Önnur saga

Það er alveg merkilegt hvað tíminn líður hratt, mér finnst ég hafa bloggað síðast í gær en það virðast vera margar vikur síðan. Það segir sig auðvitað sjálft að þá er lítið sem ekkert að plaga títtnefnda og lífið svo ljúft og gott.

Hárið á mér vex í eilífar krullur og Gunna Ásgeirs segir að það sé eins og hárið á Plútó, hundinum hennar Rósu en hann er snarhrokkinn og geltir við og við eins og ég. Það er svosem ekki leiðum að líkast þó ég viti ekkert hvað hundinum finnist um þessa samlíkingu en það er svo önnur saga. 

Ömmustrákurinn braggast vel og er alveg hreint yndislegur. Það eru þvílík forréttindi að fá að hafa hann heima og njóta samvistanna við hann og foreldrana ungu. Það var sko sannarlega tilvinnandi að kveljast og pínast sl. vetur til að fá að upplifa samleið með þessum gleðigjafa. Annar ljósgeisli mun líta dagsins ljós í júlí en Þórunn tengdadóttir tók við keflinu af Lilju og ber nú barn undir belti. Þá verð ég orðin amma tveggja barna svona rétt sí svona, eins bráðung og ég er. Það verður sko æðislegt því það er fátt sem toppar það að eignast slíka gullmola sem þessi blessuð ömmubörn eru. 

Dagarnir líða svosem ósköp blíðlega hjá og án vandræða. Göngutúrar eru í uppáhaldi og oftar en ekki arka ég með barnavagninn hringinn í kringum bæinn. Ekki veitir af að halda blóðflæðinu á hreyfingu og reyna að sporna við aukakílóunum. Einhver spiksíða hefur sprottið út úr hliðinni, veit ekki alveg hvort það er hluti af rassinum, mjöðminni eða mittinu en það skiptir svosem ekki öllu. Hún situr þar pikkföst og verð ég væntanlega að reyna að sætta mig við hana á endanum.  Ef maður þarf ekki að sætta sig við eitthvað verra en það þá er þetta svosem í lagi. 

Stefnan var tekin inn í Heydal nýverið í afmælisferð með Gunnu og Ingimar en þau hefðu orðið 120 ára til samans á síðast ári og það var svei mér gott og gaman. Maður þarf svo sannarlega ekki að fara neitt langt til að breyta um umhverfi og lyfta sér ögn upp.

Við fórum reyndar langa leið á þorrablót í Víðigerði í Húnavatnssýslu en þar skemmtu bændur sér í Víðidalnum hið besta og það var heljar fjör. Þá gistum við í Dæli að venju hjá Sigrúnu og Villa og tengdaforeldrar Andra voru í skemmtinefndinni svo við vorum flestum hnútum kunnug á blótinu. 

Þetta eru nú viðburðirnir sem ég man eftir í augnablikinu. Einarshúsið fer að fara á fullt skrið innan skamms og undirbúningur er hafinn vegna þess. Mikið er um bókanir í sumar og væntanlega þarf ekki að kvarta undan verkefnaleysi þá.  Vertinn hefur verið að skrifa handrit sem vonandi verður sýnt í Einarshúsi á sumardaginn fyrsta, það fer þó auðvitað eftir því hvort verkefni hlýtur náð Menningarráðs Vestfjarða en þangað leita allir þeir sem standa í menningarstarfssemi hér vestra eftir peningum.

Þetta er nú svona það helsta í bili. Reykjavíkurferð fyrirhuguð í næsta mánuði en þá fæ ég fyrstu ungbarnasprauturnar mínar eftir háskamtameðferðina og þá hitti ég lækninn. Það verður lítið mál því allt virðist þetta vera í lagi og engin merki um sjúkdóminn.