Dagur 45 - föstudagur

Lítið er nú fréttnæmt héðan af suðvesturhorninu þennan daginn. Sprengingar óma um nágrennið og snjónum hefur kyngt niður hér fyrir sunnan sól og vestan mána sem minnir á það að það eru víst að koma áramót.  Ég hef verið innivið þennan dag eins og marga aðra enda greip ég kvefpest og læt fara vel um mig hér heima meðan það bráir af mér. Ég er hress að öðru leiti, ét sælgæti eins og enginn sé morgundagurinn og úða í mig slikkerýi sem menn hafa verið að bera í mig undanfarið en það virðist vera keppikefli æði margra að sjá til þess að ég hafi nóg að eta. Ég er meira að segja farin að skipta skapi sem er flestum til armæðu eins og þeir vita sem til þekkja.

Ég, sem hafði ekki horft á sjónvarp að neinu viti í mörg ár, ligg yfir hasar- og glæpamyndum í bland við rómantískar ástarvellur sem varpað er upp á skjáinn endrum og eins.

Núna er ég að prjóna sokka en ég fékk tilþessgerða græju í jólagjöf sem geymir plötulopann og lætur hann án vandræða rata upp á prjónana og það er sérdeilis frábært. Ég er ansi hrædd um að prjónakellingarnar mínar á prjónakvöldunum verði ástfangnar um leið að þessari plötulopagræju. Ég birti mynd af henni til gamans en það er afi Þórunnar sem smíðar þennan eðalgrip og getur víst smíðað fleiri.

Andri og Þórunn komu að norðan í dag en Liljan mín verður vestra yfir áramótin hjá Antoni sínum. Svo koma þau skötuhjúin strax á nýju ári og fara bæði í skóla á Akranesi fram á vorið. Litla ömmukrílið er farið að láta öllum illum látum í maganum á Lilju og það er bara skemmtilegt. Elsa fór hvergi og Jón er hér og ég og tengdamamma fær einnig að vera heima yfir hátíðarnar svo ástandið er stöðugt og stabílt.