Gunna Gumma Hafsa spyrill á Kjallarakeppni

Gunna Gumma Hafsa verður spyrill í kvöld á Kjallarakeppninni svokölluðu sem haldin er annan hvern föstudag i Kjallaranum. Hún verður með mjög svo erfiðar spurningar í bland við léttar og spaugilegar. Ein spurning verður þó erfiðari en allar hinar en það er sú spurning sem gefur frían kolamola úr kolageymslunni og því erfiðari sem hún er því glaðari verður Vertinn. Upplagt að kíkja í heimsókn í Kjallarann í kvöld og spreyta sig, því vegleg verðlaun eru í boði fyrir sigurvegara kvöldsins.

Denni mætir á miðnætti

Trúbadorinn Denni eða Steingrímur Rúnar mætir með gítarinn og góða skapið alla leið frá höfðustað Vestfjarða og syngur inn í nóttina. Það er langt síðan Denni hefur brugðið undir sig betri fætinum og troðið upp í Kjallaranum en lét til leiðast fyrir Vertinn. Það verður æðislega gaman og vonandi sé ég sem flesta.

Ferming

Föstudagurinn langi er runninn upp í öllu sínu veldi og þessi dagur hefur upp á margt að bjóða. Fjöldi fólks er í bænum vegna rokkhátíðarinnar Aldrei fór ég suður og stefnan er tekin þangað í kvöld. Vertinn verður að sýna sig og sjá aðra og jafnvel er nauðsynlegt að gera samninga við stórstjörnur sem hugsanlega geta tekið lagið í Kjallaranum í framtíðinni. Það er að mörgu að hyggja í svona kráar bransa.

Fermingardagur Bryndísar í gær var fallegur og skemmtilegur. Við vorum á seinustu skipunum til messu og litlu munaði að við bárumst með straumi fermingarbarnanna er við gengum inn kirkjugólfið. Það hefði verið saga til næsta bæjar ef ég hefði verið fermd upp á nýtt. Séra Magnús hefði án efa farið út af sakramentinu í ræðu sinni er hann sagði söguna um Jesús frelsara vorn er hann átti að hafa laugað fætur lærisveina sinna og sýnt okkur með því að við erum öll jöfn fyrir guði. Ég tók hinni postulegu kveðju er ég gekk til altaris og meðtók lof og prís ásamt blóði og líkama Krists. Það var svo hátíðlegt og fermingarbarnið tók deginum svo alvarlega er það var hrifsað með ógnarhraða frá því að vera saklaus unglingur upp í að tilheyra tölu fullorðinna. Veislan var í Einarshúsinu og var öll hin glæsilegasta. Mér þótti nýnæmi í þvi að þurfa ekkert að skipta mér af einu né neinu, hvorki vaska upp né ganga frá og komst bara upp með að eta og drekka og fara svo heim.

Stefnan var tekinn í Önundarfjörðinn seinni partinn í gærkvöldi því til stóð að heimsækja Höllu óðalsbónda í sumarhúsið sitt. Mættum við þeim systrum, henni og Helgu, á leið til messu í Holti. Þær ljá sínar fögru raddir kirkjukórnum og ætluðu að syngja yfir söfnuðinum. Við litum í staðinn inn í kvöldkaffi hjá Ása í Tröð og þáðum trakteringar og ekkert var út á það að setja. Á heimleiðinni ómuðu óhljóð um dalinn líkt að verið væri að kvelja kött en við nánari eftirgrennslan bárust þau óhljóð frá kirkjunni í Holti þar sem kirkjukórinn kyrjaði sálminn "Ó jesú bróðir besti" með þvílíkum tilþrifum að Maggi Hans hefði trúlega farið yfir um ef hann hefði verið viðstaddur. Maggi Hans er ekki hrifinn af kirkjukórum eins og kannski margir vita en hann aftur á móti hefur reglulega gaman af því að flagga og flaggar að jafnaði annan hvern dag til að halda upp á, eða minnast atburða, af ýmsu tagi og brúkar þá Íslenska fánann jafnt sem þann Pólska.

