Á dauða mínum

Á dauða mínum átti ég von frekar en þeim fréttum sem Guðmundur læknir var með í farteskinu í dag. Stofnfrumusöfnunin klúðraðist algjörlega en það hefur aldrei áður gerst frá því að farið var að gera slíkar aðgerðir á Íslandi árið 2003.

Það gleymdist að gefa mér sprautu í kviðinn um morguninn fyrir söfnun sem skipt hefði getað sköpum hvað varðar fjölda stofnfruma í blóðinu, mælingar úr blóði að morgni voru alveg út úr kú og spurning hvort einhver hafi ekki bara skrifað niður vitlausar tölur sem stuðst var við þegar ákveðið var með söfnun þennan dag. Blóðbankinn taldi vitlaust þegar hann var að telja stofnfrumurnar og vegna þeirrar talningar var leggurinn tekinn alltof snemma úr hálsinum og mér hent út af spítalanum strax um morguninn. Einungis 6,5 milljónir stofnfruma söfnuðust sem er allt og lítið og dugar engan veginn. Ég get ekki verið annað en sársvekkt yfir þeirri röð mistaka sem áttu sér stað þennan dag.

Þess vegna seinkar öllu ferlinu um þrjár vikur til mánuð. Ég þarf að byrja á öllum undirbúningi upp á nýtt. Stóra lyfjagjöfin, allar sprauturnar í kviðinn, allar blóðprufurnar og allt þetta helv....vesen sem ég þarf að ganga í gegnum vegna alls þessa. Ég þarf að fá legginn aftur í hálsinn og ég veit ekki hvað og hvað.

Nú reynir á þolinmæðina svei mér þá og jákvæðnina.