Lífið er yndislegt

22.10.2012 | 00:10

Hver dagur hefst á því að lítill sólargeisli er lagður við hliðina á Vertinum í ömmuból og það yljar sko að fá slíkan geimstein í fangið. Ömmustrákurinn dafnar afar vel og leggur sig allan fram um að stækka og þroskast enda af góðu kyni langt aftur í ættir. Kaffisopinn fylgir jafnan í kjölfarið en húsbóndinn sér vel um títtnefnda og færir henni kaffi í rúmið á hverjum morgni. Þegar loksins tími er kominn til að fara fram úr er ferðinni oftar en ekki heitið í pottinn sem er úti í garði og þá er maður tilbúinn í daginn eftir að hafa legið þar um hríð.

Það eru reyndar lífsgæði að eiga þess kost að læða sér út á kvöldin þegar norðurljósin dansa í alla vega litum um himinhvolfið og skella sér í heita pottinn. Útsýnið undanfarið hefur verið það stórkostlegasta í heiminum og lífið verður eitthvað svo fullkomið og maður fær seint fullþakkað að geta veitt sér slíkan munað. Lífið hefur kennt mér að veita mér það sem ég get meðan ég hef heilsu til og eitt get ég verið viss um að ég fer ekki í heita pottinn í garðinum eftir að ég er dauð svo það er eins gott að nota tækifærið á meðan ég er lifandi.

Helgin hefur verið viðburðarík eins og svo oft áður. Jens flaug þyrlu landhelgisgæslunnar yfir bæinn eins og svo oft áður, svona aðallega til að heilsa upp á mömmu sína en auðvitað líka til að kasta kveðju á okkur hin. Farið var á Villibráðakvöld hjá Magga Hauks í Turnhúsinu á Ísafirði og þar lék Mugison fyrir okkur brot af bestu lögunum sínum. Hann er snillingur þessi drengur og þvílíkt náttúrurtallent að það hálfa væri heill hellingur. Hann heillaði okkur algjörlega enda komast fáir með tærnar þar sem hann hefur hælana. Jói eftirherma fór einnig á kostum þetta kvöld þrátt fyrir kverkaskít og hálsbólgu. Mér finnst ég vera svo heppin að fá að upplifa allt þetta bara í túnfætinum heima svona án nokkurrar fyrirhafnar.

Elsa hefur verið heima í upplestrarfríi frá HÍ en þar lærir hún lögfræðina af kappi. Ekki veitir af því að mennta góða lögfræðinga þessi misserin og hún á án efa eftir að standa sig vel. Andri hefur aftur á móti engan tíma til að koma heim þennan dyntinn því hann kennir flug af krafti um þessar mundir og er að ná 500 tíma takmarkinu í flugtímum. Þá fara að opnast hinar ýmsu dyr fyrir afburðagóðan flugmann eins og hann. Þórunn sinnir snyrtifræðinni af kappi og fer í sveinsprófið í janúar og þá klárar hún og verða henni þá allir vegir færir. Lilja mín er frábær mamma og stendur sig vel í því hlutverki þó ung sé og Anton fékk túr á togara okkar Bolvíkinga og þar rættist draumur hans um að komast á sjóinn. Af þessu má sjá að allir eru á grænni grein.

Kanaríeyjar bíða þó með óþreyju eftir Vertinum í Víkinni og hennar skylduliði því förinni er heitið þangað á næsta laugardag. Sigrún og Villi í Dæli verða ferðafélagar okkar hjónanna og það verður brjálað stuð svo ekki sé meira sagt. Ég mun þó reyna að halda uppi heiðri lands vors og þjóðar og vera landinu til sóma og haga mér skikkanlega amk. stundum.

Ég þurfti að kaupa mér bikíni hjá seglagerðinni Ægi fyrir ferðina og ákvað að hafa það með fortjaldi svona til öryggis. Þrátt fyrir að ég hafi gengið varnargarðinn endrum og eins og arkað með barnavagninn um holóttar gangstéttar bæjarins, virðist einhverjir aukakeppir sest upp svona hér og þar. Það sýnir reyndar að þá fæ ég nóg að borða eða þannig og ég læt mér fátt um finnast. Ég blóta mér reyndar í sand og ösku að hafa ekki haft frekju til að láta laga þessar helv. gangstéttar þessi átta ár sem ég sat í bæjarstjórn en það var nú ekki svo gott að ég gæti aulast til þess.

Ég fer í mína mánaðarlegu lyfjagjöf í fyrramálið en þá fæ ég beinþéttilyfið mitt til að styrkja beinin. Ég fékk þó aðeins að leggjast inn á sjúkrahúsið á Ísafirði um daginn bara eina nótt. Þá fékk ég verk í síðuna og mikill viðbúnaður var á sjúkrahúsinu þar sem viðlíka kramaraumingjar og ég eru undir sérstöku eftirliti. Það var þó hættulaust og lagaðist á nokkrum dögum sem betur fer og tengdist ekkert sjúkdómnum mínum enda er hann horfinn, vonandi fyrir fullt og fast.

Svona er nú lífið hjá Vertinum og ofanritað er aðeins brotabrot af því besta sem hent mig hefur undanfarið, ég auðvitað fór til Kaupmannahafnar um daginn með Elsu í nokkra daga og það var æði en varla í frásögur færandi.

Af þessu má sjá að lífið yndislegt og ég geri það sem ég vil.....skyldi maður verða leiður á því til lengdar að vera til?

Flokkur: Dægurmál | Breytt s.d. kl. 00:13 | Facebook