Höfuðborgin

Þessi fyrsti dagur í borg tísku og töfra brást ekki frekar en fyrri daginn. Mér finnst svo gott að koma hingað annað slagið og sjá nýtt fólk í nýju umhverfi. Leigubílstjórinn sem keyrði mig niður eftir í morgun til að sækja bílaleigubílinn hafði frá svö mörgu að segja að ég komst varla að, enda var aðalumræðuefnið vangaveltur um trúmál hinna og þessa trúarhópa og ég er ekki mjög sleip á því sviði. Ég sagði já og amen eftir efninu þegar ég hélt að það ætti við og reyndi að láta sem ég væri vel að mér í kóraninum og þekkti biblíuna út í gegn. Litli bíllinn minn beið mín svo á bílaleigunni svo sprækur og hress og ég er búin a endasendast um alla borgina á honum í dag.

Tannlæknirinn minn tók á móti mér með bros á vör. Það vill til að þetta er afskaplega fallegur og yndislegur drengur. Hann gerði allt klárt undir postulínið sem senn verður komið fyrir í munninum á mér og ef ykkur hefur fundist ég brosa breytt undarfarið þá á ég eftir að brosa enn breiðar þegar ég verð uppmubluð af postulíni.

Smáralindin kallaði háum rómi á Vertinn og laðaði svo lokkandi í verslanir sem þar eiga samastað. Zara bauð upp á blússur, buxur og pils af öllum sortum og ekki létu Vera moda og allar hinar búðirnar sitt eftir liggja að toga mig til sín. Tískan minnti mig á fatnaðinn sem var alsráðandi þegar ég var um fermingu og köflóttir skokkar og skræpóttar blússur reyndu að freista og litu svo tælandi í áttina til mín. Ég lét auðvita freistast enda passaði ég mig á því að koma hingað suður með tómar töskur og var því algjörlega fatalaus.

Það jafnast svo ekkert á við að setjast inn á gott kaffihús og fá sér ilmandi kaffi og tertusneið þegar staðið er í slíkum stórræðum. Þar gat ég horft vel yfir sviðið og sá kerlingar af öllum stærum og gerðum hlaupa stefnulaust milli tískuvöruverslana hálfsturlaðar af kaupæði með innkaupapoka merkta hinum og þessum. Ekki var annað að sjá en að þetta væru flest allt dreyfbýliskvensur sem fóru alveg yfir um þegar þær komust í alvöru búðir og bara keyptu hvaða druslur sem var hvort sem þær pössuðu eða ekki. Ég hálf aumkaðist yfir þessar aumingja konur sem höguðu sér með þessum hætti. Ég segi bara við þessar kaupóðu kvensur, verslið í ykkar heimabyggð!!

Ég hringdi í bekkjarsysturnar og lét vita að ég væri mætt á svæðið. Þær vissu það allar enda lesa þær bloggið og biðu bara eftir símtali. Við ætlum að borða saman annaðkvöld og þá verður ýmislegt rifjað upp frá gamalli tíð sem ekki verður látið á prent. Helga Svana var okkar aðalkennari og leiddi okkur styrkri hendi gegnum skólann. Það er henni örugglega mikið að þakka hversu vel við erum úr garði gerðar. Ég læt mynda okkur saman á morgun og þá fáið þið að sjá þann fríða hóp gamalla bekkjarsystra.

Vonandi snúast hjólin snúist ennþá þarna fyrir vestan þó ég hafi brugðið mér af bæ. Stór hópur er væntanlegur í kaffi á morgun í Einarshúsið og munu Elsa og mamma sjá um af hafa fyrir því fólki. Lífið gengur víst sinn vanagang þótt ég sé ekki potturinn og pannan í öllu.