Hestamenn fara í útreiðatúr í dag og hver veit nema Vertinn skelli sér með og taki smá monttúr á Blesa. Blíðskaparveður umvefur Víkina og því tilvalið að nota tækifærið og drífa sig út og fá frískt loft í lungun. Fjölskyldan er öll boðin í mat á Miðstrætið til þeirra gömlu og þar fær maður eitthvað gott í svanginn ef ég þekki hana mömmu rétt. Messa er síðan á dagskránni í kvöld. Þá koma drykkjusjúklingar eins og ég saman og njóta kyrrðar og friðar í Ísafjarðarkirkju. Kaffi verður á eftir og meðþví. Þangað ætla ég að mæta. Edrútími minn spannar bráðum 5 mánuði og ég er mjög stolt af mér að eiga þennan tíma þar sem ég hef haft yfirhöndina og ráðið för í mínu eigin lífi. Ég hef reyndar afrekað svo mikið þessum tíma að ég er gáttuð á því sjálf. Ég hefði sko engan tíma til að  blogga ef ég væri ennþá að sulla í bjór, svo þið eru líka heppin ég skuli hafa hætt.

Ætli ég láti þetta ekki duga í bili. Hver veit nema ég skelli mér í göngutúr á eftir. Tveir svanir hafa sest að á tjörnunum við gönguleiðina mína og ber það vott um að vorið sé að nálgast. Sagan segir að Pétur Oddsson sá hinn sami og byggði Einarshúsið hafi einnig séð svani í Syðridalnum á sínum tíma en þeir voru 13 að tölu og hafði Pétur þá á orði að nú væri fjölskylda hans, sem hann hafði misst og saknaði sáran, komin til að líta efir honum. Pétri fannst vanta einn í hópinn, en það var hann sjálfur.

Denni mætir með gítarinn á miðnætti og syngur fram á nótt. Hann er alveg frábær strákurinn og ég hlakka til að hitta hann.

Svo þið sjáið að ég fer ekki yfir um vegna aðgerðarleysis.

Til stendur að hafa það skemmtilegt í dag og ég vona að þið getið einnig átt góðan dag.

 

 

 

Af sem áður var

Það má með sanni segja að það er af sem áður var hvað varðar bloggsskrif hjá Vertinum. Hér áður þurfi ég að segja ykkur frá nánast öllu sem á daga mína dreif í mjög svo ævintýralegum fréttastíl og svo dettur úr þessu botninn eins og hendi sé veifað. Heilinn í mér er þó síður en svo hættur að vinna því það kallar á mikila hugstormun að starfa sem fréttastjóri og hreint ótrúlega mikill tími sem liggur að baki fáeinum línum. Það er greinilega mikið sáluhjálparatriði hjá fjölmörgum fjölskyldum að fá að fylgjast með lífssögu minni og taka þátt í öllum þeim ævintýrum sem ég lendi í. Ekki vil ég hafa það á samviskunni að hleypa öllu í bál og brand og ætla því að setja mér það markmið að láta í mér heyra reglulega.

Einar Örn kom sá og sigraði í gærkvöldi enda var hann frábær. Þetta var eitt af stærstu kvöldum Kjallarans en þau hafa reyndar verið nokkuð mörg frá upphafi. Húsið var troðfullt og kvöldið laðaði sig að væntingum Vertsins. Það var lagt upp með það að sem flestir létu sjá sig og gleðilegt hve margir studdu við sinn mann sem kominn var langa leið til að leyfa okkur að njóta tónlistarinnar sinnar. Vertinn brosti hringinn og lék á alls oddi, dansaði og söng. Minna þekktir trúbadorar tróðu upp annarsstaðar í bænum  og bárust fregnir af bergmáli sem skall á milli tómlegra veggja. Það er nú einu sinni svo að þegar Vertinn spilar út sínum trompum þá tekur hann yfirleitt flesta slagina. Næg tromp eru eftir upp í erminni sem sett verða út eftir hendinni. Ég er afskaplega ánægð með kúnnanna mína sem styðja mig svo dyggilega. Þið eruð öll frábær.

