Nú er hann að norðan

Norðan garrinn hefur geysað hér um grundir í dag og ég held að enn bæti í vindinn. Það er búið að vera umhleypinga samt hér vestra í vetur og Kári Jötunnmóð hefur átt í mesta basli með að ákveða veðrið frá degi til dags. Ég ber þá von í brjósti að hann fari flótlega að láta undan og hleypa vorinu að sem bíður með óþreyju handan við hornið. Við þreyjum þó Góuna með þolinmæði og stóískri ró. Harpa mun brátt banka á dyrnar og bjóðum við hana fagnandi velkomna ásamt þeirri birtu og il sem henni fylgir.

Ég lagðist þó á ljósabekkinn í smá stund í dag svona rétt til að taka grámyglulega litinn úr andlitinu á mér. Þar lét ég mig dreyma um sól og sand í bland við ískaldan appelsínusafa í klaka með sogröri og sólhlíf. Það er gott að geta látið sig dreyma ljúfa drauma. Alkann dreymir auðvitað ekkert um appelsínusafa á suðrænum sólaströndum við seiðandi sjávarnið. En ég veit að draumurinn myndi breytast með tíð og tíma í martröð ef ég héldi mig ekki við ávaxtadrykki. 

Það hefur vakið furðu hjá mjög mörgum að ég skildi hafa verið komin í vandræði með áfengi. Einn sjúklingur sem var með mér á Vogi var að koma þangað í 30 skipti og hann hló að mér og spurði hvað ég væri eiginlega að gera þarna og taka pláss frá fólki sem væri verulega veikt. Margir ræða þessi mál við mig og vilja vita hvers vegna í ósköpunum ég leiddist út í þessi vandræði. Málið er bara það, að ég fann minn botn. Fólk þarf að sökkva misdjúpt til að finna sinn botn og það vildi mér til happs að ég þurfti kannski ekki að kafa langt niður í hyldýpið til að finna minn. Þessi sjúkdómur er ótrúlega lævís og hann kemst oft upp með að breyta fólki án þess að það átti sig á því. Ég áttaði mig í tíma og þar var heppnin mér hliðholl eins og svo oft áður. Ég hef trassað AA fundina sem er alls ekki gott og ég verð að fara að taka mig á. Ég er búin að vera svo ofvirk undanfarið og keyri mig áfram og þykist ekki hafa tíma til að fara á fundi. Ég er búin að lofa sjálfri mér að fara að taka hlutina með ró og hæga á þessum látum og fara að haga mér skynsamlega.

Ég fór í klippingu til Eiríks á Hárstofunni en hann er nýtekinn við rekstri hennar. Hann kann ekkert á hárið á mér og átti í mesta basli við að láta það leggjast í einhverjar vitrænar áttir. Hárið á mér er mjög þykkt og mikið og ekki bætir úr skák að það liðast út og suður og yfirleitt í þær áttir sem mér þykja ómögulegar. Þessi ungi klippari reyndi eftir fremsta megni að þóknast mér og mundaði skærin af mikilli snilld og blés það síðan af færni og fagmennsku þar til hárið stóð rafmagnað út í allar áttir. Greip hann þá á það ráð að reyna að slétta það með sjóðheitu sléttujárni til að reyna að láta mig líta út eins og manneskju en hárið var með uppsteit og var greinilega búið að ákveða að vera með óþekkt enda hrekkjótt með afbrigðum.  Að endingu horfði þessi prýðispiltur á mig ráðþrota og sagðist ekkert geta meira fyrir mig gert. Ég leit þá út eins og Gilitrutt eða Gríla og ég er ekki frá því að þessum unga manni hafi hálf hryllt við útlit þessarar herfu sem hafði gert sig heimakomna á hárstofunni hans. Þetta er orðum aukið eins og þið vitið og er þetta allt sagt í gamni, ég er vel klippt þrátt fyrir allt. Þaðer reyndar ekki á allra færi að eiga við þetta blessaða strý sem vex svo villt og galið út úr höfðinu á mér. Jóhanna Bjarnþórs er þó nokkuð með á hvernig á að meðhöndla það enda er hún mín uppáhalds hárgreiðsludama.

Einhverjir vilja heyra meira af honum tengdapabba mínum. Þetta er búin að vera óttaleg þrautaganga hjá honum en krabbamein hafði gert sig heimakomið í ristlinum og lifrinni. Meinið var tekið úr ristlinum með stórum skurði fyrir mánuði síðan og allt gekk vel til að byrja með. Var hann þá fyrir því ólani að detta svo skurðurinn rifnaði upp og mikið blæddi innvortis sem leiddi til þess að það fór að grafa í öllu saman. Það orsakaði síðan sveppasýkingu vegna þeirra lifja sem hann þurfti að taka vegna þessa og líðan hans hefur verið upp og niður. Til stóð að opna hann aftur en sem betur fer virðist þetta vera að hreinsast út og vonir standa til að hann fari að komast yfir þetta. Eftir fimm vikur á að ráðast til atlögu við meinin sem tekið hafa sér bólfestu í lifrinni og engin ástæða er til annars en að vera bjartsýnn á að það náist að útrýma þeim enda eru þau ekki velkomin og því nauðsynlegt að úthýsa þeim hið fyrsta.

Tengdamamma er vakin og sofin yfir karlinum og það reynir á hana líka og það er oft erfitt að vera svona langt í burtu og geta ekki létt undir með henni en svona er nú einu sinni lífið.

Ætli það sé ekki best að fara að halla sér. Húshjálpin mín kemur í fyrramálið og ætlar að segja ryki og drullu stríð á hendur. Á meðan ætla ég að sofa á mínu græna eyra því enginn bæjarráðsfundur er í fyrramálið og get ég því tekið það rólega. Tilhugsunin við að vakna við ilmandi hreingerningarlykt er góð. Ég vona að hún verði búin að laga kaffi og fara í bakaríið og kaupa eitthvað gott handa þessari örþreyttu húsfreyju þegar hún líkur upp augunum og segir skilið við draumalandið.

Ekki hafa hátt svo ég geti sofið út á morgun.

USS