Lítil ferðasaga - annar kafli

Það var einstaklega gaman að ganga um gamla bæinn í Stavangri eftir hellulögðum þröngum götunum og virða fyrir sér gamlan byggingastílinn. Borgin var reyndar í ró enda sofna Norðmenn snemma og vakna snemma að sama skapi öfugt við Íslendinga svona almennt.

 Brunnurinn þessi sem Lilja beygir sig yfir á myndinni hér neðar er staðsettur við forna götu og  hefur án efa svalað þorsta manna frá örófi alda

Ákveðið var að verja einum degi í göngu upp á Prekestolen sem er klettur í 620 metra hæð með þverhnípi niður í Lysefjorden. Leiðina þangað þurfti að hefja á ferð með ferju og þaðan var keyrt upp að fjallinu sem hýsir klettinn.

Þarna má sjá hvernig veðrið lék við ferðalangana á leiðinni með ferjunni út Stavangerfjörðinn.

Þarna má sjá hópinn leggja í hann upp á Prekestolen en sú ganga tók á en var vel þess virði þegar upp var staðið. 

Þarna var áð í eitt sinni en gangan upp á klettinn er talin í nokkrum áföngum. Þrír brattir kaflar með urð og grjót upp í mót eru nokkuð erfiðir en þó ekki óyfirstíganlegir. Það mun hafa bjargað títtnefndri að hafa gengið upp á Óshyrnu fyrir margt löngu síðan og þar með öðlast þrótt og þor til að fara alla leið upp á topp.

Þarna má sjá Andra standa glaðbeittan við sprungu upp í Prekestolen

Vertinn þurfti reyndar að glíma við hjartsláttartruflanir og ofsahræðslu, aðsvif og taugatitring en lét sig samt hafa það og fór alla leið.

Upplifunin var stórkostleg enda veðrið eins og best var á kosið. Títtnefnd hefur þá lokið við þá göngu og stefnir ótrauð áfram í ferðalagi lífsins upp fjallatinda og yfir klettasprungur.