Eitt af morgunverkunum er að renna í gegnum netmiðla til að leita að fréttum frá Bolungarvík til að setja inn á Víkara. Ekkert markvert er að finna að svo stöddu en rak ég þó augun í það að froðupartý er ekki lengur aðalfréttin á vef Bolungarvíkurkaupstaðar, en sú frétt hefur verið á forsíðunni ásamt öðrum auglýsingum um hina og þessa viðburði um nokkurt skeið. Nú virðist vera búið að taka froðuna út. Merkilegt nokk.

Andri og Þórunn eru í heimsókn og það er svo gaman að hafa alla rollinganna sína heima í hreiðrinu. Nóg er að sýsla hér heima við heimilsverk af ýmsu tagi. Ég þarf ekki að fjölyrða frekar um dugnað minn við heimilisverkin þið þekkið það öll. Við fórum mægurnar og tengdadóttirin í reiðtúr í gær og ég og Blesi náðum svo vel saman. Við riðum heim að Hofi og komum við hjá mömmu og pabba og áðum þar litla stund. Brokkað var alla leiðina og tekið á smá stökk í bland og reiðtúrinn toppaði daginn. Hestamenn hér í Víkinni fara í reiðtúr á Föstudaginn langa og þá verður nú sprett ur spori.

Bryndís Elsa bróðurdóttir mín fermist inn á Ísafirði í dag og veisla verður haldin í Einarhúsi, hvar annarsstaðar. Ég á eftir að renna yfir gólfin í Kjallaranum eftir nóttina og tína upp sígarettustubba sem liggja á víð og dreif fyrir utan. Ætli það sé ekki best að fara í það núna.

Hafið það annars sem best á þessum bjarta og fallega skírdegi.

 

Hestafóður

Vertinn lagði land undir fót í dag því leiðin lá til Þingeyrar til að vera viðstödd vígslu nýrrar reiðhallar á Söndum í Dýrafirði. Reiðhöllin hefur fengið nafnið Knapaskjól og hljómar nafnið mjög vel. Húsið er allt hið glæsilegasta og vonandi á það eftir að verða iðandi af lífi og fjöri í framtíðinni og nýtast hestamönnum hér í Bolungarvík vel. Blesi minn hefur sprett úr spori með smáfólk á námskeiði í þessu glæsilega húsi og kom hin ánægðasti heim aftur.

Bolvíkingar spiluðu stórt hlutverk og komu ríðandi hver á fætur öðrum á þvílíkum eðalklárum að annað eins hefur ekki sést hér vestra um langa hríð. Þau sýndu okkur listir og heilluðu áhorfendur upp úr skónum.  Þetta var til fyrirmyndar og ekki spilltu snitturnar fyrir og heita súkkulaðið sem borið var á borð í restina.

Forseti bæjarstjórnar hringdi í mig í morgun og bað mig að færa aðstandendum þessarar reiðhallar blóm fyrir hönd bæjarstjórnar og segja örfá orð. Ég gerði eins og fyrir mig var lagt enda er það eitt af skildum bæjarfulltrúa að koma fram fyrir sitt byggðarlag og flytja árnaðaróskir frá Bolvíkingum þegar það á við. Við erum sjö fulltrúar kjörnir af fólkinu í bænum og þetta tilheyrir okkar starfi þegar við getum komið því við.

Ég gekk upp í pontu með blómvöndinn hægum og öruggum skrefum. Leit til allra átta og bugtaði mig og beygði enda voru þarna ráðherrar, þingmenn, bæjarfulltrúar auk hestamanna og annara góðra gesta. Ég flutti óaðfinnanlega tölu þar sem ég fór í fáum orðum yfir ræktun íslenska hestsins í aldanna rás. Annað veifið leit ég yfir líðinn og gjóaði augunum reglulega á bæjarstjóra Ísafjarðarbæjar sem breyttist alltaf meir og meri í púka eftir því sem ég tjáði mig meira um graðhesta, tilhleypingar og sæðisgjafir. Að lokum voru honum vaxinn horn og hali og heimtaði að fá orðið á eftir mér. Þurtfti hann þá að hæðast að blómvendinum sem ég kom með færandi hendi frá Bolvíkingum og sagði að ég hefði komið með hestafóður handa hestunum. Ég tók hann auðvita á teppið fyrir þessi heimskupör en hann skammaðist sín ekkert.

