnabliksins sem þeir áttu meðal okkar mannanna sem yljar þeim um steinrunnið hjartað og veitir þeim birtu og il. Það var augnablikið sem þeir hittu Vertinn í Víkinni. 

Ég rétt náði heim til að fara á fund í Ráðhúsinu þar sem fjallað var um atvinnumál í byggðarlaginu. Það verður að segjast alveg eins og er að það er ekki með besta móti þessa dagana. Við bindum öll þá von í brjósti að ástandið lagist og fólk fái vinnu. Það geta líka verið falin tækifæri í því fyrir sumt fólk þegar svona aðstæður skapast.  Ég hef lent í því að missa vinnuna og tók af skarið og fór í nám. Þar fékk ég tækifæri til að sanna það fyrir sjálfri mér að ég var ekki svo galin. Ég væri trúlega ekki í þeim sporum sem ég er í núna í dag ef ég hefði ekki þurft að ganga í gegnum þær þrengingar og ég er þess fullviss að það átti sinn þátt í því að ég öðlaðist þann styrk og að mér hlotnaðist það þor að gerast Vert í Einarshúsi með öllu því sem fylgir. Svo núna sitjið þið uppi með mig hvar sem er og hvenær sem er síblaðrandi og tranandi mér fram hist og her. Ég efast reyndar ekki um það eina einustu stund að þið séuð ekki ánægð með það.

Reynum líka að líta á tækifærin og sóknarfærin sem geta skapast þegar gefur á bátinn. Siglum í var og látum sjá um stund hvort ekki styttir upp og ölduna lægi. Þá komum við kannski auga á sólina skína enn bjartar en áður við sjóndeildarhring. Þá getum við tekið stefnuna mót bjartari tímum.

Kosningaskrifstofan var opnuð á sunnudagskvöld og þar varð Vertinn að vera ásamt öðru góðu fólki. Nú líður að kosningum og spennan er að magnast því senn dregur til tíðinda. Það er virkilega gaman að taka þátt í svona starfi og í raun alltaf skemmtilegra og skemmtilegra. Ég geri mér vonir um góða kosningu og að allir kjósi rétt á kjördag.

Ég man nánast ekkert eftir mánudeginum enda er skammtímaminnið mitt ekki upp á marga fiska þessa dagana. Ég ritaði þó nokkrar fréttir þann dag því nú vilja allir sem vettlingi geta valdið fá sagðar af sér fréttir á Víkara. Allir saumklúbbar staðarins bíða með öndina í hálsinum eftir nýjustu fréttum af hannyrðum og prjónaskap, eldabuskur vilja fá uppskriftir í stórum stíl. Elskendur vilja ástarsögur og sjóarar vilja aflafréttir. Ljóðunnendur vilja vísur og ljóð og allir hinir vilja bara slúður og krassandi kjaftasögur.  Ég reyni auðvita að þóknast öllum eftir fremsta megni en stundum verður að taka viljann fyrir verkið. Satt best að segja þá heyrist mér fólk vera ánægt með Víkarann okkar.

Dagurinn í dag var tileinkaður pólska frambjóðandanum sem sótti okkur heim í dag. Ég var búin að skipuleggja vinnustaðafundi með henni Grazynu og lukkuðust þeir með ágætum. Hún er mjög röggsöm og á án efa eftir að vinna löndum sínum mikið gagn ef hún kemst á þing. Á myndinni erum við í Bakkavík klæddar eins og englar af himnum ofan enda erum við algjörir englar inn við beinið ef vel er að gáð. Grazyna vinnur vel að málum innflytjenda og þeir þurfa sinn málsvara sem talar þeirra máli.

Annasamur dagur endaði síðan á Langa Manga í tertu og tilheyrandi með Höllu Signý en við vinkonurnar erum grasekkjur þessa dagana og verðum því að reyna eftir fremstu getu að hafa ofan fyrir hvor annari. Börnin verða hjá garði þegar svona mikið er að gera og ganga þau sjálfala um stræti og torg. Það vill til að stelpurnar mínar eru orðnar svo stórar og geta séð um sig sjálfar þegar svona stendur á og styðja og stykja hvor aðra yfir þessu ásandi á húsmóðirinni á heimilinu sem aldrei eða sjaldan er heima.

Svona er nú einu sinni lífið