Fánar blakta

 

Nú blakta fánar að húni í hálfa stöng í bænum og bylgjast blíðlega í vindinum. Norski fáninn blaktir hjá Per enda var hann Norðmaður í húð og hár. Nú kveðja Bolvíkingar samferðamann með söknuði og votta honum virðingu sína. Í svona litlu byggðarlagi fara flestir til kirkju og fylgja hinum látnu síðustu skrefin. Hver og einn er mikilvægur í litlu samfélagi og setur sinn svip á mannlífið. Per hafði einstakt lag á að laða til sín hundana og kettina í nágrenninu og sá þeim alltaf fyrir góðgæti og gerði þá oftar en ekki spikfeita og pattaralega. Hann hugsaði af mikilli natni um garðinn sinn og rósirnar og það leið ekki það sumar að hann væri ekki alltaf pensilinn á lofti. Hann var gæðakarl og við söknum hans. En eitt sinn verða allir menn að deyja og Jónína hefur beðið hans með óþreyju í átta ár og tekur honum núna opnum örmum. Við förum öll í jarðaför í dag.

Gott er að muna að við erum bara gestir hér; ferðalangar sem eiga leið hjá. Leyndarmálið er að njóta ferðalagsins og skilja eftir sig eitthvað gleðilegt svo þeir sem á eftir koma geti fengið að njóta.

Ég mátti til með að fara á Langa Manga og hlusta á dúettinn sem kemur til með að spila í Kjallaranum í kvöld. Þau eru einstaklega ljúf og góð og spila þægilega tónlist. Ég naut þess að sitja í góðum hópi og sötra swiss mokka. Það verður enginn svikinn af því að koma og hlusta á þau í kvöld og ég vonast til að sjá sem flesta.

Halla stóð sig eins og hetja í Kjallarakeppninni eins og við var að búast og báru Gunnar og Hlédís sigur úr bítum í gærkvöldi. Við bardömurnar tókum þátt í þetta sinnið og við vermdum örugglega botnsætið . Við vissum svörin við öllum spurningunum en kusum að vera ekki að segja frá þeim. Gáfnafar okkar er nefnilega í góðu samræmi við glæsileik okkar og þokka. Sjálfsánægja skín út úr þessum skrifum eins og þið sjáið og ekkert nema gott um það að segja.

 

 

Tengdapabbi minn var sendur heim í gær. Hann tók upp á því að krækja sér í spítalavírus og læknaliðið á spítalanum var hrætt við að hann smitaði alla hina sjúklingana á spítalanum og sendi hann heim í stað þess að hafa hann í einangrun. Þar verður hann í nokkra daga á meðan hann kemst yfir þennan krankleika. Svo kemur hann fljótlega alkomin heim í bili a.m.k. því hann er allur að braggast og koma til sem betur fer.

Óshyrnan blasir við mér hér fyrir utan gluggann tignarleg og fögur. Kletturinn Þuríður drjúpir höfði er hún lítur yfir litla bæinn sinn sem hún heldur verndarhendi yfir og vaktað hefur í árafjöld. Við lítum til Þuríðar með lotningu. Hún er okkar stoð og stytta.

 

Athugasemdir

[Spákonan á Kambinum (IP-tala skráð) 10.3.2007 kl. 19:35]

Ég sakna þess að hafa ekki komist á Höllu!!!!! :):)