Spilavistinn var stórskemmtileg að vanda. Hálfdán Guðröðarson og Magnús Sigurjónsson fóru með sigur að hólmi en Lilja og Sigga Kára voru með jafnmörg stig í kvennaflokki og fór Sigga heim með Villa Valla og Lilja með Bjarna Guðmundsson. Óli Óla fékk Villa Valla einnig með sér heim. Villi Valli er orðin margfrægur hér í Víkinni og hefur verið sendur heim með hinum og þessum.

Annars er allt kvöldið búið að vera undirlagt hér við tölvuna. Fréttaritarinn tekur sinn tíma í fréttaskrif og ekkert nema gott um það að segja. Ég hef svo gaman af þessu.

Stórkostleg tilboð eru í Kjallaranum í kvöld og ég er í fríi. Elsa og Gunna standa vaktina í nótt. Ég ætla þó að kíkja niðureftir á eftir og líta við. Slangur af fólki er víst mættur enda stórkostleg tilboð á kolamolum úr kolageymslunni. Tilboð verða alla páskana. Alltaf er að bætast við páskadagskrána í Kjallaranum og voru "Tveir trylltir og töfrandi" jafnvel að boða komu sína um páskana. Það verður ekkert frekar látið uppi um þá að svo stöddu. Vonandi nást samningar við þær stórstjörnur.

Munið bara að fylgjast með blogginu mínu og vera dugleg að koma við með góða skapið ykkar eins og ætíð því það er svo gaman að vera saman og gleðjast í góðum hópi.

 

Páskavika í vændum

Skipulagning pásaviku er í algleymingi og Vertinn hefur í nógu að snúast. Panta þarf guðaveigar til að væta þurrar kverkar páskagesta og góð tilboð verða á köldum Kolamolum alla páskana. Vegleg dagskrá er í smíðum og birtist von bráðar. Ég vænti góðrar mætingar á þá viðburði sem þar verða haldnir og vona að þið fylgist með blogginu mínu og lesið vel dreifimiðana sem ég sendi í húsin.

Opnun kosningaskrifstofu Sjálfstæðismanna var í dag á Ísafirði og þar var mikið um dýrðir. Þangað fór Vertinn aðsjálfsögu skarti hlaðinn og upp stríluð. Ég keypti mér nýverið úr, alsett demöntum og perlum. Til að halda ballans varð ég að fá mér tvö hringa á hægri hendina til að vega vega upp á móti þyngdinni á úrinu svo ég héldi fullri reisn. Auðvita bar ég af og naut mín í botn enda mjög gaman að hitta skemmtilegt og heiðarlegt fólk.

Vildi bara aðeins láta í mér heyra.

 

 

Spilavist í Einarshúsi

Spilavistin verður að venju í Einarshúsi föstudagskvöldið 30. mars og hefst hún kl. 21:00. Vegleg verðlaun eru að vanda fyrir þá sem spila vel út sínum spilum. Þetta er annað kvöldið í þriggja kvölda keppni en eftir hverjar þrjár keppnir stendur einn eftir með flest stig og fer ekki tómhentur heim. Þeir sem tapa fá líka verðlaun og geta því unað glaðir við sitt. Spilað hefur verið á sjö til átta borðum og menn hafa skemmt sér hið besta. Aðgangur er 500 krónur.

Frjósemisbragur

Lag: Flagarabragur

 

Í bænum hefur bæjarbúum undanfarið fækkað

og tíðni barnafæðinga í framhaldinu lækkað

en ráð við þessu reiðileysi vissi engin maður

og Víkin var að verða einn­, vesæll eymdarstaður.

 

Við þetta ástand Bolvíkingar vildu ekki una

af vörum manna heyrðust bæði andvörp þung og stuna

Hjá Sossu ekki heillaráðin bæjarbúa sviku

því nú við skildum sofa hjá, í ágúst eina viku.

 

Viðlag:

Ó, já þá skulum hafa gaman

í ástarleikjum ýmisskonar gamna okkur saman.

Ef þátttakendur ástarviku héldu sínu spori

mun ástarinnar ávöxtur, fæðast nú að vori.

