Lítil ferðasaga - fyrsti kafli

Tilhlýðilegt telst nú að segja frá ferðalagi Vertsins í Víkinni og hennar skylduliðs til frænda vorra í Noregi nýverið. Þar var dvalið á heimili Idu, sem var skiptinemi og í fóstri hjá títtnefndri um tíma, og þar var notið gestrisni hennar fólks sem tók á móti títtnefndri með miklum höfðingsskap. Heimili Idu er út í sveit þó stutt sé í stórborg en hún býr í Randaberg sem er skammt frá Stavangri og í grenndinni galaði haninn sem vakti Vertinn í býtið að morgni og í næstu görðum jarmaði sauðféð á beit og svínið sást tilsýndar þegar það átti við. 

Verið er að reka endahnútinn á endurbætur á íbúðarhúsinu sem er allt að verða hið glæsilegasta. Það rúmaði alla fjölskyldu títtnefndrar með glans.

Spenningurinn eftir Vertinum var svo mikill að himnarnir hreinlega rifnuðu og það rigndi jafnmikið einn daginn og gert hafði í Noregi undanfarin fimm ár og vegir lokuðust og jarðgöng tepptust. Svo skein sólin svo glatt að annað eins hafði varla gert í mannaminnum og þá skein hún bæði á rangláta og réttláta, annað var ekki hægt. Þá var farið út í garðinn og öll eplin týnd af eplatrénu og síðan var farið með þau í eplapressuna. Úr þeim fengust 52 lítrar að þeim heimsins besta eplasafa sem hugsast getur og Vertinn, sem alla jafna drekkur ekki eplasafa, hreinlega hefði getað drekkt sér í honum þar ytra, svo góður var hann á bragðið.  Skógurinn beið svo hljóður eftir að hersingin kæmi til að tína sveppi og þar þurfti að sæta lagni við að týna ekki þá sveppi sem væru óætir. Sveppirnir sem týndir voru í körfuna voru síðan steiktir með beikoni í rjómasósu þegar heim var komið og brögðuðust þeir hreint guðdómlega. 

Þórunn sá frosk í fyrsta sinn á ævinni í skóginum en lagði ekki í að reka honum rembingskoss 

enda er hún búin að næla sér í prins nú þegar en á myndinni hér ofar má sjá Andra glaðbeittan með systrum sínum í skógarferð.

Þarna stendur hersingin við gamla lest á lestarstöðinni í Stafangri en þarna var ferðinni heitið til Sirivåg til að skoða gamlar hernaðarmynjar frá stríðsárunum og njóta lífsins.

Þarna má sjá krakkana í lestinni á leiðinni.

Þarna er verið að hefja ferð inn göng sem liggja þvers og kruss um klappirnar í fjallinu í Sirivåg en þjóðverjar létu rússneska fanga höggva þau út á stríðsárunum. Þarna voru neðanjarðarbyrgi þýskra hermanna með allskyns gægjugötum og fallbyssuhreiðrum. Það hefði nú ekki verið ónýtt að fá viðlíka vinnuafl og Rússana til að grafa göng sem liggja frá Einarshúsi í fjárhirslur sparisjóðsins en án efa hefði það ekki þótt Vertinum til tekna og vænta má þess að sú er þetta ritar hefði lent í tukthúsinu fyrir athæfið enda veitir sparisjóðnum trúlega ekki af þeim aurum sem enn eru í peningaskápnum.

Þarna má sjá Andra virða fyrir sér eitt hernaðarbyrgið 

og þarna er Andri kominn inn í byrgið eftir allskyns krókaleiðum og Pål, pabbi Idu, situr makindalega fyrir utan og sleikir sólskinið.

og þarna eru allir í mesta bróðerni í einu af hernaðarbyrginu því enginn háir stríð í þessum hópi enda friðsælt fólk með afbrigðum.

svo var farið niður á strönd

og sest á kaffihús í Stavangri

sest við gosbrunninn á torginu í Stavangri svona rétt til að hvíla sig

og svo var hoppað í gamla bænum eins og enginn væri morgundagurinn