 

Og strax var hafist handa við að fjölga hér í bænum

því hérna þurfti kraftaverk og það í einum grænum

Svo lýsa varð með rauðum ljósum bolvískt næturhúmið

því lokka varð nú elskendur, beina leið í rúmið.

 

Í öðru hverju skúmaskoti sáð var ástarfræjum

svo hér var meira líf en er í flestum öðrum bæjum.

Og margir áttu meiri háttar unaðskrem í krukkum

sem mýkti upp og slétti úr, millifóta hrukkum

 

Viðlag:

Ó, já þá skulum hafa gaman

í ástarleikjum ýmisskonar gamna okkur saman.

Ef þátttakendur ástarviku héldu sínu spori

mun ástarinnar ávöxtur, fæðast nú að vori.

 

Hjá sumum reyndust vandamál sem nánar varð að skoða

ef verma skildi kynlífs kul og margra ára doða.

Í lyfjabúð þá skundað var ef leita þurfti ráða

því lífga varð í snarhasti, þróttlausa og þjáða.

 

Á apóteki afsláttur var veittur út á visa

og viagra var tuggið, til að fá hann til að rísa.

Með tilhlökkun þá turtildúfur brugðu sér í bólið

og taumlaus reyndist ástríðan, ef funkeraði tólið.

 

Viðlag:

Ó, já þá skulum hafa gaman

í ástarleikjum ýmisskonar gamna okkur saman.

Ef þátttakendur ástarviku héldu sínu spori

mun ástarinnar ávöxtur, fæðast nú að vori.

 

Þá varla þessa vikuna var tími til að vinna

því náttúrunnar kalli varð í sífellu að sinna,

og ekki mátti tímanum í óþarfa að sóa

því margvíslegar stellingar, þurfti nú að prófa

 

Að fjölga hér í bænum flestir settu þá á oddinn

og fagnandi svo bæjarbúar fengu sér á broddinn.

Nú eftir næstu ástarviku erfitt er að bíða

því öllum hérna langar svo, upp í rúm að ..............sofa?

 

Viðlag:

Ó, já þá skulum hafa gaman

í ástarleikjum ýmisskonar gamna okkur saman.

Ef þátttakendur ástarviku héldu sínu spori

mun ástarinnar ávöxtur, fæðast nú að vori.

 

Þorrablótið 2005

Höf: Ragna Jóhanna Magnúsdóttir

Pourquoi pas?

Þann 16 september 1936 steytti þetta merkilega skip leiðangursstjórans Jean-Baptiste CHARCOT á skerinu Hnokka í landi Álftaness á Mýrum og sökk. Fjörutíu meðlimir skipshafnarinnar, þ.m.t. Mr Charcot, fórust, en einungis einn komst lífs af við mikinn háskaleik. Flak skipsins hefur legið á sjávarbotni við landamerki Álftaness og Straumfjarðar síðan þetta hræðilega slys varð. Borgnesingurinn Svanur Steinarson hefur sinnt flakinu í sjálfboðavinnu af mikilli óeigingirni síðustu áratugi að beiðni barnabarns Mr Charcot, Anne-Marie VALLIN-CHARCOT, sem lítur á hafið sem vota gröf flaksins. Hann hefur kafað reglulega niður að flakinu og stundum með gesti og reynt eftir föngum að gæta þess að óviðkomandi aðilar séu þar ekki á ferð. Lítið er eftir af lauslegum munum í flakinu. Þann 15. september 2006 var flakið friðlýst að sameiginlegri ákvörðun íslenska og franska ríkisins.

Um miðbik síðustu aldar fóru nokkrir menn í leiðangur á Mýrarnar til að sækja stórt og mikið skipsstýri úr Pourquoi pas? sem þeir vissu af og geymt var í skúr í grenndinni við staðinn þar sem skipið átti að hafa farist.  Þeir fóru með það til Reykjavíkur og varðveitti einn mannanna það í mörg ár en gaf það á endanum barnabarni sínu, sem er mikill safnari. Við fengum spurnir af þessu stýri um það leiti sem við vorum að standsetja Kjallarann og keyptum það dýrum dómum og hefur það prýtt einn vegginn í Kjallaranum frá upphafi. Nú stendur til að hafa sýningu í Borgarnesi um strandið og falast hefur verið eftir stýrinu á sýninguna. Ég var í miklum vafa um hvort ég ætti að lána það en hef nú ákveðið að láta til leiðast. Mikil öryggisvakt verður um stýrið á sýningunni því þetta þykir afar merkur gripur og miklu er tilkostað til að það verði ekki fyrir neinum áföllum. Hugsið ykkur þann eðalgrip sem þið fáið að hafa fyrir augum ykkar í hvert sinn sem þið komið til mín og fáið ykkur kollu. Stundum eru gersemarnar beint við nefið á okkur og við sjáum þær ekki. Nú verður hægt að fara í Borgarnes og berja þetta mæta stýri augum og þá má ekki snerta eða koma við, bara horfa.

 

 

 

 

Norðurljós

Var að koma úr kvöldgöngu og mikið lifandis ósköp er himininn fallegur í kvöld. Norðurljósin leyftra um stjörnuprýddan himininn. Þegar ég var lítil stelpa hræddist ég norðuljósin því þau gátu breyst í allra kvikinda líki sem hræddu úr mér líftóruna. Sem betur fer hef ég þroskast með árunum og nú nýt ég þess að dáðst að þeim þegar ég fæ tækifæri til. Ég þreytist aldrei á því að horfa á norðuljósin og þessar furðulegu og áleitnu tilraunir þeirra til að líkja eftir alls konar hlutum. Máninn hátt á himni skín og skin hans varpar birtu á steinrunninn tröllin sem eitt sinn voru sprelllifandi og léku sér að bolungum í fjöruborðinu.

Máninn kemur mér til að brosa. Hefur þú nokkurn tímann séð ólukkulegan mána? Brostu stundum til baka til hans.

Annars var vor í lofti í dag og allir með bros á vör. Jafnvel þeir sem aldrei brosa, brostu í dag út í annað og nutu þess að geta verið úti í sólinni, sýnt sig og séð aðra. Veðrið hefur óskaplega mikil áhrif á líðan fólks. Ég var glöð í sinni í dag eins og flesta aðra daga. Mér finnst lífið svo skemmtilegt þennan dintinn eins og þið hafið fengið að heyra enda engin ástæða til annars.

Dagurinn í dag leið því hratt og örugglega. Ég fór yfir helstu mál dagsins með ritstjóranum mínum og er búin að plana viðtöl við mjög merkilegt fólk á morgun. Það verður án efa skemmtilegt. Halla hringdi í mig í ofboði og plataði mig með sér í göngutúr í góða veðrinu. Ég varð í snarhasti að vippa mér úr pínupilsinu og henda af mér perlufestunum og öðru glingri sem ég ber hér og þar til að punkta upp á útlitið og fara í göngugallann. Ég er frekar glisgjörn núna í seinni tíð og ber skartgripi í ríku mæli til að draga að mér auka athygli og ég held svei mér þá að það virki. Ég tel mér a.m.k. trú um það og það er nóg til að auka sjálfstraustið til muna.

Kyrrðin og friðurinn í Syðridalnum í dag hafði góð áhrif á mig þegar ég var að týna tugguna í hestana mína og ég naut þess að hlusta á þögnina sem umvafði mig. Að hlusta á þögnina er oft svo gott. Blesi var kominn aftur til síns heima en hann var lánaður til Þingeyrar á reiðnámskeið um helgina og stóð sig með prýði eins og við var að búast. Það á að vígja nýju reiðhöllina á Þingeyri á laugardaginn og þangað fer ég ef ég á þess nokkurn kost. Ef í boði verða tertur og tilheyrandi fær ekkert mig stöðvað. Önnur veisla stendur til boða á laugardaginn því UMFB á 100 ára afmæli og bíður til veislu í félagsheimilinu.

Þessi mynd var tekin fyrir skömmu við hesthúsin í Syðridal og sólin gnæfir yfir Kistufellið og hægt er að greina kyrrðina sem býr í dalnum.

Njóttu hlýrra geisla sólarinnar. Ekkert kemst í hálfkvist við þá. Það er eins og skapari heimsins umvefji þig örmum sínum í ástríku faðmlagi.